ทริปนี้..กินอิ่ม..แต่นอนไม่ค่อยหลับ

วันหยุดที่ผ่านมา ไปเที่ยวเมืองกาญจน์มาอีกแล้ว..คราวนี้ไปกะเพื่อนๆ วัยกำลังกิน กำลังนอน ทั้งน้านนน..คือทริปนี้กะว่าจะเน้นกินกะนอน..ว่างั้นเถอะ...

ออกเดินทางเช้าวันเสาร์ (11/11/49) จากบ้านประมาณ 7.00 น. นัดกับเพื่อนอีกกลุ่มที่ ตลาดดอนหวาย..ไหว้พระ และอุดหนุนข้าวหน้าเป็ดกะก๋วยเตี๋ยวเป็ดนายหนับกันจนแน่นท้อง ก็เดินย่อยข้าวในตลาด เดินไปเดินมาก็เสียสตางค์อีกจนได้..เผอิญเจอกล้วยไม้สวยถูกใจ พ่อค้าบอกชื่อ ชะลูดช้าง มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ด้วย เดี๋ยวนี้มีเพื่อนชอบกล้วยไม้เพิ่มขึ้นอีกคน แต่เห็นเวลาที่มันช๊อปที่ไหร่ลมแทบจับ..คือเห็นต้นไหนมันก็ว่าสวยไปหมด..พ่อค้าแม่ค้าเห็นแล้วยิ้มหวานให้เลย...

...พุ่งตรงสู่เมืองกาญจน์กันเถอะ......

...แวะไปรับเพื่อนอีกคนที่มาสัมมนาก่อนล่วงหน้าที่โรงแรมเอกไพลิน รีสอร์ท แอนด์ สปา...พอเจอตัวรู้สึกว่าจะยังไม่คืนสภาพปกติจากปาร์ตี้ของบริษัทเมื่อคืนนี้......
.....ว่าแล้ว...ขับออกมาได้ไม่กี่กิโลเมตร รถคันหลังก็ส่งสัญญาณขอเวลานอกจอดเอาของเก่าออกก่อน...

....อย่าปล่อยให้เพื่อน(และเรา)ท้องว่าง..คิดได้ดังนี้ก็รีบเหยียบคันเร่งให้ถึงที่เติมความอิ่ม..ร้านเก่า เจ้าประจำ...ครัวชนบท เมนูอร่อยแบบซ้ำซากของเราก็ถูกแนะนำให้เพื่อนๆ ลิ้มลอง แต่ก็ไม่รู้จะถูกใจกันอ่ะปล่าว..แกงเลียงกุ้งสด ที่คราวนี้มาแปลกคือแกงเลียงมาก่อน กุ้งสดตามมาที่หลัง สงสัยคุณป้าแม่ครัวจะมึนเล็กน้อย..แต่ก็ยังดีที่ยังมีจรรยาบรรณของแม่ครัวแกเอากุ้งที่ลืมใส่มาเติมให้ทีหลัง...ยำผักกูด ไก่บ้านรวนเค็ม (เมนูนี้ทำเอาไก่ย่างจากข้างทางที่แวะซื้อตรงน้ำตกไทรโยคน้อยเป็นหมันชั่วคราว) แกงหมูพริกขี้หนู ห่อหมกปลาช่อน...เฮ่อ..อิ่มจัง....

.....จุดหมายของเราต่อไปคือ...น้ำตกผาตาด
น้ำตกหินปูนที่มีชั้นลดหลั่นสวยงาม ช่วงนี้น้ำซับจากป่ายังเยอะกำลังสวย และที่สำคัญ...ไม่ลื่น...(สำหรับคนที่มีสติ และการทรงตัวแบบปกติทั่วไปอ่ะนะ..แต่ทริปนี้มีคน.......ไม่ปกติ..ขอบอก..อิอิ)
ขอโทษ..น้ำตกชั้นหนึ่งชั้นสองเนี่ย...สนองความสุขของพวกเราไม่พอหรอกนะ..มันต้อง..ปีนขึ้นไป..ปีนขึ้นไป...โน่นแน่ะ..เจอหมายเก่าที่เคยพาเพื่อนเก่าๆ มากระโดดน้ำเล่นตั้งแต่สมัยที่ต้องตระเวนทั่วจังหวัดเพื่อผลิตวิทยานิพนธ์เล่มหนาเล่มนั้นแล้ว.....

...คราวนี้มาดูกีฬา กระโดดน้ำ ของแต่ละคนกัน..สุดยอด


.......ท่านี้แบบจะบินลง......


.......ท่านี้เป็นพี่สาวของท่าแรก...วิทยายุทธดูเป็นขั้นสูงกว่าคือ..ดูไม่ออกว่าเหินลงน้ำหรือเพิ่งบินขึ้นมาจากน้ำ...อิอิ (สองศรีพี่น้องคู่นี้สงสัยจะเล่นของ..haha...)


คนนี้ที่เพิ่งคืนสภาพจากงานปาร์ตี้บริษัท..หลังจากเจอน้ำตกเย็นๆ ก็ทำท่าซิ่งมอเตอร์ไซด์ลงน้ำซะเลย


อ่ะ...เนี้ยพระสวามีเราเอง..ดูท่าเค้าซะก่อน


....เด็กเส้น...แถมให้อีกรูปหนึ่ง...


ป้าบบบ...นี่คือ sound effect ประกอบภาพนี้...อิอิ ข้าพเจ้าเอง

ทริปนี้มากันหกคน..ยังขาดอีกคนที่เล่นตัวไม่ยอมกระโดดน้ำให้เก็บภาพ....แต่เรามีภาพอื่นแทน...อิอิ



จำที่บอกว่าน้ำตกนี้ไม่ลื่นได้ไหม..แต่ไอ้เนี้ยลื่น..หัวทิ่ม..แบบหัวทิ่มพื้น เท้าชี้ฟ้า..จริงเลยนะ..เสียดายเก็บภาพไม่ได้...ก็แหมไอ้เราก็ใจหายแว่บบบ...ตอนขากลับเดินลงมาเกือบจะถึงพื้นล่างสุดอีกไม่กี่ร้อยเมตรแล้ว..ก็ได้ยินเสียงจากข้างหลังดังตุ๊บ..แล้วก็โอ้ยยยย..หันกลับไปมองคนที่เดินตามกันมาติดๆ หายไปแหละ..ถอยหลังไปดูเห็นแต่ขาชี้โด่ หัวจิ้มดินอยู่ แล้วก็มีเสียง โฮะโฮะโฮะ..ไอ้เราก็เสียวสันหลังวาบ..ตูพาเพื่อนมาหัวแตก แขนหักซะล่ะมั๊งงานนี้
ที่ไหนได้ไอ้เสียงโฮะโฮะเนี่ยคือมันนอนหัวเราะอยู่..มันว่าไม่เป็นไรแค่ลุกไม่ขึ้น...เฮ่อ...อย่างงี้แหละคนไม่ปกติ...ใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัวใม่รู้ลอยไปไหน....hahah...

..โดดน้ำโชว์ท่าเด็ดของแต่ละคนแล้วก็เดินทางต่ออีกนิดเดียว คราวนี้เราไปแช่น้ำพุร้อนกันที่ น้ำพุร้อนหินดาด ที่มีทำเลที่ตั้งอยู่อย่างน่าอัศจรรย์ใจ คือนึกภาพบ่อน้ำที่มุนษย์สร้างขึ้นอย่างสวยงามดูไม่ขัดกับธรรมชาติ โดยสร้างล้อมรอบบริเวณที่มีตาน้ำร้อนผุดขึ้นจากพื้นดิน อุณหภูมิน้ำใกล้ๆ ใช้ทำไข่ลวกนั่นแหละ... แต่ที่ว่าน่าแปลกใจคือด้านหน้าของบ่อน้ำนี้ห่างกันเพียง 3-4 ก้าว...กลับมีลำธารสายเล็กที่น้ำเย็นเฉียบ...amazing ไหมล่ะนายธรรมชาติเนี่ย...


....ภาพนี้ยืนยันความร้อนของน้ำพุหินดาด....หมดสภาพเลย

พอไข่สุก..อุ๊ยย..พอแช่ให้ได้ผ่อนคลายรู้สึกตัวเบาๆ แล้วเราก็เคลื่อนพลไปหาที่นอนที่ บุรีธารา รีสอร์ท แอนด์ สปา แถวๆ อำเภอไทรโยค............ที่เพื่อนซื้อแพคเกจห้องพักราคาชิวชิวให้ในงานไทยเที่ยวไทย...ที่แห่งนี้แหละเป็นที่มาของชื่อ blog นี้...คือหลังจากเข้าที่พัก...ซึ่งดูเหมือนว่าเราจะเป็นเจ้าของรีสอร์ทอีกแล้วเพราะมองไม่เห็นนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ เลย อาจเป็นเพราะที่รีสอร์ทนี้เพิ่งถูก take over จากเจ้าของเก่า มาเปลี่ยนชื่อใหม่ และกำลังอยู่ในช่วงปรับปรุง เลยยังไม่ค่อยมีแขก แต่บรรยากาศก็พอได้..ต้นไม้เยอะดี..แถมพนักงานบริการถึงใจจริงๆ ชนิดที่เรียกว่าบริการสุดชีวิต.....เข้าใจ....คงเป็นเพราะเพิ่งเริ่มบริหารงานใหม่คงอยากทำให้ลูกค้าประทับใจ แต่อะไรที่มันเกินพอดีมักทำให้เราอึดอัดเสมอ........แต่ขอบอก (อีกแล้ว) ซึ่งก็คงไม่พ้นเรื่องกินอ่ะนะ..กับข้าวที่นี่อร่อยแฮะ..ปลาแรดสามรส ต้มยำปลาคัง (ใช่ปล่าวว่ะกินหลายมื้อจนงง) เห็ดฮิตาเกะผัดน้ำมันหอย

พอกินอิ่มแทนที่จะหลับจะนอน..ชมรมคณิตศาสตร์ยามดึกก็ตั้งวงกันอีกแล้ว.. มีแต่เรากะเพื่อนที่มาจากงานสัมมนาที่ขอตัวไปเฝ้าพระอินทร์ก่อนล่วงหน้าแต่ก็กลัวไม่มีส่วนร่วมก็เลยขอนอนอยู่ข้างๆ วงจับหมูนี่แหละ (มันมีส่วนร่วมตรงไหนว่ะเนี่ย)...คืนนั้นลุกมาฉิ๊งฉ่อง 4-5 รอบเห็นจะได้สงสัยกินทั้งน้ำตกและน้ำพุร้อนเข้าไปมาก..สี่ทุ่ม..ห้าทุ่ม..เที่ยงคืน..ตีหนึ่ง...ก็ยังได้ยินเสียงแต่ละคนดังลั่นเชียวเวลามีบางคนกลายเป็นหมู หลับๆตื่นๆ เพราะเสียงเจ้าพวกนี้.....ทำให้นอนไม่ค่อยจะเป็นสุขเลยนะเนี่ย..แต่แล้วก็....
.....ZZZZZZZZZZZZZZZZ.....
วันรุ่งขึ้นเราใช้เวลาที่เหลืออย่างไม่รีบเร่ง แต่ก็ต้องกลับกรุงเทพให้ทัน 18.00 น. เนื่องจากคืนนี้พวกเราส่วนใหญ่ต้องไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนรุ่นเดียวกัน...ไปไหนดีล่ะวันนี้..ย้อนกลับไปทองผาภูมิไปดูกล้วยไม้ดินดีกว่า...อิอิ
เล็งมานานแล้ว..เห็นก้านย๊าว ยาว ดอกมีหลายสี แต่พอถามราคาแล้วก็เลยต้องระงับใจไว้..รอให้ต้นที่มีอยู่แล้วที่บ้านโตดีกว่า..แต่คนที่ได้กล้วยไม้เยอะที่สุดก็เป็นเจ้าเพื่อนนักช๊อปคนเดิมที่มีเรื่องเล่าสนุกๆ ของแม่เค้าเกี่ยวกับกล้วยไม้ว่า...ที่บ้านมีช้างกระ แทงช่อดอกช่อใหญ่กำลังลุ้นดอกอยู่เนื่องจากใกล้บานเต็มที.มันกะไว้แล้วว่าวันสองวันนี้เห็นดอกบานแน่ๆ...แต่ปรากฏว่ากลับมาดูอีกทีหายไปทั้งช่อเลย...คือคุณแม่เห็นสวยดีเลยตัดดอกไปถวายพระซะแล้ว...อิอิ


.....กล้วยไม้ดินสายพันธุ์ทองผาภูมิโต้ไอแดด.....

ทริปนี้จบลงด้วยความสุขเหมือนเคย...เพื่อนเก่าๆ...สถานที่และบรรยากาศเก่าๆ..เฮ่อ..มีความสุขจัง

 

Create Date : 13 พฤศจิกายน 2549		10 comments
Last Update : 11 มีนาคม 2551 21:50:49 น.
Counter : 986 Pageviews.
Share Tweet