เครดิต จากคุณ มะบุง ขอบคุณ คุณมะบุง มาณ.โอกาสนี้ด้วยครับ



จากเว็บไชต์ //my.dek-d.com



เพศที่ 3 กับคำประณามของสังคม



เกริ่นเรื่อง: มุมมองของคนๆ หนึ่ง ที่ถูกตราหน้าว่าเป็น "เพศที่สาม"



อ่านต่อ : //my.dek-d.com/bung/blog/?blog_id=10016572#ixzz1H7EYxayH




เพศที่ 3 กับคำประณามของสังคม




** ( ไดอารี่นี้ไม่ได้ตั้งใจจะพาดพิงถึงบุคคลอื่นแต่ประการใด

เป็นเพียงมุมมองเล็กๆ จากผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น

หากสร้างความไม่พอใจให้แก่ผู้ใด ข้าพเจ้าต้องขอกราบอภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย)



คำจำกัดความหลากหลายที่มีในปัจจุบัน

ไม่ว่าจะเป็น เกย์ กระเทย เลสเบี้ยน ทอม ดี้ ฯลฯ

สารพัดกลุ่มของ Homosexual มักจะรวบยอดสั้นๆ เป็นคำง่ายๆ

ได้ใจความว่า “เพศที่สาม”



เคยมีใครถามบ้างมั้ย ว่าพวกเขาพอใจแค่ไหน กับคำๆ นั้น

ถ้าถามมุมมองของฉัน ฉันเองก็ไม่ค่อยพอใจ

และไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมต้องมองว่ามันเป็นการแปลกแยก

จำกัดเอาไว้ต่างๆ นานาข้างต้นนั้น

มันเหมือนกับกั้นพวกเราให้อยู่นอกกรอบของสังคม

ใช้เรียกเฉพาะคนเหล่านี้ด้วยกันเอง

ในเมื่อพวกเราก็เป็นแค่คนธรรมดาเหมือนคนทั่วไป

แต่อาจหลงใหลในเพศเดียวกันเท่านั้นเอง



สารพัดกับคำประณาม ไม่มีใครยอมรับกับเพศที่สามนี้

ทั้งที่ก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร

ถ้าพูดตรงๆ คือไม่ได้เดินไปเผาหลังคาบ้านให้ใครเดือดร้อน

ว่ากันว่าเพศที่สามเป็นพวกอารมณ์รุนแรง

ข่าวหน้าหนึ่งตามหนังสือพิมพ์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะ..

“ทอมหึงโหดฆ่าดี้สาว”

“เกย์ฆ่าหนุ่ม”

หรืออีกสารพัดจะหาได้

รู้มั้ยทำไมข่าวพวกนี้จึงดังนัก...

เพราะว่าเป็น “ พวกเพศที่สาม ” ที่ใครหลายคนเรียกกันไง

ใครว่าเพศที่สามอารมณ์รุนแรง?

แล้วเพศธรรมดาตามธรรมชาตินั้นต่างกันแค่ไหนเชียว

“ หนุ่มฆ่าสาวใหญ่ ”

“ สาวฆ่าแฟนหนุ่ม”

“ สาวโดดตึกฐานแฟนหนุ่มปันใจ ”

แค่ไม่มีใครสนใจเท่ากับเพศที่สามทำเท่านั้นเอง



คนเรามีอารมณ์ต่างกัน

รักโลภโกรธหลงเป็นพื้นฐานของมนุษย์ทุกคน ที่ยังไม่ละทิ้งทุกสิ่ง

เหตุใดเล่าต้องกำหนดว่าเพศที่สามอารมณ์รุนแรง

ไม่น่าคบหาสมาคมด้วย?

พวกที่รักกันอย่างบริสุทธิ์ใจมีเยอะแยะ

ที่ไม่ได้รับการเปิดเผย

แต่กลับเอาคนกลุ่มน้อยเป็นที่ตั้ง

เพื่อกีดกันพวกเราออกจากสังคม??







หลายคนบอกว่าสมัยนี้โลกเปิดกว้าง

ทำให้เพศที่สามกำลังจะครองโลก

มันน่าขำเนอะ ความจริงเพศที่สามมีมาแต่โบราณแล้ว

อย่างเลสเบี้ยน เท่าที่ฉันรู้ในสมัยก่อนเค้าจำกัดความว่าคือการ “เล่นเพื่อน”

แต่ความจริงก็คือ Homosexual นั่นแหละ

และอีกอย่างหนึ่งคือ

ที่สมัยก่อนเข้าใจว่าไม่มี

เพราะไม่มีใครกล้าเปิดเผยไง

ถ้าเปิดเผยก็เป็นที่รังเกียจของสังคม

เมื่อโลกเปิดกว้าง

เพศที่สามก็ย่อมเปิดเผยตัวตนกันมากขึ้น

แต่ถึงยังไง ผู้คนบางกลุ่มก็ไม่ยอมรับในเพศที่สามอยู่ดี







ถ้าคนที่คุณรักหรือรู้จักเป็นเพศที่สามล่ะ

เหตุผลที่ใครหลายคนไม่ยอมรับมีมากมาย

ฉันขอยกขึ้นมาแค่สองประเด็น นั่นคือ



1. รังเกียจ

อันนี้ขอถามตรงๆ ว่าทำไมจึงรังเกียจ

เพียงเพราะเพศที่สามไม่ได้ชอบเพศตรงข้าม

อย่างพวกคุณน่ะหรือ ความรักมันมีจัดแบ่งเพศด้วยหรือไง?

แล้วรังเกียจเนี่ย พวกเราสร้างความเดือดร้อนให้สังคมนักหรือ

พวกเราโกงกินประเทศชาติ โกงเงินภาษี ค้ายาบ้า

ปล้นสะดมอย่างนั้นรึเปล่า ก็เปล่า... แล้วทำไมต้องรังเกียจพวกเรา

ความรักของเพศที่สามมันสร้างความเดือดร้อนให้ใครหรอ?

ยังดีกว่าพวกเราไปค้ายาบ้า ทำลายประเทษชาติไม่ใช่รึไง

หรือว่าในสายตาของใครหลายคน การกระทำเหล่านั้น

น่ายกย่องมากกว่าฝักใฝ่ในเพศเดียวกัน!!



2. อายสังคม

ฉันไม่เถียงถ้าคุณจะบอกฉันว่า

มนุษย์เป็นสัตว์สังคม

อยู่ได้เพราะสังคมรอบข้าง

คุณอายถ้าต้องเดินกับคนรู้จักที่เป็นเพศที่สาม

หรือบุตรหลานของคุณเป็นเพศที่สาม

กลัวคำครหาและคำดูถูกจากผู้อื่นใช่มั้ย

คุณเลยต้องกดดันพวกเรา

กำหนดให้พวกเราเป็นในสิ่งที่เราไม่ต้องการ

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ฉันขอถามพวกคุณกลับสักคำ

คุณแคร์สังคมรอบข้าง หรือใครต่อใครที่คุณไม่รู้จัก

มากกว่าคนสำคัญที่สุดของคุณหรือ...

คุณแคร์ว่าคนที่ไม่รู้จักจะมองพวกคุณอย่างดูถูก

แต่คุณกลับทำร้ายหัวใจคนที่คุณรักอย่างเลือดเย็น

ตกลงว่าคุณเห็นความสำคัญกับคนที่ไม่รู้จัก

มากกว่าคนที่คุณรักใช่มั้ย

ถ้าอย่างนั้นฉันจะได้ทำใจ...



ฉันเขียนบทความนี้ขึ้น

ไม่ได้หวังให้คนที่ไม่เปิดรับในเพศที่สาม

มาเข้าใจในตัวพวกเราแต่อย่างใด

เพียงแต่ฉันอยากเสนอความคิดเห็น

ในมุมมองของฉัน “ในฐานะคนๆ หนึ่ง

ที่ถูกตราหน้าว่าเป็นเพศที่สามเช่นกัน”

บางทีฉันก็อยากบอกให้พวกคุณรู้ว่า

เราไม่ได้อยากจะเป็นอย่างที่พวกคุณกล่าวหา

แต่เรื่องของหัวใจมันบังคับกันไม่ได้เสียหน่อย

ฉันเขียนเพื่ออยากให้พวกคุณเข้าใจ

ในคนที่พวกคุณเรียกว่า “ เพศที่สาม ”

ให้มากขึ้นเท่านั้นเอง

ขออภัยอีกครั้ง ถ้าเกิดทำให้ใครไม่พอใจ...



อ่านต่อ : //my.dek-d.com/bung/blog/?blog_id=10016572#ixzz1H7F8pdvb

---------------------------------------------------------------------


เรื่องราวของผม RoMANTiC~BoY กับการเปิดเผยว่าผมเป็น “ เพศที่สาม ”



ผมเป็นคนนึง ที่ผมยอมรับตัวเองว่าเป็น เพศที่สาม

ในสังคมการทำงานของผม

ไม่มีใครที่จะยอมรับ

ในความรู้ความสามารถของผมเลย

ผมทำงาน เต็ม 100% ในหน้าที่ที่ผมรับผิดชอบ ตั้งใจทำงานเต็มที

อาจจะมีงานที่ผิดพลาดไปบ้าง แต่ผมก็แก้ไขข้อผิดพลาดนั้นได้ทุกๆเรื่อง

แต่ไม่มีใครเห็นค่า..ความตั้งใจที่ผมทำงานตลอด

ไม่เคยได้ใช้วันลาพักผ่อนหรือไปเที่ยวเตร่ที่ไหน

ส่วนคนอื่นๆได้เลื่อนขั้น เลื่อนตำแหน่งกัน

ส่วนผมไม่เคยได้รับรางวัลหรือการชมเชย ไม่เคยได้ขั้นพิเศษ

จากความสามารถของผมเลยสักครั้งเดียว

คะแนนประเมินเมื่อเมื่อเทียบกับงานที่ผมรับผิดชอบ

ก็เหมือนประเมินแบบขอไปที ให้มันจบๆ ไป ปีๆ นึงเท่านั้น

ปีต่อไปคะแนนประเมินกลับน้อยลงไปอีก..

ไม่ได้มองว่าผมงานที่ผมรับผิดชอบมากมายแค่ไหน น่าน้อยใจครับ

ได้คะแนนประเมินเท่ากับเพื่อนร่วมงานที่ไม่มีผลงาน

หรือมาทำงานทุกๆวัน แต่นั่งว่างทั้งวัน





เพื่อนร่วมงานทุกคน ทราบดีว่าผมเป็น เพศที่สาม ผมยอมรับครับ

เปิดเผยและไม่ปิดกั้นความคิดความรู้สึกของตัวเอง

คงมีเพื่อนร่วมงานไม่น้อยที่ไม่ชอบหน้าผม

พอเวลาว่างก็นินทาว่าร้ายกัน ผมไม่เข้าใจเหมือนกันครับ





ในสังคม ผมก็เป็นคนๆ นึง ที่มีความคิดมีความรู้ความสามารถ

มีร่างกายครบ 32 มีหัวใจมีความรู้สึก เสียใจ ดีใจ ทุกข์ใจ มีความสุข

ไม่ต่างอะไรจากคนอื่นๆ ที่เค้าใช้ชีวิต ในสังคมปกติ

จิตใจผม จิตใต้สำนึกของผม

ที่ผมแสดงตัวตนของผมออกมา

และผมยอมรับในสิ่งที่ผมเป็น

เพื่อนๆร่วมงานหรือคนในสังคมที่ปิดกั้นคือ

คำจำกัดความที่คนในสังคมที่เค้าไม่ยอมรับ

ขีดกรอบให้ผม และเรียกผมว่า “ เพศที่สาม ”

ดูแล้วเหมือนผมถูกแบ่งแยกความเท่าเทียมในสังคม

ให้ดูว่าผมด้อยค่าเป็นพวกวิปริตผิดเพศ มากขึ้นไปอีก




ผมจะเดินที่ไหนก็ตามแต่ จะไปดูหนังเรื่องที่ผมชอบ

ช๊อปปิ้งตามสถานที่ต่างๆ ที่ผมคุ้นเคยและไปเป็นประจำ

ประตูน้ำ ตะวันนา เดอะมอลล์บางกะปิ จัตุจักร ฯลฯ

ผมไม่เคยแสดงออกให้ใครเห็นว่าผมเป็น เพศที่สาม

คนที่เห็นผม เค้าอาจจะทราบหรือว่าไม่ทราบว่าผมเป็นเพศที่สาม

ถ้าเค้าทราบว่าผมเป็นอะไรผมก็ไม่คิดมากครับ

ผมคิดว่าผม มาพักผ่อน มาเดินซื้อของ

ทำให้ชีวิตของตัวเองในวันหยุดมีความสุข

ไม่ทำให้คนในสังคมคนอื่นๆเดือดร้อนเพราะผมครับ





เพศที่สาม อย่างผม มีแต่จะโดนดูถูกจากคนรอบข้าง

ทุกครั้งที่ไปทำงาน นั่งทานข้าว นั่งประชุม ร่วมกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ

ผมเป็นคนเดียวที่เหมือนตัวประหลาดในสายตายคนอื่นๆ

ผมนั่งประชุม ถ้าห้องประชุมเต็ม

ที่ว่างข้างผมจะเป็นที่สุดท้ายทุกครั้ง ในการเลือกนั่งของเพื่อนๆร่วมประชุม

หรือไม่ก็ผมเข้าห้องประชุมทีหลังไปนั่งข้างเพื่อนร่วมงานคนอื่น

เค้าก็เก็บสมุดโน๊ตกับปากกา ลุกขึ้น เดินไปนั่งเก้าอี้ตัวอื่นทันที

เหมือนกับผมเป็นตัวน่ารังเกียจของทุกๆคน





ผมจะเป็นคนสุดท้ายที่ได้ฉลากหมายเลขจับของขวัญวันปีใหม่

ผมจะโดนทิ้งเป็นคนสุดท้ายทุกครั้ง

รถเต็มบ้าง นั่งรถกับมาที่ทำงานเองบ้างทุกครั้งที่เค้าออกหน่วย

ผมคงเป็นคนเดียวที่ถูกมองข้าม เหมือนอากาศธาตุ ลอยไปมา

และดูเหมือนผม ไม่มีตัวตนในสายตาคนอื่นๆ เลยครับ

นั่งทานข้าวยังไม่มีใคร อยากนั่งใกล้ผมเลยครับ

ผมคงเป็นเพศที่สาม ที่คนอื่นๆ ประณามหรือว่าดูถูก

ว่าเป็นเพศที่สกปรกดูน่าขยะแขยงก็ได้นะครับ

ผมทำใจได้แล้วครับ กับสิ่งที่คนรอบข้างมองผมแบบนั้น





ผมคงไม่มีโอกาสดีๆ เหมือนเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ เค้าหรอกครับ

ที่เค้ามีเพื่อนดีๆ ร่วมก๊วนกันทำกิจกรรมต่างๆ ในวันหยุด

มีคนให้คำปรึกษาหรือว่าปรับทุกข์และให้กำลังใจ

สามารถพูดคุยกันได้ทุกๆเรื่อง

หรือเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ได้เลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่ง

เพราะผมเป็น “ เพศที่สาม ” ใช่ไหมครับ





สุดท้ายนี้ผมขอฝาก เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ

ชาว BlogGang.com @ Pantip.com

ที่เข้ามาอ่านหรือว่าผ่านมาเจอ บล๊อก ของผม

อ่านแล้วรู้สึกรังเกียจหรือว่าแค่เห็นหัวข้อ

ก็อยากเม้นด้วยถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจกัน

ผมยินดีรับฟังทุกๆคำประณามคำดูถูกครับผม

ผมจะไม่มีข้อโต้แย้งหรือคำพูด..

ที่ทำให้รังเกียจกันไปมากกว่านี้ครับผม





ส่วน เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ

ชาว BlogGang.com @ Pantip.com

ที่เข้ามาอ่านหรือผ่านมาเจอ บล๊อก ของผม

มีข้อคิดดีๆ มีทัศนะคติต่างๆที่อยากจะถ่ายทอดหรือว่าเล่าสู่กันฟัง

ผมยินดีครับผม หรือเป็นกำลังใจมอบให้กัน ผมยินดีเช่นกันครับ

และขอบคุณทุกๆ ท่าน มาณ.โอกาสนี้ด้วยครับผม





ผมก็เป็นแค่คนๆนึงในสังคม เป็นเพียงจุดเล็กๆ

ของคนในสังคม ที่อยากถ่ายทอดความรู้สึกและตัวตน

ที่คนรอบข้าง มองผมว่าเป็น “ เพศที่สาม ”