สุภาษิตสอน(คนที่เป็น)นาย เมื่อคืนนี้ ได้คุยกับ คุณน้องหมอคนสวย ซึ่งยังรู้สึกหงุดหงิดมาทั้งวันกับ "ลูกพี่" ที่ทำงาน จริงๆ ก็เคยคุยเรื่องนี้กันมาหลายครั้งแล้ว น้องเค้าก็ระบายพฤติกรรม "ลูกพี่" ให้ฟังเป็นระยะๆ ประมาณว่า "เก่งแต่ปาก มากทฤษฎี" ไม่เคยออกหน้างานจริง และซ้ำร้าย..ไม่คิดจะออกหน้างานจริงๆ อีกด้วย ฟังดูแล้วก็รู้สึกว่า คนที่เป็น "ลูกพี่" ของน้องเค้าเนี่ย ขาดภาวะผู้นำเอามากๆ มีปัญหาอะไร ก็ให้ลูกน้องลุยไป ตัวเองก็นั่งเทียนเขียนรายงาน คอยสั่งการชี้นิ้ว และรอรับรายงาน วันนี้ หลังจากฟังคุณน้องระบายความอึดอัดแล้ว ก็นึกขึ้นได้ว่า เมื่อประมาณสักสิบปีก่อนหน้านี้ (โห..ย้อนไปนานจังเลย) ผมเคยอ่านเจอ "สุภาษิตสอนนาย" จากคอลัมน์หนึ่งในหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ซึ่งตอนนั้นเป็นที่ฮือฮามาก ผมยังตัดเก็บเอาไว้ (แต่ตอนนี้หาไม่เจอแล้ว) ที่ว่าฮือฮาก็เพราะว่า เรามีการจ่ายแจกกันไปในหมู่เพื่อน ที่ทำงานอยู่ในบริษัทต่างๆ บางคนอึดอัดกับเจ้านาย ก็จะทำเนียนไปถ่ายเอกสาร แล้วก็นำเอา "สุภาษิตสอนนาย" ไปถ่ายด้วย แล้วจะแกล้งทำเป็นลืมทิ้งสำเนา "สุภาษิตสอนนาย" ไว้แถวๆ เครื่องถ่ายเอกสารอย่างน้อยสักหนึ่งแผ่น ไอ้คนมาทีหลังเห็นเข้า ก็ถ่ายไปบ้าง คนละแผ่นสองแผ่น จนที่สุด เจ้านายก็ได้อ่าน ฮ่าๆๆๆ เมื่อผมหาต้นฉบับไม่เจอ ก็เลยลองค้นหาจากในอินเทอร์เน็ต เพราะจะส่งให้น้องเขาอ่าน (เผื่อไปทำเนียนให้เจ้านายได้อ่านบ้าง) โห..มีมากมายหลายเว็บไซต์เลยครับ แต่มาสะดุดกับตรงที่ ทุกเว็บไซต์ที่ผมเปิดดูนั้น ไม่มีเว็บไหนเลยที่บอกถึงชื่อผู้แต่ง แบบว่า..ตัดชื่อทิ้งไปเลย เห็นมีเพียงเว็บเดียวที่บอกว่า คัดมาจากหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ผมลองสุ่มดูหลายๆ เว็บ ก็ไม่พบชื่อผู้แต่งเช่นกัน อย่างดีก็แค่บอกว่า ไปลอกมาจากเว็บไหน ซึ่งพอตามเข้าไปดูก็ไม่มีชื่อผู้แต่งเช่นกัน แต่ที่น่าเกลียดมากก็คือ บางคนใส่ชื่อตัวเองว่าเป็นผู้เรียบเรียง รวบรวม ซะงั้น เป็นการไม่ให้เกียรติกับเจ้าของผลงานที่แท้จริง ภาพนี้ครอปจากภาพต้นฉบับ จาก //www.oknation.net/blog/home/blog_data/127/3127/images/kamhang.jpg จำได้ว่าผู้แต่ง "สุภาษิตสอนนาย" คือ "คุณกำแหง ภริตานนท์" คอลัมนิสผู้ล่วงลับ เจ้าของคอลัมน์ "ปลายนิ้วนายกำแหง" ของหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ยุคนั้น เป็นอดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ (สนช.) ท่านเป็นสื่อมวลชนอาวุโสท่านหนึ่ง ที่เป็นที่นับถือของคนในวงการ ผมไม่รู้จักท่านมากมายนักหรอกครับ แต่มักจะได้เห็น งานเขียนที่โดนใจอยู่หลายครั้ง เช่น "สุภาษิตสอนนาย" และ "คาถาบูชาเมีย" เป็นต้น ซึ่งเป็นที่ฮือฮามากในยุคนั้น วันนี้ผมขออนุญาตนำ "สุภาษิตสอนนาย" มาเผยแพร่ตรงนี้อีกครั้ง เพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้ประพันธ์ แม้ว่าผู้อ่าน อาจจะเคยผ่านหูผ่านตามาบ้างแล้ว แต่อยากให้รับทราบว่า ผู้แต่งคือ "คุณกำแหง ภริตานนท์" ครับ สุภาษิตสอนนาย   สุภาษิต ของเก่า ท่านเล่าขาน มาแต่ครํ้ง โบราณ มีมากหลาย เป็นคำกลอน สอนสั่ง ทั้งหญิงชาย "สุภาษิต สอนนาย" ไม่เห็นมี   แม้โชคช่วย อำนวยให้ เป็น"นาย"เขา อย่าเป็นคน หูเบา ไม่ถ้วนถี่ จับเอาความ ข้างเดียว เที่ยวพาที หากความจริง ไม่มี จะเสียการ   นายที่ดี ต้องเอาใจ ใส่ลูกน้อง คอยสอดส่อง ทุกข์สุข อยู่ทุกด้าน คอยช่วยเหลือ เมื่อลูกน้อง นั้นต้องการ แต่ไม่ถึง กับจุ้นจ้าน จนเกินควร   แม้ลูกน้อง ทำผิด ไม่คิดข่ม พิจารณา เหมาะสม โดยทั่วถ้วน จงเรียกมา ว่ากล่าว เท่าที่ควร ไม่ลามรวน เรื่องเก่าเก่า ไม่เข้าการ   อันการเตือน นั้นเล่า ให้เข้าท่า ไม่ควรดุ ต่อหน้า คนทั่วบ้าน เรียกมาเตือน สองต่อสอง ห้องทำงาน เที่ยวโจษขาน ลับหลัง ฟังไม่งาม   งานสำเร็จ ลงก็ด้วย เขาช่วยกัน ไม่ควรดื้อ ถือรั้น ไม่ฟังห้าม เป็นนายเขา เอาแต่ใจ ใครจะตาม ควรฟังความ เห็นอื่นบ้าง เป็นทางดี   อันการงาน ทั้งหลาย ควรจ่ายแจก มีการจัด แบ่งแยก เป็นหน้าที่ หากคนเดียว จะรวบไว้ ไม่เข้าที ลูกน้องที่ ไหนจะมี กำลังใจ   เป็นนายเขา ต้องขยัน หมั่นศึกษา ให้เป็นคน ก้าวหน้า ทันสมัย ไม่ล้าหลัง ห่างเหิน จนเกินไป ลูกน้องก้าว หน้าไกล ตามไม่ทัน   ไม่จำเป็น ต้องศึกษา มากกว่าเขา ให้เป็นหลัก พอเป็นเค้า เขาเชื่อมั่น แม้เป็นนาย รู้จักใช้ สบายครัน ไม่จำเป็น ต้องฟาดฟัน อยู่คนเดียว   เมื่อลูกน้อง จะก้าวหน้า ก็อย่าขวาง หรือคิดหา ลู่ทาง คอยหน่วงเหนี่ยว อยากจะเก่ง เลิศล้น อยู่คนเดียว แล้วหน่วงเหนี่ยว กันท่า พาเสียคน   เมื่อมีส่วน ควรแบ่งให้ อย่าแย่งก่อน ลูกน้องต่าง เดือดร้อน อยู่ทุกหน ไม่คิดแต่ จะเอาเข้า กระเป๋าตน คิดถึงคน อื่นเขาบ้าง จึงเข้าการ   อันหัวหน้า ที่ดี มีเมตตา ปรารถนา ให้เขาสุข ทุกสถาน มีกรุณา คอยช่วย ด้วยต้องการ ให้เขาผ่าน พ้นทุกข์ มีสุขใจ   ประกอบกับ มุทิตา คือพาชื่น เห็นคนอื่น ก้าวหน้า พาสดใส ไม่มัวคิด ริษยา พาเสียใจ เขาทำได้ ดีกว่า ผิดอารมณ์   อีกทั้งมี อุเบกขา ไม่อาฆาต เห็นลูกน้อง ผิดพลาด ไม่ทับถม คอยจับผิด คิดดุว่า ตามอารมณ์ ไม่เหมาะสม เป็นหัวหน้า พาเสียการ   หัวหน้าดี ต้องให้เห็น เป็นตัวอย่าง ช่วยเขาทำ ทุกทาง จนรอบด้าน ไม่เอาเปรียบ ใช้คนอื่น ตัวชื่นบาน แล้วเสนอ ผลงาน เพื่อตนเอง   เมื่อปัญหา เกี่ยวไป ถึงภายนอก ตัวหัวหน้า ต้องออกรับ ถึงจะเก่ง เข้ารับผิด ชอบช่วย ด้วยตนเอง ลูกน้องถึง จะเกรง ว่าเอาการ   แม้หัวหน้า คนใด ได้เช่นนี้ คงจะมี แต่คนรัก สมัครสมาน มีคนขอ เป็นลูกน้อง เกินต้องการ ใครพบพาน ก็เป็นบุญ เกื้อหนุนเอยฯ   โดย นายกำแหง ภริตานนท์ หนังสือพิมพ์เดลินิวส์   Create Date : 24 พฤษภาคม 2551 5 comments Last Update : 1 กรกฎาคม 2551 9:47:16 น. Counter : 3391 Pageviews. Share Tweet

ถ้าเก่งกว่านาย ก็คงไม่ได้เป็นลูกน้องสิ จ๊ะ ไม่ยอมโง่แล้วเมื่อไหร่จะได้คนฉลาดๆ มาเป็นลูกน้องล่ะ เสียงเค้ว่ากันพรรณนั้น   โดย: บ้าได้ถ้วย 24 พฤษภาคม 2551 12:38:00 น.

โดนค่ะโดน เคยอ่านเจอมาว่าคนที่ขึ้นมาเป็นนาย หลายคนยังไม่มีโอกาสได้ฝึกวุฒิภาวะ บางทียังเคยคิดเลยว่าเป็นลูกน้องเขานี่แหละดีแล้ว เพราะอย่างน้อยก็ไม่ต้องอดทนกับคำครหาเหมือนพวกเจ้านาย ที่ต่อให้ดีแค่ไหนก็ไม่วายถูกลูกน้องนินทาอยู่ดี   โดย: happychic 24 พฤษภาคม 2551 13:31:20 น.

มี "สุภาษิตสอนนาย" มิทราบว่าพอมีตำรา "การบริหารเจ้านาย" บ้างหรือเปล่า ว่ากันว่าสุดยอดของคนที่ใช้วิชา "การบริหารเจ้านาย" มีนามว่า "เนวิน" (ฮา) ปล. ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ   โดย: merf1970 24 พฤษภาคม 2551 16:05:37 น.

อะนะ รับทราบก๊าบ คุณพี่ เอ้ย คุณครู   โดย: Dr pat IP: 203.144.187.18 25 พฤษภาคม 2551 3:48:45 น.

โดย: Opey 25 พฤษภาคม 2551 10:43:48 น.