ขึ้นชื่อของฝากของคุณแม่กุหลาบทีไร
ต้องนึกถึง โมจิ กับ ไดฟูกุ
ของฝากของเด็ดของนครสวรรค์
กลับมาทีไรต้องซื้อกลับไปกินเองเสมอๆ
ไม่ฝากใครทั้งนั้น
ขออร่อยอยู่คนเดียว
สมัยก่อนตอนที่ยังไม่มีไดฟูกุ
ขนมโมจิไส้ล้นมาก อัดเต็มแป้ง
ไม่ได้กรวงรูโบ๋แบบนี้หรอก
จำได้ว่าตอนเด็ก ไม่ชอบกินไส้โมจิ
เล็มกินแต่แป้งข้างนอกจนหมด
ก็ยังเหลือไส้เป็นกลุ่มเป็นก้อนเหมือนเดิม
แต่เวลามันก็ผ่านมานานนมเนล่ะ
การผลิตมันก็ต้องเปลี่ยนไปตามกาลเวลาด้วยเหมือน
แต่สิ่งที่ยังคงมีเหมือนเดิมก็คือความอร่อย
เวลาเดินทางกลับทีไร ต้องแวะซื้อทุกครั้งไป
ไปๆ มาๆ วันหยุดยาวก็หมดไป
กลับบ้านครั้งนี้ ได้กลับไปทำอะไร
ที่คิดเอาไว้แล้วได้ตั้งหลายอย่าง
กราบแม่ กินข้าวกับครอบครัว เช็คของเล่น เจอเพื่อนเก่า
ถือว่าทำได้อย่างที่ตั้งใจได้ทุกอย่าง
สบายใจมาก
แต่เดี๋ยวนะ
ห๊ะ!! พรุ่งนี้วันพุธ
วันไม่คุ้น แต่ความรู้สึกแสนคุ้นเคย
เอฟเฟคหลังหยุดยาวใช่ไหมเนี่ย
เอ๊าๆๆๆ
ขยันๆ ทำงาน เงินมา
มีตังค์ชนะเลิศ
(คนนี้รักที่สุด)
(ระหว่างกลับ บนทางด่วน)
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [