Bloggang.com : Raven_kate : ความหวัง

ความหวัง

เรื่องบางเรื่อง...
ยากเกินจะคาดเดา
ยากเกินจะหวังไว้
ยากเกินจะทำให้เป็นจริง
ยาก เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย

ในเมื่อหลายๆคนก็คว้ามันมาได้
แต่ทำไมสำหรับฉัน มันช่างยากยิ่งนัก
การตะกุยตะกายไปจากสิ่งที่เราเผชิญอยู่
การเดินไปยังสิ่งที่เรามุ่งมั่น
เป็นเรื่องยาก หรือว่า...
เรายังทำมันไม่เต็มที่

เต็มที่ที่ว่า แค่ไหนที่เรียกว่าเต็มที่
แค่ไหนจะเรียกว่าพยายามแล้ว
เท่าไหร่ ถึงจะออกมาดี
มันต้องแค่ไหนหรือ ?

สิ่งที่หวังไว้
มักให้ผลสองอย่าง
"สมหวัง - ผิดหวัง"

หากผู้คนไม่ประสงค์จะพบความเจ็บปวด
ก็อย่าได้คาดหวัง
ฉันรู้สึกอย่างนั้น
ฉันหวังจะพบกับความสมหวัง
แต่ฉันกลับไม่แข็งแรงพอ ที่จะพบกับความผิดหวัง

แต่ --- หากเราต้องอยู่อย่างไร้ความหวัง
ชีวิตจะเรียกว่าชีวิตได้อย่างไร
เพราะสิ่งนี้มิใช่หรือ ที่หล่อเลี้ยงชีวิตคนเรา
อย่างน้อยคือ ฉัน ที่เชื่อเช่นนั้น

ณ วันนี้ความหวังฉันริบหรี่
ปลายทางของฉันดูยาวไกลออกไปทุกที
ด้วยเพราะ -
หลากหลายเรื่องราวที่มักมาบั่นทอน
ฉัน - ทรุดลงเพราะเจอปัญหามากมายที่ยากจะรับมือ หรือว่า...
ฉัน - อ่อนแอ ที่เรื่องแค่นี้ก็รับไม่ไหวเสียแล้ว ด้วยว่าหนทางข้างหน้าย่อมต้องเจอเรื่องราวมากกว่านี้

ผู้คนมากกว่า 1 พร่ำบอกฉันแกร่ง
ฉันเพียงหนึ่งเดียว ที่บอกตัวเอง
ทำไมฉันอ่อนแออย่างนี้ ?
ทำไมฉันอ่อนแอได้ถึงเพียงนี้ ?
และทำไม ฉันถึงยืนอยู่ตรงนี้ ?
--- เพียงคนเดียว.

การยืนบนปากเหวคนเดียวเพียงลำพังพร้อมบาดแผลมากมาย โดยที่ยังมีลมหายใจเพียงรวยริน
เราจะเรียกว่า แกร่ง หรือ อ่อนแอ
ผู้คนที่เป็นโรคร้าย แต่ก็อยู่ได้ด้วยความหวัง
เราจะเรียกว่า แกร่ง หรือ อ่อนแอ
ผู้คนที่ร้องไห้ด้วยความเสียใจ แต่ก็หยุดร้องในที่สุด
เราจะเรียกว่า แกร่ง หรือ อ่อนแอ

ไม่ว่าจะอย่างไร สิ่งที่จะนำพาใครต่อใครออกมาจากสภาพการณ์นั้นๆ
ฉันว่ามันคือ ความหวัง
หวังว่าจะเดินออกมาปากเหวได้อย่างปลอดภัย
หวังว่าจะหายจากโรคร้าย
หวังว่าจะได้หัวเราะหลังจากที่ร้องไห้

ฉันเองก็เช่นกัน
ทุกวันนี้ฉันอยู่ได้ด้วยความหวัง
แม้ว่า ความหวังฉันมันจะริบหรี่
แต่ มันก็ยังมี
ใช่ --- ฉันยังมีความหวัง

ฉันยังมีมันอยู่จริงๆ.

Create Date : 05 มีนาคม 2551

Last Update : 5 มีนาคม 2551 1:46:11 น.

0 comments

Counter : 1742 Pageviews.