ความสัมพันธ์ทางวรรณคดีไทย-กัมพุชา
|
|
THAI & KHMER สมัยพุทธศตวรรษที่ ๑๒ - ๑๙
| | | ประเภทจารึก []..ขนบของศิลา []..เนื้อหาในศิลา []..รูปแบบคำประพันธ์ที่ใช้ในศิลาจารึก |
ความสัมพันธ์ระหว่างดินแดนแถบลุ่มแม่น้ำโขง คืออาณาจักรกัมพูชา (กลุ่มชนที่ใช้ภาษาเขมรโบราณ) กับดินแดนลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา มีความสัมพันธ์กันอันยาวนาน นับเนื่องตั้งแต่ พุทธศตวรรษที่ ๑๒ และปรากฏหลักฐานให้เห็นชัดเจน ในพุทธศตวรรษที่ ๑๖ เป็นต้นมา เมื่ออาณาจักรกัมพูชาสมัยพระนคร (มีเมืองหลวงอยู่ที่พระนครศรียโศธรปุระ) ขยายอิทธิพลเข้ามายังฟากตะวันออกของลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา อันมีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองละโว้ หรือลพบุรี (สรกฺโลว หรือ โลวทยปุระ) *๑* หลักฐานทางโบราณคดีที่พบโดยเฉพาะที่เมืองละโว้ แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์อันต่อเนื่องระหว่างอาณาจักรกัมพูชาสมัยพระนคร กับรัฐซึ่งเดิมเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรทวารวดี ดังปรากฏหลักฐานในจารึกของอาณาจักรกัมพูชาสมัยพระนคร ซึ่งพบในบริเวณเมืองลพบุรี เช่น . . .จารึกที่ศาลสูง หลักที่ ๑-๒ (หรือจารึกหลักที่ ๑๙-๒๐) จารึกด้วยตัวอักษรเขมรโบราณพุทธศตวรรษที่ ๑๖ เป็นภาษาเขมรโบราณ
จารึกหลักที่ ๑๘ จารึกเสาแปดเหลี่ยมที่ศาลสูงเมืองลพบุรี ขอบคุณภาพประกอบจาก..."//kanchanapisek.or.th/kp8/lbr/lbr603a.html"read more..
... พักสายตาสักครู่ไปเที่ยวชมจังหวัดลพบุรีกัน...
แม้บางครั้งดินแดนบริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาฟากตะวันออก จะเป็นอิสระจากอาณาจักรกัมพูชาสมัยพระนครบ้าง สลับกับการตกอยู่ภายใต้อำนาจการปกครองบ้าง แต่อิทธิพลทางศาสนา ความเชื่อ ศิลปวัฒนธรรม รวมทั้งภาษาที่ใช้ในบริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา น่าจะมีความสัมพันธ์กับวัฒนธรรมของ อาณาจักรกัมพูชาสมัยพระนครโดยตรง . . ( ดังปรากฏหลักฐานคือ...ภาพสลักกองทัพเมืองละโว้...ในกระบวนทัพ พระเจ้าสุริยวรมันที่ ๒ ...ที่ระเบียงปราสาทนครวัด...ด้านทิศใต้ปีกตะวันตก...)
ในพุทธศตวรรษที่ ๑๘ ตรงกับรัชกาลพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ ปรากฏชื่อเมือง "โลวทยะปุระ" ในจารึกปราสาทพระขรรค์ระบุว่า .. "..เป็นเมืองในอาณาเขตของพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗*2* และปรากฏหลักฐานว่า พระองค์โปรดให้พระโอรสพระนามว่า "นฤปตีนทรวรมัน" มาปกครอง.." *3* ดังนั้นในช่วงเวลาดังกล่าวบริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา น่าจะมีการปะปนกันของผู้คนหลายกลุ่ม หลากภาษาคือ อาจมีทั้งภาษามอญโบราณ, ภาษาเขมรโบราณ และภาษาไทย . . . ทั้งนี้รวมไปถึงศิลปะและวัฒนธรรมต่าง ๆ จนไม่สามารถแยกออกได้อย่างชัดเจน....ปลายพุทธศตวรรษที่ ๑๘-๑๙ ละโว้แยกตัวเป็นอิสระจากกัมพูชาสมัยพระนคร ปรากฏหลักฐานในเอกสารจีนว่า...ช่วงนี้ละโว้ หรือ หลอหู ... ส่งเครื่องราชบรรณาการไปถวายพระจักรพรรดิ์จีน ในสมัยราชวงศ์หยวนโดยตรง มิได้รวมเป็นส่วนหนึ่งของอาราจักรกัมพูชาสมัยพระนครดังแต่ก่อน และละโว้ได้มีความสัมพันธ์กับสุพรรณภูมิ ซึ่งทำให้เกิดการรวมตัวสถาปนาเป็นกรุงศรีอยุธยาขึ้นในปี พ.ศ. ๑๘๙๓...
*1*ศาสตราจารย์ยอร์ช เซเดส์, ประชุมศิลาจารึกภาคที่ ๒ จารึกทราวดี .. ศรีวิชัย .. ละโว้ *2*คณะกรรมการจัดพิมพ์เอกสารทางประวัติศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรี, ประชุมศิลาจารึกภาคที่ ๔ *3*ประภากร (จิตร ภูมิศักดิ์) , "อิทธิพลทางวัฒนาธรรมของไทยที่มีต่อเขมร ในสมัยต้นกรุงศรีอยุธยา, "รวมบทความประวัติศาสตร์ ฉบับที่ ๒๐ พ.ศ.๒๕๔๑ หน้า ๙๔.
Create Date : 14 มิถุนายน 2553 |
Last Update : 14 พฤศจิกายน 2558 21:23:27 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1445 Pageviews. |
|
|