ก่อนอื่นขอเล่าย้อนกลับไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เราเคยชอบผู้ชายอยู่คนนึง (ขอแทนชื่อเค้าว่า เจ) เจถือว่าเป็นรักแรกของเราเลยก็ว่าได้ ถ้าถามว่าเราตกหลุมรักเค้าตรงไหนหนะหรอ? ก็คงเป็นความดีของเค้าละมั้ง ความเป็นสุภาพบุรุษที่ได้มาตั้งแต่กำเนิด ไม่ได้เสแสร้ง ทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้เจ หัวใจเราจะเต้นแรงมากจนแทบจะกระเด็นออกมาจากอก จะว่าไป เจเป็นคนแรกที่ทำให้เราได้รู้จักกับประโยคที่ว่า "เหมือนมีผีเสื้ออยู่ในท้อง" มันจะรู้สึกใจหวิวๆ หายใจไม่ทั่วท้อง ขนลุกซู่ซ่า และที่มากไปกว่านั้นคือเจหน้าตาดีมากกกก คืออาจจะไม่ได้ตรงเสปคใครหลายคน แต่โคตรโดนใจเรา 55555 ผอม สูง ผิวขาว กระดูกรามชัดเจนเมื่อกระทบกับแสงไฟ แผ่นหลังเรียบเนียนมีร่องกระดูกสันหลังตรงกลาง โอ้ยยย ฟิน~~ >///< 

แต่บทสรุปของรักครั้งนั้นจบไม่ค่อยจะดีสักเท่าไรเพราะเรารักเค้าข้างเดียวมาเกือบ 2 ปี และเขาไม่เคยรู้ เพราะเราไม่เคยบอก (เรื่องมัน sad T^T) หลังจากนั้นเราก็ต้องย้ายไปเรียนต่างประเทศ เพราะพ่อแม่เราต้องย้ายไปทำงานที่นั่นโดยกระทันหัน ตอนที่ย้ายโรงเรียนมา เราก็คิดนะว่าเราคงจะค่อยๆลืมเค้าไปเองแหละ แต่แล้วสวรรค์ก็กลั่นแกล้ง ช่างทำกันได้....

จะอะไรซะอีกหละ ก็ดันมาเจอคนที่หน้าตา รูปร่าง และหุ่นเหมือนกับเจ (อย่างกะโคลนนิ่งมา) ที่โรงเรียนใหม่!!! แล้วที่มากไปกว่านั้นคือเราเรียนปีเดียวกัน ฮีเป็นคนเกาหลีจร้าา รังสีออร่าความเป็นโอ๊ปป้าพุ่งแรงกระแทกสายตามาก อย่างกะโอ้ปป้าในซีรีย์เกาหลีกระเด็นหลุดออกมาจากทีวี ขาว ผิวดีงามพระรามแปดมาก (ป.ล. ดีจนผู้หญิงบางคนอาย) ถึงแม้จะผอมแต่ก็แอบมีซิกแพ็คเบาๆ ที่แขนมีเส้นเลือดปูดขึ้นมานูนๆ เป็น features ที่ผู้หญิงทุกคนเห็นแล้วต้องใจละลาย (ขอแทนชื่อฮีว่า คิม ละกัน) แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่คิมต่างจากเจมากๆๆๆๆๆ และเป็นสิ่งที่เราเกลียดมากๆ คือ ฮีเป็นผู้ชายที่โคตรหม้อ หม้อผู้หญิงไปทั่ว คุยกับผู้หญิงเยอะมากกก ไม่เข้าใจว่านางลืมว่าตัวเองเป็นมนุษย์แล้วคิดว่าตัวเองเป็นหม้อหรือไง

ตอนแรกที่เจอคิม เรานี่แทบทรุด พระเจ้านะพระเจ้า ช่างรังแกกันได้ คนจะลืมๆสักหน่อย ดันส่งโอ๊ปป้าคิมมาตอกย้ำความรู้สึกซะงั้น #มองบน ชีวิตหลังจากวันนั้นเป็นอะไรที่หนักหน่วงมาก ท่องอยู่ในหัวทุกวี่ทุกวันว่า "เกลียดมันๆๆๆ" #วนไปค่ะ เพื่อไซโคตัวเอง แต่ประโยคที่ว่า "เกลียดอะไร มักได้อย่างนั้น" ดันเกิดขึ้นจริง เพราะไม่ว่าเราจะเดินไปไหน มักจะต้องเดินสวนกับคิมตลอด คือไม่เข้าใจ ทำไมต้องมาเดินทางเดียวกันในเวลาเดียวกันด้วย?! ทางมีให้เดินเป็นสิบๆทาง ไม่เดิน ดันมาเลือกเดินทางนี้ พรหมลิขิตช่างกลั่นแกล้ง... เคยมีอยู่ครั้งนึง เราเดินเข้าไปในตึกเรียน ไม่ได้สนใจอะไร เดินชมนกชมไม้ไปทั่ว แล้วตึกมันเป็นเหมือนทางเดินยาวๆ ซึ่งห้องเรียนเราอยู่สุดทาง พอเดินมาถึงตรงทางแยกนั้น คนแรกที่เห็นสะดุดตามาแต่ไกลเลยก็คือ คิม ! แล้วไม่ใช่เพียงเท่านี้ ฮียืนอยู่สุดทาง หน้าห้องเรียนเราเลยจร้า เรานี่ถึงกับสตั้นไป 3 วิ แล้วหมุน full turn เดินออกจากตึกเรียนไปแบบสวยๆเริดๆ เดินไปได้สักพัก นึกขึ้นได้ว่ามีคาบเรียน ต้องรีบวิ่งกลับไปและเดินก้มหน้าเข้าห้องเรียนไปโดยที่ไม่แคร์ใครทั้งสิ้น และทุกครั้งที่มีคาบเรียนที่นี่ ก็จะต้องเจอคิมยืนอยู่หน้าห้องเรียนเราเสมอ...

และแล้วปีนั้นก็ผ่านมาได้ด้วยดี (มั้ง) กับการที่เราต้องพยายามหลบหน้าคิม "ทั้งปี" แต่ปีที่แล้วก็มีคุยกันบ้างพอประปราย ไม่ให้เสียมารยาท เพราะอย่างน้อยเค้าก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเดียวกับเรา อ้อ! ขอเกริ่นก่อนว่า ก่อนหน้านั้น เราเคยบอกเพื่อนสนิทเราคนนึงไปว่าคิมหน้าเหมือนเจ (คนที่เราชอบที่โรงเรียนเก่า) และเราก็ไม่เคยคิดว่านั่นจะเป็นการฆ่าตัวตายทางอ้อม เพราะใครจะไปรู้ว่านางจะเป็นคนที่เก็บความลับไม่อยู่ ถึงขนาดหลังจากเหตุการณ์นั้น เราและเพื่อนๆตั้งฉายาให้นางว่า "นางรู้โลกรู้" เพราะนางเอาเรื่องที่เราบอกนางไปบอกคิมจร้าา ดีงาม เพื่อนประเสริฐ #ประชด และหลังจากนั้น เกิดอะไรขึ้นรู้ไหม ทุกครั้งที่เจอหน้าคิม ฮีจะทักเราเรื่องนี้เสมอ (-_-'') และเราก็ต้องพูดปัดคิมตลอด (ก็ใครมันจะไปกล้ายอมรับความจริง จริงมะ?)

*** เดี๋ยวมาต่อน้าา ขอตัวไปทำธุระก่อน ***