ปั่นกันสดๆ ร้อนๆ เลยทีเดียว เห็นผู้กำกับคนอื่นลงกันครบ ไอ้เราจะไม่ลงก็เกรงใจ วอลเปเปอร์กับเพลงฟังของเก่าไปก่อนเด้อ ทำใหม่ไม่ทัน

ปล. ผู้เขียนแอบรู้สึกว่ามุขตอนจบของแม่นางเส่เยี่ย มันแต่วๆ ไปหน่อยนะ ฮ๋าๆๆ

แต๋มมาลงแล้ว เพิ่งอาบน้ำเสร็จเลยแวะเข้ามาดู เดี๋ยวมาอ่านนะค่ะ แปบเดียวจ้า

อ่านจบแล้วจ้า และแล้วเส่เยี่ยก็ตัดสินใจเด็ดขาดยุติความรู้สึกดีๆที่เริ่มก่อตัวขึ้นระหว่างนางกับฮ่องเต้น้อย แต่ว่าในระหว่างที่นางตัดสินใจจะไปหาท่านลุงชี เจ้าหยกปริศนาก็ทำให้นางเปลี่ยนใจซะได้ แต่ก็เพื่อสืบหาความจริงอ่ะนะ ที่มาของหยกเริ่มคลี่คลายแล้วล่ะ

ตอใหม่ขำมุของครักษ์หลินจริงๆ เกือบไปแล้วไหมล่ะ เกือบให้องครักษ์หน้าหยกเข้าใจผิดคิดว่าชอบไม้ป่าเดียวกันซะแล้ว ดีนะที่หัวไว ๔ไถเอาตัวรอดไปได้

ขอบคุณแต๋มนะค่ะ ที่ให้หยุด 3 วันเป็นสัปดาห์แห่งฟิคคะ ผู้กินกับทุกคนลงกันครบหมดเลย

หม่อมฉัน . . ซูโหย่ว ขอสัญญาต่อหน้าบัลลังค์ฮ่องเต้ว่า

จะตั้งใจถวายตัวรับใช้ฮ่องเต้อย่างเต็มความสามารถ จะคอยดูแลแม่นางเส่เยี่ยนางในดวงใจของพระองค์ ตั้งแต่วันนี้จะขนเสื้อผ้า หมอน และผ้าห่ม ตลอดจนเครื่องใช้ต่างๆ เข้าไปอยู่ในห้องของแม่นางเส่เยี่ย จะคอยสอดส่องไม่ให้ยุงมาไต่ ไม่ให้ไรมาตอม ไม่ให้หนุ่มหน้าไหนเข้าใกล้ ฮื่อ แฮ่ . .

(กำลังกดดันอย่างมาก ที่พลาดท่าลืมไปดูแลหนูเร จน ฮือ ฮือ . . เสียท่าเฮียเคนนี่คนหล่อไปซะแล้ว แต่สำหรับแม่นางเส่เยี่ย รับรองว่างานนี้ไม่พลาด แต่จริงๆ ไม่กลัวเท่าไหร่ เพราะเชื่อว่าเจ้าจอมทั้งหลายรวมทั้งผู้กำกับไม่ปล่อยโอกาสให้แน่ๆ ก๊าก . . สบายใจหายห่วง)

โผแต่งตั้งฮองเฮาเป็นดังคาดหมายจริงๆ ต่อไปคงได้ลุ้นกับการต่อกรมันส์ๆ แน่นอน

มาคลายเครียดขำก๊าก ก็ตรงมุขสุดเอ๋อ ขององครักษ์หลินโก๊ะเนี่ยแหล่ะค่ะ ไม่รู้จะขำหรือจะสงสารดีเนี่ย ความรักของนางช่างมีอุปสรรค แต่ว่านะองครักษ์หลินออกมาทีไรทำให้อารมณ์ดีทุกที

ดีใจที่เส่เยี่ยมองเห็นแล้วแต่แหมทำเอาใจหายว่าเส่เยี่ยจะไปแล้วเหรอ แต่สุดท้าย . . แป่ว กลับมาอีกจนได้ เพราะความอยากรู้อยากเห็นแท้ๆ เชียว ใจนึงก็ดีใจที่ฮ่องเต้จะได้อยู่ใกล้ชิดเส่เยี่ยต่อไป แต่อีกใจก็ห่วงท่านลุงชี โอ้ . . ใจร้าวราน

พี่ลู่เสี่ยวฟงก็ช่างเท่ห์ เหตุผลของท่านช่างล้ำลึกทำเอาแม่นางอ้อมหมิงเจิ้นอึ้งไปเลย แบบนี้ไม่รู้จะเรียกคะแนนจากนางได้แค่ไหนเนอะ

ท่านลุงชีก็รักชาติรักประชามิเสื่อมคลาย สมแล้วที่เป็นขวัญใจประชาชน ท่านลุงชีแมนเกินร้อย

ขอตัวไปคุ้ยภาพปลากรอบสักครู่ใหญ่ๆ ค่ะ

วันนี้วันฟิคแห่งชาติอีกแล้วอ่ะทับทิม ไม่ลงคนเดียว กลัวโดนเพ่งเล็ง 555

เรื่องแม่นางหลิน ก็เจ้าตัวเขารีเควซมาเอง ก็เลยต้องจัดให้ เพราะตัดบทชีไปหลายรอบแล้ว จริงๆ คู่นี้บทเยอะกว่านี้นะคะ อย่างตอนที่ฮ่องเต้ไปขอไทเฮาว่าจะแต่งงานกับเส่เยี่ย ทีแรกฮ่องเต้ก็ไปเห็นจั๋วอี้หังกับหลินกุเหนียงหยอกล้อกันก่อน แล้วฮ่องเต้ก็ประมาณดูออกอ่ะว่า ความจริงหลินกุเหนียงเป็นผู้หญิง ฮ่องเต้ก็เลยนึกอิจฉาสองคนนี้

แล้วก็มีอีกฉากหนึ่งตอนที่ฮ่องเต้ไม่สบายอ่ะ องครักษ์หลินก็เป็นหัวโจกนำทีมองครักษ์มาแอบส่องรู ดูว่าเส่เยี่ยกับฮ่องเต้ทำอะไรกัน กั่กๆ

ตอนเหล่านี้ ผู้กินกับเห็นว่ามันนอกเรื่องไปหน่อย ใจอยากให้เส่เยี่ยออกจากวังจะแย่อยู่แล้ว ไม่ใช่เพราะอะไร กลัวนางเอกจะหลงรักฮ่องเต้อ่ะดิ เพราะผู้กรรมกับหลงรักฮ่องเต้ จนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว (เหมือนน้องมล) แพ้ความใกล้ชิดอ่ะ เลยอยากรีบพานางเอกออกไปหาลุงชีเร็วๆ เดี๋ยวพล๊อตเรื่องเสียหมด แฮ่ๆๆ

ก๊าก . . บอกแล้วว่าสบายใจได้ ผกก ไม่ปล่อยโอกาสให้เส่เยี่ยกับฮ่องเต้อยู่ในภาวะเสี่ยงต่อเรทแน่ๆ

แหม่ . . เสียดายที่ตัดฉากองค์รักษ์หลินนำทีมส่องรู เชื่อว่าต้องฮาแน่ๆ

วันหยุดนี้อิ่มเอมจริงๆ หลากเรื่องหลากรส

ขอบคุณผู้กำกับแต๋มนะคะ ที่ส่งจานร้อนมาให้ได้เต็มอิ่มก่อนนอน พรุ่งนี้ลุยงานต่อแล้ว เย้ . .

ว้าววว 4 เรื่องสี่รส ครบทีมวันหยุดเลยค่ะ เป็นวันหยุดสามวันที่มีความสุขมากอีกแล้ว อยากให้มีวันหยุดยาวบ่อยๆจัง

ตะแรกว่าจะไปนอนแระ แต่แอบเข้ามาดู เผื่อแต๋มลงฟิคจริงๆ ก็เจ๊อะจริงๆด้วย เห็นว่าปั่นสดๆคั้นมากะมือ ขอบคุณมากๆนะคะ

รู้สึกว่าอาเส่จะรับบทโศกทั้ง 4 เรื่องเลยนะเนี่ย มีโศกมาก โศกน้อย เหนื่อยแทนโหยวสตูดิโอต้องหาภาพปลากรอบแบบบีบคั้นอารมณ์ แต่ก็เข้ากับบททุกเรื่องเลยค่ะ เก่งมั่กๆ

โหย...บทแม่นางหลินกับพี่จั๋วถูกตัดออกไปตั้งหลายตอนแหน่ะ ฮึกๆ แบบนี้ต้องเอาไว้ใส่เป็นตอนพิเศษ อย่างในดีวีดีไงจ๊ะผู้กินกับ พอเราดูเรื่องเต็มๆ จบแล้ว ตอนท้ายก็จะมีฉากที่ถูกตัดออกไปให้ชมด้วย ฮิๆ เสียดายอ่ะ คิดถึงพี่จั๋วมากมาย

แม้จะเชียร์ลุงชีแต่ตอนนี้รู้สึกสงสารฮ่องเต้นะเนี่ย สละตัวเองเพื่อบ้านเมือง ยอมแต่งตั้งฮองเฮา แล้วเส่เยี่ยยังไม่ยอมให้พบหน้าอีก แล้วเส่เยี่ยก็ใจเด็ด ยอมตัดไฟแต่ต้นลม แต่โชคดีที่ปมของหยกครึ่งเสี้ยวทำให้เส่เยี่ยอยู่ต่อ เพราะถ้าขืนออกจากวังไป ต้องคลาดกับลุงชีที่กำลังเดินทางมาเมืองหลวงแน่เลยค่ะ ตอนนี้ลุ้นว่าเมื่อไหร่สองคนจะได้พบกัน ลุ้นว่าเส่เยี่ยจะเห็นหน้าใครก่อนกัน ระหว่างแฝดน้องคังซื่อ หรือแฝดพี่เส้าเฟย อ้ายยย ตื่นเต้นๆๆ

ภาพปลากรอบขอติดเป็นพรุ่งนี้นะจ๊ะ ตอนนี้ไม่ไหวแระ มึนเจงๆ หลินกุสตูดิโอขอเลื่อนไปพรุ่งนี้ค่ะ โปรดติดตามคุณผู้ชม

หลินกุ >>> เส่เยี่ยเคยเห็นหน้าท่านลุงชีไปก่อนหน้านี้แล้วค่ะ ก็ตอนไปตลาดแล้วไปดูพัดที่ร้านไงคะ ที่เส่เยี่ยติดใจพัดอันนึง แต่โดนจอมยุทธ์หนุ่มหยิบตัดหน้าไป ตอนนั้นเส่เยี่ยก็แค่รู้สึกว่าเค้าสง่างาม แต่ไม่ได้ติดใจที่หน้าตา เพราะฉะนั้นเรื่องหน้าตาอันหล่อเหลาของฮ่องเต้ คงไม่มีผลกับเส่เยี่ย แต่ความใจดี มีเมตตา สุภาพ ขี้เล่นและเป็นกันเองเนี่ยซี่ เส่เยี่ยไม่หลงก็ให้รู้กันไป

ลืมบอกไป ว่าจอมยุทธ์หนุ่มคนนั้นก็คือท่านลุงชีนั่นแหล่ะ แต่ว่าตอนนั้นทั้งคู่ไม่รู้จักกัน แล้วเส่เยี่ยก็ไม่รู้ว่าเค้าคือลุงชีค่ะ

แอบสะอึกกับมุขมานอนเฝ้าเส่เยี่ยของแม่นางซูโหย่ว หากผกก. ไม่กีดกันแล้ว ไม่ทราบว่าแม่นางซูโหย่วจะอนุญาตให้ฮ่องเต้ได้กุ๊กกิ๊กกับนางเอกไหมคะเนี่ย

ก่อนไปนอน จัดรูป deleted scence ให้หลินกุตามคำขอค่ะ

คิวพี่จั๋วบ้างค่ะ

55 มี Deleted scene ด้วยแฮะ

ชอบมาค่ะ ผกก แต๋ม เอาอีก เอาอีก


ปล. ถ้า ผกก ไม่กีดกันน่ะเหรอ ก็ขึ้นอยู่กับว่าสุดท้าย ผกก จะให้เส่เยี่ยคู่กับใครค่ะ แฟนคลับถึงจะยกเส่เยี่ยให้หนุ่มคนนั้นได้ครอบครอง ไม่อยากให้แบบว่าเป็นของคนนึงแล้ว แต่สุดท้ายไปอยู่กับอีกคน ไม่เอาค่ะ ไม่ดี

ถูกต้องแล้วโย่ว เส่เยี่ยไม่หื่นเหมือนซ้อๆ บ้านจางหรอกค่ะ คงไม่ตกหลุมรักฮ่องเต้หรือว่าลุงชีเพราะว่าหน้าตาแน่ๆ แต่ถ้าได้เห็นแววตา ดวงตา เศร้าๆ ซึ้งๆ แบบนั้น ก็ไม่แน่เหมือนกันนะคะ

พี่จั๋วอีกติ๊ดค่ะ



ไปนอนจริงๆ แล้ว กู๊ดไนท์ทุกคน จุ๊บๆ (จื้อหลิน)

อ้าวโย่ยังไม่นอนอีกเหรอ เอ.. ถ้าอย่างนั้น ผกก. ยกเส่เยี่ยให้ฮ่องเต้เลยแล้วกัน แฟนๆ ลุงชีจะยอมไหมเนี่ย

ยังค่ะ มัววิ่งเข้าวิ่งออกตามฟิค ตามบล็อก ก็กะว่าทิ้งท้ายไง วันทำงานกะเก็บตัวหน่อย แบบว่าเพลียคงไม่มีแรงมาโม้ด้วย วันนี้เลยโซโล่ยาวเลย นี่ก็จะไปนอนแล้วค่ะ

ผกก แต๋ม ยกเส่เยี่ยให้ฮ่องเต้จริงอ้ะ แน่ใจนะว่าทำใจได้ ให้โอกาสคิดใหม่นะคะ เอ้า . . นับ 1-10

1 . . 2 . .

เอ่อออ... พรุ่งนี้ค่อยมาตอบละกันนะคะ ตอนนี้ง่วงแล้ว กลัวจะเลือกผิด คิดจนตัวตาย

เมื่อคืนอ่านฟิค วิ่งรอกตอบกระทู้ฟิคทำเอาปวดหัวจิ๊ดๆต้องคลานไปนอนเลยอ่ะ แพ้ o-yo ซะด้ายยย

เห็นภาพตอนคัดซีนของพี่จั๋วกับแม่นางหลินแล้ว น่ารักมากมาย ผู้กินกับเข้าใจหาภาพปลากรอบ พี่จั๋วหล่อน่ากินมากกกก หน้าตาเข้ากับอารมณ์ในบทเด๊ะเลยค่ะ จะกำชับแม่นางหลินอย่างดีว่า อย่าปล่อยพี่จั๋วคนนี้หลุดไปได้เด็ดขาด ต้องเก็บมาไว้เป็นของแม่นางหลินให้ได้ โฮะๆ

แล้วก็อะไรกันเนี๊ยะ ผู้กินกับแอบกระซิบกับ o-yo จ๋องคนว่าจะยกเส่เยี่ยให้คังซื่อเหรอ ไม่ยอมนะ ของแบบนี้ต้องขึ้นอยู่กับคนกลางเด้อ เส่เยี่ยไปตร่องตรองให้ดีว่าในหัวใจมีใครอยู่กันแน่ ไม่ใช่หลงไหลความสุขเพียงข้ามคืน หลงไหลในลมปาก การเอาใจเพียงข้ามวัน ต้องคิดให้มากๆ ว่าใครที่เคยผูกพัน ใครที่อยู่ใกล้แล้วอบอุ่น ปลอดภัย คิดๆๆนะจ๊ะเส่เยี่ย

ไม่ได้นะ ข้าน้อยขอยกมือค้านสุดเสียงเลย ผู้กินกับอย่ามัดมือชกยกเส่เยี่ยให้ฮ่องเต้นะ ไม่ยอมๆ สงสารท่านลุงชีค่ะ แต่ท่านลุงก็เป็นองค์ชายใหญ่นี่นา คงมีสิทธิ์ได้ครองบัลลังค์หากความจริงเปิดเผย นั่นเท่ากับว่าท่านลุงชีก็จะกลายเป็นฮ่องเต้ แบบนี้พอยอมรับได้ แต่คิดว่าพอท่านลุงจะได้เป็นฮ่องเต้จริงๆ ท่านลุงคงไม่ยินยอมและสละสิทธิ์ในการครองบัลลังก์ให้น้องชายได้ครองต่อไปเหมือนเดิม เพราะง้นท่านลุงก็ไม่ได้เป็นฮ่องเต้แล้ว งั้นไม่เอาค่ะ ยังไงก็ไม่ยอมเด็ดขาดเลย เส่เยี่ยต้องเป็นของท่านลุงชีท่านั้นคะ ฟันธง!!!

ได้ชม Deleted scene แล้ว ฮ่าๆ องครักษ์หลินนี่ น่าให้พี่จั๋วจับมาลงโทษด้วยการจุ๊บๆเสียจริงๆ ข้อหาที่ซนเกินไป

โห . . ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะยกเส่เยี่ยให้ฮ่องเต้ กองเชียร์ท่านลุงชีก็ออกมาร้องเรียนกันใหญ่ 55 งานเข้าแล้วแต๋ม

ไม่เป็นไรนะคะ ระหว่างที่ ผกก กำลังตัดสินใจ เดี๋ยวซูโหย่วจะดูแลเส่เยี่ยเอง และเพื่อความยุติธรรม ก็จะไม่ให้ใครมาแตะต้องเส่เยี่ยเป็นอันขาด หากเส่เยี่ยเหงา เดี๋ยวซูโหย่วจะกอดปลอบใจเอง

งั้นปล่อยไปตามกรรม (และอารมณ์ของผู้แต่งในตอนนั้น) ละกันนะคะว่าจะยกเส่เยี่ยให้ใคร

อ้าว . . งั้นก็งานเข้าเส่เยี่ยแล้วซี่

กองเชียร์อย่าแย่งกันมากนะคะ กลัวว่าเดี๋ยวแต๋มยกเส่เยี่ยให้ม้ามืดอย่างท่านปู่จิวแปะทงล่ะยุ่งเลย

ยกเส่เยี่ยให้ท่านลุงชีเถอะ แล้วยกฮ่องเต้ให้มลเยี่ยละกันคะ เส่เยี่ยไม่อยากเจอฮ่องเต้ แต่มลเยี่ยอยากเจอนี่นา แถมอยากอยู่ในอ้อมกอดฮ่องเต้ด้วย หุหุ

ตอนที่อ่านพี่จั๋วเรียกน้องหลินนะ มลก้อแหม...ทำไมพี่จั๋วเรียกซะเพราะเชียวหรือรู้แล้วว่าเป็นผู้หญิงปลอมตัวมา ที่แท้ตัวเองดันลืมพากษ์ด้วยเสียงผู้ชายนี่เอง พอคิดแล้วก้อได้อารมณ์อีกแบบเหมือนกันนะคะเนี่ยถ้าพี่จั๋วเรียกว่า น้องหลินจ๊ะ อย่างนี้น่ะคะ คงจะหวานน่าดู :)

ดีค่ะ ผู้กินกับต้องเป็นกลางค่ะ ห้ามลำเอียง ต้องแล้วแต่เส่เยี่ย และก็เสน่ห์ของแต่ละหนุ่มที่จะทำคะแนนเอาชนะใจเส่เยี่ยนะคะ

น้องมล ถ้าเสียงพี่จั๋วเรียก น้องหลินๆ อ๊ากกกก พี่คงเคลิ้มไปด้วยค่ะ แบบว่าเป็นโลมไปเลย ขอฉากเข้าหอเลยได้มั้ยอ่าผู้กินกับ กว่าจะจีบพี่จั๋วได้ ทรมานจัง หุหุ

ภาพปลากรอบทำคะแนนค่ะ

คังซื่อ



เส้าเฟย

โอ้ววว เส่เยี่ย ไหงยิ้มหวานกะจิวแป๊ะทงแบบนี้อ้า ชักจะยังไงๆซะแระ หนุ่มๆ กอดคอกันอกหักแย่เลยค่ะ

แต๋ม ตัวอักษรกลนกับ bg มองไม่ค่อยเห็นเลยค่ะ ยิ่งตาไม่ค่อยดีด้วยย

อันนี้เป็น deleted scene ที่แต๋มแต่งเอาไว้เป็นอีกทางเลือกหนึ่ง ตอนที่จะเปิดตัวให้ไทเฮาได้รู้จักกับเส่เยี่ย (แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนไปใช้อีกแผนหนึ่ง เพราะจะทำให้เนื้อเรื่องเดินเร็วขึ้นกว่า) ตอนแรกแพลนไว้ว่า ฮ่องเต้จะไม่ยอมเข้าพิธีอภิเษก ประจวบกับไทเฮาก็ล้มป่วยลง ทำให้ฮ่องเต้รู้สึกผิดว่าตนเองเป็นคนทำให้ไทเฮาป่วย หลังจากไทเฮาป่วยได้สักระยะ พระอาการก็แย่ลง ไม่ว่าจะหาแพทย์หลวงที่เก่งขนาดไหน ก็ไม่มีใครทราบว่าไทเฮาทรงเป็นอะไร ฮ่องเต้เอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับเส่เยี่ย นางอยากลองรักษาไทเฮาดู ฝ่ายฮ่องเต้ก็ลังเล เพราะไม่อยากให้ไทเฮารู้เรื่องของเส่เยี่ย จนในที่สุด ด้วยความเป็นห่วงมารดา ฮ่องเต้จึงตัดสินใจเล่าเรื่องของเส่เยี่ยให้ไทเฮาฟัง ก่อนที่จะพาหญิงสาวมารักษาอาการของไทเฮาจนหายดีค่ะ

ปล. ความจริงที่ไทเฮาป่วยแล้วไม่มีใครรักษาได้ เป็นเพราะว่าไทเฮาทรงโดนวางยาพิษประหลาดนะคะ เนื่องจากเส่เยี่ยเชี่ยวชาญเรื่องสมุนไพรหลากหลายชนิด นางจึงรู้ว่าเป็นอาการของพืชชนิดหนึ่งค่ะ และคนที่วางยาไทเฮาก็คืออ๋าวป้ายะนะคะ เพราะเขาโกรธที่ไทเฮาเสี้ยมสอนให้ฮ่องเต้แข็งข้อ เลยต้องการทำลายขวัญฮ่องเต้และคนในราชสำนัก เพื่อให้ฮ่องต้กลับมาเกรงใจเขาอีกครั้ง และอ๋าวเทียนเจียวจะได้ขึ้นเป็นฮองเฮาสะดวกด้วยค่ะ (ข้างล่างเป็นแค่ดราฟท์คร่าวๆ ยังไม่ได้เกลาเลยนะ อ่านแล้วจะรู้สึกแปลกๆ นิดนึง)

"เจ้าแน่ใจหรือว่าจะรักษาไทเฮาได้"
"หม่อมฉันไม่แน่ใจเพคะ"
"หากเจ้าไม่แน่ใจ เรายังไม่อยากให้เจ้าไปพบกับนาง"
"หม่อมฉันเป็นแค่หมอชาวบ้านธรรมดา ในเมื่อยังไม่เห็นอาการของคนไข้ จะให้รับปากได้อย่างไรว่ารักษาได้ ขอฝ่าบาททรงให้โอกาสหม่อมฉันดูก่อน หากพอมีหนทาง หม่อมฉันรับรองว่าจะช่วยไทเฮาอย่างเต็มที่แน่"
"ฝ่าบาททรงมีความจำเป็นหน่ะแม่นางเส่เยี่ย" องครักษ์เหอเห็นเส่เยี่ยรบเร้าฮ่องเต้ จึงรีบเข้ามาช่วยไกล่เกลี่ย
"เราขอคิดดูก่อน"

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

"เสด็จแม่ๆ ทรงเป็นอย่างไรบ้างพะย่ะค่ะ" ฮ่องเต้รีบวิ่งเข้ามาประคองมารดาที่กำลังอาเจียนอยู่บนเตียง
"ไม่ๆ แม่ไม่เป็นไร" ไทเฮาเอามือผลักอกฮ่องเต้เบาๆ เหมือนกับว่าไม่อยากให้เขารู้สึกเป็นห่วงมากไป
"สามวันมานี้ ไม่มีหมอหลวงคนไหนวินิจฉัยโรคของเสด็จแม่ได้เลย" ฮ่องเต้ทำหน้าเศร้า
"คนแก่แล้วก็แบบนี้ ต่อให้กินยาอายุวัฒนะสักร้อยเม็ด ก็ช่วยอะไรไม่ได้"
"เสด็จแม่!!!" คังซื่อได้ยินไทเฮาพูดแบบนี้ก็หน้าเศร้าเข้าไปอีก ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ เตียงของมารดา ทำให้นางกำนัลที่อยู่ใกล้ๆ ต้องพากันมอบราบกับพื้นไปด้วย
"ฝ่าบาททรงโตแล้วนะ จะมานั่งทำหน้าซึมเหมือนสมัยเด็กๆ ทำไมกัน" ไทเฮาตั้งใจพูดให้ติดตลก หากแต่ฮ่องเต้หนุ่มกับมีใบหน้าที่เศร้าลงไปอีก พร้อมกับนัยน์ตาทั้งสองข้างก็เริ่มคลอไปด้วยน้ำตา
"ความจริงหม่อมฉันรู้จักคนๆ หนึ่ง นางเชี่ยวชาญเรื่องสมุนไพรมาก อยากให้นางได้ลองตรวจอาการของเสด็จแม่ดู"
"งั้นหรือ งั้นเจ้าก็พาเขามาสิ"
"แต่ว่าหม่อมฉันมีเรื่องหนึ่งต้องบอกเสด็จแม่ก่อน..."
"เรื่องอะไรงั้นหรือ"
"ความจริง นางคือ หญิงสาวที่หม่อมฉันเคยเล่าให้เสด็จแม่ฟังเมื่อไม่นานมานี้" ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มเคยขอร้องกับไทเฮาว่าตนเองขอเลือกหญิงสาวที่จะมาเป็นฮองเฮาเอง
"ออ ที่แท้คนที่ฮ่องเต้ไปชอบ เป็นแพทย์หลวงอย่างนั้นหรือ" ไทถามถาม
"นางไม่ใช่แพทย์หรอกพะยะค่ะ นางแค่เชี่ยวชาญเกี่ยวกับสมุนไพรโบราณเท่านั้น"
"อืม หากเป็นเช่นนั้นแล้วทำไมไม่พานางมาหล่ะ"
"คือว่า นาง..." ชายหนุ่มลังเล เขาไม่แน่ใจว่าควรจะเล่าเรื่องเส่เยี่ยให้ไทเฮาฟังอย่างไรดี
"นาง...มีใบน้าที่คล้ายคลึงกับองค์หญิงปิงเยี่ยมากหน่ะพะยะค่ะ"
"ปิงเยี่ยงั้นหรือ" ไทเฮาได้ยินชื่อปิงเยี่ยก็ตกพระทัยมาก...

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

"เป็นไงบ้าง"
"ชีพจรนางสับสนมาก อีกทั้งธาตุทั้งห้าในร่างกายก็ไม่สมดุล โดยเฉพาะธาตุไฟ มีมากจนเกินไป ทำให้นางล้มป่วยลง ตอนนี้เพียงพวกท่านจัดยาให้นางตามที่ข้าสั่ง อาการของนางก็จะค่อยๆ ดีขึ้นเอง" เส่เยี่ยกล่าว
"นี่เจ้ารักษาไทเฮาได้งั้นหรือ" ฮ่องเต้ทำหน้าไม่อยากเชื่อ หญิงสาวพยักหน้า
"แต่หม่อมฉันมีเรื่องหนึ่งไม่แน่ใจ หากหม่อมฉันสืบพบความจริงแล้วจะบอกให้ฝ่าบาทรู้อีกที"
"เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน ตกลงเจ้ารักษาเสด็จแม่ได้หรือไม่กันแน่"
"ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือ รักษาอาการของไทเฮาให้ดีขึ้นก่อน เรื่องอื่นๆ หม่อมฉันจะอธิบายให้ทรงทราบภายหลังเพคะ"

(ความจริงเส่เยี่ย รู้ตั้งแต่ตอนนี้แล้วว่าไทเฮาทรงโดนวางยาพิษ แต่นางไม่อยากบอกให้ฮ่องเต้รู้ เพราะนางรู้ว่าเขาจะต้องโวยวายหาตัวคนร้ายอย่างแน่นอน นางจึงเก็บความลับอันนี้ไว้คนเดียว เพื่อที่จะแอบสืบอย่างลับๆ ว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้วางยาพิษองค์ไทเฮา)

โอ๊ะโอ . . มี deleted scene มาให้อ่านด้วย

ชอบจังค่ะ รู้สึกว่าเส่เยี่ยได้ใช้ความสามารถดี