เราเลือกมาฝึกที่โรงเรียนกีฬาทางอากาศและการบินเขาหว้าเอน...จังหวัดปราจีนบุรี...ซึ่งก็บอกได้เลยว่าคิดถูกมาก...เพราะคนที่รับสอนจากที่อื่นก็มักพาลูกศิษย์มาฝึกบินที่นี่อยู่ดี...แถมยังเคยเจออาจารย์ฝึกไร้มารยาทที่นอกจากจะมาขอใช้สถานที่แล้ว...ยังจะมาแกล้งเราที่ไม่ได้ฝึกกับเค้า...โดยมีการมาบอกทิศทางลมให้มั่วๆในแบบที่เรียกว่า...ลงมาจากที่สูงแล้วล้มเลยที่เดียว...(โกรธมากเพราะเราเป็นคนรู้เทคนิคการลง...ต้องแต่ฝึกมายังไม่เคยล้มหรือเสียท่ามาก่อนเลย)...แถมเมื่อเราล้มแล้วยังจะหัวเราะเยาะเราอีก...(เกือบเดินไปชกละคะ...แต่คุณแฟนสอนให้ใจเย็น)...

หลังจากที่ได้ไปฝึกกันมา...โดยเริ่มต้นจากบินแบบพาราไกลดิ้ง...ซึ่งก็เป็นไปได้สวยทั้งเรากับคุณแฟน...(แบบว่าชิวมว๊ากก)...แต่ด้วยเหตุสุดวิสัยบางประการทำให้การฝึกบินด้วยพารามอเตอร์ของเราสองคนต้องหยุดกะทันหัน...เพราะคุณแฟนได้รับอุบัติเหตุที่เกิดจากการลองเครื่องครั้งแรก...(เลือดอาบ...แบบอาบจริงๆ)...เราทั้งสองเลยต้องหยุดเพื่อให้คุณแฟนรักษาตัวให้หายดีก่อน...(ไม่มีอะไรสำคัญกว่าคุณแฟนของเราหรอกนะ)

ตอนนี้เราสองคนยังคงฝึกฝนด้วยการตั้งร่ม...และหันมาวิ่งพิชิตมาราธอนไปพลางๆก่อน...แล้วสักวันเราจะกลับไปอีกครั้ง...เพื่อที่เราสองคนจะได้บินด้วยใจ...ไปด้วยพารามอเตอร์กันอย่างแน่นอน...