หลังจากไปวัดตักบาตรกันตอนเช้าแล้ว ก็ถือโอกาสเดินดูรอบๆวัด บรรยากาศร่มรื่น สงบ กว้างขวาง สมกับเป็นวัดป่าและเหมาะสำหรับการปฏิบัติธรรมอย่างยิ่ง

เดิมที วัดนี้เป็นป่าช้าเก่า แต่ได้พัฒนามาเป็นวัด พระทุกรูปที่จำวัด ล้วนแต่เป็นพระนักปฏิบัติ และนำสอนแก่คนทั่วไปที่สนใจใฝ่หาธรรมะ ไม่ว่าจะเป็นหมู่คณะ หรือรายๆไป ทั้งวัดมีเพียงพระ 5 รูป และแม่ชีอีก 1 แต่ไม่น่าเชื่อว่าวัดดูสะอาดงามตาเหลือเกิน ทั้งๆที่มีคนคอยดูแลปรนนิบัติพระเพียงคนเดียว  คงเป็นเพราะคนที่นี่ ร่วมแรงร่วมใจกันดูแล ให้เป็นศูนย์รวมจิตใจนั่นเอง

บริเวณโบสถ์

เจดีย์

ชั้นล่างเป็นลานเอนกประสงค์ และมีรูปหล่อของพระนักปฏิบัติหลายองค์ด้วยกัน

และมีไม้ศักดิ๋สิทธิ์ ซึ่งเชื่อกันว่า สามารถเสี่ยงทายได้...ซึ่งทีมเราคงไม่พลาดกันอยู่แล้วที่จะลองขอดู

ชั้นสอง เป็นพิพิธภันณฑ์ พระพุทธรูปปางต่างๆ และภาพพุทธประวัติของพระพุทธเจ้า ทางเข้าจะพบรูปหลวงปู่หลอด (ขณะที่เยี่ยมชม ทราบว่าหลวงปู่ฯ อาพาธพักรักษาอยู่ที่ กรุงเทพฯ)

เจดีย์ซึ่งภายในมีสามชั้น ชั้นบนสุดบรรจุพระบรมสารีริกธาตุและพระธาตุของหลวงปู่มั่น

บริเวณรอบๆ เจดีย์

เชื่อกันว่า...ถ้าเจอดอกเข็มหกแฉก เก้าดอก แล้วจะโชคดี ...อันนี้ น้องบอก (แค่ดอกเดียว ก็หายากจะแย่ละ)

จากนั้นก็มาให้อาหารปลากัน  แต่ละตัว ปากใหญ่กว่ามือเราอีก หล่นไปจะเหลือมั้ยนี่!

เสร็จภารกิจ ก็เดินทางกลับ ใช้เวลาอยู่ในวัด 3 ชั่วโมง ระหว่างเดินกลับลัดทุ่งนาเขียวชอุ่ม ก็แวะดูใบไม้ ใบหญ้าอย่างมีความสุข

และนี่...ดอกอัญชันสีขาว  ซึ่งปกติเราจะเคยเห็นแต่สีม่วง

ถึงบ้าน...แม่น้องแซวว่า นึกว่าบรรลุกันซะแล้ว  เห็นหายไปวัดกันซะนาน !