สงครามแมว 1 - (จดหมายเก้าแต้มถึงแมวขาว)

เรื่องสั้น รักซ้อนฯ ยังไม่เสร็จ เอา นิทานแมวไปฟังก่อนแล้วกัน
สำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่านมาก่อน...

คำเตือน 

1. คนที่ไม่รู้จักเจ้าของ blog ดีอาจจะไม่เก็ตมุก เท่าไหร่นะ 

2. ต้องขออภัยและขอบคุณบุคคลที่ให้ผมพาดพิง ด้วยนะครับ อิอิ

บันทึกของแมว....

ข้าพเจ้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่มนุษย์เรียกกันว่า "แมว" หรือ "CAT"
ข้าพเจ้าเป็นแมวหนุ่ม พันธุ์เก้าแต้ม ที่รักสนุกและชอบไปเที่ยวสังสรรค์กะเพื่อนสัตว์ของข้าพเจ้าอยู่เสมอ

เย็นวันหนึ่งมีแมวสีขาวเพศเมียตัวนึง
เดินเลาะลัดหลังคาสีแดงมาที่บ้านข้าพเจ้า
เราสองตัวนั่งทักทายกันตามประสาเพื่อนแมวสมัยยังเด็กๆ บนกำแพงของบ้าน

ข้าพเจ้าเอ่ย "มิอาจทราบได้ว่าท่านมาข้าพเจ้าด้วยเหตุอันใด แต่ท่านควรพึงระวังตกจากกำแพงด้วยเพราะน้ำหนักที่เกินมาตรฐานของท่าน"

"ชั้น
มาชวนแกไป meeting สังสรรค์กะเพื่อนแมวร่วมรุ่นจะไปป่ะ?
จำเพื่อนแมวของเราได้ไหมที่ไปได้กะ หมาตัวผู้ ผู้มากด้วยบารมี
อยู่ท้ายซอย" แมวสีขาวกล่าว

"เห็นแก่ท่าน ที่อุตสาหะมาหาข้าพเจ้าถึงที่นี้ หากข้าพเจ้ามิได้ไป เท่ากับว่าข้าพเจ้าแล้งน้ำใจหรอกหรือ หากแต่..."

"แต่อะไรยะ"

"หากแต่...เพื่อนเต่าจอมเชื่อง เคยวิวาทบาดหมางกับกระต่ายดอย มาก่อน เกรงว่าอาจเกิดปัญหาตามมาหนหลัง"

"ไม่เป็นไรหรอกมั้งเพื่อนกันทั้งนั้น"

"ข้าพเจ้าหวังว่าเช่นนั้น"


ค่ำคืนวันเสาร์ ในฤดูหนาว ณ ร้าน "สารพัดสัตว์บาร์"
ข้าพเจ้าพร้อมด้วยสหายทั้ง 4 กอปร ด้วย เต่าจอมเชื่อง สุกรอ้วนพริ้ว
ลิงปากมาก และแมวน้อยร้อยหมื่นชาติ

"มึงว่ามันเจอกันแล้วจะไม่หนีกลับบ้านเหรอวะ" แมวน้อยถาม

"มิทราบแต่คิดว่า งานชุมนุมสารพัดสัตว์นี้อาจจะงานกร่อย" ข้าพเจ้าตอบ

"ไงก็ได้ อู๊ดหิวแล้ว มีรำสดๆ ให้อู๊ดกินป่ะอู๊ดๆ" สุกรอ้วนพริ้วโมโหหิว

"เจี๊ยกๆ รีบเข้าร้านดีกว่า เจี๊ยก ท่าทางตัวเมียในร้านจะเยอะ เจี๊ยกๆ" ลิงปากมาก พูดพลาง หาเห็บไปพลาง

"ใจ
เย็นๆ กูคำนวน ตามหลักความไม่แน่นอนของไฮเซนเบริกแล้ว คาดว่า ปริมาณ โฟตอน
ในร้านที่ออกจากแหล่งกำเนิด LED ด้วยสมการควอนตัม อีกทั้ง Wind Force ของ
AeroDynamic Part สามารถประมาณการได้ว่า เต่าจอมเชื่อง
จะคลานกลับบ้านแน่นอน"

"อู๊ดๆ แมวน้อยเก่งจะฮะ ที่พูดมานี้ มั่ว หรือ จริง อู๊ด"

"เจี๊ยกๆ จริงไม่จริง มันจะคลานกลับแล้ว รีบไปตามเร็ว เจี๊ยก" 

สหายทั้ง 4 เข้าไปล็อคคอเต่าจอมเชื่อง
"ไอ้ห่าจะรีบกลับไปไหนวะ อยู่ด้วยกันก่อน"

"เราม่ายอยากเข้าปายเลยอ่า อิอิ -*- พวกนายเข้าปายกันก่อง เหอะ" เต่าเชื่องกล่าว

"เจี๊ยกๆ ใครสอนภาษาไทยให้มึงวะ เจี๊ยก"

"เราจำมาจากในเน็ตอ่าคับ"

"ไอ้ห่า เจริญวันๆ ไม่ทำไรมัวแต่เล่นเน็ตดูรูปโป๊ งานการไม่ยอมทำ"

ข้าพเจ้า
กล่อมเต่าจอมเชื่องให้เข้าในร้าน "ดูก่อน เต่าจอมเชื่อง ท่านคงเห็นว่า
สหายเรา มากันมากมายใยท่านจึงใจคับแคบ แล้งน้ำใจเยี่ยงนี้"

"ไอ้ห่านี้ สะบัดสำนวน"

"ท่านเองจงตรึกตรองดูให้ดี ถ้าท่านกลับ เสมอเหมือนท่านเป็นผู้แพ้ มิอาจข่มความขุ่นเคืองในใจได้"

"แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมารไงวะไม่เคยได้ยินเหรอ"

"ตัว
กระต่ายดอยเอง ก็มิได้มีปัญหาอะไร ใยท่านกลับคิดเองฝ่ายเดียว
ข้าพเจ้าขอร้องเถิด มิเห็นแก่หน้าข้าพเจ้า
ก็เห็นแก่น้ำใจของเพื่อนสัตว์ทั้งหลาย"

"สัตว์บ้านป้ามึง ต่างคนต่าง สปีชี่ เต่ากะกระต่ายไม่ถูกกัน ไม่เคยอ่าน ทฤษฏีของ ชาล ดาวิน เหรอวะ"

"ไอ้ห่านี้จะฟังกูพูดมั้ย กวนตีนกูทุกประโยคเลย" ข้าพเจ้าด่าแมวน้อยฯ

"ฟังจ๊ะ เชิญเล่าต่อ"

"ก้อด้ายนะ อ่าใช่คับ อิอิ ปายก้อปาย แต่ต้องนั่งคนหล่ะโต๊ะนะ T-T เราทามจายม่ายด้ายอ่า - - "

"ไอ้ห่านี้ทำภาษาเต่าวิบัติ"

สหายชาวแก็งค์ทั้ง 4 ตกลงพร้อมใจกันเข้าร้านและขอนั่งแยกโต๊ะกับเพื่อนสัตว์สหายเก่า พลันทันใดนั้น แมวสีขาว ย่างสามขุมเข้ามาที่โต๊ะ

"ทำไมแกถึงต้องแยกโต๊ะวะ"

ข้าพเจ้าเลี่ยงคำตอบมิได้ เหตุเพราะนั่งอยู่ตำแหน่ง ใกล้ตัวพอดี

"ข้าพเจ้ามิได้อยากทำเช่นนั้นดอก หากแต่ถ้านั่งรวมกลุ่มกัน สหายข้าพเจ้าคงทำใจลำบาก ร่ำสุราโดยไม่มีความรื่นรมย์"

ทันใดนั้น หมาตัวผู้ สีดำปลอด ปราดเข้ามาทางขวาของข้าพเจ้า พลันสบสายตาด้วยความอาฆาตแค้น

"มึงรู้มั้ยกูลูกใคร" หมาผู้มากบารมีถาม

"ข้าพเจ้ามิทราบ ท่านเป็นลูกใครหรือท่านกำพร้าพ่อแต่กำเนิด"

"ไอ้ห่านี้กวนตีน"

"มิได้กวนบาทา หากแต่ไม่ทราบจริงๆ"

"มึงจะเอาไง ทำตัวกวนส้นตีน เป็นแมวดีๆ ไม่ชอบอยากเจ็บตัว โดนหมากระทืบซะงั้น"

"ข้าพเจ้าไม่กลัวหมา หากแต่กลัวผู้บ่าวกินแมว"

"มึง..."

"ข้าพเจ้าว่าท่านกลับไปก่อนเถิด รามิได้มีไรกัน หากแต่ท่านยังไม่เข้าใจสถานการณ์ รอให้คลายความโกรธแล้วค่อยสนทนากัน จะดีกว่า"

"มึง...ไอ้แมวเหี้ย ไอ้หน้าแมว ทีหลังไม่ต้องมาชวนกูกะเมีย" หมาผู้มากบารมี ด่ากราดก่อนโดนแมวสีขาวลากกลับโต๊ะไป

"อู๊ดๆ แล้วใครเป็นคนชวนมาวะ ใครอ่ะอู๊ดไม่รู้จัก"

"อย่าว่าแต่มึงกูก็ยังไม่รู้จัก" แมวน้อยรำพึง

" -*- " ---- เต่าจอมเชื่อง

น้ำตาคลอหน่วยที่เบ้าตา แมวสีขาว หากแต่ความโกรธ ทำให้หล่อนไม่เข้าใจและไม่ให้อภัยแก่เหตุการณ์ครั้งนี้ ...

"อู๊ดว่า งานครั้งนี้กร่อยสนิท"

"ไอ้แมวเก้าแต้ม โดนด่าฟรี 555 เจอทั้ง3ตัวด่า"

"ชีวิตก็แบบนี้ ทำดีที่สุดแล้ว ไม่เห็นมีตัวไหนเข้าใจข้าพเจ้า"

" -*- "

"มึงช่วยพิมอะไรอย่างอื่นนอกจาก -*- ได้ป่ะ"

"เต่าม่ายรู้จาพิมอาราย อ่าคับ อิอิ หุหุ"

"เจี๊ยกๆ ไอ้ตัวต้นเหตุ ทำหน้าระรื่นเลยนะ รับรู้อะไรบ้างวะเนี่ยไอ้เต่า"

"ข้าพเจ้าคิดว่า เหตุการณ์ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะมีการชุมนุมชาวสัตว์ มีหลายตัวยังเข้าใจเจตนารมย์ของข้าพเจ้าผิดไป"

"เจี๊ยกๆ อย่าเพิ่งตัดพ้อ เดี้ยวเจี๊ยกเคลียร์เอง"

"อู๊ดๆ ใครจะเคลียร์ก็เคลียร์ แต่อู๊ดหิวแว้ววว"

+++++นิทานนี้ ยังไม่มีตอนจบ โปรดติดตามตอนต่อไป+++++++ 

Create Date : 16 สิงหาคม 2552
Last Update : 17 สิงหาคม 2552 0:06:56 น.		0 comments
Counter : 366 Pageviews.
Share Tweet