Bloggang.com : dtredwing : มองน้ำเน่า

มองน้ำเน่า

จากกระแสสื่อต่าง ๆ ที่ประโคมเรื่องโลกร้อน อาจจะดู

สถานการณ์สิ่งแวดล้อมตอนนี้แย่มาก ๆ ตัวผมเองก็ตามข่าวพวกนี้

ไม่น้อยเช่นกัน เท่าที่คุยกับเพื่อน หรืออีกหลาย ๆ คน คิดว่าเป็นเหตุ

ไกลตัว ทำไมไม่ทำให้ จีน อเมริกา หรือประเทศปล่อยก๊าซเรือนกระจก

ลดการปล่อยให้ได้อ่ะ เราทำอะไรไม่ได้หรอก ฟังแล้วท้อใจเหมือนกันนะ

ครับ เริ่มรู้สึกเป็น “โรคร้อน” เลย เหอะๆ ตัวผมเองก็คิดนะครับว่าผม

เองก็คงทำอย่างที่คนอื่นพูดไว้ข้างต้นไม่ได้ แต่อย่างน้อย ผมก็ปิดไฟ

ทุกครั้งที่ไม่ใช้ ใช้อะไรพลังงานก็คิดซักนิด ผมคิดแค่เริ่มเท่าที่ช่วย

ได้ ที่พูดมาทั้งหมด ยังไม่ได้เข้าเรื่องเลยครับ เรื่องก็มีอยู่ว่า แต่ก่อน

ผมขึ้นรถเมล์เป็นกิจวัตร สิ่งที่พบเห็นนอกจากวิถีชีวิตของคนกรุงก็

คือ สภาพน้ำที่เน่ามาก ๆ อย่างเช่น ดูน้ำข้างถนนวิภาวดี ฝั่งเซ็นทรัล

ลาดพร้าว ซึ่งน้ำจะดำ เน่าเหม็นมาก คิด ๆ อยู่เหมือนกันว่าถ้าเผลอ

ตกไปอาจติดเชื้อตายได้ หลังๆ วิถีชีวิตของผมก็เปลี่ยนไปครับ เพราะ

ขับรถมากขึ้น แต่บางทีก็มานั่งรถเมล์ครับ ก็ดีนะครับ เตือนตัวเองว่า

ซักวันไม่มีรถ เราก็ยังอยู่ได้ ไม่เห็นจะเป็นอะไร ได้พบอะไรที่คนขับรถ

ไม่มีทางได้สัมผัส ได้รู้ถึงสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป ได้พบเจอไม่ว่าจะ

เป็นน้ำใจ หรือความเห็นแก่ตัวบนรถเมล์

ผ่านมาหลายปีแล้วครับวันนี้ น้ำเหม็น ดำ เน่า เป็นน้ำสี

เขียวที่ไม่มีกลิ่น ผมแปลกใจนะครับว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร (ถึงตอนนี้ก็

ยังไม่รู้) ขณะนั่งรถเมล์ ผมเห็นนกเอี้ยง นกเขาและนกกระจอก ลงเล่น

กินน้ำ ยิ่งงงไปกว่านั้นที่เห็นยางกรอกพันธุ์จีนเดินหาอาหารในคูน้ำ

ผมว่าไม่น้ำดีขึ้น ก็คุณภาพชีวิตของนกตกต่ำมากจนไม่สามารถหา

น้ำที่ดีกว่าได้ แต่ผมว่าน่าจะเป็นข้อแรกมากกว่า เพราะสัตว์มักจะหา

ทางเพื่อให้ชีวิตรอดเสมอ ผมว่านี่เป็นตัวอย่างของบางสิ่งที่อยู่รอบๆ

ตัวเราที่ดีขึ้น (ผมชอบหา สิ่งดี ๆ รอบตัวมาเป็นกำลังใจให้ตัวเองเสมอ

ครับ) แต่ผมไม่รู้หรอนะครับว่า คนที่นั่งรถเมล์ผ่านเส้นนั้นจะรู้สึก

เหมือนผมมั้ย เพราะผมก็เป็นแค่คนมองน้ำเน่า เหอะ ๆ

โลกร้อนอาจจะแก้ไม่ได้ด้วยคน ๆ เดียว แต่การให้อภัย คงทำให้โรค

ร้อนที่อยู่ในใจเราทุเลาลงได้นะครับ

redwing7724@hotmail.com
๓๑ มี.ค.๕๑ ๒๓.๓๐ น.

Create Date : 27 พฤษภาคม 2551

Last Update : 30 พฤษภาคม 2551 23:15:06 น.

8 comments

Counter : 616 Pageviews.