++ใครทำอะไรที่ไหน ขอไปร่วมวงด้วยคน++
Group Blog
 
 
พฤษภาคม 2551
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
26 พฤษภาคม 2551
 
All Blogs
 

ตามตรูดแก๊งเอฟไป (หลงทาง) ติดๆ part 7@ฮ่องกง

วันนี้เราตื่นมาพร้อมกับสายฝนอีกเช่นเคย ระทดท้อแท้มั่กๆ กับการมาฮ่องกงเที่ยวนี้

แต่....ก็เหมือนเดิม ไหนๆ ก็มาแล้ว ยังไงก็ต้องไปเที่ยว จริงมั้ยอ่ะ

ว่าแล้วก็รีบออกจากที่พัก หาของรองท้องที่ร้านแมคข้างๆที่พัก (แมคแถวนี้ มีอาหารเช้าประเภท กาแฟกับแพนเค้กด้วย) แล้วก็ออกเดินทางกันในทันที

อ้อ ก่อนจะไป เราก็ไม่ลืมที่จะเก็บกระเป๋าให้เรียบร้อย แล้วเอากุญแจมาคืนให้กับแทมมี่ คนดูแลห้อง เพื่อที่ว่า จะได้ไม่ต้องกังวล ว่าเราจะกลับมาทันเที่ยงหรือเปล่า

จากนั้นก็กระโดดลงรูรถไฟใต้ดิน เพื่อไปขึ้นรถเคซีอาร์ ขบวนเดียวกับที่จะไปเสิ่นเจิ้นน่ะแหละ

เนื่องจากทางเดินมันยาวววววววมากก ก็เลยมีทางเลื่อนเหมือนตามสนามบินทั่วไป(ยกเว้นสุวรรณภูมิบ้านเฮา ที่มีอยู่กระจึ๋งเดียว)

พอสถานีซาติน ก็เหมือนถึงห้างนิวทาวน์พลาซ่า ที่ตั้งสนู้ปปี้เวิร์ล

แต่ห้างมันเหมือนกำลังซ่อมแซมบางส่วนอยู่เลย เดินงงๆ หาสนู้ปปี้ไม่เจอ

ก็เลยเข้าไปถามอินฟอร์เมชั่น ชีเงยหน้าขึ้นมา ทำหน้าหยามเหยียดเล็กน้อย ก่อนจะบอกว่าให้ขึ้นไปที่ชั้นสาม

อิฉันพาชาวคณะเดินขึ้นบันไดเลื่อนไป ด้วยความรู้สึกขุ่นข้องในใจนิดหน่อย ทำไมวะ อายุเกิน 18 นี่ ดูสนู้ปปี้ไม่ได้หรือไง ฮึ่ยยย

พอคุณน้าเห็นว่า เราจะพามาดูอะไร ก็คงเซ็งๆ ที่ไม่ได้ไปใช้วิจารณญาณในการช็อปปิ้งต่อ

เราก็เลยตกลงกันว่า ต่างคนต่างไปเดินแล้วกัน แล้วนัดเวลากลับมาเจอกัน ที่หน้าประตูทางออกสนู้ปปี้เวิร์ล


ฝนตกหนักมากๆ ก็เลยไม่ได้เข้าไปเดินเล่นในสนู้ปปี้เวิร์ล ได้แต่เดินเล่นรอบๆ กลัวกล้องเปียกอ่ะ

จากนั้น ทนแฉะไม่ไหว ก็เลยกลับเข้าไปเดินเล่นในห้างแทน

เจอผู้ชายคนนี้ ยืนโชว์กล้ามอยู่



ยังไม่ถึงเวลานัดซักกะที หิวแล้วอ่ะ แวะหม่ำก่อนแล้วกันนิ

ข้าวหมูแดงพร้อมเป็ด ปลาหมึก ปนๆ กันไปหมด แถมไข่เค็มตะหาก จ๊ากก ตะแรกนึกว่าไข่ต้มอ่า

แล้วเราก็เดินทางกลับกัน โผล่ที่ทางออกรถไฟทางไหนซักทาง แต่ฝนตกหนักมาก ออกไม่ได้

เดินอยู่ในสถานีรถไฟวนไปวนมา แล้วก็มาโผล่แถวๆ เกาลูนพาร์ค

สมาชิกคนอื่นๆ เขาก็หิวกันขึ้นมา จ๊าก ก เขาจะกินกันอีกแล้วเหรอ ได้ข่าวว่าเพิ่งอิ่มอ่า - - "

อาหารมื้อสุดท้ายในฮ่องกง





โรสพอร์ค (ไม่อร่อยอ่ะ) จริงๆตั้งใจจะสั่งหมูแดงมากกว่า ลืมไปว่าเขาเรียกว่า บาร์บีคิวพอร์ค



เดินเล่นแถวหน้าโรงแรมมิรามาร์อยู่สักพัก น้องชายได้เข็มขัดหนังเซลมาสองเส้น เส้นละยี่สิบเหรียญเท่านั้น กลับมายังบ่นอยู่เลย ว่าน่าจะเอามาหลายๆเส้น
เนื่องจากข้าวของมันงอกมากจากเดิมอีกหลายเท่า ก็เลยตัดสินใจว่าจะขึ้นแท๊กซี่ไปลงเรือ

และเปลี่ยนจากเรือเทอร์โบเจ็ท มาเป็นเฟิร์ทเฟอรี่แทน จะได้ไม่ต้องข้ามฟาก

แท๊กซี่ที่ฮ่องกงคันใหญ่มาก ตะแรกคิดว่าต้องเรียกสองคัน เพราะกลัวกระเป๋าวางไม่พอ แต่ปรากฏว่า คันเดียวสามารถไปได้หมดทั้งสี่ชีวิต และกระเป๋าใบยักษ์อีกสามใบ ใบย่อมๆ อีกสอง

ค่าแท๊กซี่ไปท่าเรือ รวมค่าวางกระเป๋าแล้ว ประมาณเจ็ดสิบเหรียญ

ไปถึงท่าเรือ อีกแค่ไม่กี่นาทีเรือก็จะออก ถ้าไม่ทันรอบนี้ รอยาวเลย ก็นับว่ายังมีโชคอยู่มั่ง แต่ก็วิ่งกันหน้าตั้งเหมือนกัน

บ๊ายบายละนะ ฮ่องกง โอกาสหน้าถ้ามี จะแวะมาเยี่ยมมาเยือนใหม่

เรือเฟิร์สเฟอรี่ ที่นั่งกว้างสบายกว่าเทอร์โบเจ็ทเยอะเลย

แถมเรือเที่ยวนั้น คนว่างมากม๊ากกกกกกก

กลับมาสู่มาเก๊า ประเทศแห่งความงุนงงสำหรับเราอีกที งืออ

มาถึง ก็มาตามหารถของโรงแรมที่จองไว้ คืนนี้เราจะพักที่ Metropark Hotel Macau หรือว่า โรงแรม Grandeur เดิมน่ะเอง

แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ จนเจ้าหน้าที่แถวๆนั้น ขอดู พอเรายื่นโพยให้ เขาก็บอกว่า ขึ้นได้เลย ขึ้นคันไหนก็ได้

เอ่ออ แล้วมันจะถึงโรงแรมมั้ยอ่าคะ

ในที่สุด รถโรงแรมที่เรารอคอยก็มาถึง

ต้องบอกก่อนว่า ที่จอดรถโรงแรมของมาเก๊า แออัดมากๆ ถนนมันเล็ก แล้วรถเต็มไปหมด

พอเราเจอรถคันที่ต้องการ เราก็ไม่รอช้า รีบขึ้นกันไปทันที ทั้งคันนั่น ก็มีแค่สี่คนเท่านี้แหละที่ขึ้นน่ะ

ห้องพักโอ่โถง สมราคา แต่ว่า ชั้นสิบเก้าแล้วอ่ะ ยังไม่มีวิวเล๊ยยย งืออ

เก็บข้าวของเรียบร้อย แล้วเราก็กลับไปซันหมาโหล่ว อีกที

ใช้วิธีเดินจากโรงแรมไปป้ายรถเมล์ รถที่นี่ วันเวย์ทูเวย์ ง๊งงงจริงๆ

เดินอ้อมไปอ้อมมา สุดท้ายก็เจอป้ายรถเมล์จนได้ ไปยืนเล็งอยู่นาน ได้รถเมล์สายสามไปเซนาโด้สแควร์

ชื่นชมเมืองตอนค่ำๆ อีกพัก แล้วก็กิน (อีกแล้ว)

ตั้งใจมากว่าจะกินอาหารโปรตุเกสให้ได้ ก็เล็งร้านพลาโต้ ไว้ตั้งก่าก่อนไปแล้ว แต่โห ดูบรรยากาศแล้ว จะแพงเกินกำลังไปเป่าเนี่ย ไฮโซซ้า

พอดีจำได้ว่าขามา พี่แนน ที่ช่วยจองโรงแรมให้เรา แนะนำร้านอาหารโปรตุเกสไว้ร้านนึง งั้นเดี๋ยวไปกินร้านนั้นดีกว่า

ขาที่เดินกลับจากร้านพลาโต้ ผ่านร้านขายของเด็ก คุณน้าเลยเดินเข้าไป (อีกแล้ว - -") แล้วชีก็ได้ถุงเท้าเด็กมาในราคาคู่ละสิบเหรียญ เห็นมั้ยล่ะ สองคู่สิบเหรียญไม่ซื้อ

มาถึงร้านอาหารที่พี่แนนแนะนำ จำไม่ได้แล้วว่าชื่อร้านอะไร แต่เดินมาไม่ไกลจากเซนาโด้แสควร์เท่าไหร่ หน้าร้านจะมีกระดิ่งอันใหญ่ ไม่รู้ไว้ให้ใครดึง แล้วก็จะมีลิฟท์ขึ้นไปข้างบน

เดิมจะมีทั้งอาหารไทย และโปรตุเกส อยู่คนละชั้นกัน แต่ว่า ตอนนี้ ร้านอาหารไทยได้ปิดไปแล้ว เนื่องจากว่า ไม่มีคนงาน เพราะไปเข้าบ่อนกันหมด เอิ๊ก ไปเป็นพนักงานนะ มะใช่ไปเล่น อย่าเข้าใจแบบนั้นจิ อิอิ

ขึ้นไปบนร้าน กำลังนั่งงงกับชีวิต พร้อมกับลุ้นว่ามื้อนี้จะได้กินอะไรหนอ

ก็ปรากฏว่า พนักงานเข้ามาถามว่า จะทานอะไรดีคะ จ๊ากก หูฝาดไปหรือเปล่า คนไทยหรือนี่ พระเจ้าเข้าข้างเราอีกแล้ว

มื้อนี้เลยได้กินอาหารโปรตุเกส ที่ถูกปากคนไทยพอสมควรเลย

อิ่มแล้ว กลับที่พักได้

ตอนแรกกะว่า คืนนี้จะไปคาสิโนหน่อย แต่ดูสภาพแล้ว ลูกทัวร์คงไม่ไหว ปล่อยนอนดีกว่า

คุณนายกับคุณน้า นอนห้องเดียวกัน เข้าห้องไม่ได้ เพราะใช้คีย์การ์ดไม่เป็น อิอิ

ไอ้เราสองตัว ก็เป็นลูกที่ดี แทนที่จะไปช่วยแม่ ดั๊น แอบถ่ายรูปซะอีก ฮ่ะๆๆ

แล้วเวรกรรมก็ตามทัน เพราะว่าอิฉันดันมีวันเบาๆ ขึ้นมา

อุปกรณ์ที่เตรียมมาจากเมืองไทย รึก็หายไปไหนฟระ หาไม่เจอ ค่าที่เปลี่ยนกระเป๋าหลายหน

เอาวะ ตัดสินใจลงไปซื้อที่เซเว่นหน้าโรงแรม ในใจก็นึกว่า เนี่ย เดี๋ยวพอเสียตังค์ซื้อนะ มันต้องหาเจอแน่ๆๆ

อุปกรณ์ที่มาเก๊านี่แพงสมกับเป็นเมืองคนรวยจริงๆ ห่อนึงตั้งสามสิบสี่เหรียญ ฮืออ แล้วมันก็จริงอย่างที่คิดอ่ะ พอจัดการตัวเองเรียบร้อย ก็หาอุปกรณ์ที่มาจากเมืองไทยเจอซะงั้น โฮๆๆๆๆ เซ็งไปเรยยย




 

Create Date : 26 พฤษภาคม 2551
0 comments
Last Update : 26 พฤษภาคม 2551 23:57:40 น.
Counter : 819 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ร่วมวงด้วยคน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add ร่วมวงด้วยคน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.