BlogGang.com : : ravio : ชีวิตชายแดนปาดังเบซาร์-กระปุกออมสิน

ชีวิตชายแดนปาดังเบซาร์-กระปุกออมสิน

ชีวิตชายแดนปาดังเบซาร์-กระปุกออมสิน

เคยตั้งคำถามและสงสัยว่า
ทำไมการขายหมูขายไก่ของชาวบ้าน
จึงมักจะพูดว่า เป็นการทุบกระปุกออมสิน
เหล้าขาว ได้ให้คำตอบว่า

จริง ๆ แล้วการเลี้ยงดูไก่บ้านหรือหมูบ้าน
กว่าจะได้ขายจริง ๆ ก็หลายเดือนเช่นกัน
คิดค่าใช้จ่าย ค่าเวลา ค่าเลี้ยงดูสัตว์เหล่านี้
ค่าเสี่ยงภัยว่า จะตายก่อนกำหนดหรือถูกลักขโมยก่อนกำหนด
ก็ยังไง ๆ ก็แทบจะไม่คุ้มเท่าไรนัก
แต่พอชาวบ้านได้ขายหมูขายไก่ออกไป
ก็จะได้เงินก้อนส่วนหนึ่งซึ่งมากกว่ารอให้มีการสะสม
จำนวนมากน้อยก็ไม่ใช่สำคัญมากนัก
เพราะส่วนมากชาวบ้านก็ไม่ค่อยมีเงินเก็บเงินออมเท่าไรอยู่แล้ว

เหล้าขาวเล่าว่าในการขายหมูบ้านออกไป
ก็มีการโกงกันในเรื่องน้ำหนักระหว่างคนขายกับคนรับซื้อหมูเป็น
คนขายพอจะขายหมู ถ้าทราบวันล่วงหน้า
ก็จะเริ่มขุนหมูให้มีน้ำหนักเพิ่มขึ้นกว่าปกติ
ให้อาหารอย่างดีหรืออาหารเพิ่มน้ำหนัก เช่น พวกรำละเอียด ข้าวปลายหักต้ม
ก็สามารถเพิ่มน้ำหนักได้ส่วนหนึ่งจริง ๆ แล้วก็ไม่มากนัก
เพราะถ้าหมูมีอายุมากแล้ว ยังไงอัตราแลกเนื้อก็ต่ำอยู่ดี
(อาหารที่หมูกินเข้าไป แล้วแปลงออกมาเป็นน้ำหนักหมู)
แต่ถ้าทราบล่วงหน้าวันสองวัน ก็จะให้หมูกินดีอยู่ดีกินตลอด
ในช่วงก่อนหน้าคนรับซื้อหมูเป็นมาจับหมูไปขาย
แต่จะเพิ่มน้ำหนักได้อีกส่วนก็คือ การอาบน้ำให้หมู
เพราะน้ำที่ไปเก็บตามตัว ตามขนหมู
ก็จะทำให้หมูมีลำตัวชุ่มชื้นก็สามารถเพิ่มน้ำหนักได้ส่วนเช่นกัน

คนรับซื้อหมูเป็นก็จะมีวิธีการลวดลายคือ
บอกว่าจะมาตอนเช้า ๆ เพื่อรีบพาหมูไปส่งโรงเชือด
ก็จะมาตอนสาย ๆ ของวันนั้น
เพราะรอให้หมูย่อยอาหารและขับถ่ายก่อนให้เสร็จก่อนจับหมู
หรือรอให้หมูเริ่มตัวแห้งแล้วในช่วงบ่ายที่อากาศค่อนข้างร้อน
แต่ถ้านัดตอนเย็น
ก็มักจะมาแต่หัวรุ่ง ซึ่งเป็นช่วงคนเลี้ยงหมูมักจะขุนหมูไม่ทัน
หรืออาบน้ำให้หมูได้ไม่ทัน เพราะไม่กล้าอาบน้ำให้หมูต่อหน้าคนรับซื้อ
ทำให้น้ำหนักหมูจะเพิ่มได้ไม่มากนักในช่วงนี้

พอมาถึงก็มักจะติโน่นตินี่ ในตัวหมูที่จะซื้อ
เช่น ไม่สมบูรณ์ กินข้าวมาก่อน อาบน้ำมาก่อน
ขอหักค่าน้ำหนักที่กินข้าวอาบน้ำก่อน
ขอค่าตาชั่งบ้าง ค่าเด็กจับหมูขึ้นรถบ้าง
หมูราคาถูกบ้างในตอนนี้
หมูน่าจะพิการ เป็นโรคบ้าง เสี่ยงเวลาชำแหละเนื้อบ้าง
มันหมูมากไปบ้าง ชำแหละแล้วจะได้เนื้อน้อยกว่าที่คาดไว้
หาคนเข้าหุ้นซื้อหมูยากบ้าง
(ตามชนบท หลาย ๆ ครัวเรือนมักจะเข้าหุ้นกันซื้อหมูหนึ่งตัวมาฆ่า
แล้วมาตกลงแบ่งกันว่า ใครชอบส่วนไหนมาก ส่วนไหนน้อย
แล้วมาหารเฉลี่ยราคาหมูกัน เพื่อซื้อร่วมกันจะถูกกว่าซื้อตามใจชอบในตลาด)
สุดท้ายก็ จ่ายเงินในราคาที่คนซื้อหมูคิดว่าไปทำได้กำไรมากกว่าชาวบ้าน
ขณะเดียวกันชาวบ้านก็พอใจในราคานั้น
เพราะถือว่าได้ทุบกระปุกออมสิน
มีเงินใช้เป็นก้อนแล้วส่วนหนึ่ง

Create Date : 02 มิถุนายน 2552

Last Update : 5 สิงหาคม 2552 0:18:07 น.

5 comments

Counter : 1337 Pageviews.