เหนื่อยไหม..สิ่งที่เธอทำอยู่ แต่ฉันรู้ว่าฉันเหนื่อย สำหรับวันที่ผ่านมา..ในช่วงเดือนมีนาคมนี้ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร และที่ผ่านมามันส่งผลกระทบอะไรต่อฉัน จนถึงวันนี้ ความเศร้าก็มาเยือนอีกครั้งหนึ่ง แปลกนะ..คนเรา ไม่ว่าอยู่ในช่วงไหน ต่างก็ต้องพบเจอกับเรื่องที่ไม่สบอารมณ์กันทั้งนั้น ฉันเองก็เป็นหนึ่งในหลายๆ ช่วงที่ต้องพอเจอเช่นเดียวกัน แต่แปลกใจจัง ทำไมนับวันจึงทนได้ ทนได้มากขึ้นเรื่อยเรื่อย คำว่าโตขึ้น โตขึ้น คงเป็นคำตอบที่พอจะช่วยทำให้ใจของฉันตอนนี้ที่กำลังแบกรับความรู้สึกที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น - - ลดลง ลดลง ณ วันนี้ที่เขียนไดอารี่เล่มนี้ ด้วยความรู้สึกที่แปลกแปลกในใจ ฉันยังไม่รู้เลยว่า สิ่งที่เธอคิดและเธอกำลังทำอยู่ คืออะไร เธอเป็นใครหรือ ฉันชักเริ่มไม่แน่ใจ ฉันชักเริ่มไม่แน่ใจในตัวตนที่แท้จริงของเธอเสียแล้ว ฉันเพียงได้แต่บอกกับตัวเองไว้ว่า สิ่งที่เราไม่เคยเห็นจากเธอ แล้วได้เห็น อาจจะเป็นเรื่องแปลกสำหรับเรา แต่มันน่าจะเกิดจากมุมบางมุมของเธอได้ถูกเปิดออกให้เราพบให้เราเห็นมากกว่า จึงทำให้เราพิศวงสงสัยเช่นนี้ แล้วตัวของเราก็เช่นกัน ฉันรับได้ในสิ่งที่เค้าเป็น แต่เธอเนี่ยสิ แค่เห็นเศษเสี้ยวบางมุมของฉัน ก็เริ่มไม่เข้าใจเสียแล้ว บางทีเธออาจช็อกกับความเป็นไปที่ได้ยลยินจากตัวฉัน แล้วฉันเป็นใครหรือ...ฉันชักเริ่มไม่แน่ใจ แล้วถ้าฉันจะถามกลับบ้างล่ะ...เธอจะว่าอะไรไหมนะ ฉันอยากจะถามเธอกลับจังเลยว่า เธอเหนื่อยกับการอยู่กับความคิดที่จมปลักฝ่ายเดียวบ้างไหม เธอเหนื่อยกับการปิดกั้นไม่รู้เห็นถึงจิตใจคนอื่นเลยบ้างไหม เธอเหนื่อยกับสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่บ้างไหม และอื่นๆ อีกหลายๆ คำถามที่ตามมา วันนี้เธออาจร้องไห้..เพราะความเสียใจ เพราะใจเธอไม่อาจทานทนต่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เธอเหนื่อยใจกับความทรงจำสีจางๆ ที่เธอคิดว่ามันเป็นความทรงจำสีจาง แต่จริงๆ แล้ว มันกำลังแผ่คลุมให้มืดบอดในใจเธอต่างหาก เธอขอเลือกที่จะเก็บความรู้สึกที่ดีดี..แล้วละทิ้งสิ่งที่ไม่จำเป็นในชีวิตออกไป แต่เธอหารู้ไม่ว่า..เธอกำลังทิ้งสิ่งเหล่านั้น ให้ดักดานในจิตใจของฉันไม่สามารถออกไปไหนได้เลย ช่องว่างบางช่อง เธออาจจะหยิบยก ฉันอาจจะพูดถึง แต่สำหรับช่องว่างช่องนั้น ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นอุปสรรค สำหรับเราเลย หากแต่เธอจะเอื้อนเอ่ยมันออกมาให้มากที่สุด จนสุดท้ายกลายเป็นครหาประจำใจ โลกของผู้ใหญ่เข้าใจยาก...ถ้ามองมุมกลับ..ทำไมโลกของเราต้องแบ่งแยก ฉันไม่คิดว่า ผู้ใหญ่จะเข้าใจง่าย.แล้วก็ไม่คิดว่าโลกของเด็กจะเข้าใจยาก แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญเลย ฉันไม่คิดว่าเรื่องพวกนี้ จะเป็นจุดสำคัญที่สุด ฉันไม่เคยมองโลกที่ต่างกัน แต่สำหรับเธอ ฉันบอกได้คำเดียว ว่าฉันไม่รู้ ไม่แน่ใจ พอได้รับรู้ผ่านที่บางที่ ฉันก็คิดว่าฉันเสียใจนะ กับสิ่งที่เธอคิด เธออาจจะบอกว่าความคิดของเธอ ความทรงจำของเธอ มันคงไม่มีค่ามากพอที่จะอยู่ให้ลึกลงไปในจิตใจของพวกฉัน แปลว่าอะไรหรือ...ฉันยิ่งอ่าน..ฉันยิ่งเศร้าใจ ความคิดบางอย่างผุดแล่นในใจ มือก็ยังคงพิมพ์ต่อไป ใจก็ยังคิดว่า ทำไม ทำไม แผ่วเบา แผ่วเบา ถ้าคิดว่าช่องว่างช่องนั้น ทำให้คำว่า "ด้อยค่า" เด่นชัดขึ้น ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนกับว่า คำคำนี้ มันกำลังเชือดและเฉือนใจฉันอยู่ทุกที ทุกที หมายความว่าเช่นไรหรือ ฉันก็ยังคงตั้งคำถามต่อไป ณ วัยเลข 22 ของฉัน อาจจะเป็นเลข 2 เบิ้ล 2 ตัว แต่ไม่เคยคิดว่า จะต้องพบเจอกับเรื่องที่เป็นอุบัติเหตุอย่างไม่คาดฝันจริงๆ ถึงหลายครั้งหลายครา เมื่อวันสิ้นปีที่ผ่านมา ฉันก็เคยเศร้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นจากคนรอบข้าง แต่มาจนถึงวันนี้ ไม่คิดเหมือนกันว่า จะโดนเข้ากับตัวเองอย่างจัง ในเมื่อเธอสามารถบอกกล่าวอารมณ์ของเธอผ่านที่บางที่แห่งนั้น แล้วทำไมฉันจะบอกผ่านความรู้สึกที่แท้จริงของฉันผ่านที่นี่บ้างไม่ได้ เธออาจเหนื่อยใจกับความทรงจำที่ค่อยๆ จาง แต่สำหรับฉัน ...ฉันเหนื่อยใจเป็น 2 เท่า กับการพยายามทำให้ความทรงจำแปรเปลี่ยน ฉันยังไม่อยากปิดล็อกความทรงจำเพียงแค่นี้ ฉันไม่อยากจะให้หยุดอยู่แค่นี้ ฉันเพิ่งจะอายุเท่านี้เอง ฉันคงละเอียดอ่อนกับเรื่องเหล่านี้มากไป ฉันถึงต้องมานั่งเศร้าเช่นนี้อยู่ลำพัง กับโลกที่เธอเองก็นั่งเศร้าไม่ต่างเลย คำถามสุดท้าย...ที่ฉันอยากจะปริปากถาม แต่มันคงยากจริงอย่างที่เธอบอก การเผชิญหน้าคือเรื่องที่ลำบากมากที่สุด เธอเหนื่อยกับการทำใจ... แต่ฉันกำลังเหนื่อยกับการซ่อมใจ อย่างไหนเหนื่อยกว่ากันนะ..ไม่รู้หรอก ฉันกล้าที่จะพูดแทนคนอื่นอีกหลายๆ คน ณ วันนี้ คนอีก 4 คนมองแบบเดียวกัน อาจจะดูเป็นการรุมความคิดของคน 1 คน แล้วทำให้เธอคิดว่า ความคิดของเธอด้อยค่าลงไป เมื่อเจอกับความคิดของคน 4 คน เธออาจเหนื่อยใจจนถอยห่าง...แต่ทำไมเล่า ทำไมฉันต้องก้าวไปข้างหน้าตามเธอไปเรื่อยๆ เหตุผลและคำตอบ...มันมีอยู่ในตัวเองแล้ว เธอจะรู้บ้างไหมว่าเราแคร์ และเป็นห่วง อย่างใจจริง แต่เธอก็ประกาศอย่างชัดเจนแล้วหนิในที่แห่งนั้น ว่าเธอไม่คิดว่า เธอจะสามารถทำให้เราห่วงใยใจเธอได้ นับจากนี้ ไม่รู้จะเป็นอย่างไร เธอมากล่าวขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนกับว่าเธอจะลาจากไป แต่หารู้ไม่ว่า เธอกำลังทำให้คนอ่านตายทั้งเป็น ฟังดูเว่อร์ไปใช่ไม๊ล่ะ กับสิ่งที่เธอคิด เพียงเพราะเธอคิดว่ามันด้อยค่า แต่สำหรับฉัน..มันไม่ใช่เลย ไม่ใช่เลยสักนิด ขอบคุณที่แห่งนั้น ที่ทำให้ฉันได้พบกับมุมที่ฉันไม่เคยเจอ แต่ฉันไม่เคยคิดที่จะยุติเรื่องทุกสิ่งไว้เพียงแค่นี้หรอก บางคนเคยบอกว่า เรื่องบางเรื่องต้องปล่อย แต่ทำไมใจฉันปล่อยไม่ได้สักที เสมือนมีอะไรบางอย่างมาคอยเตือนสติตลอดเวลาเสมอว่า ไม่ได้นะ ไม่ได้... จะปล่อยให้ทุกอย่างคาราคาซังเช่นนี้ไม่ได้... เพราะฉะนั้น... ทุกอย่างจะต้องดำเนินต่อไป และต่อไป และต่อไป เพียงแต่ว่า ถ้าวันใดแหงนหน้ามองฟ้า แล้วสบายใจ ก็จงทำ แต่ถ้าวันใด ฟ้าเจิดจ้ามากเกินไป จ้องไปอาจปวดลูกตา หรือวันใดฟ้าหม่นหมอง มองแล้วอาจทำให้ใจขุ่นเทา ก็อยากให้รู้ว่า ผืนดินข้างล่าง บางทีก็น่ามองกว่าเยอะ มันอาจจะแปรเปลี่ยนสายตาที่อ่อนล้า ให้สบายมากขึ้นก็ได้ ฉันได้แต่คิดเช่นนั้น...เช่นนั้นจริงๆ วันนี้ขอมาพร่ำยาวๆ อยากที่อยากจะบอก..ไม่ได้ละเอียดอ่อนกับหัวใจตัวเองเช่นนี้มาเกือบ 3 เดือนแล้ว สงสัยว่าคราวหน้า ฉันคงจะต้องพกที่เหลาหัวใจ..เกลาใจให้บางกว่านี้อีกสักนิด หรือไม่ก็พกลูกบิดให้มากขึ้น เพื่อจะได้เปิดเข้าไปสู่จิตใจคนอื่นให้มากขึ้นกว่านี้สักที... เอาวะ..ลองดูสักตั้ง...กับความรู้สึกที่พลาดพลั้ง...แต่หวังว่าจะไม่อยู่จีรังต่อไป เพราะคิดว่า..แค่นี้คงไม่พอ.. ยาวจังเลย...แต่มาจากใจจริงๆ วันนี้เลยไม่มีอารมณ์จะตกแต่งให้สีสันสดสวยได้..   Create Date : 10 มีนาคม 2548 5 comments Last Update : 10 มีนาคม 2548 11:12:52 น. Counter : 717 Pageviews. Share Tweet

เข้ามาอ่านความในหัวใจค่ะอิอิ อายุ 22 เลขสวยดีค่ะ เกิดปีหมูใช่ไหมค่ะ เดาดู   โดย: V-FAN ลืมล๊อกอิน (V-FAN ) 10 มีนาคม 2548 14:16:52 น.

ติดไว้ก่อน ยาวว่ะแค่มาบอกว่า อัพเหรอ เห็นนะ กิกิ   โดย: เค้าเอง (เส้นหมี่ไม่ดำ ) 10 มีนาคม 2548 15:27:58 น.

ความรู้สึกของเรา เราต้องดูแลให้ดีที่สุด ^^   โดย: สมป๋อง แฟนน้องโบ 10 มีนาคม 2548 16:58:06 น.

เฮ้ออออออออออออออออ...จัง!!!!!!   โดย: เด็กดื้อเงียบ 19 มีนาคม 2548 1:19:40 น.

เทอ เราชอบง่ะ ขอก๊อบไปไว้ของเรามั้งนะ Please ถึงมันจะนานแระก้อเหอะ เราขอแระนะ ตอนนี้เหตุการณืของเรา เหมือนกัยเทอลย เราเศร้ามาก เหนื่อยมาก เง้ออออ เพ้อเจ้ออีกแระเรา   โดย: น้ำตาล* IP: 58.8.138.3 9 พฤษภาคม 2551 4:40:19 น.