เก็บโมโม่ที่ยามานาชิ ดองมาสามอาทิตย์ ไปไหนก็ถ่ายรูปไปเรื่อยกะว่าจะเอามาอัพบล๊อค แต่ก็ไม่ได้ทำซักที ขี้เกียจอย่างแรง เมื่อสามอาทิตย์ก่อน ไปเก็บโมโม่ที่ยามานาชิ (สำหรับเพื่อนๆที่เมืองไทย -โมโม คือลูกพีชญี่ปุ่นจ้า) อยู่ห่างจากโตเกียวประมาณ 2 ชั่วโมง ชวนเพื่อนๆที่โรงเรียนภาษาไปด้วย เหนื่อยมากๆ ขาไปว่ารถติดแล้ว ขากลับติดยิ่งกว่า เพราะเป็นช่วงวันหยุดเทศกาลโอบ้ง หรือเช้งเม้งของคนญี่ปุ่น คนก็เลยเดินทางกันเยอะ จะได้พาสาวๆนานาชาติไปเที่ยวทั้งที กลัวหน้าแตกเสียชื่อเจ้าถิ่น เฮียกระตือรือล้นในการหาข้อมูลมาก (อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน) ทีเวลาไปกันสองคนพี่แกจะไปตายเอาดาบหน้าตลอด ไม่เคยหาข้อมูลใดๆแม้แต่น้อย ใช้เวลาในการขับรถนานกว่าที่คาดเพราะรถติดตลอดทาง จุดหมายที่แรกคือ ทะเลสาบKawakuchiko ทะเลสาบสวยดี แต่แดดร้อนมากกกกกก เค้ามีเรือพาเที่ยวรอบๆทะเลสาบด้วยคนละ 1000 เยน แต่ทุกคนสั่นหัวดิกๆ ไม่ขอสู้กับแดด เลยได้แค่ถ่ายรูป แล้วสารถีก็พาขับรถวนรอบทะเลสาป สาวๆนานาชาติ จาก ฮ่องกง ไต้หวัน ออสเตรีย และ ไทยแลนด์ ขับรถรอบทะเลสาบแล้วก็ถึงเวลาหาของกิน เฮียหาข้อมูลมาแล้วว่าอาหารขึ้นชื่อของยามานาชิ คืออุด้งเส้นแบน กับ ไก่ จดชื่อร้านและพิกัดมาเรียบร้อย แต่ก็พาสาวๆขับรถเลยร้านไปสามรอบ ...ในที่สุดก็ถึงร้าน เฮียสั่งนาเบะอุด้งเส้นแบนใส่ไก่มา 2หม้อ พอเอามาเสริฟ มายก๊อดดดด หม้อใหญ่มากกก หม้อนึงต้องรับผิดชอบกัน3คน เกือบแย่แน่ะ อิ่มกันแล้ว เดินทางกันต่อ เราจะไปน้ำตกOtaki กัน เอ....แค่สามสิบกว่ากิโล ทำไมเนวิเกเตอร์ถึงบอกว่าใช้เวลาสองชั่วโมงหว่า แต่ทุกคนอยากไป เอ้า...ไปก็ไป แล้วเราก็ได้รู้ว่าทำไม เพราะทางขึ้นมันชันมากๆๆๆๆ น่ะสิ ตอนแรกๆวิวก็สวยดี แต่ยิ่งสูงขึ้น สูงขึ้น ทางยิ่งน่ากลัว ต้นไม้ใหญ่ทึบมาก ขึ้นเขาไปสูงจนทางเป็นหมอกๆเลย (ปกติเวลาอยู่ข้างล่างจะเห็นหมอกๆลอยอยู่บนยอดเขา) น่ากลัวอ่ะ ฝนก็เริ่มตก ทางก็ชันแถมกลายเป็นทางไม่ลาดยางแล้วเป็นดินลื่นๆ รถก็น้ำมันน้อยลงเรื่อยๆ ครบทุกอย่างของความน่ากลัว เฮียขับรถหน้าเครียดมาก พอไปถึงทางเข้าน้ำตก เอารถเข้าไปไม่ได้แล้ว ต้องลงเดิน แต่ฝนตก ทางลงก็น่าจะลื่น แล้วทุกคนก็เหนื่อยกับการลุ้นมาตลอดทาง เลยไม่มีใครอยากลง...... เลี้ยวรถกลับค่ะ อยากจะบ้าตาย ไม่เห็นน้ำตกซักกะหยดเดียว ตะบึงขี้นเขามาตั้งสองชั่วโมงเพื่อ ?!?! เฮียบึ่งรถลงเขามาอีก เพราะสวนโมโม่จะปิดหกโมงเย็น ตอนนั้นสี่โมงแล้ว จะทันไม๊ โชคดีที่ลงมาจากน้ำตกสักพักมีเหมือนชุมชนบ้านคนอยู่ มาอยู่กันกลางป่ากลางเขากันทำไมคะเนี่ย แต่ก็ดูเป็นเมืองเลยนะ มีปั้มน้ำมันด้วย ดีใจกันสุดๆ รีบเติมน้ำมันเต็มถัง รอดแล้วเรา ทางลงเขาก็น่าวิงเวียนเหมือนเดิม บึ่งมาถึงสวนโมโม่ตอนห้าโมงครึ่ง โชคดีที่ยังไม่มืด เจ้าของสวนก็เลยยังให้เข้าไปเก็บโมโม่ได้ ค่าเข้าเก็บโมโมคนละ 1200 เยน เก็บกินได้ไม่อั้น 1 ชั่วไมง มีโมโมเยอะมากๆ แต่ขอบอกว่ากินไป2ลูกก็จุกแล้ว จอดกันหมด เวลาที่เหลือเลยถ่ายรูปกันเป็นส่วนใหญ่ ลุงที่เฝ้าสวนบอกตอนอิ่มกันแล้วว่า กินโมโมก็อย่างงี้แหละ กินได้ไม่มากหรอก อย่างมากสุดก็3ลูก อ้าววววลุง ไมไม่บอกก่อนจ่ายตังค่าเข้าไปกินอ่ะ โมโมลูกใหญ่แต่ไม่ค่อยหวานมาก ได้ยินว่าปกติจะหวานมากๆๆ แต่ลุงคนเดิมบอกว่าปีนี้อากาศไม่ดี ทำให้โมโมรสชาดไม่ดีไปด้วย เสียดายจัง ขากลับ ป้ายตามทางที่อัพเดทการจราจรบอกว่า เส้นทางนี้รถติดเป็นระยะทาง 32 กิโลเมตร แต่ทำไรไม่ได้แล้ว นอกจากก้มหน้าขับรถกันต่อไป กลับมาถึงโตเกียวกันอย่างสะบักสะบอม ของแถมที่มาจากการเที่ยวครั้งนี้คือ เฮียโดนแมลงที่ชื่อ "บูโยะ" กัดที่เท้า ทั้งๆที่ก่อนเข้าสวนพี่แกพ่นสเปรย์กันแมลงแบบแทบจะอาบแล้ว ตอนโดนกัดไม่รู้ตัว กลับมาถึงบ้านก็เริ่มคัน คิดว่ายุงกัดธรรมดา เอายาหม่องให้ทา วันรุ่งขึ้นก็ไม่หายคัน เช้าวันถัดมาเริ่มเจ็บด้วย เย็นวันนั้นเอง เท้าเฮียก็บวมขึ้นมากๆๆ เหมือนเท้าช้างเลย เดินเริ่มไม่ได้แล้วเพราะเจ็บมาก เท้าบวมจนใส่รองเท้าไม่ได้ แล้วก็มีอาการปวดหลัง เวียนหัวร่วมด้วย ต้องลากสังขารกันไปโรงพยาบาล หมอต้องฉีดยาเข้าเส้นให้ ใช้เวลา 40 นาที เหมือนนอนให้น้ำเกลือเลย ต้องไปฉีดยาแบบนี้ทุกวันเป็นเวลา 5 วัน ค่าฉีดยาวันละ 4000 เยน ห้าวันล่อไปสองหมื่น เวลาไปทำงานต้องใส่รองเท้าหนังข้างนึง อีกข้างนึกใส่รองเท้าแตะแบบนวมๆที่หมอให้มา ขำมากกก แต่ไม่กล้าขำเยอะ เฮียเสริชหาข้อมูลในเนท คนที่เคยโดนกัดบอกว่า ใช้เวลานานมากถึงจะหายสนิท บางคนเป็นปีๆ บริเวณที่โดนกัดจะเป็นสีช้ำๆไปอีกนาน แล้วเวลาเดินก็ยังจะเจ็บๆ แปล๊บๆ บางครั้งอยู่ น่าสงสารเฮียจริงๆ แต่ตอนนี้พี่แกเริ่มจะหายแล้ว กลับมาซ่าได้เหมือนเดิม   Create Date : 22 สิงหาคม 2552 17 comments Last Update : 23 สิงหาคม 2552 9:26:38 น. Counter : 2353 Pageviews. Share Tweet

อยากไปเก็บมั่งจัง.. เอากลับบ้านซักต้น..สองต้น (ใหญ่ ๆ ) ไม่ไ้ด้เหรอคะ..   โดย: poongie 22 สิงหาคม 2552 21:34:08 น.

มาบอกว่า ผมร้องไห้เมื่อรับพลังจากการดูภาพในหลวง เพิ่มภาพหาดูยากในหลวง 291ภาพ คลิกที่ภาพได้เลยครับ โจจัง   โดย: พลังชีวิต 22 สิงหาคม 2552 22:32:40 น.

ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ อุด้งน่าทานมาก วิวก็สวย ส่วนโมโมะก็ลูกโตแดงฉ่ำน่าหม่ำเป็นที่สุด ไว้ได้ไปญี่ปุ่นอีกเมื่อไหร่ขอก๊อปปี้ไอเดียบ้างนะคะ ขอให้คุณสามีหายไวๆ นะคะ   โดย: cutie_nitty 22 สิงหาคม 2552 23:26:33 น.

ตามชื่อโมโม่มาค่ะ น้องหมาเราชื่อโมโม่ค่ะ เพิ่งรู้วันนี้เองว่าคือลูกพีช   โดย: ลูกแม่ดอกบัว 23 สิงหาคม 2552 2:42:30 น.

G'od is the only one you can Trust on when you are hopeless try to ask for his help then you will find the miracal as I do Found!   โดย: da IP: 124.120.11.89 23 สิงหาคม 2552 11:51:04 น.

ชอบลูกท้อค่ะ ลูกโตดีจังเลย เอาใจช่วยคุณสามีให้หายไวๆนะคะ ได้มาซ่าไวๆเนอะ   โดย: mame (@FirstblusH ) 23 สิงหาคม 2552 12:14:37 น.

เจ้ ในที่สุดแนก็ได้เข้ามาดูตามสัญยา ถึงจะช้าไปนี้ดนึง อิอิ ยังไงก็ดูแลตัวเองกะยูกิด้วยนะจ๊ะ คิดถึงมากมาย   โดย: Alice IP: 10.0.1.254, 124.120.147.191 23 สิงหาคม 2552 15:35:31 น.

อยากไปเก็บด้วยจังเลยค่ะ   โดย: somphoenix 24 สิงหาคม 2552 1:50:17 น.

เพิ่งรู้เหมือนกันว่า โมโม่นี่คือลูกพีช....น่าทานมากค่ะ ... แอบตามไปเที่ยวด้วยนะเนี่ย   โดย: Mutation (มาทิรน ) 24 สิงหาคม 2552 3:22:33 น.

โมโม่น่าทานดีค่ะเปิ้ลซัง โอย..สงสารคุณเฮีย หายเร็ว ๆ เน้อ..   โดย: amienaruke 24 สิงหาคม 2552 15:21:33 น.

ตามไปเที่ยวด้วย..อ่านเพลินเลยล่ะ ชอบ ๆ โมโม น่าหม่ำเนาะ แต่ค่าเข้าแพงจัง พันสอง กินได้สองลูกเอง ถ้าเป็นสตรอเบอร์รี่ หรือเชอร์รี่ค่อยคุ้มหน่อยเนาะ ... เพราะลูกมันเล็ก กินได้เยอะนิดนึง ขาอาเฮียใหญ่โตมาก ๆ แมลงชนิดนี้น่ากลัวจังเลย พิษร้ายมาก ๆ โดนกัดในสวนโมโม แน่เลย..   โดย: เจแปนเบอร์รี่ 26 สิงหาคม 2552 19:11:29 น.

ชอบกิน桃มากเป็นอันดับต้น ๆ ในบรรดาผลไม้ของญี่ปุ่นเลยค่ะ ทั้งหวานทั้งหอม ถ้าเป็นเราไม่หมดสวนไม่กลับบ้านจริง ๆ ด้วย อิ ๆ   โดย: fahtsuki 28 สิงหาคม 2552 10:22:07 น.

ขอบคุณที่แวะเยื่ยมเยียนจ้า เปิ้ลซังก็ดูแลสุขภาพเช่นกันน๊า   โดย: amienaruke 29 สิงหาคม 2552 11:40:07 น.

"บูโยะ" ไม่กัดธรรมดา แต่ดูดตังค์ด้วย น่ากลัวจัง   โดย: ari1019 30 สิงหาคม 2552 23:30:23 น.

ขอบคุณที่แวะไปดูครัวเอมมี่จ้าเปิ้ลซัง เอมมี่ทำอาหารไม่เก่งหรอกจ้า เพิ่งหัด ๆ ปรุงตามใจคุณสามีเป็นหลัก เค้าค่อนข้างเป็นผู้ชายเฮลท์ตี้ ก็เลยเน้นผัก ๆ ให้เค้าบ่อย ไว้เจอกันนะจ๊า   โดย: amienaruke 31 สิงหาคม 2552 0:26:05 น.

sawas dee kha. nat na ka. tong nee nat yuu tee kawaguchi kha. yaak ru jak khun rob kuan mail ma tee japamaica@yahoo.co.jp duay na ka. khorb khun kha.   โดย: mimi chan no okaasan desu. IP: 114.148.66.250 31 สิงหาคม 2552 7:40:36 น.

อยากรู้จักจังตือว่าออยจะต้องไปอยู่เมืองยามานาชินะค่ะ อยากที่จะติดต่อเพื่อขอความรู้อย่างไร ออย เมลล์ oil2_w@hotmail.com ค่ะ ไงติดต่อมาหาออยด้วยน่ะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: ออย IP: 202.151.45.13 17 กุมภาพันธ์ 2553 16:19:23 น.