ย่าเราก็ชอบโทรมาพูดด่าเราเสียๆหายๆ(ย่าไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับเรานะ) แล้วย่าก็ยังมีนิสัยพออยู่ต่อหน้าแม่เราเขาจะทำเฟรนลี่กับเราทำเป็นรักเรา ทำเป็นขอกอดขอจูบ!  เรานี่แบบขยะแขยงอะค่ะ! แต่ลับหลังก็โทรมาด่าเราบ่อยมากๆ พูดจาไม่น่าฟัง ชอบด่าว่าเราทำไมไม่รักลูกชายเค้า เราเกลียดมากๆเหมือนคนต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง เรากล้าพูดตรงๆว่าเราเกลียดย่ามากกกกกก! แล้วเวลาพูดก็ชอบทำหน้าแบบกวน...อ่ะค่ะหรือไม่พอเราพูดอะไรย่าก็จะทำเป็นพูดเลียนแบบสิ่งนี้ทำให้เราปี๊ดมาก (จะหาว่าเราอกัญญูก็ได้นะแต่เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ)แต่พ่อเราก็จะชอบบังคับตลอดว่าให้ไปหาย่าบ้าง เราอยากจะบอกเหลือเกินว่า ย่าเป็นแบบนี้จะคาดหวังให้หลานมารักมันคงยากนะ แต่เราก็ไม่พูดไปเพราะรู้ว่าถ้าพูดกรูโดนด่าแน่ๆ คือพ่อเราๆก็รักแหละแต่ไม่สนิทเท่ากับที่เราสนิทกับแม่ เพราะตลอดชีวตที่ผ่านมาแม่เราเปนเหมือน Single Mum ที่เลี้ยงเรามาคนเดียว พ่อทำงานนะแต่ไม่เคยส่งเสียค่าเลี้ยงดูให้เราเลย และเราคิดว่าเค้าสองคนคงจะแยกทางกันในอีกไม่ช้า!  มันเลยทำให้เกิดช่องว่างของความสัมพันธ์ค่ะ พ่อแม่ก็ขัดแย้งกันบ่อย 

           ความเห็นไม่ตรงกัน แม่ชอบบ้านที่สะอาดแต่พ่อคอยทำบ้านรก แบบนี้มันก็อยู่กันไปก็มีแต่แย่กับแย่  ความรู้สึกเราตอนนี้คือไม่อยากเจอย่าแล้วอ่ะ พ่อก็เอาแต่บังคับจนมันทำให้เรากับพ่อตอนนี้ไม่คุยกันเลย จากที่ห่างกันอยู่แล้วตอนนี้ห่างกว่าเดิม5555 ตอนนี้เราแยกออกมาเช่าหออยู่คนเดียว พอได้ออกมาอยู่เองมันกลับมีความสุขมากกว่าอยู่กับพ่อซะอีกนะ  มีพ่อพ่อก็ไม่เคยเข้าใจ เจอย่าแบบนี้อีก กรูจะบ้าตายยย! บางครั้งย่าก็ใช้คำพูดแรงมากๆ จนเราอึ้งพอเราอึ้งชีก็วางสายโทรศัพท์ไปเลย คือแบบนี้มันแกล้งกันมั้ยคะ? ตัวเองไม่ได้มาอยู่ในสถานการณ์ที่เราอยู่จะพูดเข้าข้างลูกชายก็พูด ได้ทุกอย่างเพราะเขาไม่มีวันเข้าใจคนที่อยู่ตรงจุดนี้ เวลาพ่อเราหงุดหงิดนี่น่ากลัวนะ พังข้าวของเละ บางทีเขาหงุดหงิดเริ่องงานปาคอมทิ้งก็เคยมีมาแล้วนะ  เอาจริงๆทุกวันนี้เราไม่อยากเจอพวกเขาอีกเลย เจอกับคนแบบนี้เรารู้สึกว่าจิตเราอาจจะไม่ปกติ คือมันอาจจะส่งผลในอนาคตอ่ะค่ะ ตอนนี้เราก็ ดูแลตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ ต่างคนต่างอยู่เราคิดว่าน่าจะดีที่สุดนะ