ถนนสายนี้มีตะาบ กิโลเมตรที่ 35 ตอน ม.ให้แบบนี้

สวัสดีค่ะคุณผู้อ่าน อยู่กับ Chela ตุ๊กตาปากหมาหน้าตาดี ในรายการจาบจ้วงจริงจังอีกเช่นเคยนะคะ สำหรับแขกรับเชิญประจำวันนี้ ดิฉันก็เชิญคนที่อยู่ใกล้ ๆ ตัวที่เคยมาออกจาบจ้วงมาแล้วแต่ไม่ใช่ป้าเมี้ยนหรือ ผศ.ดร.เฉลาแบบที่ทุกคนคาดหวังนะคะ คือว่าช่วงนี้ป้าเมี้ยนติดเดินสายแจกกล้วยแขกนอกสถานที่ ส่วนอาจารย์เฉลาก็ขอเวลาไปทำป้ายไฟเชียร์เชฟหมีซะอย่างงั้น แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ วันนี้ Chela ได้ลากแขกรับเชิญมาออกรายการจนได้

ขอเสียงต้อนรับเจ๊โรมุผู้ชักใย Chela ในทุก ๆ ครั้งหน่อยค่า


C : สวัสดีค่ะเจ๊ นี่จะว่าไปแล้วเอาเจ๊มาออกรายการทีไร เจ๊คนละเรื่องกับเวลาอยู่หลังกล้องคอยชักใยประจำเลย

R : คุณน้องยังอยากอยู่ในรายการของเจ๊อยู่หรอเปล่าคะนั่น อุ๊ย สวัสดีค่ะคุณผู้อ่านที่น่ารักของโรมุ

C : ตายละ คุณเจ๊แอ๊บตอ

R : อ้าวคุณน้อง พูดเข้าเรื่องได้แล้ว

C : OK ค่ะเจ๊ ก่อนอื่นช่วยบอกคุณผู้อ่านก่อนสิว่าเรียนจบอะไรมา

R : มันสมองแบบเจ๊ ถ้าจะให้เรียนจบปริญญาโทนี่ก็ใช่ที่เนอะ เจ๊เรียนจบป.ตรี สาขาภูมิศาสตร์ แต่ดันอยู่ในคณะอักษรศาสตร์ของมหาวิทยาลัยรัฐบาลที่เขาว่าเป็นอาร์ตตัวพ่อของประเทศสิคะ เจ๊พูดขนาดนี้ คุณผู้อ่านหลายคนอาจจะพอเดาออกแล้วมั้ง

C : ฟังเจ๊พูดแล้วงงนะเนี่ย ช่วยเล่าหน่อยสิคะว่าสมัยเรียนปริญญาตรีเจ๊เรียนวิชาอะไรไปมั่ง แล้วชอบวิชาอะไรที่สุด

R : อย่างว่านะ เจ๊เป็นสาวอักษร เจ๊ก็ต้องเรียนพวกภาษาใช่มั้ย อย่างน้อย ๆ อังกฤษล่อไปแล้ว 4 ตัว แถมเลือกวิชา Minor เป็นภาษาเยอรมันอีกเหอะ แต่ขอโทษนะคะคุณน้อง พวกวิชาภาษา เจ๊ได้ดีตลอดเลยล่ะ ถ้าไม่ได้ดีอีกนิดก็ตกแล้ว

C : ได้ดี หรือได้ D กันแน่คะเจ๊

R : อย่าขัดเจ๊ได้มั้ยเนี่ย วิชาที่เจ๊ได้ดีถึงขั้น b+ ก็มีนะ มันคือวิชาภาพยนตร์เยอรมัน มัน มัน มัน มัน

C : แล้วเจ๊ไม่คิดจะเล่าถึง major สาขาภูมิศาสตร์หน่อยหรอ

R : มันเป็นทั้งความสุขและความทุกข์ของเจ๊นี่นา ตอนสมัยเรียน เจ๊มีความสุขนะ เพื่อน ๆ โอเค อาจารย์น่ารัก แล้วที่เจ๊เลือกสาขานี้เพราะว่าได้เที่ยวหลาย ๆ ที่ บางที่ที่ปกติเขาไม่ให้เข้า ก็ได้เข้าไป เช่นโรงงาน ฟาร์มวัว แถมไปช็อปปิ้งตามตลาดโบราณบ่อยมาก แต่จริง ๆ จะบอกว่า การเรียนสาขานี้มันเป็นการเรียนที่ต้องรู้ทั้งสายวิทยาศาสตร์จำพวกภูมิศาสตร์กายภาพและสังคมศาสตร์ไปพร้อม ๆ กัน และแน่ ๆ เรียนสาขานี้ต้องรู้เรื่องเกี่ยวกับการทำแผนที่ด้วย ทั้งแบบวาดแผนที่ด้วยมือและวาดด้วยคอม ที่สำคัญเลยนะ เจ๊เรียนสาขานี้แล้วรู้สึกว่าเป็นหญิงถึกกว่าสาวอักษรในสาขาอื่น ๆ ด้วยล่ะ เพราะมันต้องทนแดด ทนฝน แบกของ ขึ้นเขาลงห้วย กันด้วยล่ะ(สาขาอื่นไม่ค่อยนะ)

C : ได้ข่าวว่างานแรกที่เจ๊ได้ทำหลังจากที่จบมา มันก็ตรงกับสาขาที่จบนี่นา แต่มันเกิดอะไรขึ้นกับเจ๊ล่ะคะ ถึงไม่ไปต่อกับงานนั้นแล้ว

R : เจ๊ลืมบอกไป สมัยเรียน เจ๊ไม่ชอบวิชาสายเทคนิคที่ต้องนั่งอยู่หน้าคอมตลอดเวลาแบบสุด ๆ น่ะ ประมาณว่าถ้าเขาไม่บังคับ เจ๊ก็จะไม่ลงเรียนวิชานั้นเลย พอทำงานที่แรก มันต้องทำงานในบริษัททำแผนที่ แต่ละวันมีสภาพนั่งหน้าคอมอย่างน้อยวันละ 8 ชั่วโมง(แต่ส่วนใหญ่ล่อไป 12 เพราะงานเร่ง) แล้วต้องมายุ่งกับภาพถ่ายทางอากาศ เล็งให้มันตรงอยู่นั่นแหละ มันไม่ใช่เจ๊เลยอะ ตอนแรกเจ๊จะออกตั้งแต่ยังไม่พ้นโปรนะ แต่เจ๊ก็อดทนจนโปรเจคที่รับผิดชอบมันเสร็จ ตอนนั้นเจ๊ก็ออกมาน่ะ ไม่รู้ว่าจะมีใครเข้าใจหรือเปล่า เวลาไปทำงานที่เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่เลย ทำงานทุกวันแล้วไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำทุกวัน วันละหลายรอบมันบั่นทอนจิตใจแบบสุด ๆ เลยล่ะ ทนไปได้ไงไม่รู้ 10 เดือน

C : เออเนอะ เจ๊ทนได้ไงเนี่ย แล้วตอนนี้เจ๊ทำอะไร อย่าบอกนะว่าชักใย Chela แบบเต็มที่เพียงอย่างเดียว

R : จะบ้าหรอคะคุณน้อง มีอาชีพเป็นแมงมุมอย่างเดียว เจ๊คงได้นอนแห้งตายคารังของตัวเองล่ะ หลังจากที่ออกจากที่เก่าแล้วว่างงานไปเดือนกว่า ๆ ซึ่งเจ๊เรียกมันเล่น ๆ ว่าปิดเทอม เจ๊ก็ได้ทำงานกับสิ่งที่เจ๊หมกมุ่นอยู่ตลอดชีวิตแถมได้ใช้ความรู้ที่ได้จากวิชาเลือกเสรีและภาษาแบบเต็มที่เลยล่ะคุณน้อง หลาย ๆ คนเลือกวิชาเลือกเสรีที่คิดว่าง่ายแต่ได้ใช้ประโยชน์หรือเปล่าไม่รู้เพียงเพื่อจะเพิ่มเกรดตัวเอง แต่เจ๊เลือกเพราะหมกมุ่นแล้วมันก็เลยได้เกรดแบบเริ่ด ๆ มานี่แหละ ตอนแรกเจ๊ไม่คิดหรอกนะว่าวิชานี้มันจะได้ใช้หรือเปล่าแต่คิดว่ามันต้องหาทางใช้วิชานี้ให้ได้ ปัจจุบันนี้ปรากฏว่าความรู้จากวิชาที่หมกมุ่นนี่ได้ใช้เต็มที่เลย

C : เจ๊บอกได้มั้ยว่าตอนนี้ทำงานอะไร อยู่ที่ไหน ความรู้สึกในการทำงานเป็นไงมั่ง

R : ถามเป็นชุดเลยนะคุณน้อง ตอนนี้เจ๊ทำงานอยู่ในร้านขายซีดีที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งในกทม.ล่ะนะ ถ้าถามเรื่องรายได้ อยู่ที่เก่ารายได้อาจจะได้เยอะกว่าที่ปัจจุบันเยอะอยู่ แถมได้ทำงานแบบ routine แต่เรื่องความสุขในการทำงาน เจ๊กลับรู้สึกว่าอยู่ร้านซีดีแล้วสุขภาพจิตดีกว่าเยอะ แม้ว่าบางวันเจ๊จะเจอลูกค้ากวน ๆ ถามเรื่องเพลงแบบลองภูมิบ้าง ลูกค้าหน้าไร้อารมณ์บ้าง มีหยุดไม่เหมือนชาวบ้าน แถมโดนพี่ ๆ คนอื่นในร้านแกล้งบ้างเนื่องจากเจ๊สวยที่สุด (ฮา..) แต่เจ๊ก็รู้สึกว่าแต่ละวันที่ทำงานมันไม่ได้ไปทำงานนะ มันเหมือนไปเล่นมากกว่า

C : เจ๊พูดเรื่องรายได้ก็ดีละ เจ๊ไม่คิดว่ารายได้มันน้อยกว่าระดับการศึกษาที่เจ๊จบมาเลยหรอ

R : สำหรับเจ๊เงินไม่ใช่ประเด็นหรอกนะ เจ๊ว่าแค่ตื่นมาทุก ๆ เช้าแล้วรู้สึกว่าไปทำงานด้วยอารมณ์เบิกบานไม่หดหู่ห่อเหี่ยว แค่นี้ก็โอเคแล้วล่ะ

C : สรุปแล้วเจ๊จะพูดแค่นี้ใช่มั้ยคะ ไม่รู้ว่าคุณผู้อ่านจะเข้าใจอะไรกับเจ๊เขามั้ย แต่ยังไงก็ขอบคุณเจ๊โรมุที่ยอมมาเล่าประสบการณ์ชีวิตช่วงหนึ่งนะคะ แล้วพบกันใหม่คราวหน้า สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ
----------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะคุณผู้อ่าน
ตะพาบของโรมุงวดนี้ ไม่มีอะไรมาก
เอาชีวิตของโรมุมาเขียนเองเลย 5555
ถ้าใครเดาสถานที่ทำงานปัจจุบันของโรมุได้ว่าอยู่ที่ไหนแล้วมาหาถูก
คงจะได้เจอกับโรมุล่ะค่า

Create Date : 04 กรกฎาคม 2554 Last Update : 4 กรกฎาคม 2554 23:47:55 น. Counter : 1982 Pageviews.		20 comments
Share Tweet