ผมตอบน้องไปว่าโชคดีแล้วที่คิดได้ตอนอายุไม่มาก ยังมีเวลาอีกหลายปีที่จะสร้างเนื้อสร้างตัว บางทีการที่เราจบ ม.6 และผ่านงานมาหลากหลายอาจจะเป็นโชคดีของเราที่จะไม่ถูกครอบโดยใบปริญญา หลายคนเรียนจบปริญญาเฉพาะด้านมา เมื่อจบออกไปทำงานเพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่ชอบแต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนงานได้แล้วเพราะเสียดายความรู้ที่เรียนมาถ้าจะเปลี่ยนไปทำงานด้านอื่นจะได้เงินเดือนน้อยกว่าเดิม (ติดกับดักแห่งเงินเดือน)

        สิ่งที่ผมเน้นย้ำในคำตอบที่ให้ไปคือให้น้องลองดูว่าตัวเองชอบงานอะไร อยู่กับอะไรแล้วมีความสุข ทำอะไรแล้วสนใจ ไม่เบื่อ พร้อมที่จะเรียนรู้และพัฒนาตัวเองในงานด้านนั้นได้โดยไม่ต้องคำนึงว่าตัวเองไม่มีความรู้ในด้านนั้น ไม่ต้องคำนึงว่าไม่ได้เรียนจบสายนั้นมา ถ้าหาเจอแล้วขอให้ลองลำบากไปฝึกไปเรียน แต่สำคัญคือต้องสามารถอยู่กับมันได้นานพอจนเกิดทักษะขึ้นมา ทักษะมีความแปลกกว่าความรู้แบบห้องเรียนที่เราเรียนกันมาคือ เมื่อเราอยู่กับอะไรนานพอจนกลายเป็นทักษะที่ใช้ทำมาหากินได้ ยิ่งเราฝึกฝน พัฒนาตนเองจนชำนาญแล้วมันจะอยู่ติดตัวไปจนวันตาย เรียกว่าใช้หากินได้ไปตลอดชีวิต เพราะทักษะใดๆก็ตามหากไม่ได้ใช้เป็นเวลานาน เราสามารถกลับมาทบทวนให้กลับมาชำนาญเหมือนเดิมได้อย่างรวดเร็วต่างจากความรู้ในตำราเรียน ยิ่งไม่ใช้นานๆจะยิ่งลืม กว่าจะกลับไปทบทวนให้เก่งเหมือนเดิมต้องใช้เวลา

ในอนาคตกระแสแห่งการเปิดเสรีของภูมิภาคอาเซียนจะทำให้ความต้องการแรงงานที่มีทักษะเพิ่มมากขึ้น ในอนาคตคนจบปริญาตรีจะมีมากมาย คนจบปริญญาโทและปริญญาเอกจะมีมากขึ้น สุดท้ายทุกอย่างจะกลับไปสู่สามัญคือในด้านนั้นๆใครมีทักษะสูงกว่าจะได้เปรียบ (การเรียนต่อก็ถือเป็นการเพิ่มทักษะ แต่ต้องเรียนเพื่อมุ่งเอาองค์ความรู้ มากกว่าเรียนเพื่อเอาวุฒิเพียงอย่างเดียว)

         ผมยกตัวอย่างช่างตัดผมให้น้องฟัง....เรียนมาแรกๆไปเป็นลูกจ้างเขา อาจได้เงินรายวัน วันละ 400-500 บาท เราก็ต้องยอม แต่ถ้าเราพัฒนาตัวเองจนมีฝีมือ ลูกค้าติด รายได้ย่อมสูงขึ้นเป็นเปอร์เซนต์ต่อหัว เช่น ร้านคิดหัวละ 120 บาท ช่างได้หัวละ 50 บาท รายได้ก็อาจเพิ่มเป็นวันละ 800-1,000 บาท จนวันหนึ่งเรารู้ทั้งระบบของการทำร้านตัดผมแล้ว ก็ออกมาเปิดเอง รายได้ก็จะเพิ่มขึ้น ถ้ามีฝีมือมากๆ อาจมีรายได้ถึงหลักพันหรือหลักหมื่นต่อหัวเลยก็ได้ เพราะทักษะที่มากนี้เองคนหลายคนจึงสร้างตัวได้แม้เรียนไม่สูง

            หลังเสร็จสิ้นการตอบคำถามนี้ผมให้น้องลองหาและตั้งเป้าหมายในปีหน้าดูว่า เมื่อรู้แล้วว่าชอบอะไร? ทำอย่างไรจะทำให้สามารถทำงานในสายงานนั้นได้ ถ้าจำเป็นต้องเรียนก็ขอให้ทนทำงานอื่นไปก่อนแล้วเรียนเสริมเอา หรือ จะอดทนไปเป็นลูกน้อง ผู้ช่วยเงินเดือนน้อยเพื่อครูพักลักจำก็ได้  สำคัญคืออย่าหยุดที่จะเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง อย่าให้อะไรมาเป็นอุปสรรคขัดขวางตัวเรา แล้ววันหนึ่งความสำเร๊จจะมาเคาะประตูหาถึงหน้าบ้าน

              ตอบเสร็จกลับมาคิดดูเห็นว่าเป็นประโยชน์ดี เลยนำมาแบ่งปันในBlog เสียหน่อย หลังจากที่ไม่ได้ update มาเป็นระยะเวลานาน 555