Not a matured person yet.
ฉันพบว่า ตัวฉันเอง ล้มเหลวกับการระงับความโกรธอยู่บ่อยครั้ง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ บ่อยครั้ง ฉันเกือบจะควบคุมมันได้แล้ว แต่... ในที่สุด ฉันก็ล้มเหลว ความโมโหแปรเปลี่ยนเป็น "ความรู้สึกดีดีที่ถูกบั่นทอน" เวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนผู้คนก็มักจะลืมเลือน --- แต่ฉันมักจำได้ดี ! มีคนเคยชี้ให้ฉันดูใครบางคน แล้วบอกว่าคนคนนั้น ช่างเหมือนฉันเสียเหลือเกิน คนคนนั้น --- วุฒิภาวะยังมีน้อยกว่าวัยที่เข้าไกล้เบญจเพศ ความเป็นเด็กยังมีอยู่มาก นั่นคือสิ่งที่ทั้งฉันและผู้ชี้ชวนต่างคิดเหมือนกัน เข้าใจตรงกัน โดยสื่อสารผ่านความงียบ. ฉันเป็นอย่างนั้นหรือนี่ ฉันเป็นคนแบบนั้นจริงๆหรือ ??? ฉันย้อนมองดูตัวเอง. ฉันเคยอ่าน forward mail อยู่เรื่องหนึ่ง "เราจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น เมื่อเราย้อนมองดูช่วงเวลาที่ผ่านมา" เราจะเดินไปข้างหน้า เมื่อเรามองไปถึงอนาคต" ทำให้ฉันคิดได้ว่า... "เราจะเข้าใจตัวเองมากขึ้น เมื่อเราย้อนมองดูตัวเอง (มากกว่าจะดูแต่คนอื่น)" ฉันไม่รู้ว่ามันถูกต้องหรือเปล่า แต่มันน่าจะมีความเป็นจริงอยู่บ้าง แต่ไม่น้อยเลยที่มักมีคนบอกฉัน --- ออกมาจากการมองตัวเอง แล้วมองคนอื่นเสียบ้าง ! ฉัน ในวันนี้ หลังจากมองคนอื่นแล้วย้อนมองดูตัวเอง ก็มีส่วนจริงปะปนอยู่ ฉันยังโตไม่พอ ไม่สมกับวัยที่ควรจะมี ฉันยังมีพื้นที่ความเป็นเด็กอยู่เยอะอย่างไม่น่าเชื่อ หลากหลายผู้คนรอบข้าง ... ฉันเห็นว่า ผู้ใหญ่ บ้างมองด้วยความเอ็นดูในความเป็นเด็ก แต่บ้างก็ชิงชังในความเป็นคนก้าวร้าว --- ของฉัน ผู้คนในวัยเท่ากัน บ้างมองด้วยความรักใคร่ฉันท์เพื่อน แต่บ้างก็มองประหนึ่งฉันเป็นคู่แข่ง ผู้ที่อ่อนวัยกว่า บ้างมองด้วยความเคารพ แต่บ้างก็แฝงด้วยความไม่เกรงใจอยู่ในที หลายสิ่งที่ฉันมองเห็น ฉันเรียกสิ่งนั้นว่าข้อบกพร่อง โกรธ เสียใจ แน่ล่ะว่าฉันไม่ใช่คนจะแสดงออก นั่นเพราะฉันกำลังควบคุมมันอยู่ บางคน รู้สึกดีที่ฉันไม่ได้ติติงอะไร บางคน กลับรู้สึกแย่ เรียกร้องการด่าทอจากฉัน --- แต่ที่ฉันมีให้คือความเงียบ ฉันเชื่อว่า คนเรามาจากต่างที่มา ไม่มีความจำเป็นที่ฉันต้องมานั่งขัดเกลาใครต่อใคร เปรียบเสมือนระหว่างทางที่เดิน เราเจอทางตัน เราเจออุปสรรค แต่... จำเป็นไหมที่เราต้องวิ่งทะลุผ่านกำแพงนั้น จำเป็นไหมที่เราต้องกำราบอุปสรรคนั้นให้ลงไปกองกับพื้น ฉัน --- เลือกที่จะตอบว่าไม่ ไม่จำเป็น ฉันเลือกที่จะมองไปถึงข้างหน้า แล้วหาทางไปถึงตรงนั้น มากกว่าจะมองแค่เรื่องที่อยู่ตรงนี้ ตรงหน้าฉันนี่ ฉันไม่ได้กำลังบอกว่า คิดไปจากนี้คือ ผิด ! แต่ --- ฉันพยายามจะมองอย่างนี้อยู่ต่างหาก แน่นอนว่าบางทีฉันก็ทำไม่ได้ แต่... การทำตามที่ว่านี้ ฉันต้องโกหกคนอื่น แต่แน่นอนว่าฉันซื่อสัตย์ต่อตัวเองเสมอ ฉันรู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไร แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า ฉันเก็บความรู้สึกมากเกินไป... หรือเปล่า ฉันเชื่อว่าคนเราเมื่อโตขึ้น สิ่งที่ต่างไปจากเมื่อตอนยังเด็ก ก็คือ ความสามารถในการควบคุมสถานการณ์ที่เรียกว่า อารมณ์ของตัวเองได้ เมื่อใดที่คุณควบคุมได้ดี คุณจะมองเห็นปัญหาและทางแก้ของปัญหานั้นๆ แต่ฉันเอง แน่นอนว่าฉันควบคุมได้ในบางครั้ง แต่การควบคุมที่ว่านั้น มักแลกด้วยความรู้สึกดีดีที่ถูกกัดกร่อนไป บางทีอาจเป็นเพราะ ฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ที่พยายามจะยิ้มให้ได้ในทุกๆวัน แม้ว่าในใจลึกๆแล้ว อาจจะกำลังนับ 1 ถึง 100 หรืออาจจะกำลังเสียใจอยู่ ก็ได้ ---
Copy right @ //nongaudi.spaces.live.com/
Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2551 |
|
2 comments |
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2551 22:47:18 น. |
Counter : 276 Pageviews. |
|
|
|
ผมว่าเราอยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า
มานั่งจมกับอดีต หรือฝันถึงอนาคตครับ
ส่วนการคุมอารมณ์ คงต้องฝึกครับ
ผมก็ยังคุมไม่ค่อยอยู่เหมือนกันครับ ~: (
... บุญรักษาครับ : )