สหัสขันธ์

ไปสหัสขันธ์มาเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้ว หลาน ๆ อยากไปดูพิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ ออกจากขอนแก่นแต่เช้าผ่านเขื่อนลำปาวแต่ขับรถขึ้นสันเขื่อนไม่ได้ แต่เด็ก ๆ ก็ไม่วายอยากดูน้ำหน้าเขื่อน ก็เลยจอดรถปีนกันขึ้นไปดู บางคนเคยมาที่นี่มากกว่าหนึ่งครั้งแล้ว ก็ยังอยากจะปีนขึ้นไปดู ก็เลยรู้ว่าที่จริงไม่ได้อยากดูอะไรหรอก อยากปีนมากกว่า แล้วก็ไปต่อกันที่
พิพิธภัณฑ์สิรินธร ที่ ภูกุ้มข้าว เจ้าหน้าที่กำลังเตรียมการเปิดอย่างเป็นทางการ เป็นพิพิธภัณฑ์ที่อยู่ไกลแต่น่าสนใจและทันสมัย ทั้งตัวอาคาร การจัดวาง ข้อมูล โดยเฉพาะข้อมูลที่เยอะมาก ตั้งแต่เรื่องจักรวาล ภูมิศาสตร์ วิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตในยุคต่าง ๆ แต่ที่ชอบทีสุดเห็นจะเป็นบอร์ดอันแรกตรงทางเข้า มีแต่ตัวหนังสือ ใจความว่า

ผู้อยู่รอด
คือผู้ที่รู้จักปรับตัวเข้าหาสภาพแวดล้อม
ไม่ใช่ปรับสภาพแวดล้อมไปตามความต้องการที่ไม่สิ้นสุด
Survivors
Are those who can adjust themselves toward environment
Not those who adjust environment to suit their limitless desire.

แวะไปทานข้าวเที่ยงที่บ้านพักเรือนแพ ติดน้ำ เรารู้แค่ว่าตรงนี้ต้องเป็นส่วนหนึ่งส่วนไหนของฝั่งน้ำเหนือเขื่อนลำปาว มองไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือจะเห็นภูเขาอยู่สองลูก ภูทางซ้ายใหญ่และยาวกว่า เพื่อนบอกว่าเป็นภูสิงห์ ชื่อคุ้น ๆ มีใครเคยบอกเราแล้วก่อนหน้านี้ ที่นั่นมีวัด มีพระนอน แต่เราไม่ได้ไป ชาวสหัสขันธ์ หลาย ๆ ชุมชน คือ ชุมชนที่อยู่เหนือเขื่อนลำปาวเดิม หลังจากสร้างเขื่อนก็ต้องย้ายมาตั้งชุมชนใหม่ อำเภอก็เป็นอำเภอใหม่ชื่อเลยตั้งได้สวย แต่เพื่อนคนเดิมแย้งว่า ชื่ออำเภอในกาฬสินธุ์หลาย ๆ อำเภอสวยและไพเราะ อย่างเช่นอำเภอบ้านเกิดของเค้าก็คือ อำเภอ กมลาไสย ก็เถียงไม่ได้ เพราะเราก็รู้สึกว่าใช่ ก็ได้แต่ยิ้มให้กับความภาคภูมิใจของเจ้าบ้าน ขยับไปทางขวามือหน่อยนึงก็เป็นภูกุ้มข้าวที่เราเพิ่งจากมาเมื่อตะกี้นี่เอง ภูเล็ก ๆ รูปร่างคล้ายหมวกวางคว่ำอยู่ เห็นครั้งแรกเราก็รู้สึกว่าภูเขาที่นี่แปลก ไม่ได้อยู่ติด ๆ กันเป็นเทือกเขาอย่างที่เราเคยเห็น แต่ตั้งอยู่เดี่ยว ๆ เป็นเอกเทศ
มาที่นี่แล้วนึกถึงตอนอยู่ ม 5 กำลังเลือกคณะว่าจะเรียนอะไรกันดี จำไม่ได้ว่าใครเป็นคนต้นคิดชวนให้เลือกคณะโบราณคดี ศิลปากร รับน้อย แต่ดูเท่ห์ระเบิด แต่ท้ายที่สุดก็ไม่เห็นมีใครได้ไปเรียนสักคนทั้งตอน ม 5 และ ม 6 ไม่รู้ว่าสอบไม่ได้ หรือไม่ได้เลือก แต่เราจำได้ดีสำหรับคนที่ชวนให้เลือกสักคณะใดคณะหนึ่งที่ สงขลา แต่เราก็ไม่ได้เลือกและก็ไม่ได้อธิบายเหตุผลอะไร และที่หนักกว่านั้นเมื่อเวลาผ่านไปแล้วเราต้องไปไหนไกล ๆ และนาน ๆ ก็จากไปโดยไม่มีคำอธิบาย ซ้ำไปโดยไม่ได้ร่ำลา ถึงเวลากลับมาก็สายเกินกว่าที่จะกล่าวคำอธิบายใด ๆ .... เฮ้อ ไปออกเรื่องอะไรแล้วละนี่ .. จบเรื่องสหัสขันธ์ไว้แค่นี้ก่อน เดี๋ยวความฟุ้งซ่านไร้สาระจะทำให้เรื่องราวดี ๆ ของสถานที่ ๆ งดงามต้องผิดเพี้ยนไป

Create Date : 25 พฤศจิกายน 2551		2 comments
Last Update : 25 พฤศจิกายน 2551 23:45:44 น.
Counter : 681 Pageviews.
Share Tweet