Not a matured person yet.

ฉันพบว่า ตัวฉันเอง ล้มเหลวกับการระงับความโกรธอยู่บ่อยครั้ง
ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่
บ่อยครั้ง ฉันเกือบจะควบคุมมันได้แล้ว แต่... ในที่สุด ฉันก็ล้มเหลว
ความโมโหแปรเปลี่ยนเป็น "ความรู้สึกดีดีที่ถูกบั่นทอน"
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนผู้คนก็มักจะลืมเลือน --- แต่ฉันมักจำได้ดี !

มีคนเคยชี้ให้ฉันดูใครบางคน แล้วบอกว่าคนคนนั้น ช่างเหมือนฉันเสียเหลือเกิน
คนคนนั้น --- วุฒิภาวะยังมีน้อยกว่าวัยที่เข้าไกล้เบญจเพศ ความเป็นเด็กยังมีอยู่มาก
นั่นคือสิ่งที่ทั้งฉันและผู้ชี้ชวนต่างคิดเหมือนกัน เข้าใจตรงกัน โดยสื่อสารผ่านความงียบ.
ฉันเป็นอย่างนั้นหรือนี่
ฉันเป็นคนแบบนั้นจริงๆหรือ ???
ฉันย้อนมองดูตัวเอง.

ฉันเคยอ่าน forward mail อยู่เรื่องหนึ่ง
"เราจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น เมื่อเราย้อนมองดูช่วงเวลาที่ผ่านมา"
เราจะเดินไปข้างหน้า เมื่อเรามองไปถึงอนาคต"
ทำให้ฉันคิดได้ว่า...
"เราจะเข้าใจตัวเองมากขึ้น เมื่อเราย้อนมองดูตัวเอง (มากกว่าจะดูแต่คนอื่น)"
ฉันไม่รู้ว่ามันถูกต้องหรือเปล่า แต่มันน่าจะมีความเป็นจริงอยู่บ้าง
แต่ไม่น้อยเลยที่มักมีคนบอกฉัน --- ออกมาจากการมองตัวเอง แล้วมองคนอื่นเสียบ้าง !

ฉัน ในวันนี้ หลังจากมองคนอื่นแล้วย้อนมองดูตัวเอง
ก็มีส่วนจริงปะปนอยู่ ฉันยังโตไม่พอ ไม่สมกับวัยที่ควรจะมี
ฉันยังมีพื้นที่ความเป็นเด็กอยู่เยอะอย่างไม่น่าเชื่อ

หลากหลายผู้คนรอบข้าง ... ฉันเห็นว่า

ผู้ใหญ่ บ้างมองด้วยความเอ็นดูในความเป็นเด็ก แต่บ้างก็ชิงชังในความเป็นคนก้าวร้าว --- ของฉัน
ผู้คนในวัยเท่ากัน บ้างมองด้วยความรักใคร่ฉันท์เพื่อน แต่บ้างก็มองประหนึ่งฉันเป็นคู่แข่ง
ผู้ที่อ่อนวัยกว่า บ้างมองด้วยความเคารพ แต่บ้างก็แฝงด้วยความไม่เกรงใจอยู่ในที

หลายสิ่งที่ฉันมองเห็น ฉันเรียกสิ่งนั้นว่าข้อบกพร่อง
โกรธ เสียใจ แน่ล่ะว่าฉันไม่ใช่คนจะแสดงออก
นั่นเพราะฉันกำลังควบคุมมันอยู่
บางคน รู้สึกดีที่ฉันไม่ได้ติติงอะไร
บางคน กลับรู้สึกแย่ เรียกร้องการด่าทอจากฉัน --- แต่ที่ฉันมีให้คือความเงียบ

ฉันเชื่อว่า คนเรามาจากต่างที่มา
ไม่มีความจำเป็นที่ฉันต้องมานั่งขัดเกลาใครต่อใคร
เปรียบเสมือนระหว่างทางที่เดิน เราเจอทางตัน เราเจออุปสรรค แต่...
จำเป็นไหมที่เราต้องวิ่งทะลุผ่านกำแพงนั้น
จำเป็นไหมที่เราต้องกำราบอุปสรรคนั้นให้ลงไปกองกับพื้น
ฉัน --- เลือกที่จะตอบว่าไม่ ไม่จำเป็น
ฉันเลือกที่จะมองไปถึงข้างหน้า แล้วหาทางไปถึงตรงนั้น มากกว่าจะมองแค่เรื่องที่อยู่ตรงนี้ ตรงหน้าฉันนี่
ฉันไม่ได้กำลังบอกว่า คิดไปจากนี้คือ ผิด !
แต่ --- ฉันพยายามจะมองอย่างนี้อยู่ต่างหาก
แน่นอนว่าบางทีฉันก็ทำไม่ได้

แต่... การทำตามที่ว่านี้ ฉันต้องโกหกคนอื่น
แต่แน่นอนว่าฉันซื่อสัตย์ต่อตัวเองเสมอ ฉันรู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไร
แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า
ฉันเก็บความรู้สึกมากเกินไป... หรือเปล่า

ฉันเชื่อว่าคนเราเมื่อโตขึ้น สิ่งที่ต่างไปจากเมื่อตอนยังเด็ก ก็คือ
ความสามารถในการควบคุมสถานการณ์ที่เรียกว่า อารมณ์ของตัวเองได้
เมื่อใดที่คุณควบคุมได้ดี คุณจะมองเห็นปัญหาและทางแก้ของปัญหานั้นๆ
แต่ฉันเอง แน่นอนว่าฉันควบคุมได้ในบางครั้ง
แต่การควบคุมที่ว่านั้น มักแลกด้วยความรู้สึกดีดีที่ถูกกัดกร่อนไป

บางทีอาจเป็นเพราะ ฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ
ที่พยายามจะยิ้มให้ได้ในทุกๆวัน

แม้ว่าในใจลึกๆแล้ว
อาจจะกำลังนับ 1 ถึง 100
หรืออาจจะกำลังเสียใจอยู่

ก็ได้ ---

Copy right @ //nongaudi.spaces.live.com/

Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2551		2 comments
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2551 22:47:18 น.
Counter : 274 Pageviews.
Share Tweet