ดีใจด้วยกับผลการตรวจนะคะ

สวัสดีค่ะ เข้ามาเยี่ยมชมบล๊อก แล้วก็ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะคะ

ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ทุนด้วยค่ะ

ทุนเรียนฟรี 1 ปี พร้อมที่พักระหว่างเรียน IELTS-EFL / PreMaster @Cambridge, UK รวม 30 ทุน

ถ้าผู้ได้ทุนเป็นนักเรียน โรงเรียนจะได้รับเงินบริจาค จากวิทยาลัย 10000 บาท ต่อนักเรียน 1 คนด้วยค่ะ

สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่

Mrs Rachinya Wilson,
International Director & Scholarship Coordinator
Cambridge Seminars Tutorial College
143-147 Newmarket Roead,
Cambridge, CB5 8HA
UK

Tel 00 44 1223 313 464
00 44 1223 300 123
00 44 7940 589 077

E mail camsem@hotmail.co.uk
rachinya@camsem.co.uk
rachinya.wilson@cambridgesemainars.co.uk

Websites: //www.cambridgeSTcollege.com
//www.camsem.co.uk
//www.cambridgeseminars.co.uk

หรือ ติดตามเอกสารประชาสัมพันธ์ทุนนี้ได้ที่สถานศึกษา หน่วยงานราชการทุกแห่งที่สังกัด กรมสามัญการศึกษา สำนักงานการศึกษาเอกชน กรมอาชีวศึกษา สกอ และ กพ

หรือ ติดตามได้ในบล๊อกนะคะ

กรุณาช่วยบอกต่อทุกคนที่รู้จักเพื่อเป็นวิทยาทานด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

  

ยินดีด้วยนะคะที่ผลปกติไม่เป็นอะไร วิสกี้เองตอนไปตรวจทุกๆ ปีเนี่ย ตอนซองผลที่ส่งมาถึงบ้านเนี่ย ก่อนเปิดยังต้องตั้งนะโมกันเลยค่ะ คิคิ

  

ยินดีด้วยนะคะ

  

กร๊ากกพอหายแล้วก็ขายของเลยน้อน้องน้อ อิอิ เจ้ตามมาดมดากตามสัญญาไม่ต้องเกรงอะไรที่หน้ามึนอุบาทว์เจ้ชอบบบบบ อิอิฃ


เจ้ดีใจด้วยนะน้องเถิกสองของคุณพี่ พี่ล่เป็นห่วงและลุ้นตามอย่างไม่ลดละในที่สุดคนดีหน้าผากสวยอย่างเราๆ ก็ผีคุ้ม พี่จะหาเวลาไปตรวจบ้างแล้ว

ช่วงนี้พี่ก็มีเวลากลับมาลัลล้าแล้ว อิอิ และวันนี้ก็ได้ฤกษ์อัพบล็อกตามวาระ สกุลลันดูแลตัวเองดีๆ นะคะ เจ้คึดฮอด จุ๊บๆ

  

ฮ่าๆ อ่านเมนตืน้องเถิกสองของคุณพี่แล้วขำ กร๊ากกก เริ่ดมากน้องสกุลลันของเจ้าพี่ต้องให้ได้อย่างนี้ให้รู้ซะบ้างไผเป็งไผ นิ่งไว้ สามีจัดการเอง ดีนะที่มันหนีทันม่ายงั้นโดนกระทืบขี้แตกแน่ ชิๆ

อ้อขำดอกสองพี่ขำจนท้องแข็งเลยอ่ะ คิดได้ไงว่า we are SO HOT you know???? ฮ่าๆๆๆ เริ่ดๆๆ ป่านนี้เค้าคงเตลิดเปิดเปิงไปแร้นนน อ้อว่าแต่ช่วงนี้ธุรกิจไปได้ดีใช่มั้ย พี่ถามอะไรหน่อยสิว่างานแฮนดิคราฟต์เก๋ๆ เนี่ยแถวไหนสกุลลันว่าเจ๋งคะ แถวบ้านสกุลลันน่ะหรือที่สกุลลันรู้เพราะพี่เถิกสนใจจ้า จุ๊บๆ

  

พี่พยายามอ่านเรื่องเกี่ยวมะเร็งปากมดลูก เพิ่งจะเจอ Bolg ของคุณ วันจันทร์หมอนัดส่องกล้องเพราะผล แปปสเมียร์มีปัญหา พี่อยากจะโชคดีเหมือนกับคุณจังเลย

  

คุณ P น้อย คุณหมอและเครื่องมือสมัยใหม่นี่จะช่วยเราได้มากค่ะ ทำใจให้สบายนะค่ะ คิดในแง่ดีไว้ว่าอย่างน้อยเราก็ตรวจเจอก่อน สู้ๆ ค่ะ ขอให้พระคุ้มครองและโชคดีนะค่ะ

  

พี่ไปส่องกล้องแล้วเมื่อวาน หมอตรวจไม่เจอก้อนเนื้องอกแต่ก็ยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นหรือไม่เป็น หมอขอตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ ต้องรอผลตรวจชิ้นเนื้ออีก 2 อาทิตย์ นานจัง

  

คุณ P น้อยค่ะ เข้าใจมากๆ ค่ะ ว่าการรอในสิ่งที่เราใคร่อยากจะรู้เดี๋ยวนี้มันทรมานจริงๆ ยิ่งหันเป็นเห็นหน้าลูก หน้าสามี น้ำตาไหลกันง่ายๆ เลยทีเดียว คิดไปต่างๆ นานาสารพัด ถ้าคนไม่เจอกับตัวไม่มีทางรู้จริงๆ ค่ะ

สกุลลันขอให้พี่ทำใจให้สบาย สกุลลันตรวจเจอในระดับ Hight Grade ยังรอดเลย ที่คุณหมอตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ นั่นคือ จะเอาไปเช็คว่าเรามีเชื้อน้องมะ (เร็ง) หรือเปล่า แต่ถ้าไม่มีนั่นคือการรักษาอีกทางหนึ่งเช่นกันค่ะ ก็เท่ากับว่าคุณหมอตัดชิ้นเนื้อส่วนที่เสี่ยงของเราทิ้งไป แล้วก็ไปตรวจติดตามผลทุกๆ 4-6 เดือนค่ะ

ทุกประโยคนี่จากคุณหมอเลยค่ะ เพราะสกุลลันคุยกับหมอนานมากๆๆๆๆ ขอให้คิดในแง่ดีว่า เรายังโชคดีที่ตรวจเจอก่อน อันนี้รักษาได้ค่ะ ขอให้พี่โชคดีนะค่ะ ไม่ใช่มีแค่เราค่ะ แต่เราจะต้องเป็นผู้โชคดีที่รอดค่ะพี่......

  

พี่ไปฟังผลมาแล้วนะค่ะ ไม่มีอะไรผิดปกติ ไม่เป็นเนื้อร้าย แต่ต้องติดตามผลทุก 6 เดือน ขอบคุณ คุณสกุลลันมาก พี่คงเป็นคนหนึ่งที่จะติดตาม Blog ของคุณ และจะคอยเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เจอประสบการณ์เหมือนเรา

  

ยินดีด้วยกับข่าวดีของคุณสกุลลัน และพี่น้อยนะคะ

  

ยินดีด้วยกับพี่น้อยนะค่ะ โล่งเลยใช่ไม๊ค่ะพี่ เหมือนยกภูเขาออกจากอกเนอะ ถ้ายังไงต่อจากนี้ก็ต้องดูแลสุขภาพดีๆ และหมั่นติดตามผลนะค่ะ ถ้าจะให้ดีตรวจสุขภาพประจำปี ปีละครั้งก็จะช่วยได้มากเลยค่ะ ขอให้พี่น้อยมีสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ

  

มีประสบการณ์มาเล่าให้ฟังเหมือนกันค่ะพี่
น้องเพิ่งไปทำ Leep มาเมื่อวันที่ 23 ก.ย. 53 ขอบอกว่าน่ากลัวมั่กๆ แต่ก็ผ่านมาได้แล้ว แต่จะด้วยดีหรือป่าวก็ต้องรอฟังผล
ก่อนเข้าห้องผ่าตัดกลัวที่สุดในชีวิต ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะมาเกิดกับเรา คุณหมอนัดทำ Leep 8.00น.วันที่ 23 ก.ย. ไป รพ.ตั้งแต่เช้า พอ 8.30 พยาบาลบอกว่าให้รออีก 3 คนนะค่ะ จะได้ไปห้องผ่าตัดพร้อมกัน โฮ!!!! มาตั้งแต่เช้าเลยนะเนี๊ยะต้องมานั่งรอคนอื่น ยิ่งกลัวๆอยู่ ยังให้อยู่ รพ.นานอีกยิ่งเศร้าเลย พอนั่งรอก็จิตนาการสารพัด เศร้าคะเศร้า
กว่าจะได้ลงไปที่ห้องผ่าตัดก็ 9.30 ยังต้องรอต่อไปที่หน้าห้อง เพราะคุณหมอให้พี่ 3 คนที่มาที่หลังน้องทำก่อน อะนะรอต่อไป นั่งน้ำตาซึมคล้ายจะเป็นลม หมอเรียกเข้าไปเตรียมตัวเปลี่ยนชุดเป็นของ รพ.ก็ 10.00 กว่า พอเข้าไปอยู่ที่นั่น บ่อน้ำตาแตกเลยค่ะ กลัวมากๆ แถมยังต้องนั่งรออีกต่อไป เห็นเค้าเข็นเตียงคนไข้มา ยิ่งกลัวที่สุด
ยิ่งกว่านั้นไม่เท่าไหร่ พยาบาลพาน้องมาจากห้องเตรียมคนไข้จะมาเข้าห้องผ่าตัด แง๊ๆๆๆๆพี่คนนั้นเค้าขอเข้าก่อนแซงหน้าน้องไป ที่นี่น้องเลยต้องนั่งรอที่หน้าห้องผ่าตัดจริงๆ พยาบาลเดินกันให้เพียบ คนไข้ถูกเข็นออกมาจากหลายห้อง (มีห้องผ่าตัดสักประมาณ 5 ห้อง)ทำไมต้องเอาน้องมาหลอนตรงนี้ด้วย แง๊ๆๆๆๆน้ำตาไหลอีกแล้ว พยาบาลมาถามว่าคนไข้จะเป็นลมหรือป่าวคะ ก็ส่ายหน้าไม่เป็นไรค่ะ แค่กลัว
ก็นั่งคิดเรื่องที่ผ่อนคลาย เกิดนึกอยากฟังเพลง ภาวนาให้ในห้องผ่าตัดมีเพลงฟัง และแล้วก็ถึงคิวน้องขึ้นเขียง กลัวก็กลัว อายก็อาย แต่ในห้องผ่าตัดมีเพลงฟังจริงๆด้วย ขอบอก ณ ตอนนั้นน้องกลับหูอือ จำไม่ได้ว่าหมอเปิดเพลงอะไร ไม่ได้ยินอะไรแล้ว ขึ้นเตียงแล้ว พยาบาลขนาบข้างน้องเลย นอนลง เอาผ้าปิดตา คุณหมอบอกว่าไม่เจ็บนะ...หมอจะฉีดยาชาแล้ว น้ำตาไหลพรากๆ ไม่เจ็บแต่กลัว เสียงพยาบาลบอกคุณหมอว่า "คนไข้หน้าซีด" โอยจะเป็นลมแล้ว แล้วคุณหมอกับพยาบาลก็บอกว่า "เสร็จแล้วจ้าคนไข้" หา...เสร็จแล้วเหรอ ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย แค่ได้กลิ่นไหม้ๆอะไรสักอย่าง หึ หึ หึ...เสร็จแล้วจริงๆไม่เห็นเจ็บเลย เสียแรงกลัว
จบแล้วจ้า การทำ Leep ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด จริงๆนะ
แต่ต้องรอฟังผลวันที่ 18 ต.ค. 53 นานจังเลยเน๊อะ

  

สวัสดีค่ะคุณ Kungkaew

ดีใจด้วยนะค่ะที่ผ่านการทำ Leep มาได้ด้วยดี เหลือแค่รอฟังผลเท่านั้น ทำใจดีๆ ไม่ต้องคิดมากค่ะ ให้คิดว่าเราโชคดี (กว่าผู้หญิงอีกหลายๆ คน) ที่เจอมันก่อนที่มันจะเจอเรา ได้ผลว่ายังไงอย่าลืมแวะมาบอกเล่ากันนะค่ะ

ขอให้คุณโชคดีและคุณพระคุ้มครองนะค่ะ

  

วันนี้มาอัพเดทอาการค่ะ
คือว่า หลังจากการผ่าตัดอาการทำไมเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้
ไปหาคุณหมออีกครั้งด้วยอาการน้ำใสๆไหลเยอะเลย (เหมือนกับวันที่ประจำเดือนมามากๆ)ไม่แน่ใจว่าเรียกว่าน้ำคาวปลาหรือป่าว
(ขอบอกก่อนนะค่ะ ว่ายังไม่เคยมีน้องและอยากมี อายุยังไม่ถึง 30 ค่ะ)ทำไมถึงมาเป็นกับเราก็ไม่รู้เหมือนกันนะโรคนี้อ่ะ
ต่อค่ะผ่าวันที่ 23 ก.ย. 53 มีน้ำใสๆไหลตั้งแต่วันที่ 24 ก.ย. ถึง วันที่ 2 ต.ค. ก็โทรไปถามคุณหมอแล้วตั้งแต่วันที่25 คุณหมอบอกว่าถ้าวันอาทิตย์ที่ 26 ยังมากอยู่ให้มาหาคุณหมอ แต่ไม่ได้ไปค่ะเพราะคิดว่าอีก 2-3 วันคงหายไปเอง แล้วมันก็ไม่หายแต่มันไหลน้อยลง น้อยลงแค่นิดเดียวนะคะ ก็เลยโทรหาคุณหมออีกครั้งวันพุธที่ 29 คุณหมอให้ไปพบก็เลยรอไปวันเสาร์จะได้ไม่ต้องหยุดงานค่ะ ไม่เจ็บไม่ปวดนะค่ะ น้ำใสๆไม่มีสี ไม่มีกลิ่นค่ะ วันที่ไปหาคุณหมอ วันที่ 2 ต.ค.53 ค่ะ ก่อนหน้าที่จะเข้าพบคุณหมอในขณะที่นั่งรอปวดฉี่ค่ะก็เข้าห้องปรากฎว่ามีเหมือนเลือดปนออกมา คล้ายๆจะเป็นเมนค่ะ ก็ดีจะได้ถามคุณหมอเลยว่าเป็นอะไร คุณหมอบอกว่าไม่ต้องตกใจอาการปกติ คนไข้บางคนมีน้ำไหล บางคนไม่มีเหมือนคนถอนฟัน บางคนมีเลือดซึม บางคนก็แห้งเลย หมอให้ยาแก้อักเสบและฆ่าเชื้อมากินอีก 5 วัน แล้วคุณหมอบอกให้ไปฟังผลที่คุณหมอวันที่ 20 ต.ค. จะได้ไม่ต้องไปรอคิวที่ รพ.ถ้าผลมาก่อนหมอจะโทรแจ้ง ก็กลับบ้านค่ะ หลังจากนั้นก็มีน้ำใสๆไหลเหมือนเดิม ไม่มีเลือดปนมา แต่พอวันที่ 5 ต.ค.มีเลือดค่ะ ก็คิดว่าเป็นเมน เพราะตรงรอบที่เมนมาแล้วค่ะ (เดือน ก.ย.มีเมนวันที่ 7-9 คะ)ก็เลยภาวนาว่าหลังจากหมดเมนก็ขอให้ไม่มีน้ำใสๆอีก แล้ววันที่ 5 ตอนเย็นทางคลีนิกคุณหมอโทรมาแจ้งผลชิ้นเนื้อค่ะ "ข่าวดีค่ะ ไม่พบเซลล์มะเร็ง" คุณหมอนัดดูแผลวันที่ 5 พ.ย. 53 ค่ะ แต่ว่าจากวันที่ 5 ที่มีเมน จนวันนี้ ผ่านมา 14 วัน ยังมีเมนอยู่ค่ะ 2 อาทิตย์แล้วค่ะ ก็รู้เหมือนกันว่าจะอันตรายมั๊ย แล้วก็ไม่ได้โทรไปถามคุณหมอ แล้วก็ไม่ได้ไปหาคุณหมอเพราะว่าโดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยชอบไปหาหมอค่ะ ไม่ชอบกินยา ไม่ชอบฉีดยา ไม่ชอบ รพ. แต่ครั้งนี้เป็นคนไข้ที่ดีนะค่ะ กินยาครบทุกมื้อตามแพทย์สั่งค่ะ ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะหาคุณหมออีกทีตอนไหน อาจจะรอไปวันที่คุณหมอนัดดูแผลค่ะ อ้อ! อีกเหตุผลนึงคือคุณหมอบอกไว้ว่าหากแผลคนไข้ไม่แห้งคุณอาจต้องจี้แผลให้แห้ง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า "จี้" ของคุณหมอนี่ทำยังไง แต่ยอมรับว่ากลัวค่ะ เลยไม่อยากไปหาคุณหมอเดี๋ยวรอให้หายแล้วค่อยไปค่ะ
เฮ้อ!!!! ใส่ผ้าอนามัยทุกวันเลยตั้งแต่วันที่ 24 จะครบเดือนแล้ว ตอนแรกแพ้ค่ะ ผื่นขึ้นแต่คุณหมอให้ยาทามาค่ะ หายคันเลย ไม่มีผื่นด้วย
วันนี้คงบอกแค่นี้ก่อน หากใครมีอาการแบบนี้ หรือมีอะไรแนะนำช่วยบอกด้วยนะค่ะ หรือใครที่จะไปทำ Leep ก็อ่านเรื่องราวนี้แล้วก็จะได้เปรียบเทียบกับอาการของตัวเองได้ค่ะ ว่ายังมีคนที่มีอาการประหลาดแบบนี้ด้วย อิ อิ แต่ไม่ได้เครียดนะค่ะ เป็นปกติเหมือนทุกวันค่ะ
***แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะค่ะ***

  

ไปตรวจคัดกรองครั้งแรกเจอผิดปกติอนามัยส่งไปรพ.หมมสั่ งขูดมดลูกและตัดชิ้นเนื้อไปตรวจรอฟังผล 2 สัปดาห์เจอมะเร็งระยะก่อนลาม หมอนัด อีก 2 เดือนทำleep หลังจากนั้นอีก 2 อาทิตย์ไปฟังผลไม่มีเชื้อมะเร็ง

  

วันนี้หายแล้วค่ะ ที่บอกว่าเป็นเมนเมื่อวันที่ 19-20 มีน้อยค่ะ แล้ววันนี้ไม่มีเลย ไม่เลอะผ้าอนามัยอ่ะค่ะ แต่ยังไม่แน่ใจว่าหายชัวร์หรือป่าว จะรอดูอาการอีก 2-3 วัน
คุณลินจงไม่มีผลข้างเคียงเลยหรือค่ะ ไม่มีน้ำไหลเหมืนอน้องเลยเหรอ ดีจังเลยค่ะ

  

สวัสดีค่ะคุณ Kungkaew

คิดว่าอาการลักษณะนี้สามารถเกิดขึ้นได้นะค่ะ ตอนที่ออกจากห้องผ่าตัดเล็ก คุณหมอก็บอกเหมือนกันว่า อาจมีน้ำใสๆ หรือเลือดซึมได้ เนื่องจากแผลที่คุณหมอตัดชิ้นเนื้อออกไปค่ะ สกุลลันก็มีน้ำใสๆ และมีเลือดซึมเล็กน้อยประมาณ 3-5 วันก็ไม่มีแล้วค่ะ ยกเว้นแต่ว่าจะมีเลือดสดๆ ไหลตลอด ไม่หยุด หรือตกขาว น้ำใสมีกลิ่นเหม็น อย่างนี้ต้องกลับไปพบหมอค่ะ (คุณหมอสั่งไว้อย่างนี้นะค่ะ) สกุลลันยังเก็บแผ่นพับคำแนะนำในการปฏิบัติตามหลังทำ Leep เลยนำมาแบ่งปันค่ะ ลองเข้าไปอ่านดูนะค่ะ

และขอแสดงความยินดีด้วยจริงๆ ที่ผลออกมาเป็นข่าวดีนะค่ะ ต่อจากนี้ไปก็ต้องติดตามผลค่ะ ของสกุลลันคุณหมอนัดตรวจทุกๆ 4 เดือน เป็นเวลา 2 ปี เพิ่งไปจัดการมา...ผลออกมาปกติ
ค่อยยังชั่วหน่อยค่ะ

  

กำลังรอผลตรวจอยู่กลัวมากเห็นหน้าลูกแล้วจะร้องไห้

  

ตอนนี้หมอตัดชิ้นเนื้อไปตรวจแล้ว รอฟังผลวันที่16 ส.ค.55
ภาวนาให้ผลออกมาไม่เป็นอะไร
...เพราะอายุแค่ 23 เอง ยังไม่มีลูกเลย
ยินดีกับข่าวดีของทุกคนค่ะ
และหวังว่าจะมีข่าวดีเช่นกันค่ะ

  

ไปตัดชิ้นเนื้อมาเหมือนกันค่ะ ตอนแรกแค่ดูอาการเพราะมีตุ่มไตแข็งๆขึ้นที่ข้างแคมเล็กคล้ายๆสิว กลัวเป็นมากเลยไปตรวจ พอดีหมอแนะนำให้ตรวจแป๊ป ก็เลยตรวจเพราะอายุ 36 แล้ว คุณหมอโทรแจ้งผลหลังจากนั้น 1 อาทิตย์ปรากฏว่าต้องส่งกล้องดูให้ละเอียด พอไปคุณหมอส่องกล้องดูพบว่าผิดปกติคุณหมอเลยตัดชิ้นเนื้อออกมาตรวจตอนนั้นเลย แอบกังวลเลยหาความรู้จากกูรูเรื่อยๆ เพราะตอนแรกมั่นใจมาก มีแฟนคนเดียวมาตลอด และไม่มีอาการผิดปกติใดๆเลย จึงไม่เคยเอะใจจะไปตรวจ ดีว่าตัดสินใจตรวจเพราะว่าครั้งแรกก็เจอเลย น่ากลัวเหมือนกัน อยากให้คุณผู้หญิงที่มีสามีทุกคนได้ตรวจเพราะทุกคนสามารถจะเป็นได้ถ้าตรวจเจอตั้งแต่แรกๆจะไดรักษาทัน ตอนนี้ก็ลุ้นผลการตรวจชิ้นเนื้ออยู่ แต่คุณหมอนัดดูอาการทุก 4 เดือน และเฝ้าระวังตลอดระยะเวลา 2 ปี คิดเองว่าอาการคงมากโขอยู่เหมือนกัน เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ โชดดีและบุญรักษาค่ะ

  

ดีใจกับคุณด้วยค่ะแต่ตอนนี้ฉันกำลังรอผลตรวจเหมือนกันและความรู้สึกของฉันในตอนนี้คุณคงเป็นคนเดียวที่เข้าใจฉันได้มากที่สุด
เพราะฉันกำลังรอๆๆๆๆและฉันไม่รู้เลยว่าฉันจะโชคดีเหมือนคุณไหม