จะพยายามโตขึ้น

สองสัปดาห์ผ่านไปกับการขึ้นไปเรียนบนตึกผู้ป่วยอายุรกรรม
ต้องขอบคุณผู้ป่วยทุกคนที่ยอมเป็นอาจารย์ให้เราได้ศึกษา

ตอนเดินไปราวน์คนไข้คนนึงกับอ.
อ.ถามคนไข้ว่าทำไมไม่ยอมกินข้าว
คนไข้ตอบว่ามันจืดชืด ลิ้นรับรสไม่ค่อยได้แล้ว
อ.ก็ตอบว่ามันเป็นโรคชรา ซึ่งต้องเข้าใจมันนะ
คนไข้ตอบว่าเข้าใจนั่นแหละ แต่มันไม่ชอบ
อ.บอกว่าถ้าไม่กินก็ไม่มีแรงสู้กับโรคนะ ร่างกายจะอ่อนแอ
ถ้าอยากแข็งแรงก็ต้องกิน ไม่ชอบยังไงก็ควรกิน มันเลือกไม่ได้แล้ว
เหมือนกับผมไง ผมต้องมาดูคนไข้ทุกคน ไม่ใช่ไม่ชอบคนไหนก็ไม่ดู

เราแอบสะอึกเล็กน้อย เพราะเราเป็นแบบนั้นจริงๆ
ถ้ารู้สึกว่าคนไข้เตียงไหนไม่ค่อยให้ความร่วมมือ เราก็อคติ
ไปดูแบบส่งๆ อู้งานชัดๆ
เพิ่งตระหนักได้ตอนนั้นแหละ
ว่าหน้าที่ของเราคืออะไร
สิ่งที่เราควรมีต่อคนไข้คือความปรารถนาดี
ต่อไปนี้หนูจะดูคนไข้ทุกคนด้วยความตั้งใจจริงๆแล้วค่ะ :)

ซึ่งวันนี้ลองใช้ความตั้งใจจริงๆ
เราเองก็สามารถปรับตัวให้เข้ากับคนไข้แต่ละเคสได้นะ

สู้กันต่อไปเน้อ

Create Date : 28 มิถุนายน 2556 Last Update : 28 มิถุนายน 2556 18:46:12 น. Counter : 796 Pageviews.		1 comments
Share Tweet