Bloggang.com : : salami girl :

เขาหลัก

ทริปนี้เป็นทริปใหญ่ของเราเลยนะ เราจะเริ่มที่เขาหลัก อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา และปิดท้ายที่หมู่เกาะสิมิลัน

เราจะเริ่มต้นกันที่การเดินทางไปเขาหลัก เป้าหมายแรกของเรา

6 โมงเช้าวันอังคารที่ 28 มีค. 2006 เป็นเวลาฤกษ์งามยามดีที่ล้อรถเริ่มหมุนมุ่งหน้าสู่จังหวัดพังงา จังหวัดทางภาคใต้ที่ถ้าบอกว่าไกลสุดกู่ก็คงไม่ผิดมากนัก ที่เลือกเดินทางในตอนเช้าเพราะพนักงานขับรถ (แฟนของฉันเอง) บอกว่าจะได้ไปถึงพังงาตอนเย็นๆ จากการคำนวณซึ่งรู้ทีหลังว่าผิดพลาดนิดหน่อยเนื่องจากสาเหตุทางเทคนิคที่จะเล่าในตอนท้าย เรากะว่าระยะทางจากกรุงเทพ (บ้านแถบลาดพร้าว) จนถึงบ้านกระทิง ที่อยู่ที่เขาหลักซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางน่าจะใช้เวลาในการเดินทาง 9 ชั่วโมงกับระยะทาง 750 km.

ในการเดินทางครั้งนี้เรายึดทางหลวงหมายเลข 4 คือถนนเพชรเกษมมุ่งหน้าตรงลงใต้ไปเรื่อยๆ เราเสียเวลาในกรุงเทพไปไม่มากนักเนื่องจากเป็นช่วงเช้าที่การจราจรยังโล่งสบาย แต่เรากลับเสียเวลาพอดูเมื่อถึงนครปฐมเพราะรถใหญ่เยอะเหลือเกิน ถนนดีเกือบทั้งเส้นแต่มาตกม้าตายช่วงก่อนเข้าประจวบ ประมาณปลายๆของจังหวัดเพชรบุรีที่มีการซ่อมถนน ทางแคบและเป็นหลุม-บ่อมากมาย ขับรถผ่านช่วงนี้เราทำความเร็วได้ไม่มากนัก แต่พอประมาณเที่ยงนิดๆเราก็ถึงชุมพร “ประตูสู่ภาคใต้” ใจเราก็เริ่มชื้นนิดนึงเพราะนั่งรถมานานมากแล้ว (แต่ก็ไม่กล้าบ่นเพราะเราก็แค่นั่งเฉยๆ แฮะแฮะ) และที่ชุมพรนี่เองที่มีทางแยกไปทางระนองถ้าหากต้องการใช้ถนนเบอร์ 4 เหมือนเดิมแต่เลือกที่จะเปลี่ยนเส้นทางขับตรงมาใช้ถนนเบอร์ 41 แทนซึ่งหันหน้าไปทางจังหวัดสุราษฏร์เนื่องจากเรากะจะแวะเขื่อนรัชชประภา (เขื่อนเชี่ยวหลาน) นี่เป็นสาเหตุที่เราใช้เวลานานกว่าที่กะไว้และเป็นการเพิ่มระยะทางอีกด้วย เราต้องแยกไปใช้ถนนเส้นเล็กลงคือ เบอร์ 401 ซึ่งเป็นถนน 2 เลน รถแค่วิ่งไป-สวนกันได้เท่านั้น อากาศเริ่มที่จะครึ้มขึ้นมานิดหน่อย แดดไม่จัดจ้าเหมือนเดิม

การจะแวะเข้าไปเที่ยวที่เขื่อนก็ไม่ใช่ทางผ่านเสียทีเดียวเพราะจะต้องอ้อมจากทางหลักที่เรามาเข้าไปอีกประมาณ 12 km. จะผ่านชุมชนเล็ก 2 ข้างทางวิวเป็นทุ่งหญ้าสลับกับต้นไม้เขียวๆพอให้เพลินตา พอถึงเขื่อน (ที่เราเข้าใจว่าคงมีแค่นี้)ก็อดผิดหวังไม่ได้ว่าไม่เห็นสวยเลย มันก็เหมือนเขื่อนทั่วๆไป เหมือนเขื่อนศรีนครินทร์ที่กาญจนบุรีที่เราก็เคยเห็นแล้ว ไม่เห็นเหมือนที่แม่ของฉันโฆษณาเลยว่าสวยอย่างนั้นอย่างนี้ กุ้ยหลินเมืองไทยเชียวนะลูก เรานี่แสนจะเซ็ง เลยตัดสินใจกลับทั้งที่ไม่ได้ขับรถไปดูรอบๆเลย

เพิ่งมารู้ทีหลังจากพี่ต้น (ผู้จัดการของบ้านกระทิง) และแม่ที่หัวเราะและบอกว่ามันต้องนั่งเรือเข้าไป เข้าไปพักข้างใน ไปแบบผ่านๆจะเอาให้สวยสักแค่ไหนกัน … เรานี่แสนจะเสียดายว่าแวะไปแล้วแต่ก็ไม่ได้เที่ยวให้เต็มที่ ไม่ได้พักที่นั่นแต่แค่นี้ตามกำหนดการของเราก็ใช้เวลาไปประมาณ 5 วันแล้ว ได้แต่สัญญากับตัวเองว่าวันนึงจะไปเที่ยว ไปพักค้างคืน แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เพราะโปรแกรมก็เยอะเหลือเกินแล้วตอนนี้

เมื่อเราย้อนกลับออกมาเข้าทางสายเดิมคือเส้น 401 ฝนเริ่มตกลงมาพรำๆทำให้การเดินทางลำบากขึ้นไปอีกนิด และไปตกหนักบนเขา (อ้อ…ลืมบอกไปว่าทางจะต้องผ่านเขา หลายโค้ง หลายชัน เป็นการเพิ่มความตื่นเต้นและอุปสรรคเล็กๆน้อยๆในการเดินทางครั้งนี้) เมื่อไต่ขึ้นเขายิ่งลึกยิ่งไม่มีบ้านคนเลยเพิ่มความน่าสะพรึงกลัวของการเดินทางยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อบวกกับฝนที่ตกราวกับฟ้ารั่วทีเดียว ทางก็มองเห็นไม่ถนัดนัก ถนนบางช่วงด้านหนึ่งเป็นเขา ด้านหนึ่งเป็นเหว!!!!! เราผ่านเขาไม่รู้ว่ากี่ลูกแต่ที่รู้ๆคือ 2 ลูกคือเขาพนมกับเขาสก (ป้ายบอกว่าอย่างนั้น)
ขับมาเรื่อยๆ (มันเป็นทางบังคับอยู่แล้วล่ะ) จะเจอกับถนนเส้นหลักหมายเลข 4 ที่เรายึดมาตั้งแต่ออกจากกรุงเทพ ทางจะเชื่อมกันที่ตะกั่วป่า ขับไปเรื่อยๆจะเริ่มเจอทะเล แต่รีสอร์ทที่เราจะไปพักนั้นอยู่ทางด้านต้นๆ (หรือปลายหว่า … เอาเป็นว่าอยู่ด้านที่ไกลจากกรุงเทพละกัน)

บัตรเข้าพักบ้านกระทิง ถ้าทำหายนี่จบเห่เลยนะเนี่ย

บ้านกระทิงเป็นรีสอร์ทที่เจ๋งมากเลย เพราะพอเราเลี้ยวเข้าไปในที่จอดรถเราจะไม่มีทางเห็นเลยว่าแล้วตูจะไปซุกหัวนอนตรงไหนฟระ ก็เท่าที่เห็นนั้นแสนจะแคบ เล็ก มีเพียงเรือนกระจกที่เป็น office เท่านั้น แต่เมื่อเข้าไปเช็คอินดื่ม welcome drink ผลไม้รวมเย็นเจี๊ยบชื่นใจ เขาก็พาเราไปบ้านพักซึ่งต้องเดินลงไปทางด้านหลัง office นั้น โอ้โห…ความเป็นส่วนตัวจะสูงอย่างที่คุณคาดไม่ถึง ถ้าคุณต้องการหลบปาปาราซชี่ละก็ที่นี่เหมาะมาก เพราะไม่มีทางที่ตาสีตาสาจะดินลงไปโดยไม่ผ่านการมองเห็นและสอบถามจากพนักงาน บ้านที่เราพักเป็นบ้านไม้สร้างแบบเก๋กู้ด … เจ๋งสุดยอด บ้านแต่ละหลังมองเห็นทะเล และบ้านแยกกันเป็นสัดส่วนให้ความเป็นส่วนตัวสูงมาก เพราะถึงแม้เราจะมานั่งเขียนไอ้นู่นไอ้นี่อยู่ที่ระเบียง (กว้างโครต)ของบ้านเรา และฝรั่ง 2 คนจะจู๋จี๋กันอยู่ที่ระเบียงบ้านข้างๆแต่ก็ไม่อึดอัด (ถ้าไม่แอบมองก็จะไม่เห็นหรอกว่าบ้านข้างๆเขาทำอะไรกัน 555)

ที่ชอบที่สุดคงเป็นห้องน้ำที่ทำจากไม้ทั้งหมด ขนาดใหญ่เกือบจะเท่าห้องนอนเลย สระว่ายน้ำก็เจ๋งเพราะมองจากสระลงไปก็ทะเลเลยล่ะ ว่ายไปนอกจากความเพลินแล้วยังเสียวดีด้วย ก็มุมสูงสุดยอด (ดูรูปเอาละกัน)

pool @ Bann Kra-ting

หาดหน้ารีสอร์ทเราต้องเดินลงจากบ้านพักลงไป ทางเป็นบันไดไม้เดินสบายแต่ขาขึ้นจะเหนื่อยเพราะมันสูง (ตอนสึนามิมาเลยอยู่รอดตลอดรอดฝั่ง) หาดเป็นหาดหิน เล่นน้ำค่อนข้างยากสักนิดแต่สวยเพราะมันจะมีปลา ปูโดนขังอยู่ในแอ่งหินเวลาน้ำลง ก็เป็นที่เที่ยวอีกที่ที่ประทับใจและสัญญาว่าจะหาเวลาไปให้บ่อยเท่าที่จะทำได้ เพราะฉันมันพวกหลงรักทะเลจนถอนตัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว

วิวยามเย็นที่ชายหาดหน้าบ้านพัก

เพื่อนๆหลายคนถามว่าไม่กลัวเหรอไปเขาหลัก แถมยังไปพักหน้าหาดอีก? ถ้าจะตอบว่า “ไม่เล้ยยยย ไม่กลัวเลย” นั่นก็โกหกแน่ๆ แต่มันไม่รู้สิเราไม่กลัวหรออกนะว่าจะเกิดสึนามิขึ้นอีกครั้ง แต่เรากลัวสิ่งที่เค้าเรียกว่าผีไง 555 แต่เราก็มั่นใจว่าเราไม่ไปรบกวนใครแน่ๆ เราไม่เคยเจอ และไม่อยากเจอด้วยประการทั้งปวงไม่ว่าดีหรือร้ายก็ตาม ครูอู๋ (ครูสอนดำน้ำของเราเอง)บอกว่าถ้าเค้ามาหาได้เค้าคงไปหาหมอพรทิพย์ว่าร่างเค้าอยู่ตรงนี้ตรงนั้น จะเสียเวลามาหาพวกเราทำไม เออ…ก็จริงของครู แต่พอไปถึงมันไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรชวนให้นึกถึง บรรยากาศดีไม่น่ากลัว ไม่วังเวง กลับให้ความรู้สึกสุขและสงบมากๆ

บรรยากาศยามเช้าจากระเบียงหน้าบ้านพัก ตอนประมาณ 6 โมงเช้า

วันรุ่งขึ้นเราไปจองทัวร์เพื่อจะเดินทางไปสิมิลัน เราเลือกเม็ดทรายทัวร์ (เพราะขับรถเข้าไปเจอก่อน อีก 3 เจ้าอยู่ถัดมา เจ้านี่ก็เลยโชคดีไป …หรือเปล่า? ) ตอนแรกก็นึกว่าจะจองแค่เรือข้ามไปกลับราคา 1800 บาท แต่ผู้นำทริปของเรา (แฟนดิฉันเอง) เป็นเผด็จการไม่ถามความเห็นใดๆทั้งสิ้น จองเป็นแพกเกจคนละ 4000 บาท ราคานี้จะรวมค่าเรือ อาหาร ที่พักและค่านำเที่ยวดำน้ำตื้นดูปะการัง 3 วัน 2 คืน ลองคำนวณดูคุณจะรู้ว่าสะดวกกว่าต้องจัดการนู่น-นี่เองทั้งหมด แต่เมื่อคุณไปคุณจะโครตเหนื่อยเลยเพราะเค้าจะจัดตารางให้คุณแบบโครตคุ้ม ชีวิตเราจะต้องเป็นโปรแกรมยิ่งกว่าวันปกติที่มหาลัยเสียอีก ฉันนี่ป่วยเลย แอบหนีอู้นอนสบายๆบนเกาะก็หลายทริปอยู่ เรื่องสิมิลันนี่เอาไว้ตอนถัดไปละกัน แต่บอกไว้เลยว่าสวยสุดใจไปเลยค่ะ

ถามน้องที่นั่นว่าวันนี้ทั้งวันเราจะไปเที่ยวไหนดี น้องบอกว่าเที่ยวอุทยานแห่งชาติเขาหลัก-ลำรู่ หรือไปดูเรือรบหลวงที่โดนน้ำพัดข้ามไปติดอยู่อีกฝั่งถนนเมื่อตอนเกิดสึนามิก็ได้ แต่เราถามถึงอุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา น้องเขาก็ว่าไกลอย่าไปเลย

แต่เรามันดื้อ ไม่ฟังคำห้ามปรามแต่อย่างใด ระยะทางแค่ประมาณ 50 km. จะไกลได้อย่างไร?
และเราก็พบว่ามันไกลจริงๆค่ะ ไกลมาก แล้วจะเล่าเรื่องอุทยานนี่ในวันถัดไปนะคะ

//www.baankrating.com/

bann kra-ting 's website

//www.similanthailand.com/

Metsine travel and tour's website

Create Date : 08 พฤษภาคม 2549

4 comments

Last Update : 24 พฤษภาคม 2549 12:46:27 น.

Counter : 752 Pageviews.

ดีจ้า ไปเที่ยวเขาหลัก ได้ช่วยพัฒนาการท่องเที่ยวด้วยจ้ะ
บรรยากาศดีมากๆเลยนะ
เดี่ยวพี่จะเข้ามาอ่านอีกทีจ้ะ ดูจาปรูปสวยมากๆเลยจ้ะ
ตะกี้พี่คลิกมา ไม่เจอหน้านี้อะจะ

โดย: อินทรีทองคำ 8 พฤษภาคม 2549 13:36:14 น.

เอาภาพมาลงอีกนะน้อง บล๊อคหน้าก็ได้จ้ะ พี่อยากดูจริงๆจ้ะ

โดย: อินทรีทองคำ 8 พฤษภาคม 2549 13:39:58 น.

wow เห็นสระน้ำ แล้วอยากลงไปแช่จัง....

โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ 8 พฤษภาคม 2549 15:10:57 น.

นี่ๆๆๆ พี่อ่านแล้วอยากไปเที่ยวเมืองไทยของเราจริงๆ แล้วล่ะ อยากไปมากๆ เลย

พี่นิดรู้จักเขาหลักก็เพราะเหตุการณ์ซึนามินี่ล่ะค่ะ เห็นแล้วก็อยากไปเห็นด้วยตาสักครั้งว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้างแล้ว ... คราวหน้าไม่พลาด ไม่พลาด ( แต่ว่าคราวไหน เมื่อไหร่ ไม่รู้เหมือนกันนะค่ะ )

แอบรออ่านตอนต่อไปน๊า

โดย: JewNid 8 พฤษภาคม 2549 16:33:31 น.