วันเกิดของแม่เราปีนี้พ่อลูกปรึกษากันอยู่นานว่าจะซื้ออะไรให้เค้าดีอะไรๆแม่เค้าก็บอกว่าไม่อยากได้เลย เพราะไม่มีความจำเป็นเลยจริงๆเค้าพร่ำบ่นกับพวกเราบ่อยๆว่า อย่าซื้ออะไรกันเลยนะ เปลืองเปล่าๆวันเกิดวันนั้น ผมกับลูกสาวแอบไปสั่งเค้กให้แม่เค้า 3 ปอนด์ใจนั้นอยากซื้อหมูมาทำกินกันเองที่บ้านโดยไม่ต้องให้แม่ลงมือทำด้วยซ้ำตั้งใจว่า 3 คนพ่อลูกนี่แหละจะลงมือทำกันเอง เลี้ยงแขกไม่กี่คนที่สนิทตอนบ่ายลูกสาวชวนไปเดินห้างเผื่อเจออะไรก็จะได้ซื้อมาเตรียมไว้แต่แล้วก็เกิดความลังเลอีกนั่นแหละ เมื่อเห็นอะไรๆก็ไม่ถูกใจอาจเป็นเพราะเราไม่ค่อยได้เข้าครัวทำอาหารกินกันเองก็ได้เลยเลือกไม่ถูกลูกสาวบอกว่า วันนี้เราไม่ต้องเลี้ยงที่บ้านก็ได้มั๊ง ขี้เกียจเก็บอีกอ่ะเอางี้ไม๊ เราพาแม่เค้าไปเลี้ยงวันเกิดที่ร้านหมูกระทะเลยดีกว่าเค้าคงชอบบุพเฟ่จ่ายหัวละ 100 บาท ชวนเพื่อนบ้านที่สนิทหลังเดียวก็พอแล้วคงจ่ายกันไม่เท่าไรอ่ะ เป่าเค้กที่ร้านนั่นเสร็จสรรพไปเลยผมบอกลูกว่า ก็มีเหตุผล เป็นอันว่าตกลงตามนี้เลยนะแบบนี้ก็ดีไปอย่าง ไม่ต้องเตรียมอะไรให้จุกจิก กินอิ่มก็ตัวใครตัวมันได้เลยลูกสาวโทรบอกน้องชายว่าเลิกเรียนแล้วไปร้านหมูกระทะเลย เจอกันที่นั่นลูกชายร้องโย่ๆ เย่ๆ ! เสียงดังฟังชัดผ่านมือถือออกมาจนผมได้ยินก็หมอนี่มันชอบเข้าร้านหมูกระทะไง อาหารสุดยอดปรารถนามันเลยล่ะ................. ในห้างตอนบ่ายของวันนั้น .................แล้วของขวัญที่จะให้แม่ล่ะ พ่อคิดออกยังอ่ะ ลูกสาวถามตอนนั้นเราพ่อลูกกำลังเดินอยู่แถวๆโซนที่เค้าขายมือถืออยู่พอดี เราพ่อลูกเลยคิดอะไรที่เหมือนกันโดยไม่ได้ตั้งใจ เราพูดออกมาพร้อมกันว่า ซื้อมือถืออันใหม่ให้แม่เหอะ !แม่เค้าใช้มือถืออันเก่ามาเกือบ 4 ปีแล้ว สมควรเปลี่ยนได้แล้วล่ะเราออกตังค์กันคนละครึ่งดีไม๊ ? ลูกสาวเสนอความเห็น ผมเอาด้วย ...วันเกิดคืนนั้น ...หลังจากที่แม่เค้าแกะกล่องของขวัญกล่องเล็กๆออกมาสีหน้าเค้าปลื้มสุดๆผมบอกว่าออกตังค์กับลูกๆซื้อให้น๊าไม่แพงเท่าไรหรอกคิดว่าแม่คงชอบแม่เค้าปลื้มจนน้ำตาซึม เพราะนึกไม่ถึงว่าจะได้มือถือเครื่องใหม่ใช้ลูกสาวทำหน้าที่อธิบายวิธีใช้ให้แม่รู้คร่าวๆ แม่เค้าค่อยๆใช้มันอย่างถนุถนอมแต่เค้าจำวิธีใช้ได้ไม่หมดหรอกผมรู้ ทำเป็นเออ ออกับลูกไปงั้นแหละกลัวเสียฟอร์มอ่ะหลังจากวันนั้นพวกเราเห็นแม่เค้าใช้มือถือเครื่องใหม่อย่างถนุถนอมมากชาร์จแบตเมื่อไหร่ต้องสั่งพวกเราว่าถ้ายังไม่เต็มใครอย่าเพิ่งถอดปลั๊กออกเชียวเพราะคู่มือสั่งเอาไว้ว่าจะทำให้แบตเสื่อม และอายุการใช้งานจะสั้นลงด้วยแม่เค้าชอบเอามือถือไปถ่ายรูปคนโน้นคนนี้ร่ำไป แถมชอบคุยว่า เนี่ย "ลูกๆเค้าช่วยกันออกตังค์ซื้อให้นะ !" ...เพลงลูกทุ่งไม่รู้กี่เพลงต่อกี่เพลงแม่เค้าไปหาโหลดมาลงจนหมด ฟังมันทั้งวัน ส่วนใครรำคาญบ้างอันนี้ไม่รู้ด้วยนะเออจากพฤษภาคมที่ผ่านมา แม่เค้ามีพฤติกรรมการใช้มือถือที่ไม่เหมือนใครเค้าถนุถนอมยิ่งกว่าสมบัติชิ้นใดๆที่มีด้วยซ้ำ จนอดที่จะเหน็บแนมไม่ได้วันหนึ่ง ผมกับลูกสาวไปทำธุระที่ต่างจังหวัด จู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์จากแม่ว่า ...... มือถือแม่พังแล้วอ่ะ ฮือ ๆ ...... (ร้องให้ กระซิกๆ)เอ้า ! นี่ตกใจกันไม่น้อยเลย อะไรของแม่เนี่ย มันพังยังไง ? ลูกสาวถามแม่ ซึ่งตอนนั้นแม่เค้ายืมโทรศัพท์เพื่อนสนิทโทรมา .......... แม่เล่าให้ฟังว่า .......... เมื่อตอนเย็นเค้าพากันเอารถปิ๊กอัพออกไปซื้อของที่ตลาดเปิดท้ายกัน ก็ไปกับเพื่อนที่สนิทนี่แหละ ขากลับบังเอิญอยากนั่งกระบะท้ายกับเด็กๆ และเห็นว่าอากาศมันเย็นดี รับลมบริสุทธิ์ (มันน่านักสั่งแล้วว่าอย่านั่งๆ)ขณะที่รถกำลังขับมาด้วยความเร็วสูงนั้น บังเอิญมีรถมอเตอร์ไซค์ตัดหน้าคนขับเลยเบรกกะทันหัน แม่เค้าไม่ทันระวังตัว ยึดจับอะไรไม่ทัน ก็เลยไถลจากท้ายกระบะมาชนกับแค็ปอย่างแรงเป็นเหตุให้หัวปูดไปตามๆกัน เด็กๆที่นั่งอยู่ด้วยร้องกันวุ่นวายแม่ไม่เป็นไรมากแค่หัวปูดเล็กน้อย แต่ก็บอกว่ามึนๆอยู่นานเลยล่ะพอกลับมาถึงบ้านแม่เลยรีบล้วงเอามือถือที่พกอยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมากะจะโทรฟ้องลูก แต่แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นจอมือถือแตกละเอียด ใช้งานอะไรไม่ได้เลย มันแตกทั้งกรอบนอกและใน ... (โห ชนแรงนะเนี่ย)เท่านั้นแหละ แม่เค้าปล่อยโฮออกมาเลย จนเพื่อนบ้านรีบออกมาดูให้แม่ให้คนที่พอมีความรู้บ้างทดลองเช็คดูอยู่นาน สรุปแล้วพังแน่ต้องเข้าโรงซ่อมชัวร์ โห ... แม่เค้าร้องให้คนเดียวอยู่ตั้งนาน ก่อนยืมมือถือเค้าโทรมาหาลูกเราพ่อลูกได้ฟังก็รู้สึกจุกในอกพูดอะไรไม่ออก ก็ได้แต่ปลอบแม่เค้าไปว่า ดีแล้วแหละที่แม่ไม่เป็นไร กลับไปเดี๋ยวจะพาไปตรวจสมองนะ เพราะหัวโขกจนหนุ่ยเลยไม่ใช่เหรอ ? ส่วนมือถืออ่ะเดี๋ยวเอาไปซ่อมให้ไม่เป็นไรหรอก ยังไงมันต้องเปลี่ยนหน้าปัดถ์ได้อยู่แล้วแหละ คงไม่เท่าไหร่หรอกเท่านั้นแหละแม่ถึงได้เงียบ แต่กว่าจะเงียบก็บ่นอุบอิบๆอยู่นานเหมือนกันแต่ก็ยังไม่วายที่จะพูดคำซึ้งๆให้เราได้ยิน เมื่อแม่เค้าบอกใครต่อใครว่าของที่พ่อลูกซื้อให้อ่ะ มันมีคุณค่าทางใจยิ่งกว่าอะไรอีกนะเฮ้อ ! นี่แหละแม่เรา ......
เปิดบ้านเพื่อรับอรุณ
คนเราแก้ไขอดีตไม่ได้
แต่อาจแก้ไขอนาคตได้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
