ในช่วงชีวิตที่สับสนของผม ผมมีอะไรหลายอย่างยากระบายให้เพื่อนๆของผมได้ฟัง ผมเป็นคนบ้านนอกคนหนึ่งที่หวังมีชีวิตที่ดี และเจริญก้าวหน้าในทางหน้าที่การงาน ผมขาดโอกาสหลายอย่างที่เพื่อนผมมี ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัวที่ยังไม่พร้อมเมื่อยังเด็ก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน หรือเรื่องอื่น ๆ แต่ผมก็มีทางเลือกที่สองเสมอ โอกาสที่สองนี้ทำให้ผมนั้นมีความหวังอยู่ในใจ ว่าสักวันหนึ่งผมจะต้องมีโอกาสเหมือนเพื่อนของผมในสักวัน และเมื่อวันนั้นมาถึง ผมจะสู้และจะทำให้ดีที่สุด แต่ในตอนนี้ผมมีทางเลือกที่สองซึ่งมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ดีที่สุดแล้วสำหรับคนอย่างผม ซึ่งเป็นโอกาสที่บางคนอาจไม่มี ผมเคยคิดเสมอว่าเอาน่า! บางคนเขาไม่มีโอกาสแม้จะหายใจด้วยซ้ำ แล้วเรามีโอกาสขนาดนี้แล้วเราจะเอาอะไรอีก ผมมีกำลังใจขึ้นทุกที ที่คิดอย่างนี้ ในวันนี้และวันต่อไปผมจะต้อง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [