เห็นเพียงแค่ ชื่อชั้นของผู้กำกับฯ ภาพคาใจในบางฉากจากหนังเรื่องหนึ่งของเขาก่อนโน้นแว่บขึ้นมาทันควัน “ฉากเบ็ดเกี่ยวน้อง -ของสงวน” จากหนังเรื่อง The Isle (2000, ที่ทำให้ฉากกรีดเนื้อน้องอย่างหวาดเสียวปนสยองของ เอริกา (อิซาเบล อูแปร์) ใน The Piano Teacher ต้องตกเป็นรองชนิดคะแนนทิ้งห่างกันไม่เห็นฝุ่น – อันนี้คือจากโพลส่วนตัว) ฉากนั้นกลายเป็นตราประทับที่ล้างไม่ออกและหวั่นทุกครั้งเมื่อจะดูหนังเรื่องอื่นๆของแก ทั้งๆที่การดู Spring, Summer, Fall, Winter …and Spring (2003) คือการทำความรู้จักและทักทายกันครั้งแรก ซื้อใจกันได้ด้วยบรรยากาศความงามของธรรมชาติ ประทับใจในความนิ่งของภาพและเรื่องราวที่น่าติดตาม (ชวนให้คิด) หนังเรื่องนี้จึงเป็นสาเหตุหลักของการไปค้นหาหนังเก่าก่อนของแกมาดูเพื่อจะได้รู้จักกันมากขึ้น ในใจก็ส่งความยินดีผูกมิตรจับมือว่าจะขอตามติดผลงานชิ้นต่อๆไปไว้ล่วงหน้าแล้ว

แม้จะต้องผงะและถอยหลังกรูดออกมาอย่างรวดเร็วเมื่อดู The Isle (ได้ความหวาดแบบสยองสุดโต่ง) แต่เมื่อตั้งหลักได้ การดู Samaritan Girl (เด็กหญิงขายตัว) 3-Iron (หนุ่มขี้เหงากับสาวในบ้าน) Time (คุณคือใครคือคุณ) Breath (ลมหายใจของคนใกล้ตาย) กระทั่ง Dream (สะพานแห่งฝัน-ร้าย) หรือการต้องย้อนกลับไปดูหนังเรื่องเก่าก่อนของคิม การจะรับ “สาร” ได้หรือไม่ การจะรับฉากบางฉากได้หรือเปล่าก็จะไม่ใช่ปัญหาใหญ่อีกต่อไปเพราะเราเริ่มจะรู้ทางว่าต้องไม่คาดหวังใดใดไว้ หนังจะพาไปไหนไปพบเจออะไรก็สุดแท้แต่ท่านผู้กำกับฯจะเสนอนำเส้นทาง ส่วนเรื่องของความเพลิดเพลินสบายใจก็ให้ทำใจได้ว่าจะไม่มีปรากฏ

ทั้งนี้ ถึงหนังหลายๆเรื่องของคิมคีดุคจะมีความแตกต่างผิดแผกและตัวละครหลายตัวมีพฤติกรรมพิกลอยู่ในหนังแต่ละเรื่องต่างกันไป แต่ก็ยังจะมีอยู่สิ่งหนึ่งที่ตัวละครส่วนใหญ่มีจุดร่วมเหมือนๆกันก็คือต่างก็ทำทุกอย่างเพราะกำลังพลัดตกหล่มหลุมที่เราเรียกกันว่า “ความรัก” อยู่นั่นเอง

ใน Dream หนังเล่าถึงชายหนุ่มหญิงสาวที่บังเอิญต้องมาแชร์ชีวิตด้วยการอยู่ด้วยกันช่วงหนึ่ง สาเหตุเพราะเมื่อชายหนุ่ม จิน นอนหลับฝัน รัน ฝ่ายหญิงสาวจะลุกตื่นและละเมอทำตามที่จินฝัน จินถูกแฟนสาวทิ้งไปทั้งที่เขายังรักเธอ การได้เห็นเธอในฝันจึงเป็นความสุขของเขา ส่วนรันทิ้งแฟนหนุ่มด้วยความชิงชังบางประการ แต่ภาพฝันของจินทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานเพราะในฝันนั้นมีแฟนหนุ่มของเธอปรากฏอยู่ด้วย


----




พล็อตเรื่องที่มีเรา 4 คน ชายหญิง 2 คู่แบบนี้ นึกไปถึงหนังเกาหลีของผกก. เฮอ จินโฮ April Snow (2005,ดราม่า+โรแมนซ์) หรืออีกเรื่องที่คล้ายกันคือ Random Hearts (1999,ดราม่า+ฆาตกรรมลึกลับ) ของ ซิดนี่ พอลแลค ถึงหนังทั้งสามเรื่องนี้จะมีแนวของหนังที่แตกต่างกัน (Dream,ดราม่า+โรแมนซ์+แฟนตาซีและเหวอ! ) แต่ต่างก็เป็นหนังพูดถึงการสลับคู่รัก, มีความสัมพันธ์แบบลักลอบและมีความตายเหมือนกัน

ความฝันและความจริง คือสองโลกที่หนังเรื่องนี้ใช้เป็นฉากหลังของเหตุการณ์ต่างๆดำเนินเรื่องไปด้วยการตัดสลับไปมาเดี๋ยวจริงเดี๋ยวฝันเรียกร้องความตั้งใจจากคนดูอยู่พอสมควร เผลอหน่อยก็ต้องออกอาการงงว่านี่อยู่ในความฝันหรือโลกแห่งความเป็นจริงกันแน่ แต่ยังไงเสีย คิมก็ยังใจดีมีตัวช่วยมาช่วยบริหารจิตไม่ให้เกิดความสับสนด้วยการใส่ดนตรีประกอบในช่วงที่อยู่ในความฝัน และก่อนจะเข้าซีเควนซ์ของฝัน หน้าของจินขณะหลับจะกลายเป็นภาพเบลอๆแล้วก็ วิ๊งงง..เข้าสู่ความฝัน (เข้าใจง่ายดี ใครบอกว่าหนังของคิมเข้าใจยาก...ฮา)

นอกจากตัดสลับความจริงกับความฝันให้มึนงงแล้ว หนังยังมีสัญลักษณ์ปรากฏเด่นๆประกอบอยู่ 2 อย่าง หนึ่งที่นำมาใช้อยู่เป็นระยะคือ “ผีเสื้อ” เห็นชัดเจนคือเป็นจี้สร้อยคอรูปผีเสื้อที่เดิมเป็นของแฟนเก่าจิน ตู้ภายในบ้านของจินก็ใช้บานพับตกแต่งชนิดเป็นรูปผีเสื้อและสุดท้ายคือผีเสื้อตัวจริงที่บินได้ ผีเสื้อถูกใช้ในความหมายแทนตัวของแฟนจิน(จี้สร้อยคอของเธอ) หากลองดูตามภาพใบปิดจะเห็นว่าผีเสื้ออยู่คั่นกลางระหว่างจินและรัน ก็เหมือนดั่งว่าจินที่ยังรักและฝันถึงแฟนเก่าอยู่นั้น (ส่วนหนึ่งของชีวิตจิน) เธอก็ไปมีส่วนพัวพันกับชีวิตของรันด้วย


----


และสัญลักษณ์อีกหนึ่งอย่างแต่ถูกใช้อย่างมากมีเกลื่อนกล่นไปทั่วหนังคือ “การปิดและการเปิด” ไล่กันตั้งแต่ประตูหน้าบ้านที่ต้องเข้ารหัส ในบ้านก็ยังมีประตูเลื่อนเปิดปิด แล้วยังกั้นส่วนพื้นที่ใช้สอยด้วยม่านผ้านาๆชนิด ทั้งบ้านของจิน บ้านของรันและบ้านของแฟนเก่ารัน บางครั้งสองคนคุยกันคนหนึ่งยืนหลบอยู่หลังม่านแต่อีกคนไม่มีอะไรบัง จึงไม่ต่างอะไรกับความเป็นจินและรันที่ต่างก็มีความลับ มีเรื่องปิดบังและมีโลกส่วนตัว

โลกส่วนตัวของจินคืองานการแกะตัวอักษรบนแท่งหินเพื่อเป็นตราประทับ เป็นงานที่ต้องเพ่งสมาธิและจดจ่อในการทำ ไม่ต้องคุยหรือข้องแวะกับใคร โต๊ะทำงานอยู่ในบ้านก็จัดวางเป็นรูปตัวแอล (L) ประหนึ่งเป็นคอกกั้นบริเวณ มีโคมไฟเปิดส่องเฉพาะที่โต๊ะยิ่งให้ความหมายของความหมกมุ่น(ในเรื่องของตัวเอง)ได้เป็นอย่างดี ส่วนงานของรันที่ทำคือตัดเย็บชุดเสื้อผ้าที่มีการออกแบบเป็นพิเศษ ความยิบย่อยในรายละเอียดของชิ้นงานจึงทำให้เธอต้องวุ่นวายอยู่แต่กับสิ่งที่กำลังทำ ไม่ต้องไปมีปฏิสัมพันธ์กับใครเช่นกัน

และแม้ตัวเอกทั้งสองจะมีโลกของใครของมันยกเว้นความฝันที่ทำให้ชีวิตทั้งสองต้องเชื่อมโยงกันโดยปริยายแล้ว ความเป็นคู่ตรงข้าม ความเป็น “ความต่างแบบตรงข้าม” ของทั้งสองก็เป็นมุมมองที่น่าสนใจอันเป็นไปตามแนวความคิดในหลักปรัชญาของคิมเอง* ชัดเจนคือความเป็นเพศชายและเพศหญิง เสื้อผ้าที่ทั้งสองสวมใส่ จินสวมชุดสีดำ รันสวมชุดสีขาว หรือการที่จินถูกแฟนทิ้งแต่รันเป็นคนทิ้งแฟน เวลาจินนอนหลับรันจะเป็นคนลุกตื่น





กระทั่งงานแกะตัวอักษรของจิน บนแท่นหินเดียวกันนั้นหากต้องการให้ตัวอักษรเป็นสีทึบ(ดำ)ก็สกัดเอาพื้นที่หินส่วนอื่นออกเว้นตัวอักษรไว้ หรือหากต้องการให้ตัวอักษรเป็นสีขาวก็เซาะสกัดเอาตัวอักษรที่เขียนไว้บนหินนั้นออก เมื่อประทับหมึกและพิมพิ์บนกระดาษแล้วจะได้ทั้งสีขาวและสีดำ ที่สำคัญ การแกะตัวอักษรหรือการเว้นตัวอักษรไว้นั้นจะต้องทำแบบกลับข้าง เพื่อให้เวลาประทับแล้วจะเป็นตัวอักษรปกติ

หรือการใช้ภาษาที่แตกต่างของทั้งสอง โดยจินใช้ภาษาญี่ปุ่น รันใช้ภาษาเกาหลีแต่คุยกันรู้เรื่อง สื่อสารกันเข้าใจโต้ตอบกันได้ตามปกติเหมือนไม่ใช่คนละภาษา (ทุกคนในหนังยกเว้นจิน ใช้ภาษาพูดเป็นภาษาเกาหลี ) แต่ส่วนนี้เป็นความต่างที่คนดูเป็นรับเอาไม่เกี่ยวกับตัวละคร จึงเท่ากับว่าคิมเปิดโอกาสให้คนดูมีส่วนร่วมในหนัง เป็นประจักษ์พยานคนแรกที่เห็นความแตกต่างของหญิงชายคู่นี้

ความต่างที่รวมได้เป็นหนึ่ง เป็น หยิน-หยาง (yin-yang) ที่ธรรมชาติสร้างเพื่อให้สิ่งต่างๆมีความสมดุล เหมือนจินและรันที่ต้องหาจุดผ่อนผันเพื่อ-เมื่อถึงเวลาฝันแล้วรันจะไม่ต้องลุกละเมอไปทำเรื่องร้ายๆตามฝันหรือเพื่อที่จินจะได้ไม่ต้องฝันถึงแฟนเก่าหากเขาเข้าใจความเป็นไปของธรรมชาติ มีพบก็ย่อมมีจาก ตัดใจให้ขาดจากความทุกข์ทั้งหลาย

โจ โอดาจิริ ที่รับบทเป็นจิน ถูก คิมคีดุครีดศักยภาพการแสดงและพลังแฝงออกมาด้วยการมีฉากที่ต้องระเบิดอารมณ์และให้ดำดิ่งทรมานกับความเจ็บปวดที่ก่อขึ้นเอง ( self-destructive)ซึ่งโจก็ทำได้ดีมากๆ (อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน) อารมณ์ประมาณ พงษ์พัฒน์ สั่งให้ อนันดา คลั่งแล้วก็ทำได้อย่างน่าทึ่งจาก แฮปปี้เบิร์ธเดย์ นั่นเลย

ลี นายัง สวมบทบาทเป็น รัน เห็นความเป็นเจ้าน้ำตาของเธอแล้วนึกถึง แอน ทองประสม ที่สั่งน้ำตาให้มาให้ไปได้อย่างกับมีเวทมนต์ ไม่เคยดูหนังที่เธอแสดงเรื่องใดๆมาก่อนแต่จากเรื่องนี้ก็เห็นว่าเธอไม่ธรรมดา

แน่นอนว่าการเพ่งเจาะจับรายละเอียดในหนังตามที่กล่าวไว้ข้างต้นนั้นเป็นกระบวนการรบกวนสมาธิของการดูหนังแน่ๆและการมัวแต่คิดนอกเรื่องอย่างหยุมหยิมก็จะทำให้เสียอรรถรสในการชมโดยทางตรงไม่ต้องอ้อม ยังไงก็แล้วแต่ แม้จะดูแบบไม่ต้องแปลแล้วคิดอะไรตามสัญลักษณ์ที่ว่า Dream ก็ไม่ใช่หนังที่ดูแล้วจะรู้สึกสนุกหรือเพลิดเพลินใดๆโดยเบื้องต้นอยู่แล้ว

ฉะนั้น ในความเห็นส่วนตัว ข้อที่ควรปฏิบัติเวลาจะดูหนังของคิมคีดุกคือทำจิตให้ว่างทำใจให้กลวงไม่ต้องพกอะไรมาด้วย (หมายถึงความคาดหวังนาๆหรือกลัวว่าจะต้องเจอฉากหวาดเสียว-ไม่ต้องกลัวเพราะมันจะมีอยู่แล้ว 55) แล้วคุณจะรู้สึกพึงใจกับหนังของแกขึ้นอีก 12 %





* อ้างอิงจาก “คิมคีด็อค แกะดำของหนังเกาหลี” โดย merveillesxx สนพ. BIOSCOPE

: Please welcome :

ขอเชิญ ทุกท่านร่วมแสดงความคิดเห็นต่อหนังหลากเรื่องหลายแนว ทั้งชนโรง ทั้งหนังแผ่น ได้ที่ //vreview.yarisme.com ค่ะ และเรายังมีกิจกรรมให้ทุกท่านมีสิทธิลุ้นรับบัตร Major M Cash มูลค่า 500 บาท ฟรี!!!! จำนวน 8 ใบ ทุกเดือนอีกด้วย

Create Date : 06 มกราคม 2552
Last Update : 6 มกราคม 2552 2:35:20 น.		23 comments
Counter : 2187 Pageviews.
Share Tweet