| No.547 บล๊อกประจำวัน จันทร์ - พฤหัสบดี |
| |
ตอน...น้ำท่วม
|
|
| พูดถึงน้ำท่วม เคยเจอหลายครั้ง หลายปีก่อน ที่จันทบุรี เหมือน |
ถูกปล่อยเกาะ ได้แต่มอง เวิ้งน้ำ รอคอยเรือมาส่งอาหาร
|
| น้ำท่วมปี 2554 เราได้แต่รอคอย... จะได้ไปสอบภาคสนาม เดินธุดงค์ที่ ดอยอินทนนท์ เหยียบหิน ดินที่ขรุขระ |
แหะ ๆ เปล่าบวชเป็นพระนะครับ เรียนเป็นครูสมาธิ
|
| ก่อนหน้านั้น เรานั่งเรียนตอนเย็นทุกวัน อยู่ครึ่งปี สอบข้อเขียนผ่าน สอบปฏิบัติผ่าน มีสิทธิเดินธุดงค์ ต้อง |
ไปกินไปนอนที่นั่น..แต่ต้องรอ ให้น้ำท่วมกรุงลดก่อน ก็นานมาก
|
| ยังพูดกันเล่น ๆ เลยว่า ครูสมาธิ รุ่นน้ำท่วม ที่น้ำท่วมเพราะมีคนนามสกุล "น้ำท่วม" ด้วย |
| เป็นเพื่อนหญิง จริง ๆ ถ้าดูเพื่อนในเฟช จะเห็นเธอ พร้อมนามสกุล |
| และแล้วเรารอคอย 3 เดือนจนได้ไปเดินธุดงค์ ขึ้นดอยเจอ อากาศร้อนจัด ฝนตกใส่ อากาศหนาวเย็น |
เรียกว่า 3 ฤดู
|
| แต่ที่ จำได้แม่นว่าน้ำท่วมนาน และเราเบื่อ ผู้ว่าการกรุงเทพ ที่ถูกแต่งตั้ง ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง |
| ปี พ.ศ.2526 |
| แต่ตอนนั้น เราไม่มีสิทธิเลือก เลย...(ตอนนี้สงสัยว่า จะไม่ได้แล้วหุ หุ) |
| |
| น้ำท่วมกรุงเทพ กระจายไปทั่ว ที่หนักสุด แถว รามคำแหง บางจาก พระโขนง |
บางนา อ่อนนุช ลาดกระบัง แต่กรุงเทพชั้นใน รอด..ไม่ท่วม
|
| เราได้แต่ น้ำรอระบาย แหะ ๆ หลายเดือน รถเก๋งวิ่งไม่ได้ ต้องจอดไว้ที่บ้าน ที่จอด |
จมข้างทาง ก็ต้องปล่อยไปก่อน เพราะรถยก ราคาแพง
|
แน่นอนรถของไวน์ ก็ต้องจอดไว้ที่บ้าน ใช้แม่แรงดีดสูง เอาอิฐบล๊อกหนุนไว้ 3 เดือน
ข้างบนเป็นรถ คนอื่นนะครับ ของไวน์ไม่ได้ถ่ายภาพไว้เลย จำได้ว่า พอน้ำลดก็นำรถลง
แต่ต้องซ่อมคลัช กับอย่างอื่นหมดไปอีก หมื่นกว่าบาท ตัวเบาหวิวเลยแหละ
ทุกเช้าวันทำงาน
|
| แต่งตัวใส่กางเกงขาสั้น เดินลุยน้ำจากซอยในบ้าน 700 เมตรสู่ซอย อ่อนนุช |
| ยืนรอ รถยีเอ็มซี ของทหาร ช่วยรับไปส่ง ที่ ลานจอดวัดธาตุทอง ระยะทาง ไปกลับ |
20 กม. เพราะรถสองแถววิ่งไม่ไหว คือลึกมาก ต้องปรบมือให้ทหารที่มาช่วยเหลือ
|
| |
| ใส่กางเกงขาสั้นขึ้นรถเมล์ใหญ่ จากวัดธาตุทองไป บริษัทแถว ถนนเพลินจิต |
| ไปล้างขา ใส่กางเกงขายาวที่ใส่ถุง ทิ้งไว้ที่บริษัทหลายตัว.. นั่งทำงานต่อ ทุกวัน |
|
| ท่ามกลาง น้ำท่วมดำปิ๊ดปี๋ แถวบ้านซอยอ่อนนุช การค้าส่วนตัว ที่ทำควบคู่ไปกับ |
งานประจำ คือ ขายผ้าชิ้นส่งไปตามจังหวัดต่าง ๆ 17 ที่
ความลำบาก ของการเดินทาง และ แถมแหะ ๆ ต้องเข้าส้วม ลอยฟ้า
คือน้ำท่วมบ้านสูงปริ่มพื้นบ้านทั้งที่สูงกว่าถนน 1 เมตร. เข้าส้วมได้ แต่ ต้องใส่ถุงก๊อบแก๊บ.. ขว้างลอยฟ้าไปให้ไกลแสน
ไกล ไม่ต้องรอรถขยะหรอกครับ ไม่มีวิ่ง
.....
|
ต้องไปตัดผ้าที่ บางลำพู ส่งให้คนขาย เว้น วัน ยอดซื้อผ้ามาขายแต่ละวันไม่น้อย ทำให้กัดฟันสู้
|
| ต้องหอบถุงผ้าสีสายรุ้งนั่นแหละ ขึ้นรถเมล์ ไปลงวัดธาตุทอง ขึ้นรถยีเอ็มซีของ |
ทหาร เข้าซอยอ่อนนุชอีก 7 กม. ลงจากรถแบกถุงผ้าขึ้นบ่า
|
| เดินลุยน้ำไปอีก 700 เมตร ถนนคอนกรีตลื่นด้วย ลำบากสุด ๆ กลับไปถึงบ้าน 3 ทุ่ม เห็นลูกสาว |
นอนหลับบนเตียงนอน มีชามข้าววางไว้ข้าง ๆ
|
เห็นแล้วน้ำตา ริ้นขึ้นมา... ที่ปล่อยลูกไว้ตามลำพังที่บ้าน
เออ หนอ ชีวิตที่เลือกไม่ได้ ปลุกลูกอาบน้ำเข้านอน ผมเอง |
| ก็ทำราคาผ้า เขียนจำนวนเมตร เบอร์ผ้า ราคา แยกเป็นแต่ละคนขาย |
ใส่กล่องเบียร์ ห่อด้วยกระดาษสีน้ำตาล รัดเชือกขาว หยอดครั่ง
|
| อาบน้ำ เข้านอน ตื่นเช้าเอากล่อง ห่อผ้าใส่ถุง เดินลุยน้ำในซอย ไปดักรอรถทหาร แล้วต่อรถ |
| ไปทำงานที่เพลินจิต ตอนกลางวันไปส่งของไปรษณีย์ หรือไม่ก็ฝากรถทัวร์ไปให้คนขาย |
| |
| กิจวัตรประจำวัน อยู่กับการเดินทาง หนัก เมื่อยล้าเป็นเวลาเกือบ 3 เดือน |
ระหว่างทำราคาผ้า คอยมองดูทีวี คนงานย้าย ถุงทรายไปกั้นน้ำ ตามถนนต่าง ๆ
|
| ส่วนหูก็ฟัง วิทยุ คนเขานินทากันว่า ผู้ใหญ่ ที่เกี่ยวข้อง ไม่รู้ชื่อ |
| เป็นคนแก่ ไม่ทันทีมงาน หลายคนเททรายทิ้ง เอาถุงไปส่งขายอีกท้องที่ เขาว่าซื้อขาย |
กันนะครับ ที่ใหม่ก็บรรจุทรายไปกั้นน้ำอีกแห่ง
|
| ฝ่ายสูบน้ำ ก็สูบออกจาก ถนนเพชรบุรี ไปเข้า ถนนรามคำแหง..กั้นที่รามฯ เสร็จก็สูบ |
ไปทิ้งที่ ซอยอ่อนนุช (ยาวยี่สิบกว่า ก.ม) เรียกว่าหมุนเวียนน้ำ
แต่ฟังคนอื่น บอกว่า ผู้ว่ากับทีมงาน ไม่มีภาพถ่ายทางอากาศ เลยไม่รู้ทิศทางน้ำ |
| |
| เราประชาชน ก็ได้แต่ มอง ผู้ว่าการ กทม.สมัยโน้น กับ ทีมงานทำงาน ที่ได้รับการแต่งตั้ง |
เราได้แต่ แบ๊ะ ๆ พูดไม่ออก ก็คงจะจริง อาจจะไม่มี ฮ.บินดูก็ได้ |
| |
ท่ามกลางความท้อแท้ และ สังเวช... การทำงานของคนสมัยก่อน
แต่เรายังโชคดี คืนวันที่
|
7 พฤศจิกายน 2526 นั่งฟังวิทยุ เล่าว่า ในหลวง ได้เสด็จจากสวนจิตรดาตอนบ่าย
|
| โดยรถแวน แวคคอเนียร์ มุ่งสู่บางนา ลาดกระบัง หนองบอน ซอยอ่อนนุช |
| ตั้งแต่ตอนบ่าย ขณะนี้พระองค์อยู่ที่ สะพานโมราวรรณ ซอยอ่อนนุช เพือทอดพระเนตร |
| เส้นทางน้ำ พระองค์ทรงดูแผนที่ ประกอบกับดูคลอง สายน้ำ จนมืดค่ำใช้ไฟฉายส่องดู |
แผนที่เป็นระยะ
|
| ไวน์รีบบอกให้ ที่บ้านรู้ข่าว บอกตรง ๆ ใจอยากจะไปเฝ้าพระองค์เป็นอย่างยิ่ง แต่ |
| โฆษกแจ้งว่า พระองค์กำลังเสด็จกลับ |
พวกเราต่างดีใจ ที่ในหลวงไม่เคยลืมพวกเรา พสกนิกรของพระองค์
|
| หลังจากนั้นอีก 3 วัน น้ำที่ท่วมซอยอ่อนนุช 20 กม..รวมทั้งซอยเล็กทั้งหลายแห้ง |
อย่างรวดเร็ว ทราบข่าวว่าพระองค์ทรงแนะนำ การแก้ไข
|
| เพราะพระบารมีของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช ช่วยให้ชาวอ่อนนุช |
| บางนา รามคำแหง ละแวกนั้น อยู่กันอย่างเป็นปกติ พวกเราซาบซึ้งในพระมหากรุณา |
ธิคุณเป็นอย่างยิ่ง มิลืมเลือน เลย
ภาพข้างล่างเป็นภาพเมื่อปีที่แล้ว น้ำไม่ท่วมอีก มองดูคลองประเวศที่พาดยาวจากซ้ายไปขวา
จะเห็นถนนเส้นเล็ก ตรงคำว่า ไปรษณีย์ไทย มุ่งไป หมู่บ้านเอื้อสุข นั่นคือที่ ในหลวงเสด็จดูน้ำในคลองและดูทั่ว ๆ ไป
|
| ยัง ครับ.. พระองค์ทอดพระเนตรไกลกว่านั้นมากมาย โปรดให้เวนคืนที่ดินหนองบอน |
| 644 ไร่ 37.5 ตารางวา สร้างแก้มลิง เมื่อ 19 พฤษภาคม 2531 ขุดที่ลุ่ม |
| ลึก 10 เมตร เมื่อปี 2536 แล้วเสร็จปี พศ. 2542 สามารถรับน้ำ จากถนนศรีนครินทร์ |
| อ่อนนุช กับคลองซอย ไปเก็บไว้ได้ 5 ล้านลูกบาตเมตร ทำให้น้ำไม่ท่วม |
เขตประเวศ อีก
สถานที่ข้างบน ปัจจุบันเรียกว่า ศูนย์ฝีกีฬาทางน้ำบึงหนองบอน ที่ดังที่สุด มีทางปั่นจักรยานยาว 4 ก.ม.สวย พร้อมอุโมงต้นไม้
มีหน่วยงาน สำนักการระบายน้ำ
สำนักสิ่งแวดล้อม. งานจราจร .. สำนักวัฒนธรรมและกีฬา ดูแล ใครจะถ่ายหนัง หรือการกีฬา การแสดงอื่น เมื่อมีหลายหน่วย
ในพื้นที่เดียวกัน ต้อง ขออนุญาต ทุกหน่วยงาน ลำบากมาก แรก ๆ คนขออนุญาตแล้วไปใช้ อีกหน่วยงานไม่ยอม ยุ่ง..มาก
ปัจจุบัน กรุงเทพมหานครจึง จัดตั้ง
คณะกรรมการกำกับดูแล บึงหนองบอน เพื่อพิจารณาอนุญาตการใช้ สวนน้ำแห่งนี้
ปัจจุบัน กทม.กำลังดำเนินงานสร้างอุโมง ระบายน้ำใหญ่ จากที่นั่น ไปออกแม่น้ำเจ้าพระยา (เพิ่งเริ่ม)
|
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| |
| end 753,616 |
| st.visit 751,265 |
| 2,351 |
| |
| งานเขียนประเภท Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
เป็นพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น..
ที่ทรงช่วยแก้ปัญหาน้ำท่วมกทม.