Bloggang.com : เรียวรุ้ง : ลุย! ล่า! ท้าเขียน "คุณมีวิธีฝึกสัตว์เลี้งของคุณอย่างไร"

ลุย! ล่า! ท้าเขียน "คุณมีวิธีฝึกสัตว์เลี้งของคุณอย่างไร"

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ

เจอคำถามว่า "คุณมีวิธีฝึกสัตว์เลี้ยงของคุณอย่างไร" ตาย...ตาย...ตายสิคะ แล้วคนไม่มีสัตว์เลี้ยงจะทำอย่างไรเนี่ย แต่บังเอิญข้อนี้ฉันรอดค่ะ เพราะฉันมีสัตว์เลี้ยง และเคยฝึกด้วยสิ อะแฮ่ม! เรื่องมีอยู่ว่า

ที่บ้านมักจะไปทำบุญที่วัดแห่งหนึ่งค่ะ ทีนี้ก็รู้จักกับเจ้าอาวาส เรียกได้ว่าสนิทสนมระดับหนึ่ง วันหนึ่งด้วยความที่ท่านเจ้าอาวาสเห็นฉันกับน้องสาวมักเล่นกับหมาคู่หนึ่งในวัด ท่านจึงออกปากยกหมาให้กับฉันและน้อง อ๊ะ! อ๊ะ! อย่าคิดว่านั่นคือหมาวัดนะคะ เอ่อ! แต่จะเรียกว่าหมาวัดก็ได้แหละ แต่หมาวัดนั้นคือพันธุ์ปักกิ่งค่ะ โอะแม่เจ้า ทำไมเอาหมาปักกิ่งมาไว้วัด ภายหลังคุยจากท่านเจ้าอาวาสก็ได้ทราบที่มาที่ไปว่า

มีสีกาคนหนึ่งมาทำบุญที่วัดบ่อยสีกาคนนี้เป็นคนสัญชาติจีนแต่มาอยู่เมืองไทยนานเป็น 10 ปีแล้ว และมีความจำเป็นต้องกลับไปอยู่เมืองจีน จึงไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับหมาน้อย 2 ตัวนี่ จึงตัดสินใจยกให้ท่านเจ้าอาวาสช่วยอุปการะต่อ เจ้าปักกิ่งทั้ง 2 ตัวก็กลายเป็นหมาวัดนับแต่นั้น ท่านเจ้าอาวาสเล่าว่า อยู่วัดเจ้า 2 ตัวนี่ก็มักจะถูกเด็กวัดรังแกเสมอ ดังนั้นถ้าโยมชอบก็รับไปเลี้ยงเถอะ คิดเสียว่าทำบุญ จะรออะไรล่ะคะ รีบกราบขอบพระคุณท่านเจ้าอาวาส แล้วรับน้องหมากลับบ้านเลยค่ะ

น้องหมาตัวผู้ชื่อชิงชิง ตัวเมียชื่อหลิงหลิง น่ารักมากทั้งสองตัว หลิงหลิงนิสัยขี้อ้อน ขี้ประจบ ชิงชิงนี่แรกๆจะลูบหัวยังยาก จะคอยงับมืออยู่เรื่อย นิสัยของชิงชิงเป็นหมาขี้ระแวง อาจเป็นเพราะโดนเด็กวัดรังแกด้วย ชิงชิงเลยไม่เชื่อใจใครง่ายๆ เลี้ยงมาพักใหญ่ค่ะ กว่าชิงชิงจะลดความหวาดระแวงและแปรเปลี่ยนเป็นความไว้ใจ ชิงชิงฉลาดนะ มันเห็นหลิงหลิงอ้อน อาการอ้อนคือ เข้ามาป้วนเปี้ยนให้อุ้มนั่งบนตัก พอชิงชิงเห็นมันก็พยายามเลียนแบบ แสดงท่าทางอ้อนบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้นานแหละ อุ้มมานั่งตักได้แป๊ปเดียวมันก็รำคาญ ดิ้นๆแล้วลงจากตักเอง

เวลาฉันไปตลาดฉันมักจะพาหลิงหลิง สลับกับชิงชิงใส่ตระกร้าจ่ายกับข้าวด้านหน้าของจักรยานแล้วปั่นจักรยานไปตลาด น้องหมาก็จะมีความสุข เงยหน้าเงยตายืดคอสง่ารับลมราวเจ้าชาย เจ้าหญิงก็ไม่ปาน ทีนี้การอุ้มน้องหมาใส่ตระกร้าก็ต้องก้มลงอุ้ม ด้วยความขี้เกียจก้มฉันก็จะเรียกหลิงหลิงมาแล้วเอามือทั้งสองตบขาตัวเอง ตอนแรกมันก็ไม่เข้าใจ ก็ค่อยๆฝึกให้มันเรียนรู้ค่ะ ว่ากิริยาที่ฉันใช้มือตบต้นขาตัวเองนั้นมันต้องยกขาหน้าทั้งสองขึ้นมาวางบนหน้าขาของฉัน เพื่อฉันจะได้ไม่ต้องก้มมากก็สามารถอุ้มมันขึ้นมาได้ ฝึกอยู่ไม่นานหลิงหลิงก็เข้าใจและสามารถทำได้ค่ะ ถ้าหลิงหลิงไม่ยกขาขึ้นมาวางบนหน้าขาของฉันก็แปลว่ามันจะไม่ได้ออกไปเที่ยวนอกบ้าน หลังจากฝึกหลิงหลิงได้สำเร็จ ชิงชิงที่เฝ้าติดตามดูอยู่ตลอดก็สามารถทำตามหลิงหลิงได้ค่ะ เป็นพฤติกรรมเลียนแบบสินะ เล่าเรื่องนี้ขึ้นมาก็คิดถึงหมาน้อยทั้งสองป่านนี้จะไปเกิดเป็นตัวอะไร อยู่มุมไหนของโลกแล้วนะ อยากบอกว่าคิดถึงจัง ยังอยู่ในความทรงจำเสมอนะเจ้า

ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาอ่านนะคะ

จากฉันเพื่อนคนเดิมที่เคยเลี้ยงทั้งหมาแมว นกและหนู

ชิงชิง มีสีขาวปลอดหูสั้นๆคล้ายรูปด้านบนเลยค่ะ

ส่วนนี่ก็คล้ายหลิงหลิง หูยาวกว่าชิงชิง

ขนสีน้ำตาลเทาแบบในภาพเลยค่ะ

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2559

Last Update : 22 พฤศจิกายน 2559 11:55:48 น.

0 comments

Counter : 434 Pageviews.