“ยังทำงานอีกเหรอคะ” ศศินาปล่อยมือจากเม้าท์แล้วละสายตาจากมอนิเตอร์

“ฉันกำลังหาที่อยู่หมอในต่างประเทศที่เคยรู้จัก ว่าจะลองติดต่อให้มาช่วยรักษาอัจฉรา หากไม่สะดวกอาจต้องส่งไปรักษาที่ต่างประเทศแทน”

“หมอในเมืองไทยเก่งๆมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมคุณท่านไม่ลองติดต่อดูก่อนล่ะคะ รักษาที่นี่อย่างน้อยก็มีคนคอยช่วยดูแล ไปอยู่เมืองนอกเมืองนาจะให้ใครตามไปเฝ้าคะ แก้วไม่เอาด้วยนะคะขอบอกเสียก่อน” ศศินาค่อยหัวเราะออกที่ขวัญแก้วรู้ทันไปหมด

“เขาบอกอากาศที่สวิสดีเหลือเกิน หมอที่นั่นทั้งหล่อทั้งเก่ง เธอไม่ไปแน่นะ ฉันคงต้องส่งจันทร์จิราไปเรียนภาษาที่นั่นสักปีสองปีแล้วให้ต่อแพทย์ที่นั่นไปเลยท่าจะดี”

“ถ้าคุณหนูจันทร์ไป แก้วก็ต้องไปด้วยสิคะ ใครจะกล้าปล่อยให้เธอไปตกระกำลำบากตามลำพัง” ความคิดของหล่อนไม่เลว หากให้ไปกันหมดเธอคงเหงาน่าดู ขนิษฐาลูกสาวแท้ๆที่หายไปยังไม่มีข่าวคราว หากปล่อยขวัญแก้วไปอีกคนจะเหลือใครให้ใช้สอยและรู้ใจเท่าหล่อนไม่มีอีกแล้ว

“ฉันจะลองเก็บไว้พิจารณา ถ้าหาทางอื่นที่ดีกว่านี้ไม่ได้”

“แล้วเรื่องคุณรุตม์ล่ะคะ คุณท่านจะทำยังไง” ศศินาถอนใจถ้าไม่เพราะเธอไปขอร้องอาจารย์ ธีรุตม์คงไม่เข้ามาพัวพันกับคดี จะว่าไปเธอก็มีส่วนต้องรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นกัน

“ก่อนตัดสินใจทำอะไรลงไป ฉันอยากฟังความเห็นเธอก่อน”

“คุณท่านน่าจะทราบนิสัยเขาดีกว่าแก้วนะคะถึงได้ชวนมาร่วมงาน แต่ถ้าถามแก้วเขาเป็นคนดีค่ะ ซื่อสัตย์ มีน้ำใจ ไม่ฉวยโอกาสเหมือน..” ขวัญแก้วเกือบพลั้งปากถึงอีกคนที่ก่อเรื่องมากมายแทบไม่เว้นแต่ละวัน

“ปวินทร์น่ะเหรอ ฉันรู้แล้วเขาทำอะไรกับยายหนูบ้าง รวมถึงเรื่องที่เธอปิดฉันด้วย..ขวัญแก้ว” เลขาคนสวยสะดุ้งโหยง นึกโมโหชัยสิทธิ์ที่ไม่ยอมโกหกสักเรื่องเพื่อคุณหนูของเธอ

“ฉันแค่พูดให้ฟังไม่ได้คิดตำหนิเธอสักหน่อย ทำไมต้องโกรธหน้าดำหน้าแดง ทำเหมือนฉันจะตัดเงินเดือนแล้วไล่เธอออกซะงั้น”

“เปล่าค่ะ เปล่า แก้วโมโหคนที่ทำให้แก้วไม่พอใจอยู่ค่ะ แต่สาบานได้ไม่ใช่คุณท่าน” ขวัญแก้วยกมือไหว้ขอโทษเจ้านายแล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง

“ถ้าให้เลือกระหว่างพวกเขาทั้งสองคุณท่านจะเลือกใครคะ” ศศินาคิดจะถามประโยคเดียวกันแต่ถูกขวัญแก้วชิงถามตัดหน้าเสียก่อน

“ยายหนูชอบใครฉันก็เลือกคนนั้น ขนาดขนิษฐาลูกสาวแท้ๆฉันยังบังคับไม่ได้แล้วฉันจะไปบังคับจันทร์จิราทำไม ไม่ว่าเธอชอบใครฉันเห็นดีด้วย เธออีกคน..ขวัญแก้ว แก่จนป่านนี้ไม่คิดจะหาหนุ่มๆไว้เป็นคู่ครองบ้างหรือไง” ขวัญแก้วหน้าร้อนผ่าวบ่นงึมงำ..ทำไมต้องมาลงที่แก้วด้วยคะ...

“ยังไม่คิดหรอกค่ะ แก้วอยากรับใช้คุณท่านนานๆ แล้วเลิกคิดหาคนใหม่มาแทนแก้วนะคะ เพราะไม่มีใครรู้ใจคุณท่านเท่ากับแก้วอีกแล้ว”

“ให้มันได้อย่างนี้สิ เอาเถอะ ไว้ฉันทาบทามหนุ่มๆนิสัยดีให้รู้จัก เพราะไม่ว่าเธอจะอยู่ในสถานะอะไร ฉันก็จะเรียกใช้เธออยู่ดี ไปอาบน้ำอาบท่าได้แล้ว ก่อนจะนอนอย่าลืมลงไปตามยายหนูด้วยล่ะ ป่านนี้ไม่รู้หลับคาเตียงไปแล้วหรือยัง” ขวัญแก้วหันหลังทำท่าจะออกจากห้อง

“อ้อ พรุ่งนี้เธอช่วยนำสมุดบัญชีของยายหนูทั้งสองไปอัพเดทให้ด้วย” ขวัญแก้วสงสัยแต่ไม่กล้าถามรีบรับปากแล้วเข้าไปอาบน้ำ

สายของวันรุ่งขึ้นศศินานัดปวินทร์ออกมาพบที่ร้านกาแฟในห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองโดยไม่พาขวัญแก้วมาด้วย เธอมีเรื่องมากมายต้องพูดคุยและทำความเข้าใจกับเขาตามลำพังและหนีไม่พ้นเรื่องรักๆใคร่ระหว่างเขากับลูกบุญธรรมของเธอ

ปวินทร์มาถึงก่อนเวลานัดไม่นานก็เห็นศศินานั่งรอพร้อมกาแฟและของว่าง เลยหันไปเรียกบริกรเพื่อสั่งเครื่องดื่มให้กับตัวเอง 

“คุณน้านัดผมออกมาไม่ทราบมีเรื่องอะไรสำคัญหรือเปล่าครับ” ปวินทร์ถามเหมือนไม่รู้สาเหตุที่อีกฝ่ายเรียกเขามาพบทั้งที่อยู่ในความคาดเดามาก่อน

“เธอทำอะไรลงไปยังมีหน้ามาทำไขสือ ฉันเตือนเธอแล้วใช่ไหมอย่ามายุ่งวุ่นวายกับจันทร์จิรา” ศศินาวางแก้วลงจ้องมองนายตำรวจหนุ่มตาเขม็ง

“ผมทำตามคำสั่งคุณน้าไม่ได้หรอกครับ เพราะผมรักเธอ เธอคือคนที่ผมอยากแต่งงานด้วยจริงๆ”

“ปากเธอพล่ามว่ารักแต่การกระทำมันไม่ใช่ เธอทำอะไรจันทร์จิราในงานวันเกิดคุณหญิงพรรณรายอย่านึกว่าฉันไม่รู้ ฉันทนฟังพฤติกรรมบ้าๆจากแม่ของเธอและคนของฉันมาไม่รู้เท่าไหร่ ขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายหากเคารพฉันเหมือนญาติผู้ใหญ่อย่าได้ทำอะไรแผลงๆหรือล่วงเกินลูกสาวฉันอีกเข้าใจไหม” ปวินทร์ถึงกับอึ้งไม่รู้ใครเป็นคนรายงานและมีเรื่องอะไรบ้างที่ศศินารับรู้

“ผมผิดที่ใจร้อนไปหน่อย แต่คุณน้าลองคิดให้ดีนะครับ ในงานมีแขกเหรื่อคนสำคัญและญาติผู้ใหญ่มากันมากมายใครจะบ้าให้เธอทำแบบนั้น ผมแค่อยากให้เธออยู่ต่อแต่เมื่อเธอไม่ยอมก็ว่าจะพากลับ เผอิญคุณขวัญแก้วกับเพื่อนของเธอเข้ามาเสียก่อนเรื่องมันเลยไม่จบ” ปวินทร์ไม่พูดถึงแพรวาตัวการอีกคนที่ชวนเพื่อนมารุมทึ้งเสื้อผ้าของจันทร์จิรา

“แล้วทีไอ้หมอนั่นพาเธอไปขลุกอยู่ในห้องสองต่อสองโดยที่เลขาคุณน้าก็มีส่วนรู้เห็น แบบนี้มันเหมาะสมแล้วเหรอครับ”

“อย่าพูดอะไรลอยๆ มีหลักฐานหรือเปล่า” ศศินารับหลักฐานที่อีกฝ่ายยื่นให้เป็นภาพธีรุตม์กำลังกอดจันทร์จิราในสภาพที่เกือบจะเปลือยเปล่า ความรู้สึกผิดหวังในตัวลูกสาวบุญธรรมพุ่งขึ้นจนภาพในมือสั่นระริก ดูภายนอกเธอเป็นเด็กที่สุภาพเรียบร้อย อ่อนโยน บริสุทธิ์และไร้เดียงสา คิดไม่ถึงจะแอบไปเริงรักกันสองต่อสองถึงขนาดถ่ายรูปคู่บนเตียงเก็บไว้ดูเป็นที่ระลึก

“เธอได้ภาพพวกนี้มาได้ยังไง”

“รูปพวกนี้ว่อนไปทั่วอินเตอร์เน็ตแล้วครับ คงเป็นไอ้หมอนั่นแหละครับที่เอาไปเผยแพร่เพื่อหวังประโยชน์อะไรสักอย่าง อีกไม่นานหนังสือพิมพ์หลายฉบับคงตีพิมพ์และหันมาขุดคุ้ยเบื้องหน้าเบื้องหลังของคนในภาพกันให้ควั่ก”

“ทำไมฉันจะต้องกลัวเป็นข่าว อย่างมากก็จับพวกเขาให้แต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว”

“ถ้ามันรักเธอจริงก็ดีสิครับผมคงไม่เข้าไปวุ่นวาย แต่ที่ผมต้องทำทุกอย่างลงไปเพราะผมเป็นห่วงจันทร์จิรากลัวเธอไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมกลโกงของมัน คุณน้าคงคิดว่ามันซื่อสัตย์รอดูไปเถอะครับเมื่อมันสมหวังได้แต่งงานกับจันทร์จิราเมื่อใด ทรัพย์สินเงินทองของคุณน้าคงถูกมันกอบโกยไปจนหมด” 

ปวินทร์พูดแทงใจดำ คนอย่างศศินามีหรือไม่เสียดายเงินทองที่ตนหามาด้วยน้ำพักน้ำแรง เขาสืบทราบมาว่าจันทร์จิราชอบเอาเงินไปทำบุญครั้งละมากๆ และเห็นป้ายบริจาคเงินสร้างสวนหย่อมในหมู่บ้านเข้าโดยบังเอิญ ป้ายที่ว่าได้ถูกลูกน้องเขาทำลายจนพังย่อยยับ วันก่อนจึงยุให้ศศินาลองตรวจสอบบัญชีเงินฝากของเธอกว่าความจริงจะปรากฏจันทร์จิราคงเข้าพิธีแต่งงานกับเขาเป็นที่เรียบร้อย

“ทำไมฉันจะไม่รู้พวกเขารักใคร่ชอบพอกันมาก่อน หนุ่มสาวสมัยใหม่รักกันใกล้ชิดกันอาจเลยเถิดไปบ้างก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร พอจันทร์จิราเรียนจบฉันจะให้ธีรุตม์พาผู้ใหญ่มาตบแต่งสู่ขอให้เป็นเรื่องเป็นราวแค่นี้ก็สิ้นเรื่อง”

“ขึ้นอยู่ว่าคุณน้าต้องการให้ใครเป็นเมียน้อยหรือต้องการให้ลูกสาวทั้งสองใช้สามีร่วมกัน” ศศินาตบโต๊ะผางจนลูกค้าในร้านสะดุ้งด้วยความตกใจ

“เธอหมายความว่ายังไง” 

“คุณน้าก็น่าจะรู้ น้องฐาเคยคบหากับหมอนั่นและเคยไปอาศัยกับมันมาสักระยะ ช่วงนั้นก็เห็นหวานชื่นกันดี แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น น้องฐาถึงหอบผ้าหอบผ่อนหนีออกจากบ้าน ส่วนฝ่ายชายก็หันไปคบกับจันทร์จิราทั้งที่ผมรู้จักและชอบพอเธอมาก่อน” ปวินทร์ลองหยั่งเชิงศศินาจะรู้ตื้นลึกหนาบางหรือเปล่า

“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ ฉันนึกว่ายายฐาพักอาศัยกับเพื่อนที่ชื่อรวิดาและอยู่กันหลายคนไม่ใช่สองต่อสอง เธอไปเอาข้อมูลพวกนี้มาจากไหนหรือเธอจะบอกพวกเขามีความสัมพันธ์กันมาก่อนที่จะคบหากับจันทร์จิรา” ข้อมูลของปวินทร์ตรงกับข้อมูลของเธอ ส่วนขนิษฐาจะมีความสัมพันธ์กับธีรุตม์มาก่อนหรือไม่ชัยสิทธิ์ไม่ได้แจ้งให้เธอทราบ

“แรกๆก็อยู่กันหลายคน มาระยะหลังเพื่อนเธอมีแฟนเป็นตัวเป็นตน จึงไม่ค่อยกลับไปที่บ้านหลังนั้น ปล่อยขนิษฐาให้อยู่กับเขาตามลำพัง คุณน้าคงทราบดีไม่ใช่เหรอครับ พวกเขารักใคร่กันมาตั้งแต่เด็กๆ พอมาอยู่ในที่ลับหูลับตาคนแบบนั้นอะไรๆมันก็เกิดขึ้นได้ ทีแรกผมก็ไม่เชื่อถ้าไม่เห็นภาพพวกนี้ด้วยตาตัวเอง” ปวินทร์นำรูปภาพขนิษฐาขณะมีอะไรกับเขาแต่ตัดต่อใบหน้าธีรุตม์ใส่เข้าไปแทนแล้วยื่นให้ศศินาดู

“เขากล้าเอายายฐาไปโพสประจานเชียวเหรอ ทั้งที่รู้ว่าเป็นลูกสาวแท้ๆของฉัน” ศศินาเริ่มโมโหเมื่อเห็นภาพหนุ่มสาวทั้งสองกำลังเริงรักกันอย่างเมามัน ฝ่ายหญิงเป็นลูกสาวของเธออย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนฝ่ายชายแม้เห็นใบหน้าไม่ชัดแต่มีส่วนคล้ายธีรุตม์ค่อนข้างมาก

เขาเห็นศศินาเงียบไปพักใหญ่ เลยได้โอกาสเติมเชื้อไฟให้ปะทุหนักยิ่งขึ้น

“คนจิตวิปริตแบบนี้ คุณน้ายังอยากให้จันทร์จิราแต่งงานด้วยเหรอครับ”

“ฉันได้แต่หวังเธอคงไม่สร้างเรื่องขึ้นมาเพราะมีผลประโยชน์อะไรแอบแฝง ฉันอยากให้เธอทั้งสองต่อสู้ด้วยความบริสุทธิ์ยุติธรรม ถึงฉันกับแม่ของเธอจะสนิทสนมกันมาก่อน แต่อย่าคิดเอาความสัมพันธ์ส่วนตัวมาสร้างเงื่อนไขให้ฉันเอนเอียงไปทางเธอก็แล้วกัน” ปวินทร์ถึงกับสะดุ้งแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน

“โธ่คุณน้า อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นสิครับ หากไม่เชื่อลองเช็คเงินในบัญชีของเธอดูก็ได้ว่าหายไปบ้างหรือเปล่า มันคงรอเก็บเล็กผสมน้อยไม่ไหวถึงต้องหาทางโกงทีหลายๆล้าน ผมทำไปเพราะความหวังดีและรักขนิษฐาเหมือนน้องสาวแท้ๆ หากธีรุตม์เป็นฝ่ายล่อลวงเธอแล้วทอดทิ้ง ผมไม่ปล่อยมันไว้แน่ๆต่อให้จันทร์จิราต้องเกลียดผมก็ตาม” 

ปวินทร์พูดย้ำเรื่องเงินในบัญชี เมื่อคืนถึงสั่งขวัญแก้วให้นำสมุดฝากเงินไปตรวจสอบ คำพูดเขาแม้ไม่มีหลักฐานแต่เธอถือคติกันไว้ก่อนย่อมดีกว่าแก้