@@ ไต้หวัน เดือนเมษา ตะลอนทัวร์ทั่วเกาะ ตอนที่ 12 Taroko @@

หลังจากที่เมื่อวานเราเจอพายุฝนจนออกไปไหนไม่ได้ แถมยังเจอแผ่นดินไหวให้ตื่นเต้นเล็กๆ อีก

วันนี้ ทัวร์จะมารับเราที่โรงแรมตอนแปดโมงถึงแปดโมงครึ่ง (เขาว่างั้นนะ)

อย่ากระนั้นเลย เราต้องรีบออกไปแต่เช้าตรู่ เพื่อไปดูวิวริมทะเลให้ได้ 55

คิดได้อย่างนี้ ยังไม่ทันหกโมงดีเราก็รีบออกจากที่พักเลยค่ะ



ดอกไม้ข้างทาง




ร้านขายอาหารเช้า



เดินออกมาทางเก่า เห็นวิวไกลๆ แบบนี้



มาไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้นอีกแล้ว แย่จัง 555

เดินไปตามทางที่ถามผู้ชายคนเมื่อวานแหละค่ะ สุดถนน ก็เจอสวนนี้พอดี



กลางคืนคงมีของขายเยอะแยะ



เดินพ้นแนวขายของไป นี่ไง ทะเล เจอแล้ว เย้ๆๆ



พระอาทิตย์พยายามมากในการส่องแสงทะลุก้อนเมฆ



ทางภูเขาด้านหลัง แดดส่องแล้ว จะใช่ทาโรโกะที่เราจะไปวันนี้หรือเปล่าไม่รู้



ริมทะเลที่นี่ มีเจ้าแม่กวนอิมด้วยค่ะ



คลื่นลมไม่ธรรมดาเลยทีเดียว อากาศก็มัวซัว คงไม่ได้เห็นทะเลสีสวยๆ แบบที่เคยเห็นในบล็อคชาวบ้านแน่ๆ



เพราะว่าเราต้องไปแต่เช้าค่ะ ก็เลยให้เขาเสิร์ฟอาหารเช้าตอนเจ็ดโมงครึ่ง ซึ่งเป็นรอบที่เช้าที่สุดแล้ว
เราก็เลยต้องรีบกลับ
ขากลับเจอตลาดเช้าด้วย





เสียดายที่เวลาน้อย ไม่งั้นจะเดินไปดูตลาดอีกด้านให้ทั่ว

กลับมาถึงที่พักปุ๊บ อาหารก็มาเสิร์ฟที่ห้องพัก

อันนี้ของร่วมวงฯ ค่ะ แซนวิช



ส่วนอันนี้ของคุณนาย เป็นข้าวต้มกับ



กินเสร็จยังไม่ทันไรเลยค่ะ พนักงานก็โทรมาตาม บอกว่า รถมาแล้ว แหว่วว ยังไม่แปดโมงเลยอ่ะ

ดีว่าข้าวของเก็บตั้งก่าเมื่อคืน ตอนแผ่นดินไหว 55 เช้าก็เลยไม่มีอะไรมาก

แต่ถึงกระนั้น คุณนายก็ยังลืมองุ่นกับลูกพีชไว้ในตู้เย็น เลยอดกินเลย



พนักงานโรงแรมช่วยบอกคนขับรถให้ค่ะ ว่าขากลับเราจะไม่กลับมาที่โรงแรม แต่ให้ไปส่งเราที่สถานีรถไฟแทน

เพราะว่า รถบัสนี่ จะต้องแวะไปรับ-ส่ง คนที่สถานีรถไฟอยู่แล้วค่ะ



จุดแรกที่รถมาจอดค่ะ เข้าใจว่า เป็นส่วนของ Visitor Information



แต่วันนี้มันปิดหน่ะ เง้ออ



จากนั้นรถก็ขับพาเราไปเที่ยวที่จุดถัดไปค่ะ

ระหว่างทาง คนขับก็จะอธิบายไปด้วย แต่ว่า นะ โอนลี่ไชนิส เหอๆ

เพราะว่า เขาถามเราตั้งแต่ขึ้นรถแล้วค่ะ ว่าฟังรู้เรื่องมั้ย เราก็บอกว่ารู้เรื่องนิดหน่อย (นิดหน่อยมากๆ อ่ะ)

เขาก็บอกว่า ดีแล้วเพราะว่า เขาจะพูดเป็นภาษาจีนอย่างเดียว ภาษาอังกฤษไม่มีนะ

เราก็เออๆ ทำใจ แต่สักพัก เขาวนไปรับที่โรงแรมอื่น ก็มีฝรั่งสองคู่ขึ้นมาค่ะ
เราก็ได้แต่คิดในใจว่า แล้วคนขับจะทำไงฟระ

ปรากฏว่าคนขับบอกฝรั่งเลยค่ะว่า คำบรรยายโอนลี่ไชนิสนะ 555

ก็อาศัยคนในรถช่วยกันแปลบ้าง งงๆ บ้าง มั่วๆ บ้างค่ะ เล่นรวมเหล่าทั้งไทยจีนฝรั่งญี่ปุ่นเลย ไม่งงก็ให้มันรู้กันไป

ขอแค่ว่า ให้รู้เวลานัดหมายกลับมาที่รถเป็นใช้ได้แล้วค่ะ



จุดต่อไปที่เขาแวะพัก คือ Buluowan ค่ะ





เขาแวะให้เราชมวิวตรงนี้ก่อนค่ะ



แล้วค่อยเดินไปตรงอาคาร โชคดีมากกกกกกกที่มาก่อนทัวร์ลงแป๊บนึง



อาคารตรงนี้จะเป็นเหมือนพิพิธภัณฑ์แสดงชีวิตความเป็นอยู่ของชนพื้นเมืองค่ะ

ที่ไต้หวันนี่ จะสังเกตได้ว่า เขาจะเน้นเรื่องชนพื้นเมืองของเขาแทบจะทุกพื้นที่เลยทีเดียว เรียกว่าจะเจริญยังไง ก็ต้องพยายามหารากของตัวเองเอาไว้



ข้างในโป๋ลั่วหวาน จะเป็นแบบนี้



ส่วนอีกอาคารนึง มีหนังฉายด้วย แต่ไปไม่ทันรอบเขา ดูเวลาแล้ว คงไม่ทันขึ้นรถ ก็เลยไม่ได้ดู

ออกเดินทางกันต่อ



คราวนี้ คนขับจอดให้เราลงเดิน 555
คุณนายอิดออดจะไม่ยอมลง เข้าใจว่า ข้าวต้มย่อยหมดแล้ว
แต่ว่า มาเที่ยวอ่ะนะ ไม่ได้มานั่งรถเล่น แล้วคนขับบอกว่า เดินไปจะไปทะลุร้านอาหาร (จริงๆ คงไม่ได้บอกอย่างนี้หรอก แต่แปลแล้วได้แบบนี้ไง 555)
พอนึกว่าจะต้องเดินไปที่ร้านกินข้าว คุณนายก็เลยต้องลง



ทิวทัศน์ข้างทางเป็นแบบนี้



แถมระหว่างทางยังมีอุโมงซึ่งมืดดดดดดมาก
คุณนายมีชะงัก บอกว่าไม่เข้าได้มั้ย



อาศัยแฟลชกล้องกับไฟมือถือคนที่เดินข้างหน้า ก็หลุดจากอุโมงมา
คุณนายออกไปได้ก่อน ยืนตะโกนเรียกอิฉันอยู่หน้าอุโมง
พอออกไปได้ มีโวยว่าทำไมออกมาช้าจัง เรียกตั้งนาน
เอ๊า ก็มันมืดดดดดดดดดอ่ะแม่ 555
สุดทางเดินจะมาโผล่ที่นี่ค่ะ ศูนย์นิทรรศการอะไรสักอย่าง (ซึ่งไม่ใช่ที่กินข้าวหน่ะ 555)
คุณนายก็เลยงอน บอกว่า ให้ฉันรออยู่บนรถแต่แรกก็สิ้นเรื่อง อ่านะ


ในนี้จะมีนิทรรศการนิดหน่อยค่ะ เกี่ยวกับดินหินอะไรในทาโรโกะนี่แหละ

แต่ดูเหมือนทุกคนจะหิวแล้ว ก็เลยไม่ค่อยจะสนใจนิทรรศการกันเลย



ถึงเวลาอาหารแล้วค่ะ 555
ทัวร์นี้ ท่าทางจะคุ้มตรงอาหารนี่แหละ



ผัดหน่อไม้ อันนี้รสชาติเผ็ดนิดๆ แต่สงสัยฝรั่งกับญี่ปุ่นกินไม่ได้อ่ะ
เพราะอีกโต๊ะนึง เหลือเต็มเลย

ชามนี้เป็นต้มมะระกระดูกหมู มะระไต้หวัน ขาวชะมัด 55





จานนี้อร่อยค่ะ 555 ผักแบบเดียวกับที่ซันมูนเลค แต่ว่า ราดมายองเนสกับปลาแห้ง

คุณนายบอกว่า เป็นเมืองไทยก็ราดกะทิ จิ้มน้ำพริกกะปิแทน






ผัดคึ่นช่าย สงสัยรู้ว่าคุณนายความดันขึ้น 555


อย่างสุดท้ายออกมาช้าไปหน่อยค่ะ เหลือบานเลย สงสารปลาอ่ะ


อิ่มแล้วก็ออกเดินทางต่อค่ะ (เขาให้เวลากินน้อยไปนะเนี่ย แค่ 45 นาทีเองอ่ะ แหง่ม)

ลงมาด้านล่างของโรงแรมที่เราไปกินอาหาร ก็คือเทียนเสี่ยงค่ะ



แต่อิ่มแล้วก็ไม่อยากเดินเนอะ 555 เลยไม่ข้ามสะพานไปค่ะ ถ่ายรูปเล่นแถวนั้น แล้วมานั่งรอบนรถ

เห็นเจ้าหน้าที่เขากำลังเขย่าต้นนี่อยู่ คนเก็บกันใหญ่เลย แต่ว่า ขี้เกียจลงไปแย่งกับเขาน่ะ


อาแปะที่มาทัวร์เดียวกับเรา เก็บมาได้บานเลยค่ะ เลยมาแจกคนในรถให้ลองชิม



รสชาติเปรี้ยวๆ ฝาดๆ อ่ะ ไม่เห็นอร่อยเลย ใครรู้มั่งมั้ยคะ ว่ามันลูกอะไร 555

กัดไปได้คำนึง ต้องแอบห่อกระดาษแล้วซุกไว้ในกระเป๋าแทน

ออกจากเทียนเสี่ยงมา ก็ไม่รู้เขาพาไปไหนมั่งแล้วค่ะ แอบสัปหงกด้วยซ้ำ 555



ไม่รู้เขาให้แวะเดินลอดอุโมงอะไรอีก แบบว่า มันมีแต่อุโมงเยอะไปหมด



คนก็เยอะ รถทัวร์ก็แยะ แทบจะหารถไม่เจอเลยทีเดียว



ที่สุดท้ายที่ทัวร์พามาแวะ ก็คือตรงนี้ค่ะ Changchun Shine

ตรงจุดชมวิว มีห้องน้ำด้วย แต่คนเยอะมาก เห็นแล้วหายปวดเลย 55

จบทริปแล้ว คนขับก็พาเราไปส่งที่สถานีรถไฟฮวาเหลียนค่ะ

ก่อนไปมีแวะร้านขายหินอ่อนแกะสลักนิดหน่อยตามธรรมเนียม ไอ้สวยน่ะสวยนะคะ

แต่เห็นราคาแต่ละชิ้นแล้ว ถอยดีกว่าค่ะ



ทัวร์ส่งเราหน้าสถานีรถไฟ สี่โมงตรงเป๊ะ

ซื้อตั๋วรถไฟกลับไทเปเที่ยวสี่โมงสี่สิบห้าค่ะ แล้วก็ให้ตกใจว่า ทำไมเขาให้ตั๋วเรามาเยอะจัง ต้องไปเปลี่ยนรถไฟที่สถานีไหนหรือเปล่า

ก็เลยวิ่งมาถามเจ้าหน้าที่คนเดิมคนเดียวกับเมื่อวานค่ะ

เขาก็คงงง ที่เราตกใจอะไร 555 เพราะว่า ตั๋วชุดนึงเนี่ย มันจะมีสองใบค่ะ มีใบเล็กกับใบใหญ่ ใบเล็กเอาไว้เสียบที่เก้าอี้ค่ะ เผื่อว่า เราหลับ เจ้าหน้าที่มาตรวจตั๋วจะได้ไม่ต้องปลุก

แต่ว่า ตั้งแต่เที่ยวมาทั้งทริปเนี่ย มันยังไม่เคยได้ตั๋วหลายๆ ใบในคราวเดียวนี่นา

กลับมานอนไทเปเป็นคืนสุดท้ายค่ะ คืนนี้เราแวะซื้ออาหารญี่ปุ่นที่สถานีไทเปเชอจ้านมากินเหมือนเดิมค่ะ เลยไม่ได้ถ่ายรูปมานะคะ

พรุ่งนี้เราจะได้กลับบ้านแล้ว 5555
คืนนี้เขาเลยให้นอนหลายเตียงเลยค่ะ



จบการเดินทางวันนี้แต่เพียงเท่านี้นะคะ

Create Date : 07 พฤษภาคม 2552		3 comments
Last Update : 11 พฤษภาคม 2552 11:17:34 น.
Counter : 1314 Pageviews.
Share Tweet