|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
อย่างงี้ต้องลาออก
ไม่ใช่เราหรอกที่จะลาออกจากงาน วันนี้มีน้อง 2 คนในทีมลาออก เป็น ฟิลิปปินส์ 1 คน และ ไทย 1 คน คนนึงได้งานใหม่ที่คาดว่าจะทำให้ชีวิตสนุกสนานและผ่อนคลายกว่าเดิม อีกคนจะกลับประเทศตัวเองไปสานต่อธุรกิจครอบครัว เลยต้องรีบย้ายโปรเจคของทั้ง 2 คนไปให้ 8 คนที่เหลือ ทำเอาบ่นกันกระปอดกระแปดไปหมดทั้งไทยทั้งเทศ พวกพี่ ๆ ก็ไม่ค่อยบ่นมากเพราะเคยเจอสถานการณ์กันมาก่อนแต่พวกน้อง ๆ นี่ไม่ค่อยยอมจะเข้าใจ จะว่าไปพวกน้องๆ พวกนี้ก็ใช่ว่าจะอายุห่างจากเราสักเท่าไหร่ แต่ไหงเราไม่ค่อยเข้าใจความคิดของเค้าสักกี่มากน้อย ตอนสัมภาษณ์รับเข้ามาดูเหมือนทุกคนกระหายที่จะทำงานที่ท้าทายสุด ๆ ยากสุด ๆ เกือบทั้งหมดอยากทำงาน Design ที่มาสมัครที่นี่ก็เพราะยังงี้ละครับ อีกอย่างตอนเรียน ป ตรี และ ป โท ก็เน้นสาย Microelectronics มาตลอด โปรเจคก็ทำ Wafer Fab.เอาอันนี้ไปโดปอันนั้น ปลูกผลึกโน่น นี่ นั่น เยอะแยะมากมาย ฟังดูดีมีหลักการ แต่พอรับเข้ามาทำงานจริง ๆ ก็ต้องเริ่มกันที่ศูนย์ใหม่ทุกคนยิ่ง ฟิลิปปินส์ นี่ยิ่งแล้วใหญ่เพราะเค้ารู้ไปหมดทุกเรื่อง จึงเป็นการยากสำหรับเราที่จะคัดเอาคนที่รู้จริง ๆ แต่ก็ไม่ว่ากันเพราะทุกคนค่อนข้างจะเรียนรู้เร็วแต่ปํญหามันอยู่ที่พอทำกันไปได้สักปีสองปีทีมกำลังเข้ารูปเข้ารอย และ แน่น ใครให้ทำอะไรก็ทำได้ ก็จะเริ่มมีคนที่ความคิดเปลี่ยน ไม่อยากทำงานอะไรที่มันยุ่งยาก จุกจิกอย่างนี้ ไม่อยากอยู่ในสภาวะที่ต้องคิดอยู่ตลอดเวลา อยากทำงาน Routine ที่ชีวิตมันน่าจะผ่อนคลายกว่านี้ รึบางคนก็อยากได้เงินเดือนมากกว่านี้ ที่ทำอยู่ทุกวันนี่รู้สึกว่าค่าจ้างมันไม่คุ้มกับความพยายามที่เค้าใส่ลงไป หรือบ้างก็ไม่อยากจะดั้นด้นมาทำงานไกลปืนเที่ยงขนาดนี้เข้าไปทำในกรุงเทพหรือปทุมธานี ดูมันจะศิวิไลซ์ กว่า ก็ว่ากันไปตามแต่ที่ใครจะคิด แต่ก็มีแต่อีกอย่างคือ เหตุผลในการลาออกของแต่ละคนส่วนใหญ่ไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริงและไม่ได้มีเหตุผลเดียว พอคิดมาถึงตรงนี้เราก็อับจนปัญญาที่จะหาสาเหตุและวิธีที่จะให้คนเก่ง ๆ อยู่กับเรานาน ๆ ก็ได้แต่รับมาและปล่อยไปตามจังหวะ และก็ได้แต่หวังว่าไอ้คนที่จะออกเป็นคนที่เราอยากให้ออกอยู่แล้วและคนทีไม่ยอมออกคือคนที่เราอยากให้อยู่ทำงานด้วยจริง ๆ แต่ในความเป็นจริงเหตุการณ์มักกลับตาลปัตรอยู่เสมอ ๆ .
October 1006 Ray-aries
Create Date : 10 ตุลาคม 2549 |
|
1 comments |
Last Update : 10 ตุลาคม 2549 22:43:20 น. |
Counter : 465 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ตราบใดตะวันนั้นคง ขึ้นลงซื่อตรงเวลา ลมพริ้วพรมพัดมาเหมือนที่เคยเป็นมาทุกวัน พวกเราจะเดินก้าวไป ด้วยใจพร้อมเพรียงเคียงกัน ทุกข์ ร้อน มิเคยหวั่นหากเรามีกันอุ่นใจ
|
|
|
|
|
|
|
|
แล้วก็ ไปนอน ....