"หวนนึกตัวเราเมื่อครั้งเยาว์วัย เป็นเด็กตัวเล็กๆ สนุกสนาน แจ่มใส" เราเห็นรอยยิ้มของแม่ปรากฎขึ้น...เป็นยิ้มที่แสนอบอุ่น งดงามที่สุดในชีวิตเรา...
Group Blog
 
 
กันยายน 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
20 กันยายน 2550
 
All Blogs
 
ฉันกลัว พ่อจะจากฉันไป





ฉันกลัวเหลือเกิน กลัวว่าพ่อจะอยู่กับลูกๆ ได้อีกไม่นาน...
เมื่อ 6 ปีที่แล้ว พ่อของฉันพบก้อนเนื้อที่ต้นคอ ปรากฎว่าเป็นเนื้อร้าย พ่อต้องผ่าตัดนอนอยู่ ร.พ. 3 สัปห์ดา(ร.พ. มอ.หาดใหญ่) ยอมรับว่าหมอที่นั่นเก่งมากๆ และโชคดีที่พ่อพบก้อนนี้ได้เร็ว พ่อเป็นมะเร็งต่อมทอนซิลในระยะที่ 2 เริ่มจะเข้าระยะที่ 3 แต่ยังไม่มีอาการป่วย ก่อนผ่าตัดหมอแจ้งให้ทราบว่า ในบริเวณคอถึงช่วงไหล่ที่จะผ่าตัดนั้นมีเส้นประสาทเยอะมาก ร่างกายของพ่อหลังจากผ่าตัดอาจจะไม่เหมือนเดิม(ปากอาจจะเบี้ยว แขนอาจยกได้ไม่สุด) พวกเราได้แต่ภาวนาขอให้พ่อ ปลอดภัยหายดีเป็นปกติเหมือนเดิม แต่แล้วสิ่งศักดิ์ก็เข้าข้างเรา พ่อปลอดภัยทางร่างกายทุกอย่าง หลังจากที่ผ่าตัด พ่อต้องพักฟื้นที่บ้านอยู่ประมาณ 1 เดือน แล้วหลังจากนั้นต้องเข้ามารับการฉายแสงอีก 30 แสง เป็นเวลา 30 วัน ยอมรับว่าพ่อแข็งแรงและมีความอดทนมาก อาจจะเป็นเพราะกำลังใจจากลูกๆ หลังจากผ่าตัดในครั้งนั้นพ่อดูซูบผอมลงไปมาก ดูเครียดๆ ไม่ค่อยร่าเริงสดใสเหมือนเมื่อก่อน จากที่ลูกๆทั้ง 4 คน ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดพ่อ ไม่ค่อยได้ดูแลหรือไถ่ถามทุกข์ สุข ท่านสักเท่าไหร่ (ฉันเองก็ได้บอกว่ารักพ่อตอนนั้นแหละ) พวกเราก็ได้ดูแลและใกล้ชิดท่านมากขึ้น และแล้วอาการของพ่อก็ค่อยๆ ดีขึ้น แล้วพอปีผ่านมาฉันก็คลอดลูกชาย พอเขาอายูได้ 7 เดือน ก็มาฝากคุณตาคุณยายเลี้ยง คุณตาก็สุขภาพจิตดีขึ้นมากๆ เห่อหลาน อารมณ์ดีตลอด
พอลูกชายฉันอายุครบ 1 ขวบ 3 เดือน ฝันร้ายก็เข้ามาเยือนครอบครัวฉันอีกครั้ง เมื่อพ่อรู้สึกเจ็บในคอ และเจอมีแผลในช่องปากตรงโคนลิ้น ใกล้ๆกับลิ้นไก่ พวกเราภาวนาขอว่าอย่าให้มะเร็งร้ายได้กล้ำกรายเข้ามาหาพ่ออีก แต่แล้วเมื่อหมอตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ ระหว่างรอผลตรวจบวกกับความเครียดของพ่อ ทำให้แผลในปากของพ่อลุกลาม และวันนั้นวันที่คุณหมอนัดฟังผลตรวจ พวกเราลุกๆทั้ง 4 คน อยู่เคียงข้างพ่อ เป็นกำลังใจให้ท่านอยู่ตลอดเวลา ภาวนาขออย่าให้ใช่อย่างที่เราไม่อยากให้เป็นเลย พอคุณหมอรายงานผลตรวจ เมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจ พ่อเป็นมะเร็งครั้งที่ 2 แล้วหมอก็นัดผ่าตัด ความรู้สึกที่แย่ในตอนนั้น ยิ่งแย่ลงไปอีก เมื่อกำลังจะออกจากห้องตรวจ พ่อลุกจากจากเก้าอี้ไม่ไหว ลุกขึ้นแล้วทรุดตัวลงไปอีก...ฉันเห็นน้ำตาครั้งแรกของพ่อ เมื่อกลับมาถึงบ้านพวกเราก็พยายามพูดให้กำลังใจพ่อ แต่กว่าคิวผ่าตัดจะมาถึงนั้นเนื่องจากที่ ร.พ.มอ. มีผู้ป่วยที่จะต้องผ่าตัดมะเร็งเป็นจำนวนเยอะมาก ไม่ต่ำกว่าวันละ 10 ราย อีก 1 เดือน กว่าพ่อจะผ่าตัดได้ เวลาช่วงนั้นมันแสนทรมานมาก เพราะพ่อเครียด แผลก็ยิ่งลุกลาม ทุกคนปวดใจ...
วันที่พ่อผ่าตัดมาถึง พวกเราคอยเป็นกำลังใจให้พ่อ เนื่องจากเป็นการผ่าตัดครั้งใหญ่ พ่ออยู่ในห้องผ่าตัดเป็น 10 ชม. ตั้งแต่ 8 โมงเช้า จนถึง 2 ทุ่ม ทำไมมันนานจังเลย ใจคอไม่ค่อยดี วนไปวนหน้าแผนกผ่าตัดถามพยาบาลไม่รู้สักกี่สิบครั้งว่าเมื่อไหร่พ่อจะออกมา พยาบาลก็บอกว่ากำลังผ่าตัดอยู่ทุกครั้ง
เมื่อเขาเข็นพ่อออกมา เราสงสารพ่อมาก มีสายระโยงระยางเต็มตัวพ่อไปหมดเลย หมอคว้านเนื้อร้ายในปากพ่อออกหมดเลย แล้วตัดเนื้อตรงหน้าผากมาแปะไว้ในคอพ่อ เจาะคอเพื่อให้พ่อหายใจ แล้วก็ให้พ่อทานอาหารเหลวทางสายยาง พ่อต้องอยู่รักษาตัวในโรงพยาบาลนานเกือบ 2 เดือน แล้วโชคดีก็เข้าข้างเราอีกครั้งเมื่อพ่อหายเป็นปกติดี ยกเว้นหลังจากการผ่าตัดในครั้งนี้ พ่อพูดไม่ค่อยจะชัดสักเท่าไหร่ เพราะโดนตัดลิ้นไก่ไปด้วย แต่ไม่ต้องฉายแสงอีกแล้ว เนื่องจากหมอได้ทำการคว้านเนื้อร้ายและเนื้อบริเวณรอบๆ ออกไปหมดแล้ว
ณ วันนี้หลังจากที่ผ่าตัดมาแล้วเกือบ 2 ปี พ่อทานได้แต่อาหารจืด รสไม่จัด และต้องเป็นข้าวต้ม หรือต้องเป็นอาหารเหลวเท่านั้น เพราะเหมือนช่องคอแคบลง กลืนอาหารแข็งไม่ได้ ตอนนี้พ่อดูแข็งแรงดี อารมณ์ดี อาจเพราะมีหลานอยู่ใกล้ๆ และได้กำลังใจที่ดีจากแม่ และลูกๆของพ่อ
พวกเราทุกคนอยากให้พ่อแข็งแรงอย่างนี้ตลอดไป ไม่อยากให้พ่อกลับมาเป็นอีก แต่หมอบอกว่าโรคนี้ไม่มียารักษา กำลังใจเท่านั้น และขออย่าให้เครียด แล้วเราจะต่อสู้กับมันได้ หมอก็บอกไม่ได้ว่าจะกลับมาเป็นอีกหรือเปล่า แต่จะนัดพ่อตรวจอาการอยู่ทุกเดือน ตอนนี้ยังไม่มีอาการผิดปกติอะไร
ขอให้พ่ออยู่กับเรานานๆ น่ะค่ะ หนูรักพ่อ....

มาดูรูปพ่อเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว พ่อพาลูกชายของฉันมาเยี่ยมฉันที่กรุงเทพฯ
เรติกับคุณตาหล่อสูสีกันเลยน่ะครับ










Create Date : 20 กันยายน 2550
Last Update : 21 กันยายน 2550 18:54:18 น. 6 comments
Counter : 485 Pageviews.

 
ขอให้คุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย คุ้มครองให้คุณพ่ออาการดีขึ้นเร็วๆนะคะ

ขอให้ได้มีโอกาสอยู่ให้เราทดแทนพระคุณท่านนานๆ


โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY ) วันที่: 25 กันยายน 2550 เวลา:21:14:01 น.  

 
คุณแม่เจ้าปันอยู่บล็อกไหนเหรอคะ

ไม่สบายเป็นโรคอะไรรึเปล่าคะ

แวะมาทักทายนะคะ วันนี้ทำงานไม่ค่อยเหนื่อยมาก

มีความสุขมากๆค่ะ


โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY ) วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:20:35:03 น.  

 
แวะมาเยี่ยมอีกทีค่ะ

ไม่รู้ว่าคุณพ่อเป็นยังไงบ้าง

ขอให้ คุณพ่อ อาการดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ

จะพยายามแวะไปหาหน้าแม่น้องปันนะคะ


โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY ) วันที่: 27 กันยายน 2550 เวลา:22:43:01 น.  

 
วันนี้เข้าเนตของโรงพยาบาล จะแวะไปเยี่ยมแม่น้องปัน

แต่ เวบเข้าหน้านั้นไม่ได้ ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ

เดี๋ยวพยายามอีกที


โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY ) วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:22:17:04 น.  

 
แวะไปเยี่ยมแม่น้องปันแล้วค่ะ

น้องปันน่ารักจังเลย

คุณแม่ต้องอดทนค่ะ

ยังไงก็ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ


โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY ) วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:10:55:18 น.  

 
เชอรี่แวะไปเยี่ยมแม่เจ้าปัน มาแล้วนะคะ
เค้าเก่งจังเลยค่ะ ทำให้เข้มแข็งได้มากขนาดนี้
ยังไง ก็ต้องสู้ๆกันต่อไปนะคะ

แวะมาเยี่ยมค่ะ เด็กๆเป็นไงบ้างคะ สนุกไหม มีเด็กๆด้วยค่ะ

มีความสุขมากๆนะคะ


โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY ) วันที่: 5 ตุลาคม 2550 เวลา:22:34:28 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แม่รักลูกครับ
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





Friends' blogs
[Add แม่รักลูกครับ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.