คำว่า "ร้านพระเครื่อง" ในความเชื่อของคนทั่วไป

     คนไทยเราสมัยก่อน เชื่อว่าการซื้อขายพระเครื่อง เป็นบาป ดังนั้นในอดีตจึงมักไม่มีร้านพระเครื่องเหมือนในปัจจุบัน ความเชื่อของคนล้านนาบางคน เชื่อว่า "คนขายพระ บ่มีวันรวย" แต่ยุคสมัยได้เปลี่ยนไป ผู้คนในสังคมเริ่มมากขึ้น ชีวิตเริ่มวุ่นวาย แบ่งแยกแข่งขันกันทำมาหากิน ทำให้คนจำนวนหวังพึ่งพุทธคุณความศักดิ์สิทธิ์ของพระเครื่อง เพื่อหวังส่งเสริมให้ชีวิตเจริญรุ่งเรืองยิ่งๆ ขึ้นไป
     ด้วยเหตุที่ว่า มีคนต้องการพระเครื่องมาบูชามากขึ้น จึงทำให้มีเซียนพระเกิดใหม่และร้านพระเครื่องเกิดขึนมาเรื่อยๆ (พระเครื่องล้านนาก็ได้รับความนิยม)
     คำถาม คือ "ขายพระเครื่อง บาปไหม" คำตอบนี้คงไม่สามารถตอบได้ เพราะบาปบุญอยู่ที่ใจ การกระทำใดๆ หากคิดว่าบาป ก็บาป คิดว่าไม่บาป ก็ไม่บาป ดังตัวอย่างเปรียบเทียบเหล่านี้
     1. ปลูกข้าวและพืชผลทางการเกษตร ในปัจจุบันมีการใช้สารเคมีมากมาย ฆ่าสัตว์ใหญ่น้อยที่มากินพืชผักล้มตายมากมาย อีกทั้งพืชผักเหล่านั้นยังมีสารพิษตกค้าง เป็นอันตรายถึงชีวิตต่อผู้ที่นำไปกิน คำถามคือ อาชีพนี้ "บาปไหม"
     2. เนื้อที่คนกินทุกวันนี้ เกิดจากการฆ่าสัตว์นับล้านๆ ตัว ซึ่งเกิดจากโรงฆ่าสัตว์แพร่ไปถึงคนกิน หากมีบาป ก็บาปกันเป็นลูกโซ่ ทุกคนบนโลกนี้มีบาปติดตัวอย่างหนักหนา เพราะกินเนื้ออันเป็นต้นเหตุให้คนฆ่าสัตว์นำมาขาย
     ดังนั้นจะเห็นได้ว่า ร้านพระเครื่อง บาปหรือไม่ ถ้าเทียบกับหลายอาชีพบนโลกนี้ คนขายพระเครื่องยังไม่ได้ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต บั่นทอนผู้อื่น จึงแล้วแต่มุมมองของแต่ละคนครับ

Create Date : 18 ตุลาคม 2555 Last Update : 18 ตุลาคม 2555 8:34:02 น. Counter : 1388 Pageviews.		1 comments
Share Tweet