Blog 57/2556..ตะพาบ 87 เด็กหญิงกับต้นมะปรางแสนรัก "ส่วนเกิน"บนหลังคา
ตะพาบ งวดนี้ของ ป.เป็ด ปากแดง ชื่อเรื่องง่ายๆ แต่เขียน ยากแฮะ ส่วนที่เกินออกมานี่ น่าจะเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นไม่มีประโยชน์เท่าใดนัก เผอิญ "เริงฤดีนะ" เป็นเด็ก/คนมีสาระ เลยทำอะไรเกินๆแบบนี้ ยากหน่อย ค่ะ 5 5 5 (ขอร้องให้เชื่อ)
ตอนเด็กๆ ปิดเทอม พ่อมักจะไปหาคุณปู่คุณย่าที่ จ.อุบลราชธานี ต้นกำเนิดของ ครอบครัว ตัว "อ" ตอนนั้นคุณอุ้มสี ยังไม่เกิด จำได้แม่นยำ ส่วนคุณอ้อมแอ้ม "คนผ่านทางมาเจอ"เกิดหรือยัง ไม่แน่ใจ เพราะพี่น้องทั้ง 2 คน เนี่ยะ คุณพ่อ คุณแม่ เอามาฝากคุณปู่คุณย่าเลี้ยง ที่อุบลฯ (หลายปีอยู่) หลังจากที่ท่านเกษียนอายุราชการทหารแล้ว
แต่ตอนคุณเริงฯ เกิด แม่ยังไม่ได้ทำงาน เลยมีเวลามีเวลาเลี้ยงลูกสาวคนโตเอง ถึงได้แอบซนและมีความคิดเป็นของตนเองสูง นัก
หลังจากรับราชการทหารย้ายถิ่นฐานอยู่ในค่าย มาจนเกษียนอายุราชการ@ จ.อุบลฯ คุณปู่ตกลงซื้อบ้านและที่ดินในเมือง ณ บริเวณสี่แยกราชวงศ์ ปลูกเรือนไทย 2 ชั้น ยกพื้นสูงใหญ่ ประกอบด้วย 4 ห้องนอน
และปลูกห้องแถว 6-7 ห้อง ให้เช่ายาวติดต่อกันขนานถนนใหญ่ ในจำนวน นั้น คุณปู่เลือก 2ห้องติดกัน ทำเป็นร้านขายกาแฟ / โชว์ฮ่วย แก้เหงา..ใช้เป็นแหล่งรวมญาติ และให้ลูกหลานๆได้มีอะไรทำ เพราะคุณปู่คุณย่า เลี้ยงบริวารไว้เยอะ กินเก่งๆทั้งนั้น
และความที่คุณปู่เป็นคนธรรมชาตินิยม คุณปู่ไม่ตัดต้นไม้ใหญ่ทิ้งเลย ดังนั้นห้องแถวที่เป็นร้านกาแฟจึงมีความพิเศษที่ ปลูกค่อมต้นมะปรางใหญ่ ร้านกาแฟเรา จึงมีตันมะปรางอยู่กลางร้าน เก๋ไก๋ซะไม่มี... จะถูกหรือผิดฮวงจุ้ย ไม่รู้เพราะคุณปู่ คุณย่า ต่างอายุยืนยาว ในกาลต่อมา..
ห่างจากตัวบ้าน โบราญ 2ชั้นไม่มากนัก เปิดหน้าต่างชั้น 2 ก็ถึงหลังคาร้านกาแฟ
ในยามเปิดเทอมใหญ่ มะปรางออกลูกเต็มต้น มองมาจากหน้าต่างห้องนอนคุณปู่ เหลืองอ๋อย..มันน่าสอยน่ากินนัก ทั้งที่เป็นมะปรางเปรี้ยวก็ตาม
มันเป็นเสมือนนางกวัก กระตุ้นต่อมท้าทาย..ของ"เริงฤดีนะ" ทำให้เราตะเกียกตะกายกระดื๊บๆ ถอยก้นลงจากหน้าต่างชั้น 2 แหย่เท้าก้าวข้ามมาบนหลังคา (คิดได้ไง) เดินตามรอยตอกตะปู เพราะเดาว่ามันเป็นโครงไม้ เหยียบแล้วจะไม่ยุบทะลุหลังคาสังกะสีลงมาแน่นอน ค่อยๆเหยียบหลังคาสังกะสี ไปยังต้นมะปรางที่โผล่จากหลังคาขึ้นมา แล้วก็ปีนต่อไปเก็บมะปราง เช็ดๆเสื้อแล้ว นั่งเงียบๆกินไป เป็นลิงเป็นค่าง เป็นส่วนเกินเหมือนๆกับต้นมะปราง บนหลังคานั่นแหละ
นั่งอยู่ได้นาน 2 นาน หากไม่มีใครบนบ้านเปิด/โผล่หน้าต่างมา หรือเดินเพลิน ทำเสียงกร๊อบแกร๊ยบ ก็จะไม่มีใครที่ร้านกาแฟข้างล่าง รู้ว่ามีเด็กตัวน้อยๆ.. แอบเดินเป็นส่วนเกินและเด็ดมะปรางกินเล่นบนหลังคา อิ อิ
ก็ปีนเล่นอยู่อย่างนั้น หลายเทอมอยู่ จน นน.มากขึ้น คุณปู่ เริ่มรู้แกว..โดนดุ ว่าซนอะไรเกินเด็กผู้หญิง และจะทะลุตกหลังคาลงมา.. ก็หยุดไปโดยปริยาย.. แต่ก็ยังรำลึกถึง..ความเกินเลย /ส่วนเกินเลย จากความเป็นเพศหญิง ของ"เริงฤดีนะ" ในสมัย เรียนประถม 7-10 ขวบปีครานั้น เสมอๆ
หากเป็นตอนนี้ .. คงต้องยวบหล่นตุ๊บลงมาตั้งแต่ย่างก้าวแรกเหยียบหลังคา
จบ..ตะพาบ 87 เด็กหญิงกับต้นมะปรางแสนรัก "ส่วนเกิน"บนหลังคา สมัยวันวานยังหวานอยู่
No Vote ค่ะ ไว้เขียนหนัง เขียนกีฬา ค่อย Vote กัน
Create Date : 21 สิงหาคม 2556 |
|
31 comments |
Last Update : 21 สิงหาคม 2556 15:39:45 น. |
Counter : 2833 Pageviews. |
|
|
|
ก็ถือเป็นความทรงจำที่ดีเลยแหละครับ