กลัว!!...ใช่...มันคือ “ความกลัว”กลัวที่จะต้องเผชิญกับ “ความตาย”ทั้งที่ทุกคนในโลกใบนี้ไม่มีใครสามารถหลีกหนีพ้นความตายได้สักคน!!

แต่ทุกคน...ก็กลัวที่จะเจอกลัวที่จะเผชิญกับภาวะใกล้ตาย...กันทั้งสิ้น!!

เรามาคิดกันแบบ“คนหัวคิดทันสมัย” และอยู่ในโลกใบนี้ด้วยความสุขกายสบายกันดีไหม...เริ่มจาก“ตัวแทน” ซึ่งท่านต้องทำความเข้าใจกับคำว่า “ความตาย”ให้ลึกซึ้งกว่าที่จะหมายถึงแค่ได้ “สินไหมทดแทน” ของคนในครอบครัวหรือเครือญาติของผู้เอาประกันชีวิตกันแล้ว

ด้วย“ความตาย” แท้ที่จริงแล้ว...เป็นเรื่องใน “อนาคต”ที่เป็นความจริงไม่ใช่ความฝันและเป็นสิ่งที่ “ใกล้ตัว” เราทุกคนเพียงแต่จะเกิดขึ้น “เมื่อใด..เวลาใด” เท่านั้น

คำถามจึงมีอยู่ว่า...เมื่อเป็นความแน่นอนที่เราต้องตาย...ทำไมเราไม่เตรียมตัวตายให้ดีล่ะ!!

สิ่งแรก...ถ้าเรากลัวความตาย(จนขี้ขึ้นหัว)เอ่ยถึงไม่ได้...ได้ยินไม่ได้...ก็ลองปรับทัศนะความคิดใหม่...แล้วทำความเข้าใจกับ “ความจริง”ที่เราต้องเผชิญและหนีไม่พ้นนี้เสียแต่วันนี้

สิ่งสอง...ให้ลองเข้าใกล้ชิดกับ“ความตาย” ผ่านการเข้าไปสัมผัส “คนใกล้ตาย” มากขึ้น อย่างอาสาเป็น “คนข้างเตียง”คอยปฐมพยาบาลคนป่วยหนักใกล้ตายหรือแม้กระทั่งอยู่ปลอบประโลมด้วยสติสัมปชัญญะพูดคุยจนถึงนาทีสุดท้าย “คนใกล้ตาย”จนเขาจากโลกใบนี้ไป

เรื่องนี้เป็นเรื่องความสร้างความเคยชินของ“จิตใจ”ที่เราทุกคนควรรับรู้และปฏิบัติโดยมีท่านผู้รู้ให้คำแนะนำผ่านการเสวนางาน “เตรียมตัวแก่ เตรียมตัวก่อนตาย”ไว้ว่า...ผู้อยู่ใกล้ชิด “คนใกล้ตาย” ต้องปฏิบัติต่อ “คนใกล้ตาย”อย่างให้เขาสบายใจคลายกังวลทุกเรื่องราวที่เขาเป็นอยู่ ไม่ส่งเสียงดัง ไม่มาทะเลาะวิวาทกันข้างๆหูผู้ป่วยที่รอนาทีถอดสายออกซิเจน

“คนใกล้ตาย”แม้จะเหลือแค่ลมหายใจจากสายออกซิเจน...แต่ประสาทการรับรู้ยังรับรู้ได้ยินเหมือนเดิม...เพียงแต่เขาตอบสนองไม่ได้เท่านั้น...สิ่งเหล่านี้แค่เป็นตัวอย่างเล็กๆน้อยๆ ที่จะช่วยคลายกังวลให้ “คนใกล้ตาย” ไม่คิดมากไม่วิตกไม่กังวล

แล้ว“คนใกล้ตาย” จะค่อยๆ ผ่อนความรู้สึกคล้อยไปกับเพลงบรรเลงหรือเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้งของธรรมชาติ จนละร่างกายที่ไร้การตอบสนองนั้นไปโดยสงบ!!

ในเชิงปฏิบัติ...ผู้รู้ก็แนะนำไว้อีกว่า...สามารถกระทำได้ตั้งแต่ “ตัวเรา”ซึ่งยังมีชีวิตอยู่และยังไปไม่ถึงโอกาสที่เหมาะเวลาที่ใช่นั้นนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป...นั่นก็คือ“เตรียมตัว” เผชิญหน้ากับ “ความตาย”อย่างดีที่สุดเท่าที่ตัวเราจะกระทำได้

เริ่มวางแผนชีวิตให้อยู่อย่างมีความสุข...ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงอย่างโหดเหี้ยมของสังคมด้วยความรอบรู้...กินอยู่อย่างพอเพียงไม่เกินตัวให้เหลือเก็บ...เก็บไว้อย่างพอเพียงกับความเป็นอยู่ในวัยชรา(หากเราตายช้า) และยิ่งวันนี้เรารักษาสุขภาพมากเท่าใด...เราก็มีระยะห่างจาก “ความตาย”ยาวนานมากขึ้นเท่านั้น

แล้วก็ให้เข้าใจใหม่กับการตายช้า...ว่าแท้จริงแล้วมันคือ“นรก” มากกว่าสวรรค์

ถ้าหากเราไม่เตรียมตัวรับมือกับความตายที่ช้าลง...ก็จะยิ่งมองเห็นอนาคตที่กำลังนำเราเดินไปสู่ภาพการมีชีวิตในวัยชราที่ทุกข์ทรมานขณะใช้ชีวิตอยู่ในสังคมยุคอนาคตอย่างทุลักทุเลชัดขึ้นๆทุกขณะ จนบางครั้งอาจจะก่อให้เกิดความรู้สึกไม่อยาก “ตายช้า”ขึ้นทันทีทันใดได้

เมื่อวางแผนแล้วก็ต้องตามด้วยการลงมือทำ...พาตัวเองไปสู่สังคมที่“มีมลพิษ” น้อยที่สุด...ทั้งสิ่งแวดล้อม สังคม และคนรอบข้าง ข้อมูลใดๆที่รับฟังได้ยินแล้วเป็นพิษต่ออารมณ์...ก็ให้หนีห่างให้ไกลเริ่มเก็บออมจากส่วนที่เหลือจากการกินการอยู่อย่างพอเพียงอย่างเป็น “ระบบ”นับเสียแต่วันนี้

เพื่อนนักขายตัวแทน...ก็ต้องเรียนรู้เรื่อง“ระบบ” การจัดการเงินออมที่เหมาะสมและดีต่อการมีชีวิตอย่างยาวนานของ “ผู้เอาประกันชีวิต”เพื่อเป็นการตอบโจทย์ที่ยากให้กับ “ผู้มุ่งหวัง”ที่กำลังเตรียมตัวก่อนตายได้อย่างคลายกังวลที่สุด

หนทางวันนี้...การเดินเข้าสู่“ที่ปรึกษาการเงิน” จึงเป็นทางเลือกที่เหมาะตามโอกาสและเวลาที่ใช่ สำหรับ “ตัวแทน”ที่จะเข้าไปเป็นคนช่วยเหลือผู้ที่เริ่มเข้าใจและเริ่มเตรียมตัวก่อนตายซึ่งบอกไม่ได้ว่า...คนกลุ่มนี้มี “กำลังซื้อ” เพื่ออนาคตตัวเองสูงเพียงใด...

เพราะมันเทียบเป็นมูลค่าชีวิตหลังความตายไม่ได้...แต่มันกลับเทียบเป็นมูลค่าการมีชีวิตอยู่ก่อนตายให้เห็นๆกันจะจะด้วยความกลัว...ได้เป็นไหนๆ ด้วยประการฉะนี้!!

Cr.นสพ.เส้นทางนักขาย 

Create Date : 03 มีนาคม 2557
Last Update : 3 มีนาคม 2557 12:42:08 น.		0 comments
Counter : 1381 Pageviews.
Share Tweet