๐ จากรังเรือนเยือนเก่าผู้เหย้าถิ่น

จึ่งโบยบินผินปีกหลบหลีกฝน

สู่เส้นทางบางเหลือเหนือลมบน

กับปลายขนระยับกระหยับมา

๐ ฤามาไกลรังนอนตอนบินจาก

ฤาฝั่งฟากพรากคู่สู่อีกป่า

โน่น! พยับฝนเทาตั้งเค้ามา

เถอะ! มาหลบหลังคาร่วมป่าเดียว

๐ ชั่วขณะโครมครืนแห่งฝืนฟ้า

เอ็งกับข้าฯมาแบ่งปันความโดดเดี่ยว

ทนจับเจ่าหนาวเหน็บมิเจ็บเดียว

ขณะเสี้ยวดอกฝนหล่นโปรยปราย

๐ อาจเพียงช่วงดวงฉ่ำระบำเสียง

เผยสำเนียงเพรียงเพราะเสนาะหมาย

เอ็งไซร้ตัวทั่วซีกทั้งปีกปลาย

ข้าฯสะบั้นกายยืนฝืนกัดฟัน

๐ คือความต่างหว่างเหมือนเพื่อนต่างถิ่น

จักโบยบินสู่ใดเล่าเหล่านักฝัน

กี่แรมรอนนอนร้างค้างวารวัน

กี่คอนคั่นกั้นฉากกับฟากคืน

๐ ก่อนโรยแสงแห่งวันจะพลันมิด

ก่อนอาทิตย์สุดท้ายที่ปลายฝืน

ก่อนดงดิบเปลี่ยวดำขย้ำกลืน

ต้องเร่งคืนฝืนย่างอย่างเดียวดาย

๐ สลัดกายปลายปีกกระผีกล้า

แล้วบอกลาเพื่อนเก่าเจ้าสหาย

จึ่งออกย่ำสู่หมายปลายเส้นทาง

Create Date : 21 กันยายน 2555
Last Update : 5 ตุลาคม 2555 23:17:12 น.		0 comments
Counter : 686 Pageviews.
Share Tweet