ตลอดเดือนพฤษภาคม 2558 ที่ผ่านมาต้องยอมรับว่า กระแสที่ฮ็อตที่สุดร้อนที่สุดในโซเชียลมีเดียหนีไม่พ้นการสร้างกระแสโจมตีธุรกิจเครือซีพีของธนินทร์  เจียรวนนท์  ในกลุ่มร้านสะดวกซื้อหรือคอนวิเนียนสโตร์ ต่อต้านการซื้อสินค้าในร้านเซเว่นอีเลฟเว่น  โดยมองว่า ร้านดังกล่าวทำธุรกิจผูกขาดและส่งผลกระทบรายเล็กรายย่อยอยู่ไม่ได้ต้องล้มหายตายจากกันไปโดยที่ฝ่ายที่ได้รับการต่อต้านถูกสื่อทั้งกระแสหลักและพลังเงียบของชาวโซเชียลฯต่างจับจ้องมองดูท่าทีความเคลื่อนไหวว่าบริษัทยักษ์ใหญ่จะรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไร

                ถ้าใครติดตามกระแสนี้ในโลกโซเชียลฯจะเห็นได้เลยว่าฝ่ายหนึ่งที่เป็นฝ่ายต่อต้านกระหน่ำโจมตีอย่างรุนแรงที่รับรู้และสัมผัสได้ถึง Emotionalของผู้โพสต์ข้อความและเริ่มลดระดับลงอย่างมีนัยยะสำคัญแต่ก็ยังมีให้เห็นเป็น Viral Effect อย่างต่อเนื่องขณะฝ่ายถูกโจมตี รวมพลังเงียบไม่ตอบกลับด้วยวิถีเดียวกัน สร้างความสงสัยกับชาวโซเซียลฯพอสมควรว่าเอ๊ะ ! หรือมันคือ กลยุทธ์ของการดับไฟในโลกโซเชียลฯที่โหมกระพืออย่างรุนแรง ?

แม้กระทั่งล่าสุด ธนินทร์ เจียรวนนท์ ที่ก่อนหน้านี้ได้เรียกประชุมผู้บริหารด่วนกลางเดือนจากเดิมประชุมทุกต้นเดือนจากนั้นเราได้เห็นคำแรกที่หลุดออกมาจากปาก ธนินทร์ จากในที่ประชุมผ่านสื่อกระแสหลักราวกับบุรุษไร้อารมณ์เข้าถึงแล้วซึ่งทุกอย่างตามหลักธรรม ไม่ปรากฎของอาการโกรธเกรี้ยวต่อทุกข้อกล่าวหาที่ถาโถมเข้าใส่  

“....ต้องขอบคุณที่ช่วยเป็นกระจกส่องเราต้องเปิดใจกว้างรับฟังเสียงสะท้อนจากสังคม ต้องยอมรับว่าไม่มีใครทำอะไรถูกต้อง100 เปอร์เซ็นต์....เราต้องกลับมาทบทวนตัวเองในหลาย ๆ เรื่องที่คิดว่าเราทำดีแล้ว แต่อาจจะยังไม่ดีพอและมีหลายเรื่องที่เราทำดี สังคมยังไม่รู้ ที่สำคัญต้องชี้แจงความจริงเท่านั้นเพราะสิ่งที่เครือเจริญโภคภัณฑ์ยึดมั่น และทำมาตลอด คือ ปณิธาน 3 ประโยชน์ หมายถึงประเทศชาติ และประชาชนต้องได้ประโยชน์ก่อนเสมอ ขณะที่ผลประโยชน์ของบริษัทจะเป็นลำดับสุดท้าย"

                นอกจากนี้คำพูดหนึ่งที่เราได้ยินจากปากธนินทร์ ผ่านสื่อบ่อย ๆ ว่า "อาศัยบนผืนแผ่นดินไทยทำมาหากินบนแผ่นดินไทย ต้องสำนึกบุญคุณ ตอบแทนแผ่นดินไทย" ซึ่งคำพูดนี้ รวีตะวันมองว่า เป็นคำพูดที่เราสามารถนำมาเป็นคำสอนให้กับลูกหลานในรุ่นต่อๆ ไปได้อย่างดีถ้าเราใส่ใจและเห็นคุณค่าของความหมายนี้เพราะไม่ว่าใคร หรือ"นักธุรกิจ" คนไหนก็ตามที่คิดร่ำรวยจากการกินหัวคิวจากกำไรของคนอื่นโดยไม่คิดทำมาหากินด้วยตัวเองแล้วละก็สุดท้ายพอถูกสังคมชำแหละจนเหลือแต่กระดูกดำคนเหล่านี้ก็อยู่ได้ไม่นานบางคนก็เหมือนตายทั้งเป็น บางคนก็หน้าชื่นอกตรม ฯลฯซึ่งผู้เฒ่าผู้แก่เคยยกตัวอย่างหลายตัวอย่างมาสอนลูกหลานให้ก็เยอะแยะมากมาย

                ก็ต้องยกย่องในความมีน้ำใจนักกีฬาและ สปิริท ของ ธนินทร์ เจียรวนนท์ ที่ไม่แสดงตัวอย่างของการตอบโต้กลับไปยังฝ่ายต่อต้านโดยใช้พื้นที่ในสังคมออนไลน์แปลงเป็นสนามรบและทำให้พื้นที่ไร้พรมแดนแห่งนี้ดูแย่ลงไปอีก.