ร้อยเรื่องราว-เล่าชีวิต
|
|||
ค่ำคืน นั่น ถนนความลวงช่วงชีวิต เรายังคิดย่ำย่างทุกทางก้าว ทางสายเปลี่ยวเดียวดายทอดสายยาว จะร้อนหนาวยังย่างทุกทางจร แสนหนักหน่วงช่วงนึกที่ทึกทัก เป็นบทรักไหววาบเป็นภาพหลอน เหลือบทโศกวิโยคใจในอาวรณ์ ก็สะท้อนกลับมาให้คาใจ ราวเห็นดวงจันทราคราเมฆหม่น พยับบนเวหาใต้ฟ้าใส แสงจันทร์แย้มแต้มนภามารำไร มองไกลไกลก็เลือนลับกับราตรี ฟ้ามืดหม่นหมองมัวสลัวแสง ดาวดวงแดงแรงหมดถดถอยหนี ใจเคยจดหมดใจในทันที ค่ำคืนนี้จึงมืดมนอนธกาล. 0:07 27/10/2556 ทางแสนเปลี่ยวเดียวดายทุกก้าวย่าง
ดูอ้างวางระทมตรมหม่นไหม้ จันทร์เพ็ญแย้มแต้มผองเป็นยองใย แต่ในใจเจ็บช้ำระกำทน มาแจมด้วยคนครับ โดย: bayesian วันที่: 1 พฤศจิกายน 2556 เวลา:0:10:01 น.
ฟ้าหม่นคืนมืด
เหลืออะไรนอกจากแสงสว่างตรงนั้น ด้วยจิตยินดี โดย: Pikake วันที่: 1 พฤศจิกายน 2556 เวลา:10:01:51 น.
|
เดียวดาย ตะวันออก
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Create Your Badge Group Blog All Blog Friends Blog |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ดวงจันทรานวลใยไขแสงผ่าน
ชั่วเจ็ดทีดี่เจ็ดหน คนโบราณ
ยังกล่าวขานคำมอบไว้ปลอบใจ...
สงสัยคนละเรื่อง
บทนี้เป็นอีกบทที่สะท้อนความเหงาได้ลึกทีเดียวค่ะ