Bloggang.com : เด็กแคสติ้ง : ผมมันว่างเกินไปหรือเปล่ามานั่งนับถุงส้มตำเนี่ย

ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี้ พรานเด จะขับ E-car ในสไตล์ Initial D พก DEATH NOTE พาคุณแป้งไปดูหงส์แดงแข่งนัดชิง UCL ที่ TOKYO

บันทึกประจำปี

พฤษภาคม 2551

				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

14 พฤษภาคม 2551

ผมมันว่างเกินไปหรือเปล่ามานั่งนับถุงส้มตำเนี่ย

ผมมันว่างเกินไปหรือเปล่ามานั่งนับถุงส้มตำเนี่ย

เมื่อคืนไปซื้อส้มตำที่ตลาดน้อยในมหาลัย ร้านรถเข็นเล็กๆ เจ้านึง คนขายเป็นสองคนตายาย ตาเป็นคนรับออเดอร์กับมัดปากถุง ยายเป็นคนตำ แกก็ขายดีตามอัตภาพ รสชาติก็ๆไม่ได้จีจ้าอะไรนัก แต่ผมก็ชอบไปซื้อร้านแก ข้าวของบนรถเข็นไม่ได้มากมายอะไรเลยครับ มีเครื่องส้มตำพวกหอย หน่อไม้ กุ้งแห้ง กับเครื่องเคียงอีกนิดหน่อย ไม่มีไก่ย่าง ลาบ ข้าวเหนียวอะไรด้วย เรียกว่าส้มตำเน้นๆ เมนูก็มีอยู่ประมาณ 10 ชนิดเท่านั้นเอง

ตาแกจะมีสมุดเดทโน๊ตเล็กๆ อยู่ 2 เล่ม แกจะเขียนหมายเลขปล่าวๆ ไว้ เริ่มจาก 1 2 3 4 5 .... ไปเรื่อยๆ แผ่นนึงก็มีได้ประมาณ 10 รายชื่อ ทีนี้ใครมาสั่งอะไรก็ต้องจดลงไปเองตามลำดับนั่นแหละครับ จะยืนรอหรือไปซื้ออย่างอื่นก็ไม่ว่ากัน แต่กลับมาแล้วต้องจำหมายเลขเอาเอง ถ้าจำไม่ได้ก็อาจจะไม่ได้กิน (สม)

ผมยืนดูอยู่หลายวัน (คือไปซื้อทุกวัน ไม่ใช่ไปยืนดูทั้งวัน ทั้งคืน) พยายามบอกตากะยายว่าตาไม่ทำบัตรคิวมาด้วยละครับ ใครได้เลขอะไรจากเดทโน๊ตของตาก็ให้เค้าเอาบัตรคิวไปด้วยกลับมาจะได้ไม่ลืม ตำเสร็จแล้วก็ให้เอาปากกาเมจิกเขียนหมายเลขไว้ข้างถุงด้วย เพราะตาแกเองก็ไม่จำเหมือนกันว่าใครสั่งอะไรแกดูสมุดเดทโน๊ตแกอย่างเดียวเลย ส่วนยายแกก็จะไม่ตำลัดคิวต่อให้ตอนผมมาจะไม่มีใครยืนรออยู่ แกก็จะตำตามคิวเท่านั้น

แต่ผ่านมาหลายวันยังไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลยครับ เดทโน๊ตก็ยังมี 2 เล่มเท่าเดิม คนตำก็ยังตำตามคิวอยู่ คนรอก็รอไปจำได้ก็จำจำไม่ได้ก็เถียงเอาว่าครกนั้นนะของหนูนะตา ตาก็จะเกาหัวแกร๊กๆ ไหนดูซิ ลำดับไหน แล้วก็มาชี้ๆ เอาว่านี่ไงเลขของหนู หรือว่าผมจะทำบัตรไปให้แกดีครับเอาซัก 100 บัตรก็น่าจะพอ เพราะว่าผมไปซื้อตอน 2 ทุ่ม จะได้ประมาณหมายเลขที่ 50 แสดงว่าจาก 5 โมงเย็น - 2 ทุ่มเนี่ย แกขายไปแล้ว 50 ครก ตีซะว่า ครกละ 20 บาท (ส้มตำแกราคานักศึกษาคับ) กว่าจะถึง 4-5 ทุ่ม ซึ่งเป็นเวลาปิดตลาด สองตายายน่าจะขายปนะมาณ 70 ครก (ถ้าเป็นไอ้ ไลท์ มันก็ฆ่าคนได้ 70 คนแล้วดิ) นับเป็นเงินก็น่าจะซัก 1.4 พัน หักค่าวัตถุดิบซะ ผมว่าวันๆ นึงไม่น่าถึง 500 ตีให้ 500 ก็ได้ แกก็เหลือ 900 หักค่าเช่าวันละ 50 บาท กะค่าหมากค่าพลูซะ แกสองคนก็น่าจะเหลือกลับบ้าน ไม่ต่ำกว่าวันละ 500 -700 แน่ๆ (มหาลัยน้อยๆ ทางภาคอีสาน ใครอยู่ทางนี้คงรู้จักตลาดน้อยนะครับ) ถ้าคิดถึงค่าครองชีพของผู้คนแถวนี้ก็นับว่ารายได้ดีกว่าผมมากมาย

ไปซื้อทีไรแกเรียกผมอาจารย์ๆ ทุกที อยากจะบอกว่าผมเป็นเบ๊ของอาจารย์นะครับ (คือพ่อค้าแม่ขายแถวๆ นี้เค้าเรียกอย่างนี้ไว้ก่อนัยว่าให้เกียรติคนทำงานในมหาลัย) ผมก็แซวแกประจำ ตาไม่กลัวสรรพากรตรวจสอบมั่งเหรอ เขียนจำนวนถุงที่ขายได้ไว้เนี่ย ตรวจสอบง่ายนะตา เหอๆ

Create Date : 14 พฤษภาคม 2551

Last Update : 14 พฤษภาคม 2551 16:34:52 น.

7 comments

Counter : 512 Pageviews.