ไม่รู้ตอนนี้ จขบ. เป็นอะไร หรืออะไรเข้าสิง ขยันอัพบล็อกซะเหลือเกิน...คงประมาณหายไปนาน  มาอัพเสร็จ ก็จะหายยไปอีก  อิอิ

ช่วงหนีน้ำท่วมปี 54 ออกต่างจังหวัด ก็โทรถามข่าวคราวเพื่อนฝูง ครอบครัวว่า อยู่ดีมีสุขกันหรือไม่ ต่างคนก็ต่างอยู่คนละทิศละทางกัน แต่ที่เค้างงกันคือ ทำไมโทรมาแต่ละที เราอยู่ไม่ซ้ำที่  เอ้า..ดูกันว่าจะไปซักกี่น้ำ เอ๊ย กี่ที่

ทริปก่อนไปทำตัวน่าสงสารค้างที่อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวงแล้ว ตัดใจกลับเข้าเมืองก่อน ค่อยดูว่าจะพักที่ไหนต่อดี ช่วงนั่งทานอาหารที่ท่ารถทัวร์ คุยกับแม่ค้าและวินมอเตอร์ไซค์ เค้าเลยแนะนำที่พักเปิดใหม่ใกล้ๆ ว่าแล้วพี่วินก็ขับไปส่งไม่เอาเงินด้วย โหย..ขอบคุณๆ ค้า 

ที่พักแห่งนี้เปิดใหม่เห็นมีข้าราชการมาเปิดห้องเหมือนกัน แต่ก็นะ จำชื่อไม่ได้อีกแล้ว ห้องละ 600 บาทรวมอาหารเช้าและเน็ต พอเช็คอินเรียบร้อย ก็กระโดดเหมาวินมอเตอร์ไซค์ไปวัดพระพุทธชินราชทันที ราวๆ 60 บาท พอเข้าไปถึงในวัด ก็เอ..ทำไมคนน้อยจัง  นึกขึ้นได้ วันธรรมดานี่นา  เหะๆ  ว่าแล้วก็กราบนมัสการพระพุทธชินราช

บริเวณรอบๆ

นมัสการพระศรีศาสดา..อยู่ในวิหารด้านใต้ องค์นี้ก่ออิฐถือปูนขึ้นใหม่ องค์เดิมสร้างสมัยเดียวกับพระพุทธชินราช นำไปประดิษฐานที่ไหนซักแห่ง

ระเบียงคด เรียงรายไปด้วยพระพุทธรูป

ช่วงนั้นใกล้วันลอยกระทงพอดี ทางจังหวัดกำลังเตรียมงานกันอยู่

มองดูสายน้ำที่ให้ทั้งสวยงาม ณ ที่นี่ และกำลังนึกถึงมวลน้ำที่ กทม.

ได้เรียนรู้ว่า ทุกการเดินทาง ให้ประสบการณ์..เปิดใจพบคนใหม่..เปิดโลกทรรศน์..และได้พบเห็นไมตรีและน้ำใจจากคนแปลกหน้า  ..