เธอ...
มิใช่สายน้ำ
แต่เธอเย็นฉ่ำชื่นหวาน
เธอ...
มิใช่ลำธาร
แต่เธอไหลผ่านเนื้อหัวใจ
ความรัก...
เสลาสลักสวยใส
งามใดเล่างามใด
เทียบได้งดงาม...ความรัก
จรดลึกในความทรงจำ
ลึกล้ำย้ำรอยสลัก
นิรันดรนั้นนานนัก
แต่รักนี้นานกว่านั้น
"ดั่งดวงหฤทัย" จากปลายปากกา ลักษณวดี
แคว้นกาสิกได้ชื่อว่าเป็นอัญมณีแห่งขุนเขา หรือเรียกอีกชื่อว่ามงกุฏแห่งขุนเขา กาสิกมั่งคั่งด้วยทรัพยากร หากปราศจากเส้นทางลำเลียง แคว้นทานตะมีเส้นทางติดต่อทางทะเล มีชายแดนเชื่อมต่อกาสิก หากแต่ก็ต้องอ้อมผ่านทิวเขา แคว้นพันธุรัฐมีเส้นทางเชื่อม 2 แคว้นใหญ่เข้าไว้ด้วยกัน ช่วยร่นระยะเวลาการเดินทาง ทั้ง 3 แคว้นคุมเชิงดูทีท่าซึ่งกันและกันเสมอมา
กาสิกต้องการอาศัยเส้นทางลำเลียงออกสู่ทะเล ทานตะต้องการความมั่งคั่ง พันธไมตรีสองแคว้นจึงบังเกิด หากใครจะรู้เจ้าฟ้าหญิงมณิสราเทวีว่าที่พระคู่หมั้นแห่งเจ้าหลวงกาสิกกลับหนีการอภิเษกขอลี้ภัยเข้ามาในดินแดนแห่งแคว้นพันธุรัฐ ชายแดนระหว่าง 3 แคว้นเริ่มระอุ
และนั่นคือเหตุให้เจ้าฟ้าหญิงทรรศิกาแห่งพันธุรัฐรีบร้อนเสด็จสู่ชายแดน หากแต่ก็ต้องพลาดพลั้งตกเป็นองค์ประกันแห่งเจ้าหลวงกาสิกเจ้าหลวงรังสิมันตรัตน์ผู้ถูกกล่าวขานว่า พระรูปพระโฉมงาม หากแต่..น้ำพระทัยร้ายกาจ อีกทั้งยังทรงเป็นนักรบเต็มพระองค์ นักรบผู้ป่าเถื่อน โหดเหี้ยม และดุดัน
รังสิมันตรัตน์ ดวงแก้วอันรุ่งโรจน์ ดวงตะวันแห่งภูผา ดวงตะวันแห่งกาสิก ให้ทั้งความอบอุ่นและแผดเผาได้ทุกยาม เจ้าหลวงแห่งกาสิกเสมือนทรงอาญาสิทธิ์สูงสุด ทุกถ้อยรับสั่งคือกฏหมาย คนทุกผู้เกรงกลัวเคารพยิ่งดุจเทพเจ้า ในขณะเดียวกันความรักอันเปี่ยมพ้นก็มีอยู่ในทุกดวงใจ
หงส์...
แม้ตกลงบ่วงบาศก์ก็อาจหาญ
แม้ตกยากจากถ้ำเคยสำราญ
หงส์กับห่านก็ยังแผกแตกต่างกัน
...ทรรศิกา ผู้ไข ไม่ว่าเหตุการณ์รุนแรงแค่ไหน
ทรรศิกากัญญาวดี จะแก้ไขได้หมด...
เจ้าฟ้าหญิงทรรศิกาต้องพยายามหาทางแก้ไข ผ่อนหนักให้เป็นเบา เมื่อเชลยของทั้งสองแคว้นต่างมีอิสริยยศเท่ากัน พระองค์ต้องพยายามคิดหาทางออกเพื่อไม่ให้สงครามระหว่างแคว้นบังเกิด กาสิกเป็นชนชาตินักรบ พร้อมรบทุกเมื่อ หากแต่พันธุรัฐยังไม่พร้อมที่จะเข้าสู่สนามรบ ดังนั้นเมื่อเจ้าหลวงแห่งกาสิกมีพระประสงค์เชิญเสด็จเพื่อทอดพระเนตรกาสิกให้ทั่ว เจ้าฟ้าหญิงทรรศิกาก็จำต้องยอมตามเสด็จ หากแต่เมื่อเวลาผ่านไป
...ความรัก เสลาสลักสวยใส
งามใดเล่างามใดเทียบได้งดงาม...ความรัก...
เพลง นี้ร้องประทานครั้งแรกในอุโมงค์น้ำแข็ง...เพลงที่หวานที่สุดของกาสิก เพลงที่ผู้ชายจะร้องให้ผู้หญิงคนพิเศษสุดฟัง... ตอนที่รับสั่งอย่างนั้นยังเข้าพระทัยว่าผู้หญิงพิเศษสุดคือพระคู่หมั้น และแล้ว กาลเวลาผ่านมา ผู้หญิงพิเศษสุด คือใครเล่า
สิ่งที่มีค่าสุดในชีวิตของหม่อมฉัน...ฝ่าบาท!
เธอ...ประหนึ่งสายลมเย็นระรวย
เธอ...ประหนึ่งไฟช่วยให้อบอุ่น
เธอ...ประหนึ่งดอกไม้แย้มละมุน
เธอ...ประหนึ่งบทกวีอันสุนทร
"หม่อมฉันไม่เคยสาบานเพราะศักดิ์แห่งเจ้าหลวงย่อมเหนือคำพูดใด ทว่าวันนี้...ทรรศิกา...ทรงฟังไว้ หม่อมฉันสาบาน...จะมีชีวิตเพื่อรอ...ฝ่าบาท...องค์เดียว!"
พระสุรเสียงคลับคล้ายสะดุดนิดๆ "ยามใดเสด็จกลับพันธุรัฐ ยามใดที่ทอดพระเนตรข้ามทิวเขามาขอให้ทรงลำลึกว่า หม่อมฉันอยู่บนยอดอิสินธรมองลงไป...แลหา...พระองค์เดียว"
...หนาวโศกวิโยคโศกหนาว
ลำแสงทองราวทองฉาย
บุปผารอวันพรรณราย
ขวัญผ้ายไกลสู่อนันตกาล
...ดาวรุ้งโรยร่วงแลลิบ
น้ำค้างวิบวาบมลายไหลรินผ่าน
อิสินธรเดียวดายเนิ่นนาน
กี่กาลคืนกลับ...ฤาลับลอย...
สายพิณสายหนึ่งถูกกระชากขาดผึงลง เจ้าฟ้าหญิงทรรศิกาทรงอุทานอย่างพิศวง
"อ้าว ทำไม?"
"พิณ...จะอยู่ตรงนี้ สายขาดอย่างนี้ รอวันเสด็จกลับมาประทับ มิใช่...ลับลอย... หากถ้าจะเป็นอย่างนั้น จะไม่มีใครได้เล่นอีก รังสิ...สัญญา !"
...มีบางคราความรู้สึกที่ลึกล้ำ
เหยียบย่ำย้ำในหัวใจเศร้า
เมื่อมองเห็นเส้นทางระหว่างเรา
เงียบเหงาว้าเหว่วังเวงจำ...
วันนี้พรุ่งนี้ฤาที่ไหน
เมื่อดอกไม้โรยหล่นคนเหยียบย่ำ
ร่องรอยรักจักมีเพียง...สีดำ...
รักเราคือนาฏกรรม...การอำลา...
"ฝ่าบาทไม่เคยทอดพระเนตรเห็นใช่ไหม ผู้ชายคนหนึ่งชะแง้อยู่ท่ามกลางฝูงชน แค่รอได้เห็นพระพักตร์ รอยแย้มสรวล และอาการโบกพระหัตถ์ที่แม้จะทรงทำเพื่อฝูงชนทั้งหมด แต่เขาก็ปลาบปลื้มว่าประทานให้เขาด้วย วันที่ม้าทรงจะเผ่นลงเหว... ผู้ชายคนนั้นรู้สึกราวหัวใจถูกกระชาก ตอนที่กระโดดลงไปนั้น เขานึกอย่างเดียว...ถ้า...รั้งไม่ได้ ไปด้วยกัน !"
หม่อมฉันจะไม่กราบทูลอะไรนอกจาก...
อีกครั้ง สุรเสียงห้าวต่ำ เอื้อนทำนองเพลงค่อยๆจากพระศอ...
...จรดลึกในความทรงจำ
ลึกล้ำย้ำรอยสลัก
นิรันดรนั้นนานนัก
แต่รักนี้นานกว่านั้น...
หม่อมฉันก็จะไม่ทูลว่าจะจำเพราะสิ่งใดที่จำ แปลว่ามีเวลาลืม หากจะทูลว่า หม่อมฉันรู้เพราะความรู้ไม่มีวันลืม หม่อมฉันรู้... กระแสรับสั่งหวานนัก
ว่าจะเป็นเช่นนั้น...แน่นอน!
หัวใจ อยู่ ณ ที่ใดก็ตาม
วันหนึ่งร่างกายย่อมจะ เดิน มารวมกับหัวใจจนได้
ในดวงเนตรดำสนิทมิได้ฉายภาพผู้ใด นอกจากผู้ทรงเป็น ดั่งดวงหฤทัย
รังสิมันต์...มิได้ฉายฉานเฉพาะประชาชนเท่านั้น หากจะธำรงความอบอุ่นให้ ดวงหฤทัย ด้วย
ขอบคุณของแต่งบล๊อกน่ารักๆจากป้าเก๋า (ชมพร) ค่ะ
เลาๆ (อีกแล้ว) ว่าเอามาทำละครด้วยหรือเปล่าน้อ
วันนี้โหวตเต็มแล้วค่ะ พรุ่งนี้มาโหวตให้นะคะคุณรุ้ง