ถ้าพูดถึงคำว่า Au Pair หลายคนอาจจะเคยได้ยินมาบ้างแล้ว แต่สำหรับคนที่ยังไม่ทราบ จะขออธิบายแบบย่อๆให้เข้าใจนะคะ Au Pair or Nanny หน้าที่การทำงานนั้นคล้ายกัน คือการดูแลเด็กๆให้กับโฮส แฟมิลี่ หรือ ครอบครัวอุปถัมถ์ โดย ออแพร์จะถือวีซ่าJ1 ที่เป็นวีซ่านักเรียนที่สามารถทำงานได้ค่ะ รายละเอียดปลีกย่อยของโครงการ ออแพร์ ขออนุญาตข้ามไปแล้วกันนะคะ 

ก่อนออกเดินทาง กลุ่มของคนที่จะบินไปพร้อมกับ จขบ. ก็นัดมารวมตัวกันก่อนออกเดินทางค่ะ(ขอบอกเลยว่า..เราทั้งกลุ่มที่ออกเดินทางพร้อมกันนั้น แทบไม่มีใครรู้จักกันเลย) เพราะเจอกันแค่วันที่ไปรับตั๋วเครื่องบินเพียงวันเดียวเท่านั้น และแล้วการเดินทางไปครึ่งซีกโลกของ จขบ. ก็เริ่มขึ้น

6ชั่วโมงแรก แบบเบาะๆจาก สนามบินสุวรรณภูมิ-กรุงเทพฯ มุ่งสู่สนามบินอินชอนที่ประเทศเกาหลี แน่นอนว่าสาวๆทั้งหกที่รวมตัวอยู่ด้วยกันจะไม่พลาดการเม้าท์มอยอย่างแน่นอน ก็ต่างคนต่างตื่นเต้น ก็ไม่เม้าท์คงนอนไม่หลับ แต่ถ้าเม้าท์กันไปเรื่อยก็ไม่หลับไม่นอนเหมือนกันจ้า..

 เมื่อล้อของเครื่องบินแตะรันเวย์สาวๆทั้งหลายหมดพลังงานไปกับการเม้าท์มอย เมื่อลงจากเครื่องปุ๊บ อย่างแรกที่ทำแน่นอนว่าต้องไม่พลาดการถ่ายรูปอัพเดต รายงานสื่ออย่างเฟสบุ๊ค หลังจากนั้นก็ต้องรองท้องเพิ่มพลังงานเพื่อจะต่อเครื่องมหาโหดอีก 18ชั่วโมงถัดไป (OMG!แค่คิดงงแล้วว่า หลวมตัวไปได้ไงเนี่ย..มันไกลมากกกกกกก) ไหนๆเราก็มาถึงเกาหลีแล้ว ต้องลองอาหารต้นฉบับสักหน่อย เดี๋ยวจะหาว่ามาไม่ถึงเกาหลี หุๆ จะจาจาเมียน ท๊อกบ๊อกกี ฯ ก็สั่งมาลองชิมกันอย่างเมามันส์ กินไปเม้าท์ไปพอเพลินๆ พอดูเวลา อีก 1ชั่วโมงเครื่องจะออกแล้ว พวกดิฉันยังไม่ถึงเกทเลย..คราวนี้หลังจากเพิ่มพลังงานได้เวลาออกกำลังกายอีกแล้ว    เกทอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ ไม่ได้เช็คไว้ก่อน..มัวแต่หิวห่วงกินกันทั้งแก๊ง สุดท้ายก็ต้องมาวิ่งอุดตะลุดเกือบตกเครื่อง กว่าจะเจอ เกทวิ่งกันเหงื่อตกเลยทีเดียว จุกก็จุกแต่กลัวตกเครื่องกันมากกว่า เฮ้อ..แต่ละนาง บอกเลยหมดสภาพ ตอนต่อเครื่อง 

18 ชั่วโมงบนเครื่อง ขอบอกเลยว่า..มันนานมาก นอนก็แล้ว กินก็แล้ว ดูหนัง,ฟังเพลง,เม้าท์มอย กว่าจะถึง..นั่งกันเมื่อยเลย T^T