|
|
เมียนม่าร์ เป็นประเทศที่กว้าง แต่การคมนาคมทางพื้นดิน ถนนที่เห็น |
จากภาพถ่าย กับภาพที่เห็นบนเครื่องบินขณะร่อนลงหรือบินขึ้น ยังเป็นถนนดินแดง |
เข้าล๊อกเลย ยังไม่เหมาะจะมีรถไฟความเร็วสูง เปล่าแซว..คนนั้นนะครับ |
โชคดีที่ประเทศนี้มี พลอย หยก แก๊สใต้ดินเยอะ...แต่ยังไม่ได้ขุดมากนัก |
พี่วิศวกร คนหนึ่งเขาคุ้นเคย ลาว กับ เมียนม่าร์ เพราะต้องไปทำงานที่นั่นประจำ |
เล่าว่า เมียนม่าร์ ยังไม่ค่อยมีเงินมากนัก ถนนเลยแย่หน่อย |
|
|
เรา นั่งรถตู้แอร์เย็นฉ่ำ จาก เมืองยองชเว ไปขึ้นเครื่องบินที่ |
สนามบิน Heho เป็นถนนดำ สดวกกว่าถนนเส้นที่ เราไป ขามา เรียกว่าพบบ้านคน |
ร้านค้า โรงเรียนเยอะ มีปั้มน้ำมันให้เห็นเป็นระยะ |
|
|
|
เมืองนี้อยู่ในรัฐชาน หรือฉานในภาษาไทย จะเห็นมอเตอร์ไซค์ รถยนต์วิ่งไปมา |
ที่น่าสังเกต ป้ายทะเบียนรถ ใช้ภาษาท้องถิ่น ไม่เหมือนใน Yangon ซึ่งที่นั่น |
ใช้ภาษาอังกฤษ ดูภาพทะเบียนรถ ที่วิ่งไปมาซิครับ |
|
|
|
อ่านไม่ออกเลย แหะ ๆ ยังติดอยู่.... เป็นที่น่าสังเกตนะครับ ตามประสาคนที่ไม่อยาก |
จะเสียเงิน ค่าเหยียบย่ำเมือง ตั้ง 10 U$ ต่อคน... คนขับพาเราผ่านจนถึงสนามบิน |
ไม่มีด่านเก็บเงินขาเข้าเมือง แบบที่คนขับคนก่อน พาเราไปเสียเงิน |
5 คนตก 50 U$ เป็นเงินไทยตั้ง 1,700 บาท |
|
เพื่อน ๆ ที่มาอ่าน และกะจะไปเที่ยวทะเลสาป Inle ลองถามคนขับว่าไปเส้นทางนี้ |
ได้หรือเปล่า... ถนนดีด้วย.... แต่บอกก่อนนะครับ ลงจากสนามบินใดจะต้อง |
เสียเงินค่าเหยียบย่ำอยู่แล้ว |
|
เราไปถึงสนามบิน Heho ก่อนเวลาเกือบ ชม. เครื่องบินจะบินตอน 12.45 น. |
เลยนั่งดูนักท่องเที่ยวที่เพิ่งบิน ลงมาส่วนใหญ่ต่างชาติ มีชนพื้นเมืองด้วย |
แต่งตัวค่อนข้างดี ยกเว้นพวกเรา 555 ใส่กางเกง ชาวเล.. บางคนใส่ขาสั้น ให้เหมาะ |
กับสภาพอากาศตอนบ่ายที่ร้อน แบบแห้ง.. |
|
สนามบินแห่งนี้มีเครื่องขึ้นลง เยอะเหมือนกัน มิน่าขามา เราต้องนั่งบินวนไปมานาน |
มากกว่าจะลงได้... ครั้งนี้เราจะบินไป เมือง Bagan หรือที่คนไทยเรียกกว่า พุกาม |
ค่าเครื่องบิน 3,000 กว่าบาทไทย ต่อคน ใช้เวลาครึ่ง ชม.กว่า |
บินจาก ทะเลสาป อินเล... เล็ก ๆ ขวามือล่าง ใกล้กับเมือง ตองยี ไม่ใช่ทะเลสาปใหญ่สีฟ้าข้างล่างใกล้กับเลขที่ 54 แม้จะใหญ่กว่าทะเลสาปอิน แต่ไม่สวยเท่า เราบินตัดเฉียงไปซ้ายมือ บน สู่เมือง Nyaung u |
ขาไปพุกามเราใช้บริการ Golden Myanmar แอร์สวยครับ แหะ ๆ มัวมองเลย |
ลืมถ่ายมาให้เพื่อน ๆ ดู |
เครื่องไต่ระดับไม่นาน เครื่องก็นิ่ง ไม่หวาดเสียว แอร์โฮสเตส |
แจก อาหารว่าง กับเครื่องดื่มซอฟดริ้ง แก้หิว บางครั้งเครื่องก็บินไม่สูง พอมองเห็น |
ภูมิประเทศข้างล่าง เป็นภูเขาอยู่ส่วนหนึ่ง เลยไปด้านซ้ายน่าจะเป็นพื้นที่ติดต่อกับ |
เมืองเนบิดอว์ เราบินตัดตรงไปสู่ เมือง พุกาม |
เครื่องลดระดับ เห็นพื้นที่ส่วนใหญ่ เป็นพื้นที่ราบ มองเห็นบ้านคน แล้วแน่นอน |
เจดีย์ แรก ๆ เห็นเพียง 3 องค์ เรียงทะแยงไป ยังคิดอยู่เลยว่า ทำไมเขาต้องสร้าง |
ทะแยงเป็นเส้นตรง ครู่เดียวเครื่องค่อย ๆ ตีโค้งเห็นแม่น้ำใหญ่ อยู่ข้างล่าง |
|
|
|
แม่น้ำ Iyawadi แน่เลย เพื่อน ๆ อาจจะ งง.. คุ้น ๆ หูคนไทย ใช่แล้วครับ |
แม่น้ำ อิรวดี มองเลยไปไกลสุดสายตา พื้นที่เป็นดินสีแดง โล่งสลับกับสีเขียวของ |
หญ้าหรอมแหรม เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ทั่วไปจะเป็นทุ่งนาที่กว้าง คันนามีน้อย |
น่าจะเป็น นาหว่าน |
|
เครื่องร่อนลงอย่างราบเรียบ ฝีมือนักบินยอดเยี่ยมจริง ๆ ที่นี่เป็นสนามไม่โต นักบิน |
แท๊กซี่เครื่องไปจอด อากาศข้างนอก ร้อนพอประมาณ มีรถบัสมารับไปที่อาคาร |
ครู่เดียวก็ถึง เราไปรอกระเป๋าแต่ละคน ไม่นานครับ |
ได้รับแล้วก็ลากออกไป ที่ห้องรับรอง ยื่นเอกสาร เสียค่าธรรมเนียมเข้าเมืองหรือค่า |
เหยียบย่ำนั่นแหละครับ |
|
ข้างนอก มีรถแท๊กซี่รับจ้าง อยู่หลายคัน พอตกลงราคากันได้ เห็นรถแล้ว |
ไปไม่ได้แน่ คันเล็กมาก... เจรจาเปลี่ยนคันใหม่ โชเฟอร์ยินยอม |
|
อีกคันเป็นรถตู้ ใส่กระเป๋า 5 ใบกับคน 5 คนได้สบาย ตกลงราคากันได้ คือที่พม่า |
ไม่ได้ใช้มิเตอร์นะครับ.... จัดการขนขึ้นท้ายรถเกือบหมด |
|
มีหนุ่มนุ่งโสร่ง หน้าตาเคร่งเครียด มาพูดกับโชเฟอร์ อย่างจริงจัง ไม่ยินยอมให้ |
รับพวกเราขึ้นรถ |
เอาละซิ เจอมาเฟียซะแล้วมั้ง ลูกชายสอบถามทั้งสองคน ได้ความว่า หนุ่มผิวคล้ำ |
หน้าตาเคร่งเครียด เป็นผู้ที่จะรับผู้โดยสาร ตามคิว.. |
|
เพื่อมิให้ขัดใจกันทั้ง 3 ฝ่าย เลยยอมไปขึ้นรถ ของหนุ่มผิวคล้ำ พอเห็นรถ |
ต่างส่ายหัว... คันเล็กกว่าคันแรกซะอีก... |
|
งั้นต่างขนกระเป๋ายัดไปท้ายรถ ให้ 4 คนไปนั่งเบาะกลาง ส่วนผมก็นั่งคู่กับ |
คนขับ ไม่ใช่สบายนะครับ ข้างหน้าแคบเกือบเท่ารถ กะป๊อ ของไทย |
หันหลังหย่อนก้นลงเบาะ หมุนตัวยกเข่าขึ้นแนบอก ทีละข้าง พอได้ที่ค่อยคลายขาลง |
ชิดหน้ารถ แบบเอียง... |
|
รถวิ่งออกสนามบิน มุ่งไปสู่ เมือง Bagan ใหม่ เป็นถนนดำทั้งหมด สองข้างทาง |
ดินสีแดงอยู่ทั่วไป สลับกับต้นไม้แปลก ลำต้นสีขาวปนเขียว คล้ายต้นแสม..แถวจันทบุรี |
หรือคล้ายกับ พืชในทะเลทรายอัฟริกา |
|
โชเฟอร์หนุ่มเริ่ม เล่าถึงสถานที่สองข้างทางให้ฟัง สีหน้ายังเรียบ แต่น้ำเสียงสุภาพ |
พูดภาษาอังกฤษคล่อง จนแหะ ๆ ผมฟังไม่ทัน |
พี่แก คือตัวโชเฟอร์บอกว่า ขอโทษที่ ต้องให้ขึ้นรถคันนี้ ที่สนามบินต้องยึดถือคิวไว้ |
ไม่งั้น จะเละเทะ ว่างั้น... ที่จริงแล้วเขาจะขับรถเก๋งกันโต รถคันโตไม่ว่าง ทีมเที่ยวคุยไปเรื่อย ๆ |
ฟังแล้ว โชเฟอร์เป็นคนตรง |
|
สอบถามอะไรก็รู้ อาชีพแล้วเป็น ไกด์ ถามราคา ค่าพาเที่ยว พี่แกคิดเฉพาะ |
ค่ารถอย่างเดียว เลยโอเค ให้มารับเราไปเที่ยว ต่อ |
แต่มีข้อแม้ว่า ต้องเปลี่ยนรถเป็นคันโต... |
|
โรงแรมที่เราจองผ่าน อโกด้าดูในเวฟ สวยมาก ตั้งอยู่นอกเมือง หรือชานเมือง ดูชื่อแล้วดูดี |
คล้ายกับ คุ้มดารา แต่ไม่ใช่นะครับชื่อ Kumudara Hotel |
เห็นบริเวณโรงแรมแล้ว ผิดหวังนิด ๆ มิได้หรูหรือสวย อาคารต้อนรับเป็นชั้นเดียว |
ก็เห็นในเวฟว่า ได้ 4 ดาว..จองจ่ายเงินล่วงหน้าไป 11,737 บาท |
ต่อการพัก 2 คืน สำหรับ 2 ห้องพัก มีเตียงเสริม 1 เตียง อาหารเช้า |
|
เราเช็คอิน มีพนักงานหิ้วกระเป๋าไปส่งที่ ห้องพัก เป็นอาคาร 2 ชั้นเรือนแถว |
เราพักห้องริมสุดข้างบน |
|
มองออกไป ข้างนอก มีสระน้ำสีเขียว สวย ไกลออกไป มีเจดีย์เยอะเลย |
ในห้องแอร์เย็นฉ่ำ..... ดูห้องน้ำใช้ได้เลย ยาสีฟันแปรง หวี แชมพูพร้อม ชุดนอน |
มีสะดุดตา อยู่อย่าง ครีมทาผิว..ให้ด้วย แปลกเนาะ |
|
พอออกไปยืนที่ระเบียง อากาศร้อนผ่าว เปลวแดดระยิบระยับ ยังกะภาคตะวันออก |
เฉียงเหนือของไทยไงงั้นแหละครับ คือร้อนจริง |
หลบเข้าไปอาบน้ำนอนพักผ่อน ก่อนที่จะตะเวณเที่ยว นอนคิดว่า เขาให้ครีม |
ทาผิวทำไม น่าจะให้หมวกปิดใบหน้ามากกว่า |
|
นอนพักกันครู่เดียว ก็แต่งตัวไปที่ล๊อปบี้โรงแรม โชเฟอร์มารออยู่ก่อนแล้ว |
มีรถตู้คันใหม่มาด้วย แอร์เย็นฉ่ำ.. งั้นเตรียมลุยต่อ... |
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
เป็นการเดินทาง ที่ได้ ประสบการณ์ ดีดี ไปอีกแบบ นึง นะคะ