แวะมาทักทายยามเที่ยง มื้อเที่ยงนี้คุณแม่ผัดยอดผักหวานให้ทาน คุณอ้อ ล่ะคะทานอะไร?

มากมายจากมหาลัย ที่จะได้รับ
ในชีวิตของคนเรา วัยนี้แหละครับเป็นวัยที่สำคัญและมีคุณค่าที่สุดครับ....ขอเพียงใฝ่ดี...ความประทับใจจะติดฝังใจไปจนวันตายครับ

แนวสั้น ๆ รัด ๆ เมื่อไหร่จะตกสมัยสักทีน้า
อยู่มานานคะแนวนี้ เป็นสิบปีแล้ว...ยังฮิตไม่เลิก

เมื่อก่อนเสื้อหลวม กระโปรงยาว
ขึ้นรถเมล์ที่ต้องจับรวบคะ รวบแล้วรวบอีกถึงจะขึ้นรถเมล์ได้...บางทีขึ้นไม่ทันก็เพราะกระโปรงนี้ละคะพี่อ้อ

โชคดีคุณอ้อพิมพ์ตัวโต เลยอ่านสบาย
เรื่องนี้เคยอยากให้มีคนเขียนกันเยอะๆ เพราะ
มันเริ่มจะถึงขั้นอุบาทว์แล้ว ขออภัย วันนี้ปากร้าย

เคยลุกให้นิสิตจุฬาฯนั่งในรถปอออ
ตอนบอกให้เธอนั่ง บอกเธอว่า ลุกให้นั่งเพราะ
จะให้คาดเข็มขัดให้ดูเป็นผู้เป็นคนหน่อย
มันห้อยลงไปจนพระเกี้ยวจะถึงอะไรนั่น
ของเธอแล้ว ทนไม่ไหวครับ เธอประมาณเหลนรหัสละครับ

สมัยผมเราเคยตั้งคำถามว่าชุดนักศึกษาจำเป็นหรือไม่
ทางหนึ่งบอกว่ามันไม่เกี่ยวกับระดับสมอง
ทางหนึ่งบอกว่ามันคือการแสดงถึงการยอมรับในวินัยและระเบียบ

ก็มองและเชื่อไปตามเหตุผลของแต่ละคน

แต่ชุดนักศึกษาในสมัยนี้
มันเป็นแฟชั่นที่ชวนอึดอัดนะครับพี่้อ้อ 555

เกรงว่าถ้าน้องๆสาวๆหายใจแรงกว่านี้
กระดุมจะระเบิดเอาง่ายๆเลยครับ
มันรัดซะติ้วเลย

วิชาหาคู่ระหว่างเรียนนี่ เป็นอะไรที่นักศึกษาบ้านเรา ชำนาญมากครับพี่อ้อ

มหาลัยให้อะไรดี ๆ มากมาย อยู่ที่เราจะเก็บเกี่ยวค่ะ

ผมชอบครับ แต่งมาเลยแบบนั้น รัดๆ ยิ่งรัดยิ่งดี บางคนใส่บางๆ ด้วยถึงขนาดเห็นบราเลย ในสายตาผู้ชายชอบนะครับ แต่ถ้าถามว่าอยากได้เป็นแฟนมั้ย ผมว่ากว่าครึ่งตอบว่า "ไม่"

เรื่องหาคู่ระหว่างเรียนนี่ อืม..... ประเด็นนี้จะว่าไงดี ผมก็เห็นมากับตัวเองเหมือนกัน เช่าหออยู่ด้วยกัน.... อืม.... ไม่พูดดีกว่า

เรื่องชุดนักศึกษานี้ พวกเราคือ มีอายุหน่อย ๆ จะบ่นกันมากมาย แต่เพื่อนบางคนที่เป็นครูเอกชนบอกว่า ถ้าบังคับเด็กจะออกไปเรียนที่อื่น เจ้าของโรงเรียนเลยต้องยอม

แวะมาอ่านตะพาบด้วยคนครับ อิอิ อ่านแล้วสนุกๆเบาสมองดีจังเลยครับ

เสื้อผ้าชุดนักศึกษาตัวเล็ก ๆ ราคาถูกกว่าตัวใหญ่เปล่าครับ แฮ่ ^^"

ัก็..มันทำให้ชีวิตในมหาวิทยาลัยน่าสนใจนี่คะ เอิ้กกก

หนุ่ม ๆต้องคิดแบบนี้แน่ๆ เลย

สวัสดียามเย็นครับ พี่อ้อ
แวะมาอ่านผลงานตะพาบครับ
ขอให้จบมาเป็นคนดี ก็พอครับ

นั่นสิค่ะ ชุดนักศึกษา จะกลายเป็นแฟขั่น เข้าไปทุกวัน..

ใครไม่สั้น เชยค่ะเขาเรียกป้าเลย 55..
โชคดี ยุคเราไม่มีแบบนี้..

เวลาเปลี่ยนทุกอย่างเปลี่ยนยอมรับความเปลี่ยนแปลงดีกว่าอะ

สมัยเรียน ม.ได้เพื่อนมาเยอะเลย
ส่วนวิชาการได้มาน้อยหน่อย

สวัสดีครับคุณอ้อ

ไม่ได้ร่วมเขียนหลายครั้งแล้วครับ ได้แต่อ่านของเพื่อนๆแทนไปก่อน

แม่หนูยิมแวะมาขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิดให้นะคะ

มหาวิทยาลัยให้อะไรมากมายจริงหรือ....หรือมันขึ้นกับคนที่จะเก็บเกี่ยวสิ่งดีๆ หรือประสบการณ์ที่ได้ตอนเรียน ..บางคนไม่จบมหาวิทยาลัยแต่มีอนาคตที่ดีก็มากมายเช่นกันค่ะ

มีอยู่วันนึงเห็น นศ ญี่ปุ่นในมหาลัยไทยที่นึงค่ะ ใส่กระโปรงพลีทสั้น เหมือนชุดนักเรียนญี่ปุ่น แล้วก็ใส่เสื้อตัวใหญ่หน่อย ใส่ถุงเท้ายาว ... ในใจก็คิดว่า เออ... อะแด๊ปชุด นศ เก่งวุ้ย

ช่วงที่ตัวเองเรียนอยู่เสื้อผาไม่รัดติ้วขนาดนี้ค่ะ
สมัยนี้ รัดกันซะจนกลัวกระดุมขาดเลยนะคะ





กลีบเรียวของดอกไม้.....................สะอาง
คล้ายกับเล็บมือนาง......................หยิกย้ำ
ยามพี่จูบสองปรางค์.......................แก้มเรื่อ
เจ้าหยิกเนื้อพี่ช้ำ............................เพื่อน้อง,พี่ยอม

ฝันดีนะค่ะคุณอ้อ...เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่อ้อ

ต้องแว้บมาเล่นบล็อกที่ทำงานถึงจะอ่านบล็อกคุณเริงฤดีได้

ม.ให้อะไร?
แม่นแล้ว! ม.ทำให้เราได้เห็นเครื่องแบบนักศึกษาสาวๆสวยๆนั่นเอง
(ใช่เรอะ!?)

จริงเลยค่ะชุดนักศึกษาสมัยนี้ผ้าน้อยจัง ซักแล้วหดรึไงไม่รู้นะคะ บางคนแน่นซะจนไขมันลอดช่องออกมาเลยเชียว

แต่อีกมุมนึงก็จะว่านักศึกษาเต็มๆ ไม่ได้ ก็คนผลิตชุดเค้าตัดออกมาแบบนี้เหมือนกันทั่วประเทศเลยนี่นา

นักศึกษานุ่งสั้นยังพอทน ไปเจอนร.สายพาณิชย์บางคนสั้นกว่าอีกค่ะ เห็นแก้มก้นก็เคยมาแล้ว ก็มองกันสบายตาเลยทีเดียว

ดีค่าพี่อ้อ

เมื่อวานถึงบ้านกี่โมงเอ่ย

อย่าว่าแต่ผู้ชายชอบมองเลยค่ะ
ดอกแก้วเองยังชอบมองเลย

มองแล้วคิด..ชีช่างกล้า...

สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่อ้อ

จะบอกว่าร้านนี้อยู่เกือบริมแม่น้ำเจ้าพระยา
ใกล้กับมหาวิทยาลัยและวัดด้วยค่ะ

น่าจะเดาออกแล้วเนอะ

สวัสดีครับคุณอ้อ ตะพาบตัวใหม่มาขอรายงานตัวครับ ^^

ขอบคุณที่ชมนะครับ เรื่องที่แต่งทุกเรื่องอยากให้คนอ่านๆแล้วผ่อนคลาย ได้สาระที่การปล่อยวางปัญหาและภาระน่ะครับ เพราะตัวจริงของผมเป็นอย่างนั้นน่ะครับ

ยินดีที่ได้รู้จัก มีดอกไม้มาฝากด้วยครับ