Bloggang.com : jenifaae : ว่าด้วยเรื่อง"เมียน้อย"

ว่าด้วยเรื่อง"เมียน้อย"

ประสบการณ์จริงที่มีโอกาสเกิดขึ้นได้ในทุกครอบครัว กับการมาถึงของบุคคลที่สามที่มีอิทธิพลมากพอจะพลิกสถานการณ์ของครอบครัวให้ล้มคว่ำลงได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในครอบครัวที่มีความ "ห่างเหิน" และ "ความตึงเครียด" เป็นบรรยากาศหลักของบ้าน

ครอบครัวที่ทีมงานมีโอกาสได้พูดคุยในครั้งนี้เป็นครอบครัวของคุณประสงค์ - คุณพิมลวรรณ (ขอสงวนนามสกุล) เจ้าของธุรกิจค้าปลีกทางภาคตะวันออก ซึ่งในวันที่เอ่ยปากเล่าถึงประสบการณ์ในอดีตนี้เป็นวันที่พายุพัดผ่านครอบครัวของคุณประสงค์ไปแล้วเรียบร้อย และสมาชิกในบ้านกำลังอยู่ระหว่างการก่อร่างสร้างครอบครัวขึ้นมาใหม่ ซึ่งอาจมีบางส่วนต้องปะผุใจ ทำสีใหม่กันบ้าง

ต้นตอของพายุที่คุณประสงค์เอ่ยปากยอมรับว่าเป็นความผิดของเขาเองก็คือ “การปล่อยให้มีผู้หญิงอีกคนเข้ามาในชีวิต” โดยผู้หญิงคนนั้นคือพี่เลี้ยงของลูกที่ทำหน้าที่ทุกอย่าง ตั้งแต่ป้อนข้าวป้อนน้ำให้กับลูก ๆ กวาดบ้านถูบ้าน ซักผ้า ขณะที่ภรรยาต้องออกไปทำงานนอกบ้าน

“ในช่วงเศรษฐกิจดี กิจการก็รุ่งเรือง มีลูกค้ามากมาย ช่วงนั้นเป็นช่วงที่บ้านเราใช้เงินมือเติบมาก ไปทานข้าวนอกบ้านกันประจำ เปลี่ยนรถใหม่ ลูก ๆ อยากได้อะไรซื้อให้ ไม่เคยขัดใจ ครอบครัวก็ดูจะมีความสุข แต่พอเศรษฐกิจตกต่ำ เราต้องปลดลูกจ้างออก กิจการก็ทำเองคนเดียวเท่าที่ไหว รายได้มันก็ลดลง”

ส่วนภรรยาที่ทำงานนอกบ้านอยู่แล้ว ก็บังเอิญต้องแบ่งเงินส่วนหนึ่งไปศึกษาต่อ ซึ่งนอกจากจะดึงรายได้ของครอบครัวไปบางส่วน ยังดึงเวลาที่เคยมีให้กับครอบครัวไปด้วย ผลที่ตามมาคือ ความห่างเหินของสามีภรรยา และความตึงเครียดของบ้านเรื่องเงินไม่พอใช้ กลายเป็นความไม่เข้าใจที่สามารถปะทุขึ้นได้เรื่อย ๆ ทันทีที่มีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดจุดประเด็น

“ความที่เราสองคนสามีภรรยาเป็นคนมีการศึกษาดีกันทั้งคู่ ที่ผ่านมา เราก็เลยเอาแต่เรียน เอาแต่ทำงาน ทักษะเรื่องการดูแลกัน ดูแลครอบครัว ดูแลลูกเลยไม่มี หรือเรียกว่าไม่ค่อยจะเข้าใจความรู้สึกของคนอื่น เมื่อเจอปัญหา ต่างคนก็ต่างเก่ง ต่างคนต่างไม่ยอมกัน มันก็เลยทะเลาะกันบ่อยขึ้น ๆ จนตอนหลัง ๆ ต้องนอนแยกห้อง”

ผลที่ตามมาหลังจากนั้นคือ เสาเรือใหญ่ของบ้านยอมรับว่า เขาเองก็ต้องการที่พึ่งทางใจ นั่นจึงทำให้บุคคลที่เคยเป็นแค่พี่เลี้ยงลูกในบ้านเข้ามามีบทบาทแทรกกลางระหว่างคนสองคนได้

“ความใกล้ชิดเป็นส่วนหนึ่ง เพราะกิจการของเราอยู่ที่บ้าน บางทีเราเหนื่อย ๆ มา พี่เลี้ยงเด็กคนนี้เขาก็เอาน้ำเย็นมาให้ หรือมาคอยดูแล” ซึ่งเขาเองยอมรับว่าเคยนำไปเปรียบเทียบกับภรรยาที่ไม่ค่อยได้ดูแลเขาเท่าที่ควรเช่นกัน

วันที่พายุแตะพื้น

ครอบครัวที่อยู่ในบรรยากาศตึงเครียดครอบครัวนี้มาถึงจุดแตกหักเมื่อวันหนึ่ง คุณพิมลวรรณกลับมาบ้านก่อนเวลาปกติ

“วันนั้นมีเหตุต้องกลับบ้านเร็วกว่าปกติ แต่พอกลับมา ก็พบว่าบ้านเงียบ เดินขึ้นมาชั้นสองก็ได้ยินเสียงกุกกัก ๆ อยู่ในห้อง แล้วก็เสียงคนคุยกันหงุงหงิง ตอนนั้นมือเย็นมาก พยายามตั้งสติ มือก็ควานหากุญแจห้อง หาให้ถูกดอก จะได้ไขทีเดียวไม่พลาด ซึ่งหาไปมือก็สั่นไป พอไขประตูเข้าไป ภาพที่พบก็เป็นอย่างที่คิดไว้ ซึ่งสำหรับผู้หญิงทุกคน มันเป็นช่วงเวลาที่สติแตกมาก ๆ”

“ยอมรับว่าเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายมาก มันทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งขยะแขยงสามี มีอะไรใกล้มือเราทุ่มใส่เขาไปก่อน โวยวาย เสียงดัง นาทีนั้น อะไรก็เอาไม่อยู่แล้ว ส่วนพี่เลี้ยงลูกคนนั้น เราไล่เขาออกไปในแทบจะวินาทีนั้นเลย”

ด้านลูก ๆ ทั้งสามคน เมื่อพบกับความแตกสลายของครอบครัว สิ่งที่เด็กได้รับจึงหนีไม่พ้นความเจ็บปวด

“ตอนนั้น การเป็นพ่อไม่ได้มีค่าอะไรอีกเลยในสายตาลูก จากที่ลูกเคยรักเรา เล่นกับเรา วันหนึ่งเขากลับบอกว่า เขาเกลียดพ่อ คำ ๆ นี้ทำให้หัวใจคนเป็นพ่อเจ็บปวดมาก นาทีนั้นเราเลยได้คิด ว่าเราอยากได้โอกาสจากลูก อีกสักครั้งก็ยังดี อยากให้เขามองเราเป็นพ่อเหมือนเดิม ไม่ใช่มองด้วยสายตาเจ็บปวดแบบนี้”

นานนับเดือนกว่าที่บรรยากาศในบ้านจะคลายความตึงเครียดลง แต่ก็ยังไม่วายที่จะมีชนวนปะทุความขัดแย้งเป็นระยะ ๆ เหตุจากบาดแผลฝังใจของภรรยาที่ยากจะลบเลือน

“ตอนนั้น ความรู้สึกเกลียดชัง หรือแค้น มันยังมีอยู่ มันเลยทำให้เราคอยแต่จะประชดประชัน และเล่นเกมการเมืองกับสามี พยายามทำให้ลูกเข้าข้างเรา เห็นใจเรา เหมือนแย่งลูกกัน ว่าลูกจะอยู่ฝ่ายใคร พ่อหรือแม่ ต่างคนต่างพยายามชี้จุดไม่ดีของกันและกันให้ลูกเห็น ซึ่งจริง ๆ แล้วมันไม่มีประโยชน์เลย”

แต่เมื่อเวลาผ่านไป สองสามีภรรยาได้มีเวลาย้อนมองความผิดพลาดของตนเอง ตลอดจนบาดแผลในใจที่ลูก ๆ ได้รับ จึงทำให้คนสองคนเริ่มได้สติกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง

ละครไม่ “สอนใจ” เสมอไป

แม้ชีวิตในละครจะเต็มไปด้วยฉากทะเลาะเบาะแว้ง หรือมีเนื้อหารุนแรง แต่ฉากสุดท้ายของละคร พระเอกนางเอกมักจะลงเอยอย่างมีความสุข แต่ในชีวิตจริง ไม่เสมอไปที่จะเป็นเช่นนั้น

“ตัวละครจะกรี๊ดกร๊าดแค่ไหนก็ได้ จะร้ายเพียงใดก็ได้ แต่เราต้องไม่นำมาใช้ในชีวิตจริง เพราะเมื่อไรที่เราเอ่ยคำหยาบ คำประชดประชัน หรือทำพฤติกรรมโวยวายเลียนแบบในละคร ชีวิตครอบครัวเราพร้อมจะพังลงได้ในทันที” คุณพิมลวรรณยอมรับ

“มันไม่เหมือนในละคร ที่ผู้หญิงเล่นตัวได้ มีผู้ชายมาง้อ ในชีวิตจริง เราก็ผิดเองที่ไม่ค่อยได้มีเวลาดูแลสามี มันต้องเข้าใจกันทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมาเข้าใจ หรือมาอดทนอยู่ฝ่ายเดียว เราเองก็บกพร่องในหน้าที่หลาย ๆ อย่าง ที่ไม่ได้ดูแลสามีเท่าที่ควร”

“ตอนที่เกิดเรื่อง เราใช้อารมณ์กันทั้งสองฝ่าย และพร้อมจะแตกหัก แต่ก็มีผู้ใหญ่หลายคนให้สติ ให้คำแนะนำในการใช้ชีวิตคู่ เช่น ความในอย่านำออก ความนอกอย่านำเข้า ไม่ต้องเอาเรื่องของคนในบ้านไปเล่าให้คนข้างนอกฟัง เพราะเขาก็เล่าต่อกันไปสนุกปาก แต่คนของเราเวลาไปเจอคนอื่นจะทำหน้าอย่างไร จะมีหน้ามีตาในสังคมได้ไหม แล้วก็อย่าพูดจาทำร้ายจิตใจกัน คำหยาบ คำประชดประชันต้องเลิก และหันมาคุยกันจริง ๆ จัง ๆ พยายามทิ้งความเกลียดชัง ทิ้งความขยะแขยงออกไป ข้อสุดท้ายคือ ถ้าไม่ถึงที่สุดจริง ๆ อย่าท้าเลิก”

ด้านคุณประสงค์สามีเองก็ออกมายอมรับความผิดพลาดด้วยเช่นกัน “สิ่งที่อยากได้กลับคืนมาคือโอกาสจากลูก ๆ และภรรยา อยากทำครอบครัวให้ดีเหมือนเดิม ความผิดพลาดมันอาจเกิดขึ้นได้ แต่หลังจากนั้นคนที่ทำผิดพลาดส่วนมากอยากขอโอกาสในการแก้ตัวใหม่ เพราะเราอยากได้กำลังใจ อยากให้คนในครอบครัวกลับมาอยู่ร่วมกัน รักกันเหมือนเดิมอีกครั้งหนึ่ง”

สำหรับท่านผู้อ่านท่านใดที่มีเรื่องราวดี ๆ หรือประสบการณ์ของครอบครัวที่น่าจดจำ และต้องการแบ่งปันให้ท่านอื่น ๆ ได้ทราบ หรือได้เป็นอุทาหรณ์สอนใจ สามารถส่งเรื่องราวของท่านเข้ามาได้เช่นกันที่ lifeandfamily@manager.co.th ค่ะ

ขอขอบคุณ
ที่มา : ASTVผู้จัดการออนไลน์ 15 พฤษภาคม 2552

สนามหลวงพยากรณ์ออนไลน์

H O M E

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 27 พฤศจิกายน 2552 14:58:17 น.

1 comments

Counter : 974 Pageviews.

แม้ชีวิตในละครจะเต็มไปด้วยฉากทะเลาะเบาะแว้ง หรือมีเนื้อหารุนแรง แต่ฉากสุดท้ายของละคร พระเอกนางเอกมักจะลงเอยอย่างมีความสุข แต่ในชีวิตจริง ไม่เสมอไปที่จะเป็นเช่นนั้น - -

โบโบ เป็นคนนึงที่ผ่าน เหตุการ์ณคล้าย ๆ แบบนี้มา แต่ตอนจบของละคร กับชีวิต มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง โบโบเข้าใจความรุ้สึกของคนที่เป็น"ลูก" แต่ ณ ช่วงเวลานึงที่เราโตขึ้น . . เราถึงเพิ่งเข้าใจมัน บางครั้งมันก็สายเสียแล้ว

โดย: boboloki

วันที่: 27 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:52:18 น.