BlogGang.com : : samurai_LuuLom : เนือย-เนือย

เนือย-เนือย

วันนี้อยู่บ้านไม่ได้ไปไหน
เมื่อวานก็อัพๆ บล็อกอยู่ดีดี..ไฟดับซะงั้น
เลยไปเดินเล่นงานสัปดาห์หนังสือดีกว่า...(เกี่ยวไรว้า)

ก็จริงๆ คือคุยกับขม..ได้ความว่า
พี่เช็ค แห่งรายการคนค้นคนจะมาแจกลายเซ็นที่บูธสามัญชน คนค้นคน W10 ตอนสี่โมงเย็นถึงหกโมงเย็น
โอ๊ะ..ชอบอย่างแรง..เลยแวบไปดีกว่า..ว่าจะซื้อหนังสือพี่เค้าอยู่แล้วด้วย..ได้ลดไปตั้ง 30 กว่าบาท..ดีใจสุดๆ ^^
ก็ไม่มีรูปมาให้ดูหรอก เพราะไม่ได้เอากล้องไป

พอซื้อหนังสือที่บูธนี้เสร็จ ยู้ก็มาหา ก็ไปเดินๆๆ ดูหนังสือที่ร้านอื่นๆ กัน ก็เลยได้มาอีกสองสามเล่ม
ก็มี นกของผม ของสนพ.บลิส, ซับ/แสง/แสลง/หนัง อันนี้ของเนชั่นบุ๊คส์ แล้วก็ หนังสือของพี่เช็คนั่นแหล่ะ "เช็คหัวใจ สุทธิพงศ์ ธรรมวุฒิ"

ก็น่ารักดีนะพี่เช็คน่ะ..ออกแนวดูเขินๆ คนมาขอลายเซ็นไงไม่รู้..เราเองก็ไม่ได้พูดอะไร เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร แค่บอกว่า "ขอบคุณนะครับ" โห...สั้นเจงๆ เพ่..
แต่ก็รู้สึกดีจัง...พอกลับมาบ้านอ่านหนังสือของเค้าแล้ว..โห...นี่หรือชีวิต..สมแล้วแหล่ะพี่ที่ควรจะทำรายการคนค้นคนต่อไป...อยากรู้ก็หาอ่านเอานะจ๊ะ..^^

หลังจากนั้น ก็เลยแวบไปหาพี่จุ้ย แล้วก็เจอพี่จอยที่บูธเนชั่น ก็คุยๆๆ กัน ถ่ายรูปกัน (กล้องพี่เค้า..บ่ใช่ของเรา) เสร็จแล้วก็ขึ้นมาบูธนายอินทร์ ก็มาซื้อหนังสือกรรมกรข่าวให้เพื่อนวันเกิดน่ะ..ไม่อยากบอกในนี้ว่าใครเพราะกะจะสะใภ้ เอ๊ย..เซอร์ไพรส์น่ะ

ก็ยืนต่อแถวขอลายเซ็นจากเฮียสอ ก็เซ็นต์ๆ ให้เสร็จ ก็มายืนรอพี่จุ้ยถ่ายรูป เพราะคุณน้องชลฝากมาให้ทำภารกิจให้เสร็จ พี่จุ้ยแกก็ถ่ายแต่สาวๆ อย่างมากมีเฮียสอเป็นแค่ป้าย..เหอเหอ...ภารกิจสุดงามแน่เลยคุณน้องชล..อุอุ

จากนั้นทุ่มกว่าๆ ก็เลยกลับบ้านดีกว่า..ขี้เกียจรอจนเฮียเซ็นต์เสร็จ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน..รู้แต่ว่าขี้เกียจ
อ้อ..ลืมบอกไป วันนั้นที่ไปก็เจอน้องต้น กับอร มาด้วยเหมือนกัน

เออดี..มีคนถ่ายรูปแล้วเย้...งั้นกลับดีกว่า..
พี่จุ้ยก็หิวข้าวด้วย..ก็เลยกลับ แยกย้ายกันหน้าศูนย์ฯ นั่นแหล่ะ..(พูดเหมือนจะไปด้วยกันเลย) 555+

เรากับยู้เลยนั่งรถใต้ดินไปลงสีลม แล้วก็ต่อสาย 4 ไปเยาวราช หาของกินหร่อยๆๆ ดีกว่า...แล้วก็ลงเอยกันที่ก๋วยจั๊บน้ำใส..นู๋ช๊อบชอบ..อุอุ ก็อร่อยดี..แต่เครื่องน้อยไปหน่อย..ช่วยไม่ได้..ก็เราไม่กินเครื่องในนี่หว่า..ไข่สักลูกก็ไม่มี...โห่ยย...

รู้งี้กินหูไอ้หลามดีก่า...เอิ๊กๆๆ

กลับถึงบ้านสี่ทุ่มกว่า..อาบน้ำเสร็จ...เนื่องด้วยกำลังเห่อหนังสือ เลยอ่านๆๆ (ไม่จบสักเล่ม) แล้วก็หลับคาที่นอนเลย..กะว่าอ่านไปสักเล่มแล้วจะไปเล่นเน็ต..ตื่นมาอีกที ตี 2 กว่าแระ ป่านฉะนั้น คงไม่มีใครออนเอ็มแล้วมั้ง..ปิดไฟนอนดีกว่า...คร่อกกกกกกกกก

แล้วก็มาอัพบล็อกอันแสนยาวยามเที่ยงเช่นนี้แล...

วันนี้นึกถึงเพลงนี้...เพราะความรู้สึกตอนนี้มันสวนกระแสกับเพลงนี้เสียเหลือเกิน...ยังไงก็เอาเพลงนี้ปลอบใจตัวเองก็แล้วกัน

เมื่อมีบางครั้งที่ยังเสียดาย สิ่งมุ่งหมายไม่ได้ดั่งใจ
คนเราก้าวเดินต่อไป ไม่ย่อท้อ เมื่อมีวันนี้ก็มีเมื่อวาน อยู่อย่างนั้นไม่น่าแปลกใจ เวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไป ไม่หยุดเดิน

เมื่อมีอะไรที่ยังวู่วาม เก็บคำถามนั้นไว้อีกที แล้วคิดเอาเองดีดี อีกสักครั้ง จะมีอะไรที่จะน่ากลัว เท่ากับตัวเราคิดมากไป เฉยๆ ให้มันเป็นไป บ้างแหล่ะดี

ให้มันเป็นไป ทุกคนคงเข้าใจได้ ให้มันเป็นไป ทุกคนเราเข้าใจอยู่ ให้มันเป็นไป เป็นไรเรื่องจุดหมาย จะโชคร้ายก็ไม่เสียดาย เป็นไรก็เป็น..ไม่เห็นเป็นไร

จะมีอะไรที่จะต้องทน ถ้าหากคนเราจนจิตใจ
คิดคิดแล้วค่อยเป็นไป..ปล่อยไว้ตามสบายดีกว่า

สบายใจขึ้นแล้ว....จริงๆๆ นะ.. ^^

Create Date : 29 มีนาคม 2548

Last Update : 29 มีนาคม 2548 11:46:09 น.

5 comments

Counter : 679 Pageviews.