No. 586 บล๊อกประจำวัน ศุกร์ - อาทิตย์ |
|
|
แดด แรงแผดเผา ก้อนดินสีดำปนแดงเรื่อ ที่ดาระดาษไปทั่วสวน |
ไอร้อน ฉาบใบหญ้าแห้งสีน้ำตาลปนริ้วเขียว เปลวร้อนเต้นระริก จั๊กกะจั่นส่งเสียงร้องก้องระงม |
จากแนวป่าใหญ่ที่อยู่ด้านหลัง |
ภาพแทนนะครับ ของจริง รก..มาก
|
เดิน ดูแต่ละจุดของ สวนผลไม้ที่ปลูกได้ ไม่นาน ความร้อนทำให้เพลีย เลย |
นั่งบนเนินดินสีหม่น ใต้ต้นกระบกใหญ่ให้ร่มเงา ลดไอกับความร้อนได้มากพอดี แต่ก็ยัง |
ไม่พอต้องถอดรองเท้าบูทสูงเพียงน่อง ดึงถุงเท้าออก พาดกับกิ่งไม้แห้งข้างกาย
|
มีดหวดหญ้ายาว พิงไว้ มิให้ห่างไกลเป็นของคู่กาย แสงแดดลอดกระทบคมมีด เป็นประกาย |
บ่งให้รู้ว่าความคม พร้อมจะตัดกิ่งไม้ กอหญ้า ได้อย่างง่ายดาย
|
|
ชีวิตกลางไร่ในป่าใหญ่ของจันทบุรี ยามแล้ง ก็แล้งแห้งจนไม่อาจจะหาที่ใดเทียบ |
แต่...ณ ที่แห่งนี้ยังมีสัตว์อาศัยอยู่ได้ กระต่าย ยามเช้าแดดไม่แรง จะเดินดูไม้ต้นที่ปลูก
|
รอยเท้ากระต่าย เล็ก กดพิมพ์ไว้ใกล้กับแอ่งน้ำที่ลึกเพียงน่อง |
แม้น้ำจะไม่มากนัก ก็เพียงพอกับสัตว์ตัวเล็ก ได้หลายตัว นาน ๆ จะเห็นรอยกีบหมูป่า |
อาจจะเหลือให้ พวกเราได้ล่ามาเป็นอาหารได้บ้าง |
|
บางครั้ง เพื่อนบ้านบอกว่า ช้างตัวใหญ่ 4 ตัวกำลัง หากินอยู่ชายป่า บ้านพวาบน |
ก็ไม่ไกลจากสวนเท่าใด ลองเกาะท้ายมอไซค์เพื่อนไปดู
|
ช้างป่า แทรกตัวอยู่ในป่าละเมาะ ดงกล้วยน้ำว้าของ เฮียตี๋ ที่ปลูกทิ้ง กว่า 5 ไร่ ต้นมะม่วง |
มะม่างแก้ว ที่คนดูถูกดูแคลนว่า เป็นมะม่วงที่คนไม่สนใจ เฮียตึ๋ ลงไว้ทั่วไป
|
ไม่ต้องลดน้ำหรือ ถางหญ้า ก็ทำเงินได้ปีละไม่น้อย พ่อค้าที่มีรถพิคอัพจะมาผูกไว้ล่วงหน้า |
เฮียตี๋เลยสบายกว่าเพื่อน พ่อค้านำไปส่ง โรงทำมะม่วงดอง |
|
ผมเคยคิดจะปลูก แต่กลัวไม่มีตลาด เลยปลูกมะม่วงพันธ์อื่น กับปลูกขนุน |
ทองประเสริฐที่ผลโต เปลือกบาง ยวงหนาเต่งตึง ที่สำคัญ แม่ค้าที่รับซื้อแกะขาย บอกว่าดีกว่า |
พันธ์อื่นเพราะ ยวงหนาแข็งอยู่ได้นานหลายชั่วโมง ยังไม่รู้เหมือนกันว่า จะขายได้หรือ... |
|
ชั่วโมงกว่า เดินไปดูสวนมะม่วงหิมพานต์ของเพื่อนชาวสวน ที่อยู่ติดกับ อ่างเก็บน้ำขนาดกลาง |
ผมให้รถขุดไว้เมื่อ 2 ปีก่อน น้ำเริ่มลดระดับลงเหลือเพียง 1 ใน 4 ของที่ขังไว้ |
|
อด วิตก นิด ๆ ว่า น้ำในอ่างเก็บน้ำ 3 ลูกจะพอ ก่อนฝนจะตกหรือ.... นี่ซิ |
มะม่วง เงาะ ขนุน ที่ลงไว้อย่างละ 5 ไร่ ต้องให้น้ำ เพื่อให้ลำต้น รากดูดซึม |
น้ำขึ้นประทังมิให้ ลำต้น กิ่งแห้ง เกินไป ส่วนสะตอดานไม่ต้องให้น้ำ
|
แต่ ธรรมชาติสรรสร้างให้ ต้นไม้ รักษาตนเอง บังคับ กิ่งให้แห้งมิให้น้ำผ่าน ใบไม้ที่เคย |
สังเคราะห์แสง เพื่อนำน้ำผสมปุ๋ย ปรุงแต่งเป็นอาหารเลี้ยงทุกส่วน ขั้วที่เคยเต่งตึง ตีบตัน |
ไม่ส่งน้ำ ใบเขียวเริ่มแก่เปลี่ยนเป็นสีเหลือง ปนน้ำตาล จวนเจียนจะหลุด |
ด้วยรู้ตัวใบว่า ต้องลาจาก แต่เมื่อใดนั้น...นั่นซิ
|
|
เปลวแดดคงแผดเผา พื้นที่เคยชุ่มกลับ แห้งผาก ไอร้อนก็ลอยขึ้นเบื้องบน |
อย่างช้า ๆ ช่องว่างใหย่ของอากาศเกิดขึ้น ความเย็นที่มีน้อยนิด แทรกอยู่ในป่ายาง ป่าไม้อื่น |
เริ่มทะยอยไหลเข้าแทนที่ เกิดกระแส ลมอ่อน พัด |
|
ใบสีน้ำตาลที่แห้ง ขั้วกิ่วลง พบพานลมพัด เบา ก็ ก็เริ่มไหวนิด ๆ แต่ก็ยังไม่หลุด |
|
วันต่อ ๆ ไปขั้วใบกิ่วลง เริ่มไหวตัว ถูกลมอ่อนพัด ก็ปลิดตัว หลุดร่วงพริ้วสู่ดินแน่นอนไม่ช้าก็เร็ว
เท่าที่สังเกตุอยู่นาน เชืออย่างสนิทใจว่า ต้นไม้ มีประสาทสัมผัส ประสาทการจัดการให้ ชีวิตคงอยู่ด้วยการปลดใบทิ้ง |
|
นั่งมองใบไม้ที่แห้ง กรอบอยู่ที่เท้า กัไบรอบกาย คิดอยู่ว่า ใบที่แห้งคงยังประโยชน์ได้บ้าง |
ไม่มากก็น้อย |
|
เมื่อสองเดือนก่อน ได้เตรียมแอ่งดิน กว้างเกือบสองเมตร ยาวสิบกว่าเมตร ให้คนสวนใช้ |
จอบขุดลึกกว่า 1 เมตรยาวสิบห้าเมตร จะได้ทำปุ๋ยหมัก กะจะใช้เศษใบไม้ หญ้า ลงแล้ว |
จะสาดขี้ไก่ ทับเป็นชั้น ๆ ใช้น้ำผสม พด.1 ราดจะได้ย่อยสลายเร็ว |
|
ที่บ้านสวนลึก ในป่าจันทบุรี เพื่อนบ้านมีน้อยมาก อยู่ห่างไกลกัน ต้องขับรถไปเยี่ยม |
เขาบ้าง เพราะความเหงา และอยากจะได้ความรู้ในการทำสวนผลไม้ |
เพราะชาวจันทบุรี ขึ้นชื่อว่า เป็นชาวสวนที่เก่ง ในด้านทำผลไม้ ทีสุดจังหวัดหนึ่ง |
|
ผมเห็นสวนแต่ละที่แล้งน้ำ ต้องซื้อน้ำ รดต้นไม้ทุกปี ไม่คิดจะไปซื้อที่ดินจังหวัดอื่นเหรอ
สอบถามเชิง คุย กับเจัาของสวนทุเรียน กับ สวนพริกไทย |
|
คนจันท์ชอบ แล้งสนิทเลย ทำให้ต้นไม้ เจียมตัวไง |
เจียมไงพี่ |
อ้าว น้ำไม่มี ต้นก็ต้องช่วยตัวเอง สะสมอาหารไว้ตามกิ่ง สลัดใบทิ้ง พอฝนตกก็ออกดอกจะ |
ได้มีลูก ไว้สืบพันธ์ไง 555 เรื่องจริงนา.. |
|
ฟังคนจันทบูรณ์ให้แง่คิด นึกถึงบ้านในกรุงเทพ ปลูกมะม่วง มีแต่ใบ ดกงามเกิน แต่ไม่มีดอก |
ถึงมีก็นิดเดียว เพราะ กท.เป็นที่ลุ่ม น้ำใต้ดินเอ่อซึม ใบเขียวสมบูรณ์
คนรวยมักจะมีลูกน้อย
|
ถ้าบ้านอยู่แหล่งสลัม ตัวแม่ผอมกร๋อง ลูกดกซะไม่มี ทั้งที่หาของกิน ไม่ค่อยได้... |
|
นั่งพักนาน หายเหนื่อยก็เดินเข้าสวนยางพารา ติดกัน ใช้มือโกยใบยางแห้งร่วงเข้า |
ไปกองไว้ตรงกลางระหว่างต้น กะจะนำรถมาขนไปทำปุ๋ยหมักในหลุมที่เตรียมไว้ |
แต่ก็เหนื่อย ก้ม ๆ เงย ๆ เมื่อย เลยใช้ปลายมีดหวด เขี่ยแทน |
|
แต่ กิ่งไม้เล็กแห้ง ลาย ๆ เคลื่อนไหว
|
งู |
ต้องรีบกระโดดถอย หลัง ยอมรับว่า ใจสั่นรัว เกือบไปแล้วเรา..... |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
|
end 828,421 |
st.ผู้ชม 825,651 |
= 2,770 คน |
งานเขียนประเภท Diarist ไดอารี่ |
|
กลัวเจ้าตัวสุดท้ายนี่ล่ะครับ 555
ถ้าผมเจอ
ก็วิ่งสถานเดียวแน่นอน
โหวต Diarist ครับ