No. 589 บล๊อกประจำวัน จันทร์ - พฤหัสบดี |
|
|
|
วันก่อนได้เขียนเล่า เรื่องเจองู ในระหว่างไป ทำสวนผลไม้ อ.แก่งหางแมว จันทบุรี |
จริงแล้วเป็นเรื่องธรรมดา ในการเจองู สำหรับชาวสวน |
แต่เราเอง งู เป็นสิ่งที่น่ากลัว น่าเกลียด การพรางตัว คล้ายกิ่งไม้ ใบไม้แห้ง เพราะพวกเรา |
มีชีวิตในเมืองอยู่ท่ามกลาง กระดาษ เอกสาร คอมพิวเตอร์ อยู่กันอย่างสบาย ๆ |
|
ระยะแรก ที่ไปทำสวนผลไม้ ต้องการให้เป็นทางเลือก ของครอบครัว |
ระยะนั้น รายได้จากงานประจำ ได้ลดน้อยลง กึ่งหนึ่ง บางงาน รายได้เหลือเพียง 1 จุด |
มีแต่คน ติดค้างเงิน ดีตรงที่เราเองไม่มีหนี้สิน พอไหว...มั้ง |
|
เลยไปลงทำสวนที่อาจจะได้ผลไม้ อีก 3 ปีเป็นอย่างน้อย ดูเลือนลางมาก แต่คิดอยู่ว่า |
ไม่เป็นไร ถ้าขายไม่ได้ คงปลูกผัก จับปลาในบ่อที่เลี้ยงไว้ เลี้ยงไก่ กินโดย |
อพยพครอบครัว ไปอยู่บ้าน ปูน หลังคากระเบื้อง มีไฟฟ้า มุ้งลวด กันยุง และ กันงู.... |
|
ปกติบ้านของเพื่อนบ้านที่อยู่กันห่าง ๆ หลายร้อยเมตร เขาไม่ทำมุ้งลวด แต่เราทำเพราะ |
กลัวยุง ก็แหม... จันทบุรีป่าเยอะ มุ้งลวดกันงูเข้าด้วย
ในห้องนอน ห้องเอนกประสงค์ รก..หน่อย แหะ ๆ อยู่คนเดียวเป็นแบบนี้แหละ |
|
เวลาเดินไปดู ต้นไม้ ดูน้ำ ดูสปริงเกลอสำหรับให้น้ำต้นผลไม้ ผมต้องใส่บูทยางยาวแค่ |
หัวเข่า ในนั้นใส่ถุงเท้าก่อน กันรองเท้ากัด แต่ก็กันงูกัดถึง เท้าหรือน่อง |
อย่างที่รู้กัน งูออกหา อาหารตอนหัวค่ำ ตอนโพล้เพล้ หรือกลางคืน กลางวันงูจะสงบ นอน |
คดม้วนตัวอยู่ใต้ใบไม้แห้ง โพลงดิน |
แต่เราเดินไป ฟันหญ้า เหยียบใบไม้แห้ง หรือขุดดิน ย่อมจะไปรบกวน ตัวยาว ๆ ถึงถิ่นเขา |
กันไว้ดีกว่า |
มีเพื่อน ให้ความเห็นว่า งูกะปะ เป็นงูทางภาคใต้ไม่ใช่เหรอ... เลยเข้าไปค้นหา |
ข้อมูล พบว่า เป็นงูกะปะ พบอยู่ทุกภาค... บางแห่งเรียกว่า งูขว้างค้อน |
|
หลายสิบปีก่อน ถูกย้ายไปทำงานที่จันทบุรี อ.ท่าใหม่ ห้องพักอยู่ชั้นบน แต่ห้องน้ำอยู่ |
ห่างจากตัวอาคาร ติดกับสวนยางพารา ตอนเย็นมาก ๆ ไปอาบน้ำกำลังสบาย แหงนมอง |
ดูบนฟ้า ที่กำลังมืด ทำเอาเหงา..มาก ๆ เนื้อตัวสบู่เต็มตัว ก้มลงขัดขี้ใคลตรง ข้อเท้า
|
เฮ้ย.. งู |
รีบกระโดด คว้าผ้าขาวม้า เปิดประตูสังกะสี โกยอ้าวเข้าประตูบริษัท เข้าได้ รีบ ปิดประตูไม้ |
เสียงดังปัง...
เป็นเสียงฉกถูกประตู ของ งูนะครับ |
ยืนแข้งขาสั่น นึกถึง งู คอแดง ส่วนลำตัวค่อนข้างคล้ำ ลาย ๆ เลื้อยตามกว่า สิบเมตร.เฮ้อรอด |
มาได้ แต่ก็ไม่รู้ว่า งูยี่ห้ออะไร 555 ตอนนี้หัวเราะได้ |
อะไรนะครับ อ๋อ... ใช่ครับ ไม่ทันเอาผ้าขาวม้าพันท่อนล่างหรอก คงไม่มีใครเห็นหรอก |
อ.ท่าใหม่เมื่อก่อนคนน้อย มีผมพักคนเดียวที่บริษัท |
|
ย้อนกลับไปที่ สวน ป่าแก่งหางแมว...จริงแล้ว ป่าแถวนั้นมิได้แล้งมาก ห่างจากตัวสวน |
ไปทิศตะวันออก มีลำน้ำ ที่มีน้ำไม่ลึก มีก้อนหินกลางลำน้ำ จึงเกิดแก่งหิน ในฤดูแล้ง ลำน้ำ |
จึงขาดเป็นตอน ๆ แต่พื้นที่สวนผม กับของคนอื่น เป็นเนินสูงต่ำ
|
กักน้ำไม่ค่อยอยู่ ผมเองก็พยายามทำฝายน้ำล้นด้วยปักไม้ไผ่ ขวางลำห้วยที่พาดผ่านสวน |
เพื่อกักเก็บน้ำให้ไหลช้า ทำให้ดินแถวสวนชุ่มอยู่ นานวันขึ้นเท่านั้น
ภาพข้างบน ผมลงขนุนไว้ตอนแรก เลยโล่ง ต่อมาก็ลงมะม่วงอีก 3 สายพันธ์แปลงถัดไป |
|
รอบสวนของผม จึงเป็นสวนยางพารา มีสวนเงาะ สวนทุเรียน สวนสะเดาหวาน |
มีสวน พริกไทย อยู่บ้าง เฉพาะสวนที่มีแหล่งน้ำอยู่ใกล้ |
|
ก่อนนั้น ได้ค้นคว้า ศึกษา จะปลูกลำใยไว้ ในที่ลุ่ม ของสวน |
ขับรถไปคุยกับ ชาวสวนลำใย กับ เตี่ย (คนขายกิ่งพันธ์ไม้ผลทั่วไป) แถวเขาสุกิม เขาบอกว่า |
แถว อ.เขาสอยดาวมีปลูกลำใยเยอะ แต่ไม่รู้ว่าพันธ์อะไร ถ้าผมต้องการจะสั่งให้ได้ |
คิดราคากิ่งละ 120 บาท |
|
กลับมาปรึกษาเพื่อนที่ดูแลสวน เขาบอกว่าที่สอยดาว เจอปัญหาค้างค้าวลงตี พวงลำใย |
หมายถึง กิน ....นะครับ แล้วที่แก่งหางแมว ก็ไม่รู้ว่าจะเจอค้างคาวหรือไม่ |
พี่ ว่ากิ่งพันธ์ 120 บาทแพง..
ผมว่า เขาพัฒนาพันธ์จากภาคเหนือ มาปลูกให้เหมาะกับ |
ที่จันทบุรี น่าสนใจนะพี่ |
อืม..เข้าใจ ถ้าเราไปสั่งจากทางลำพูน กิ่งละ 60 บาทค่าขนส่งอีกถูกกว่า แต่ผมห่วงเรื่องน้ำ |
กลัวน้ำไม่พอ เราลง ขนุน มะม่วง น้อยหน่าไว้เยอะ |
ถ้าเราลงทุน ปลูกพริกไทย สักไร่สองไร่ น้ำบนดินไม่พอ เราลงทุนเจาะบ่อบาดาล |
น่าจะเจาะลงไม่เกิน 60 เมตร ใช้เงินอีกเป็นแสน ไหว หรือไม่ไหว...... |
คิด ๆ ครับ |
จนแล้วจนรอด ผมไม่ได้ปลูกลำใย หรือ พริกไทยเลย ไม่งั้น รวยไปแล้ว
|
|
มีเพื่อนให้ความเห็นว่า มีน้ำในสวนเยอะดีกว่า สวนที่แล้งนา...... |
ใช่เลยครับ |
การปลูกผลไม้ มีน้ำผิวดินอยู่เยอะ ดีกว่าแน่นอน... เคยไปสวนเพื่อนที่ บางบัวทอง เขาปลูก |
หลายอย่าง
เขาป้องกันน้ำเข้าร่องน้ำ คือมีระยะเวลา ให้ดินแห้งด้วย |
เป็นการบังคับให้ ต้นไม้ออกดอกออกผล |
และเขาปลูก หมากด้วย |
ชาวสวนเขาปลูกหมาก สูงชะลูด เก็บหมากแก่ขาย เขาส่งหมากแห้งไปขายต่างประเทศ |
เค้าว่า ตปท.นำไปทำสี หรือขายให้คนอินเดียเคี้ยว กินไม่รู้นะครับ
|
แต่บางสวนเขาปลูก หมากพันธ์พิเศษ เรียกว่าพันธ์ใต้หวัน ส่งออกไปใต้หวัน ให้หนุ่ม ๆ |
ใต้หวันกิน
|
ฮ้าจริงเหรอ... เขาเล่าอีกว่า จริงนะ หนุ่ม ๆ ใต้หวันกินหมาก มีหมากขาย แต่ที่เรียกลูกค้า |
ได้ดี ก็สาวพริตตี้ ยืนขายด้วย..
คนหนุ่มขี่มอเตอร์ไซค์มาซื้อ หมากพลู แต่ถ้าในวิดิโอ รถเก๋งมาแวะซื้อ พริตตี้ แถม ถ้วยกระดาษ สำหรับบ้วนน้ำหมากด้วย
....
|
|
ผมก็คิดจะปลูกหมากขายเหมือนกัน แต่แถวนั้น น้ำไม่ค่อยมี เลยอดไปดูงานขายหมาก |
ที่ใต้หวัน 555
|
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
|
end 837,558 |
st.ผู้เข้าชม 833,972 |
= 3,586 คน |
งานเขียนประเภท Diarist ไดอารี่ |
|
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
ผมนี่กลัวงูมากครับพี่ไวน์
จะยี่ห้ออะไรพันธุ์ไหนไม่รู้
ผมวิ่งก่อนเลยครับ 5555
ปล. สาวขายหมากที่ใต้หวันเค้าแต่งตัวเซ็กซี่มากๆ
แต่ผมคงไม่ได้อุดหนุนแน่ๆ
เพราะไม่กินหมากครับ 555
โหวตครับพี่